Όπως σημείωσε, «στο ερώτημα τί είναι αυτή η πίστη, οι άνθρωποι λένε «πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη», χωρίς να το εξηγούν.
Αυτό δεν είναι πίστη, είναι απλώς μία εύκολη απάντηση. Πού οφείλεται, όμως, αυτό το μεγαλείο, η αρμονία, η τάξη, οι φυσικές δυνάμεις, που αν κατ’ ελάχιστο διέφεραν μεταξύ τους, όχι γη δεν θα υπήρχε, αλλά ούτε άνθρωπος, ούτε ίχνος ζωής. Έχει συμβεί πολλές φορές να συνομιλούν διάφοροι και να λέει ο ένας στον άλλον «σε πιστεύω». Τί εννοούν; Πιστεύω ότι είναι αλήθεια αυτό που μου λες. Σε εμπιστεύομαι. Ξέρω ότι όχι μόνο υπάρχεις, αλλά ότι κρατάς και τον λόγο σου, ότι είσαι αυτός που είσαι, σε πιστεύω. Αυτό είναι ένα δείγμα της αληθινής πίστεως. Πιστεύω ακλόνητα και απόλυτα το πρόσωπό σου και αυτή είναι η πίστη της γυναίκας του Ευαγγελίου. Πιστεύει στο Χριστό με απόλυτη και απέραντη εμπιστοσύνη, που είναι βέβαιο ότι θα θαυματουργήσει γι’ αυτή. Γιατί ξέρει ότι αυτόν που πιστεύει ταυτόχρονα τον αγαπάει και δεν μπορεί παρά να ανταποκριθεί και στην δική της αγάπη, γιατί αυτόν πραγματικά πιστεύουμε στην ζωή μας, αυτόν που αγαπάμε. Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα και ζητάμε και την δική του αγάπη και εμπιστοσύνη.
Στον Θεάνθρωπο Ιησού έχουμε αυτήν την παρουσία Θεού και ανθρώπου, που μετέχει στον δικό μας πόνο, γιατί έχει το δικό μας σώμα και θεραπεύει και το σώμα, αλλά και την ψυχή, γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι αναζητούμε, με την πίστη που έχουμε, να γίνει κάποιο θαύμα, που να είναι φανερό. Κι όμως, πολλές φορές, μπορεί να μην πονάει το σώμα μας φανερά, αλλά πονάει η ψυχή μας κι εκεί συντελούνται τα μεγαλύτερα θαύματα στους ανθρώπους. Μπορεί να μην ματώνει το σώμα μας, αλλά ματώνει η ψυχή μας, γιατί είχαμε μια απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, γιατί νιώσαμε βαθιά μέσα μας τον πόνο της αμαρτίας και της πτώσεως, γιατί νιώσαμε κάποια στιγμή να μας εγκαταλείπει η παρουσία του Θεού, γιατί νιώσαμε, ίσως, μια βαθιά μοναξιά, που πολλές φορές οδηγεί στην κατάθλιψη, έχασε η ψυχή μας την χαρά της, ματώνει και πονάει. Ε, λοιπόν, εκείνη την ώρα υπάρχει ένας δρόμος. Μας τον δείχνει σήμερα αυτή η γυναίκα».
Στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης μας κάλεσε τους πιστούς, σε αυτούς, μάλιστα, τους δύσκολους καιρούς, να έχουν ακλόνητη την εμπιστοσύνη τους στον Θεάνθρωπο: «Υπάρχει Αυτός που, αν τον εμπιστευτούμε και τον πιστέψουμε, με αυτή την βαθιά και ακλόνητη εμπιστοσύνη, τότε είναι ικανός άμεσα να θεραπεύσει την ψυχή που ματώνει, το σώμα που πονάει, το μυαλό που αδυνατεί να σκεφτεί, πολλές φορές. Τότε η πίστη, γίνεται πράξη κι έχει ανταπόκριση και είναι ανταποδοτική. Τότε η πίστη είναι αυτή η ακλόνητη πεποίθηση ότι ο Θεός είναι μαζί μου και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για τον άνθρωπο, ιδιαίτερα σε ώρες απελπισίας και μοναξιάς, να ξέρει και να νιώθει ότι ο Θεός είναι μαζί του».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο κ. Ιγνάτιος και σε τρία σημεία που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις, για να θαυματουργήσει η πίστη του ανθρώπου και να δεχθεί την χάρη του Θεού: «Το πρώτο, ο Χριστός είναι εδώ, η Εκκλησία είναι ο Χριστός. Εδώ, όχι μόνο Τον ακουμπάμε, όχι μόνο Τον προσεγγίζουμε, αλλά Τον κοινωνούμε, αυτή είναι η βεβαιότητα και η πίστη μας. Το δεύτερο, η μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας. Έχουμε μία παράξενη παράδοση εδώ στον τόπο μας, να κοινωνούμε τέσσερις φορές τον χρόνο. Τι κρίμα! Ο Χριστός έβγαινε κάθε φορά και μας έλεγε εδώ είμαι, ελάτε, για σας έγινα άνθρωπος και σταυρώθηκα και αναστήθηκα, για να έχετε το Σώμα μου κάθε μέρα μαζί σας και δυστυχώς, εμείς Τον αγνοούμε. Το τρίτο, είναι ο λόγος Του. Αυτός ο λόγος που εκφράζεται στο Ευαγγέλιο. Ένας λόγος, που πρέπει να προσεγγίζουμε για την ανατολή της ψυχής μας, να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε. Να, αδερφοί μου, τί σημαίνει πίστη. Ο Χριστός δεν θαυματουργεί μόνο για μας τους ίδιους, αλλά αν εμείς είμαστε κοντά του, ενωμένοι και με Πίστη, τότε, πιστέψτε με, θαυματουργεί για όλο τον κόσμο. Η δική μας ευθύνη είναι να μείνουμε ενωμένοι, να μετέχουμε στα μυστήρια και να κρατήσουμε τον λόγο Του ζωντανό».
Στον Ι. Ναό Αγίας Παρασκευής Βόλου
Πάνδημη, όμως, ήταν και η συμμετοχή και η παρουσία των πιστών, στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό, που τελέστηκε στον Ι. Ναό της Αγίας Παρασκευής Βόλου.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην σημασία της συμμετοχής στην εκκλησιαστική κοινότητα: «Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς: Άραγε, δεν αρκεί το προσκύνημά μου, ο κόπος που κατέβαλλα να φθάσω μέχρι εδώ, το κερί που άναψα, τί άλλο χρειάζεται για να είμαι κι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς που θα απολαύσουν την αγάπη του Θεού; Αποκτά νόημα η παρουσία μας, γιατί ανήκουμε στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Γιατί είμαστε βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, γιατί συγκροτούμε μία Εκκλησία, γιατί έχουμε ακριβώς την πίστη, την βεβαιότητα και την εμπειρία ότι η σωτηρία μας δεν είναι απλώς ένα προσωπικό γεγονός. Κανείς δεν θα σωθεί μόνος του. Και ίδια η Αγία, που μάλιστα έχυσε το αίμα της για την πίστη του Χριστού, ανήκε σε μία κοινότητα πιστών και στο όνομα του Χριστού δεν δέχθηκε να υποχωρήσει στις πιέσεις. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι συνείδηση ότι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού. Αυτή την Εκκλησία όλοι μαζί την συγκροτούμε, κλήρος και λαός. Όσο κι αν οι αιρετικοί την διέσπασαν, εντούτοις παραμείναμε εμείς και μάλιστα, εμείς οι Ορθόδοξοι και Έλληνες, που έχοντας αυτήν την ενοποιό δύναμη, κατορθώσαμε να ξεπεράσουμε τις πιο δύσκολες καταστάσεις».
Αναρτήσεις
