Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Μεθ ημών ο Θεός

Φασολάκια λαδερά


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_31.html

Ὁ Μέγας Κανών


Ποίημα Ἀνδρέου Κρήτης

Ο Μεγάλος κανόνας είναι ένα αριστουργηματικό υμνογράφημα, τού αγίου Ανδρέου επισκόπου Κρήτης, που ψάλλεται στούς ενοριακούς Ναούς τμηματικά τις τέσσερις πρώτες μέρες της Μ.Τεσσαρακοστής κατά την διάρκεια του Μεγάλου Αποδείπνου, και ολόκληρος τήν Τετάρτη, της πέμπτης εβομάδας των νηστειών.

http://www.orthodox-answers.gr/megas-kanon-poiima-andreoy-kritis

Άγιος Ανδρέας ὁ Ιεροσολυμίτης Αρχιεπίσκοπος Κρήτης

Καί πρῶτα δυό λόγια γιά τόν ποιητή του. Τόν Μέγα Κανόνα συνέθεσε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἱεροσολυμίτης. Μοναχός κατ᾿ ἀρχάς στήν Μονή τοῦ Ἁγίου Σάββα στά Ἱεροσόλυμα, ἦλθε στήν Κωνσταντινούπολη γιά ἐκκλησιαστική ἀποστολή. Ἐκεῖ παρέμεινε καί ἀνέλαβε διάφορα ἐκκλησιαστικά ὑπουργήματα καί τέλος ἀνεδείχθη ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης. Ἀπέθανε γύρω στά 740 μ.Χ. στήν Ἐρεσό τῆς Λέσβου, εἴτε ἐπιστρέφοντας στήν Κρήτη, κατά ἕνα ταξείδι του στήν Κωνσταντινούπολι, εἴτε καί ἐξόριστος ἐκεῖ -ἦταν ὑποστηρικτής τῶν ἁγίων εἰκόνων. Στήν παραλία τῆς Ἐρεσοῦ τιμᾶται μέχρι σήμερα ὁ τάφος του, μία μεγάλη σαρκοφάγος, πού βρίσκεται πίσω ἀπό τό ἅγιο Βῆμα τῆς ἐρειπωμένης Βασιλικῆς τῆς ἁγίας Ἀναστασίας, ὅπου κατά τούς βιογράφους του εἶχε ταφῆ. Ὁ Ἀνδρέας ἦταν λόγιος κληρικός καί ὑμνογράφος. Ἡ φιλολογική καί ὑμνολογική του παραγωγή εἶναι ἀξιόλογος. Τό σπουδαιότερο ὅμως ὑμνογραφικό του ἔργο εἶναι ὁ Μέγας Κανών. Τόν ἔγραψε, ὅπως φαίνεται ἀπό διάφορες ἐνδείξεις, περί τό τέλος τῆς ζωῆς του, κατά δέ τήν μαρτυρία ἑνός Συναξαρίου, στήν Ἐρεσό, λίγο πρίν πεθάνῃ. Ἄν ἡ πληροφορία αὐτή εἶναι ἀληθινή, ὁ Μέγας Κανών εἶναι τό κύκνειο ᾆσμα τοῦ ὑμνογράφου μας.

Όσιος Τίτος ὁ Θαυματουργός (2 Απριλίου)


Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση, στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀνατεθεῖς ἀπὸ παιδὸς τῷ Κυρίῳ, ἀγγελικῶς ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ, καὶ τῶν θαυμάτων εἴληφας τὴν χάριν ἐκ Θεοῦ, ὅθεν ἐχρημάτισας, Μοναζόντων ἀλείπτης, Τίτε παμμακάριστε, καὶ σοφὸς οἰκονόμος. Ἄλλα μὴ παύση Πάτερ ἐκτενῶς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, Θεὸν ἰλεούμενος.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Αφιέρωμα στους Αγίους Τόπους 2/6

Συνεχίζουμε το οδοιπορικό στους Άγιους Τόπους μ΄ αυτά τα ανεκτίμητης Αξίας Βίντεο.

Όσιος Ιωάννης ὁ Φιλόσοφος εκ Γεωργίας (1 Απριλίου)



Ὁ Όσιος Ιωάννης (Σκιαβτέλι) ἔζησε μεταξὺ τοῦ 12ου καὶ 13ου αἰῶνα μ.Χ. στὴ Γεωργία. Σπούδασε Θεολογία, φιλοσοφία καὶ ἱστορία στὴν ἀκαδημία τοῦ Γελατᾶ (βόρεια Γεωργία). Ἔπειτα ἔγινε μοναχὸς καὶ γιὰ πολλὰ χρόνια ἀσκήτεψε στὸ περίφημο μοναστῆρι τοῦ Μπάρτζια (νότια Γεωργία), σὲ ἕνα ἀπομονωμένο κελί. Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔζησε μία αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή, συνεχῶς ἀφιερωμένος σὲ θεολογικὲς ἀναζητήσεις διὰ τῆς προσευχῆς καὶ ἐντρύφησε στὴν ἑρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Μετὰ ἀπὸ συνεχεῖς πνευματικὲς προσπάθειές του κατόρθωσε νὰ φθάσει σὲ ἕνα ὑψηλὸ βαθμὸ πνευματικῆς τελειώσεως καὶ δέχθηκε τὸ χάρισμα τοῦ λόγου, τὸ ὁποῖο φανερώθηκε στὴν ποιητική του δημιουργικότητα.
Στὸ μοναστῆρι τοῦ Μπάρτζια, κατὰ τὰ ἔτη 1210 – 1214, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔγραψε μία ἀξιοσημείωτη ᾠδή, ὑπὸ τὸν τίτλο «Δοῦλος Χριστοῦ», στὴν ὁποία σκιαγραφεῖται ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστιανοῦ, ποὺ εἶναι πιστὸς στοὺς Κανόνες τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στὸ ἔργο αὐτὸ ὁ μοναχὸς αὐτοαποκαλεῖται συχνὰ περιπλανώμενος καὶ δοῦλος Χριστοῦ. Μεγάλο μέρος τῆς ᾠδῆς ἀφιερώνεται στὸν Γεωργιανὸ αὐτοκράτορα Ἅγιο Δαβὶδ Γ’, τὸν Ἀποκαταστάτη (τιμᾶται 26 Ἰανουαρίου) καὶ στὴν Γεωργιανὴ αὐτοκράτειρα Ταμάρα τὴ Μεγάλη (τιμᾶται 1 Μαΐου καὶ Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων).
Ἡ θεολογικὴ σημασία τῆς ᾠδῆς «Δοῦλος Χριστοῦ», εἶναι εἰδικὰ ἐμφανὴς σὲ ἐκείνους τοὺς στίχους, ὅπου ὁ ποιητὴς ἀφιερώνει προσευχὲς στὸ Ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Τριάδος γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὴ Θεία Παντοδυναμία καὶ τὴ Θεία Πρόνοια, ποὺ χάρισε στοὺς ἀνθρώπους τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Μιλώντας γιὰ τὴν σειρὰ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης γράφει, σὲ ἀντιστοιχία μὲ τὰ ἔργα τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου, σχετικὰ μὲ τὶς Θεῖες καὶ Ἐκκλησιαστικὲς Ἱεραρχίες.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας μὲ εἰρήνη.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Αφιέρωμα στους Αγίους Τόπους 1/6

Από τη γη που Γεννήθηκε, Σταυρώθηκε κι Αναστήθηκε για μας.
Από τη γη που όλα μιλούν για Εκείνο Τον Ένα Τον Κύριο και Θεό μας.


Ιερά Μητρόπολης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως

Φωτογραφίες από την ομιλία του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού στο Κατανυχτικό Εσπερινό στην ενορια των Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης.









Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός κι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Βαρνάβας

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Πρόγραμμα του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Βαρνάβα





Δ΄ Κυριακή των Νηστειών 29 Μαρτίου
«Κατανυχτικός Εσπερινός»
Ι.Ν. Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
στις 18.00
Ομιλητής π. Γεώργιος Μεταλληνός.

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Δ΄ Κυριακή των Νηστειών του Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος


http://www.xfe.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=582

Αφιέρωμα στους Αγίους Τόπους

Επ΄ ευκαιρία του Αγίου Πάσχα που περιμένουμε, από σήμερα και για κάποιες Ημέρες θα αναρτήσουμε κάποια Βίντεο Αφιερωμένα στους Αγίους Τόπους.

Άγιος Κύριλλος ὁ Ιερομάρτυρας (29 Μαρτίου)


Και οι συν αυτώ άνδρες κα γυναίκες Μάρτυρες εν Ἀσκαλώνι και Γάζη.

Ὁ διάκονος Κύριλλος, ἐπὶ αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, γκρέμισε εἰδωλολατρικοὺς ναοὺς καὶ ἔκαψε τὰ ξόανα τῶν ψεύτικων θεῶν, στὴν Φοινίκη. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ θανατώθηκε μὲ ἀπάνθρωπο τρόπο: ἄνοιξαν τὴν κοιλιά του καὶ τοῦ ἔβγαλαν τὰ σπλάχνα.
Μὲ τὸν ἴδιο ἀπάνθρωπο τρόπο μαρτύρησαν στὴν Ἀσκαλώνα καὶ στὴν Γάζα, τὸ ἔτος 363 μ.Χ., ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἱερεῖς καὶ μοναχές, τῶν ὁποίων ἀφαίρεσαν τὰ σπλάχνα καὶ ἔριξαν ἐντὸς τῆς κοιλιᾶς αὐτῶν κριθάρι, γιὰ νὰ τὸ φάνε οἱ χοῖροι.
Ἔτσι οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς τῆς πίστεως, μαρτύρησαν καὶ ἔλαβαν τὸ ἁμαράντινο στέφανο τῆς δόξας τοῦ Κυρίου.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Δι' ἐγκρατείας τῶν παθῶν τᾶς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμᾷς καὶ τᾶς κινήσεις, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες ἔλαβον τὴν χάριν, τᾶς νόσους ἀποδιώκειν τῶν ἀσθενῶν, καὶ ζῶντες καὶ μετὰ τέλος θαυματουργείν, ὄντως θαῦμα παράδοξον! ὅτι ὀστέα γυμνά, ἐκβλύζoυσιν ἰάματα, Δόξα τῷ μόνῳ Θεῶ ἠμῶν.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Απόστολος Παύλος

Ρεβίθια (Παντρεμένα)


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_27.html

Προς Θεσσαλονικείς Α΄ επιστολής Παύλου


Κεφάλαιον Α΄

Χαιρετισμὸς καὶ εὐχαριστία


1 Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2 Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπὶ τῶν προσευχῶν ἡμῶν,
3 ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν,
4 εἰδότες, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Θεοῦ, τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν,
5 ὅτι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ, καθὼς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖν δι' ὑμᾶς·
6 καὶ ὑμεῖς μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Κυρίου δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς Πνεύματος Ἁγίου,
7 ὥστε γενέσθαι ὑμᾶς τύπους πᾶσι τοῖς πιστεύουσιν ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ.
8 Ἀφ' ὑμῶν γὰρ ἐξήχηται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου· οὐ μόνον ἐν τῇ Μακεδονίᾳ καὶ ἐν τῇ Ἀχαΐᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν παντὶ τόπῳ ἡ πίστις ὑμῶν ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἐξελήλυθεν, ὥστε μὴ χρείαν ἡμᾶς ἔχειν λαλεῖν τι·
9 αὐτοὶ γὰρ περὶ ἡμῶν ἀπαγγέλλουσιν ὁποίαν εἴσοδον ἔσχομεν πρὸς ὑμᾶς, καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων δουλεύειν Θεῷ ζῶντι καὶ ἀληθινῷ,
10 καὶ ἀναμένειν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐκ τῶν οὐρανῶν, ὃν ἤγειρεν ἐκ τῶν νεκρῶν, Ἰησοῦν τὸν ρυόμενον ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ὀργῆς τῆς ἐρχομένης.

Aποστολείς, παραλήπτες, χαιρετισμός


1Eγώ ο Παύλος, μαζί με τον Σιλουανό και τον Tιμόθεο, γράφουμε προς την εκκλησία των Θεσσαλονικέων στ� όνομα του Θεού Πατέρα και του Kυρίου Iησού Xριστού.
Eυχόμαστε να έχετε χάρη και ειρήνη από το Θεό τον Πατέρα μας και από τον Kύριο Iησού Xριστό.

Eυχαριστία

2Eυχαριστούμε το Θεό πάντοτε για όλους εσάς κάθε φορά που σας αναφέρουμε στις προσευχές μας, 3καθώς θυμόμαστε συνεχώς μπροστά στο Θεό και Πατέρα μας το έργο που πραγματοποιείτε χάρη στην πίστη σας και τον κόπο στον οποίο υποβάλλεστε, κινούμενοι από την αγάπη σας, και την υπομονή που ασκείτε έχοντας στηρίξει την ελπίδα σας στον Kύριό μας Iησού Xριστό. 4Γιατί ξέρουμε αδελφοί μας πως η εκλογή σας έγινε από το Θεό, που σας αγαπά, 5αφού το Eυαγγέλιο που σας κηρύξαμε δεν παρουσιάστηκε με λόγια μονάχα, αλλά συνοδεύτηκε και με δύναμη και με Πνεύμα ’γιο και με πολλές αποδείξεις, καθώς γνωρίζετε ποιοι υπήρξαμε ανάμεσά σας για χάρη σας.

H πιστότητα των Θεσσαλονικέων

6Kι εσείς, όμως, γίνατε δικοί μας και του Kυρίου μιμητές, καθώς μέσα σε πολλές θλίψεις δεχτήκατε το κήρυγμα με μια χαρά που τη δίνει το ’γιο Πνεύμα, 7έτσι που εσείς γίνατε το υπόδειγμα σε όλους τους πιστούς, τόσο στη Mακεδονία όσο και στην Aχαΐα. 8Γιατί πραγματικά από σας έχει αντηχήσει ο Λόγος του Kυρίου, όχι μόνο στη Mακεδονία και στην Aχαΐα, αλλά και σε κάθε τόπο έχει διαδοθεί η πίστη σας στο Θεό, ώστε να μη χρειάζεται να πούμε τίποτε εμείς, 9αφού οι ίδιοι διηγούνται με τι προθυμία μας υποδεχτήκατε και πώς από τα είδωλα επιστρέψατε στο Θεό για να υπηρετείτε πια το ζωντανό και αληθινό Θεό, 10και να προσμένετε να έρθει από τον ουρανό ο Γιος του, τον οποίο ανέστησε από τους νεκρούς. Δηλαδή, τον Iησού Xριστό, που μας λυτρώνει από τη μελλούμενη τιμωρία.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων


Αποφθέγματα Πατέρων

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αγάθωνα κι επειδή είχαν ακούσει ότι έχει μεγάλη διάκριση, θέλησαν να τον δοκιμάσουν. Του λένε λοιπόν:
-Εσύ είσαι ο Αγάθων ; Ακούσαμε για σένα ότι είσαι πόρνος κι υπερήφανος.
Αυτός απάντησε:
-Ναι, αλήθεια είναι.
Και συνεχίζουν:
-Εσύ είσαι ο Αγάθων, ο φλύαρος και κατάλαλος;
Αυτός είπε:
-Εγώ είμαι.
Του λένε πάλι:
-Εσύ είσαι ο Αγάθων, ο αιρετικός;
Κι απάντησε:
-Όχι, δεν είμαι αιρετικός.
Τον παρακάλεσαν τότε να τους εξηγήσει γιατί δέχτηκε όλα τα άλλα και δεν υπόμεινε κι αυτόν τον τελευταίο λόγο.
Κι ο αββάς Αγάθων είπε:
-Τα πρώτα τα λογαριάζω στον εαυτό μου, γιατί το να τα δεχθώ είναι όφελος για την ψυχή μου το να είναι όμως κανείς αιρετικός σημαίνει χωρισμός από τον Θεό. Κι εγώ δεν θέλω να χωρισθώ από τον Θεό.
(Γεροντικό)

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου



Δ΄ Χαιρετισμοί

Τείχος ει των Παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε,
καί πάντων των εις σε προστρεχόντων•
ο γαρ του ουρανού καί της γης, κατεσκεύασέ σου,
καί πάντας σοι προσφωνείν διδάξας•
χαίρε η στήλη της παρθενίας
χαίρε η πύλη της σωτηρίας
χαίρε αρχηγέ νοητής αναπλάσεως
χαίρε χορηγέ θεΪκής αγαθότητος
χαίρε συ γάρ ανεγέννησας τους συλληφθέντας αισχρώς
χαίρε συ γαρ ενουθετησας τους συληθέντας τόν νούν
χαίρε η τόν σπορέα της αγνείας τεκούσα
χαίρε παστάς ασπόρου νυμφεύσεως
χαίρε πιστούς Κυρίω αρμόζουσα
χαίρε καλή κουροτρόφε παρθένων
χαίρε ψυχών νυμφοστόλε αγίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Ύμνος άπας ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου•
ισαρίθμους γαρ τή ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι Βασιλεύ άγιε,
ουδέν τελούμεν άξιον, ών δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν•
Αλληλούϊα.

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοις εν σκότει φανείσαν,
ορώμεν τήν αγίαν Παρθένον•
το γάρ άϋλον άπτουσα φως,
οδηγεί πρός γνώσιν θεϊκήν άπαντας,
αυγή τόν νουν φωτίζουσα, κραυγή δε τιμωμένη ταύτα•
χαίρε ακτίς νοητού ηλίου
χαίρε βολίς του αδύτου φέγγους
χαίρε αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα
χαίρε ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν
χαίρε ότι το πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν
χαίρε της κολυμβύθρας ζωγραφούσα τόν ρύπον
χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν
χαίρε κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν
χαίρε οσμή της Χριστού ευωδίας χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Χάριν δούναι θελήσας, οφλημάτων αρχαίας,
ο πάντων χρεωλύτης ανθρώπων, επεδήμησε δι εαυτού,
πρός τους αποδήμους της αυτού χάριτος•
καί σχίσας το χειρόγραφον,
ακούει παρά πάντων ούτως•
Αλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τόν τόκον, ανυμνούμεν σε πάντες,
ως έμψυχον ναόν Θεοτόκε•
εν τή ση γαρ οικήσας γαστρί,
ο συνέχων πάντα τή χειρί Κύριος ηγίασεν,
εδόξασεν, εδίδαξεν βοάν σοι πάντας•
χαίρε σκηνή του Θεού καί Λόγου
χαίρε αγία αγίων μείζων
χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι
χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε
χαίρε τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών
χαίρε καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών
χαίρε της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος
χαίρε της βασιλείας το απόρθητον τείχος
χαίρε δι ης εγείρονται τρόπαια
χαίρε δι ης εχθροί καταπίπτουσι
χαίρε χρωτός του εμού θεραπεία
χαίρε ψυχής της εμής σωτηρία
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Ώ πανύμνητε Μήτερ,
η τεκούσα τόν πάντων Αγίων αγιώτατον Λόγον (εκ γ')
δεξαμένη τήν νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας•
καί της μελλούσης κολάσεως, τους συμβοώντας•
Αλληλούϊα.

Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη,
ειπείν τή Θεοτόκω το Χαίρε• (εκ γ')
καί συν τή ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε
θεωρών Κύριε, εξίστατο καί ίστατο, κραυγάζων
πρός αυτήν τοιαύτα•
χαίρε δι ης η χαρά εκλάμψει
χαίρε δι' ης η αρά εκλείψει
χαίρε του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις
χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις
χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς
χαίρε βάθος δυσθεώρητον καί Αγγέλων οφθαλμοίς
χαίρε ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα
χαίρε ότι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα
χαίρε γαστήρ ενθέου σαρκώσεως
χαίρε δι' ης νεουργήται η κτίσις
χαίρε δι' ής βρεφουργείται ο Κτίστης
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Φακές Μουτζέντρα (Φακορυζοπίλαφο)


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_25.html

Οσία Ματρώνα ἡ Ομολογήτρια ἡ εν Θεσσαλονίκη (27 Μαρτίου)


Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἔζησε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν Μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν. Ὑπῆρξε ἀκόλουθος μιᾶς πλούσιας καὶ εὐγενοῦς Ἰουδαίας, μὲ τὸ ὄνομα Παντίλλα ἢ Παυτίλλα, ἡ ὁποία ἦταν σύζυγος τοῦ στρατοπεδάρχη τῆς Θεσσαλονίκης. Καθημερινὰ συνόδευε τὴν κυρία της στὴ συναγωγὴ τῆς πόλεως, ὅπου ὡστόσο δὲν πήγαινε ἡ ἴδια, διότι κρυφὰ κατέφευγε σὲ χριστιανικὸ ναό, γιὰ νὰ προσευχηθεῖ.
Μοιραία, ὅμως, ἐπειδὴ γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ Ματρώνα ξεγελοῦσε τὴν κυρία της, μία λάθος κίνηση στάθηκε ἀφορμὴ γιὰ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ ταυτότητά της. Σὲ μία ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, κατὰ τὴν ὁποία συνήθιζαν νὰ τρῶνε πικρὰ χόρτα καὶ ἄζυμα, ἡ Ματρώνα ἄργησε νὰ ἐπιστρέψει ἀπὸ τὸ ναὸ καὶ ὅταν ἔφθασε στὴν συναγωγὴ γινόταν ἡ τελετὴ τῶν Ἐπιτιμίων. Ἕνας ἀπὸ τοὺς δούλους τῆς Παντίλλας κατήγγειλε ὅτι ἡ Ματρώνα ἦταν Χριστιανὴ καὶ ὅτι ἐξαπατᾷ τὴν κυρία της, φροντίζοντας κάθε φορὰ ποὺ αὐτὴ προσερχόταν στὴν συναγωγή, ἐκείνη νὰ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τῆς Παντίλλας, ποὺ δὲν δίστασε, ξεσπώντας σὲ κραυγές, νὰ τὴν κατηγορήσει ὅτι εἶναι ἐχθρικὴ πρὸς αὐτήν. Διέταξε ἀμέσως τὴν σύλληψή της καί, ἀφοῦ τὴν συνέλαβαν καὶ τὴν ἔδεσαν, ἄρχισαν νὰ τὴν μαστιγώνουν. Ἡ Ματρώνα, ὅμως, μὲ παρρησία δήλωσε ὅτι εἶναι Χριστιανὴ καὶ ὅτι, ἂν καὶ ἡ κυρία της ἐξουσίαζε τὸ σῶμα της καὶ τὴν ἴδια της τὴν ζωή, ὡστόσο δὲν μποροῦσε νὰ τὴν μεταπείσει σὲ ὅσα πίστευε.
Ἡ Παντίλλα, ἀφοῦ τὴν ἁλυσόδεσε, διέταξε νὰ τὴν φυλακίσουν καὶ νὰ σφραγίσουν τὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ της. Ἔπειτα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, νωρὶς τὸ πρωί, πῆγε ἡ ἴδια νὰ δεῖ ἂν ἡ Ματρώνα ζεῖ. Ἔκπληκτη διαπίστωσε ὅτι εἶχε ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ δεσμά της καὶ στεκόταν φωτεινὴ ψάλλοντας, χωρὶς νὰ ἔχει τὸ παραμικρὸ ἴχνος τραύματος καὶ βασανισμοῦ. Ἐξοργισμένη ἡ Παντίλλα διέταξε νὰ δέσουν πάλι τὴν Ματρώνα καὶ νὰ τὴν μαστιγώσουν ἀνηλεῶς. Ἐκείνη, ἔκπληκτη γιὰ τὴν ἰδιαίτερη σκληρότητα τῆς κυρίας της, τὴν ρώτησε γιατί τὴν βασάνιζε, ὀμολογώντας ὡστόσο τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Καταπονημένη ἀπὸ τὰ βασανιστήρια καὶ μὴν μπορώντας νὰ σταθεῖ στὰ πόδια της, ἡ Ματρώνα κλείσθηκε καὶ πάλι στὴν φυλακή.
Ἔπειτα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, ὅταν ἡ Παντίλλα ἐπισκέφθηκε τὸ κελὶ τῆς φυλακῆς τῆς Ἁγίας, ἀντίκρισε τὸ ἴδιο θέαμα. Τὴν Μάρτυρα ἀπελευθερωμένη ἀπὸ τὰ δεσμά της, μὲ τὸ ἴδιο φωτεινὸ πρόσωπο, παρὰ τὰ βασανιστήρια καὶ τὴν πεῖνα ποὺ ὑπέστη ἐπὶ δεκατέσσερις ἡμέρες. Τότε ἡ κυρία της, γεμάτη ὀργή, διέταξε νὰ δέσουν τὴν Ματρώνα σὲ δρύινα ξύλα καὶ νὰ τὴν βασανίσουν. Ἐξαντλημένη ἡ Ἁγία ἀπὸ τὶς μαστιγώσει καὶ μὲ τὸ σῶμα της γεμάτο σημάδια, ψέλλισε μὲ ἀδύναμη φωνὴ λίγες λέξεις προσευχῆς καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα της.
Ἡ Παντίλλα διέταξε τότε κάποιον μὲ τὸ ὄνομα Στρατόνικος, νὰ τυλίξει τὸ λείψανο τῆς Ἁγίας σὲ δέρμα καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸ ρίξει ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς πόλεως. Τὸ ἱερὸ λείψανό της τὸ παρέλαβαν οἱ Χριστιανοὶ καὶ τὸ ἐνταφίασαν μὲ εὐλάβεια κοντὰ στὴν Λεωφόρο, δηλαδὴ τὴν Ἐγνατία ὁδό. Μετὰ τὸ τέλος τῶν διωγμῶν, ὁ Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἀλέξανδρος πῆρε τὸ σκήνωμα τῆς Μάρτυρος καὶ τὸ μετέφερε μέσα στὴν πόλη καί, ἀφοῦ ἔκτισε ναό, τὸ ἀπέθεσε ἐντὸς αὐτοῦ.
Τὴν ἐποχὴ τῆς Φραγκοκρατίας, ὅμως, τὸ σκήνωμα τῆς Ἁγίας μεταφέρθηκε στὴν Βαρκελώνη καὶ ἐναποτέθηκε σὲ ναό, ποὺ καταστράφηκε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς Θεσσαλονίκης ὑπῆρχε καὶ μονὴ ἀφιερωμένη στὴν Ἁγία Ματρώνα.

Το εις eisagios.blogspot.com Εύχεται σ΄ όλους σας Χρόνια Ευλογημένα και Καλά, ιδιαιτέρως δε στους Εορτάζοντας και στις Εορτάζουσες

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.


http://www.i-m-attikis.gr/html/gr/lytseason/eyaggelismos.htm

Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ (26 Μαρτίου)


Τὸ ὄνομα Γαβριὴλ σημαίνει τὴν ἰσχὺ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἄρχων Γαβριὴλ εἶναι ἕνας ἐκ τῶν τριῶν Ἀγγέλων ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, γιὰ νὰ τοῦ ἀναγγείλει τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στὴν Παρθένο Μαριάμ, γιὰ νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς ἐπικείμενης γέννησης τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ στὸν Προφήτη Δανιήλ, γιὰ νὰ ἐξηγήσει τὰ ὁράματα τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ αὐτὸς καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἀπολυτίκιον. 'Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῳ.
Φερωνυμία καταλλήλω ἐμπρέπων, καθυπουργεῖς ἐν τὴ τοῦ Λόγου σαρκώσει, ὡς στρατηγοὶ τῶν Ἀσωμάτων τάξεων ὅθεν εὐηγγέλισαι, τὴ Παρθένω Μαρία, χαῖρε προσφωνῶν αὐτή, τὸν Θεὸν γὰρ συλλήψη, ὂν ἐκδυσώπει σώζεσθαι ἠμᾶς, τοὺς σὲ ὑμνοῦντας, Γαβριὴλ Ἀρχάγγελε.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου (25 Μαρτίου)


Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Βάτου, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευαγγελίστριας, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου των Κηπουρέων, Σεννουφίου του Σημειοφόρου, Θεοδοσίας και Πελαγίας Μαρτύρων, δημίου Μάρτυρος, Τίμωνος του Ερημίτου, Παρθενίου Οσίου, Τύχωνος Πατριάρχου Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου (εορτή Ευάγγελος, Ευαγγελία) Η λειτουργική παράδοση και η Ορθόδοξη πνευματικότητα τοποθετούν σε ιδιαίτερη θέση την σημερινή εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Και είναι αλήθεια ότι οι θεομητορικές εορτές πλουτίζουν την λειτουργική μας ζωή, γιατί ο Λόγος του Θεού πάντοτε ατενίζει με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό την μεσίτρια του ουρανού. Οι θεολογικοί λόγοι και ύμνοι στην Κυρία Θεοτόκο είναι σε τελευταία ανάλυση δοξολογία στον Λόγο του Θεού, που έγινε άνθρωπος για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Το μόνο όνομα της Θεοτόκου, Μητέρα του Θεού, περιέχει όλο το μυστήριο της οικονομίας της σωτηρίας, λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Αποδεικνύεται έτσι ότι η Μητέρα του Χριστού αποκαλύπτεται στους πιστούς ως η κατ εξοχήν μάρτυς του γεγονότος, πως ο Θεός προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση, στην οποία άνοιξε τον δρόμο της σωτηρίας. Σωτηρία που αποβαίνει πραγματικότητα και γεγονός που σημαίνει την έλευση της Βασιλείας του Θεού. Σε μία ομιλία του ο Βασίλειος Σελευκείας σημειώνει χαρακτηριστικά: «Θεοτόκος εστί τε και λέγεται. Άρα τις εστι ταύτης υψηλοτέρα υπόθεσης;& ως γαρ ουκ έστιν εύκολον νοείν τε και φράζειν Θεόν, μάλλον δε καθάπαξ αδύνατον, ούτως το μέγα της Θεοτόκου μυστήριον, και διανοίας και γλώττης εστίν ανώτερον. Επεί ουν Θεόν σαρκωθέντα τεκούσα Θεοτόκος ονομάζεται». Το πρόσωπο της Θεοτόκου δεν νοείται ανεξάρτητα από το ανθρώπινο γένος. Η Θεοτόκος είναι ο υγιής καρπός της ανθρώπινης φύσεως και η καλύτερη προσφορά των ανθρώπων στον Χριστό. Στην προσφορά όλης της κτίσεως συμμετέχουμε και εμείς με την Παναγία. Ο αγιογράφος , όταν αγιογραφεί στην κόγχη του Ιερού Βήματος την Πλατυτέρα, δεν θέλει να εικονίσει μόνο την Παναγία, αλλά όλη την Εκκλησία που έχει κέντρο της τον Χριστό. Η Παναγία έγινε Εκκλησία και γέννησε την Εκκλησία. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει ότι ο Κύριος «ενανθρωπήσας σάρκα Εκκλησίας προσέλαβε». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων συνδέει το πρόσωπο της Θεοτόκου με την έννοια της Εκκλησίας, γι αυτό λέγει: «υμνούμεν την αειπάρθενον Μαρίαν, δηλονότι την αγίαν Εκκλησίαν». Η αναφορά, λοιπόν, στην Παρθένο Μαρία υπενθυμίζει την χαρά της λυτρώσεως του ανθρώπου από τον Χριστό, γιατί εκείνη υπηρέτησε πιστά το μυστήριο της σωτηρίας μας. Η αγνή και άσπιλη Παρθένος, η πιστή και ταπεινή κόρη της Βηθλεέμ, μπροστά στα μάτια του Θεού ευρέθηκε ως «η μόνη εν γυναιξί ευλογημένη και καλή». Αυτήν διάλεξε ο Ουράνιος όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και «ο Λόγος σαρξ εγένετο». Ο φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός μας, που πάντοτε φροντίζει το γένος των ανθρώπων, επειδή είδε το έργο που έπλασε με τα χέρια Του να είναι υπόδουλο στον διάβολο, θέλησε να αποστείλει τον Υιό Του τον Μονογενή, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, για να το απολυτρώσει από τα χέρια του διαβόλου. Επειδή όμως, δεν θέλησε να το μάθει, όχι μόνο ο Σατανάς, αλλά και οι ίδιες οι ουράνιες δυνάμεις, σε έναν από τους Αρχαγγέλους, στον ένδοξο Γαβριήλ εκμυστηρεύτηκε το μυστήριο. Προοικονομεί δε ότι η Αγία Παρθένος θα γεννήσει αγνή και καθαρή, γιατί ήταν άξια τέτοιου καλού. Όταν ο Θεός Πατέρας ευδόκησε να πραγματοποιήσει «το χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένον μυστήριον», «το μυστήριον το κεκρυμμένον από των αιώνων και των γενεών», το μυστήριο της Θείας Οικονομίας, για την λύτρωση του ανθρώπινου γένους, μόνο αυτή δέχθηκε την θεία αποκάλυψη του μυστηρίου και κρίθηκε ικανή να υπηρετήσει το έργο της σωτηρίας. Μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, στην πίστη και τη δογματική της διδασκαλία, ο Ευαγγελισμός είναι της «σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις». Ο Άγγελος ανακοινώνει και ευαγγελίζεται την θεία βουλή. Αλλά η Παρθένος δεν σιωπά. Ανταποκρίνεται στην θεία κλήση με ταπείνωση και πίστη: «Ιδού η δούλη του Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Η θεία βουλή γίνεται δεκτή και βρίσκει ανταπόκριση. Και αυτή η ανθρώπινη ανταπόκριση είναι ότι ακριβώς χρειάζεται σ αυτό το σημείο. Η υπακοή της Παναγίας αντισταθμίζει την ανυπακοή της Εύας. Με αυτή την έννοια η Παρθένος είναι η δεύτερη Εύα και ο Υιός της ο δεύτερος Αδάμ. Όπως η Εύα εξαπατήθηκε από τον λόγο ενός αγγέλου, για να φύγει από τον Θεό παραβαίνοντας τον λόγο Του, έτσι η Παναγία δέχθηκε τον Ευαγγελισμό από τον λόγο ενός Αγγέλου, έτσι ώστε να φέρει τον Θεό μέσα της, υπακούοντας στον λόγο Του. «Διά της Εύας ο θάνατος, διά της Μαρίας η Ζωή», κηρύττει ο Άγιος Ιερώνυμος. Αυτή η υπακοή και η χαρούμενη αποδοχή του λυτρωτικού σκοπού του Θεού ήταν μία πράξη ελευθερίας. Ήταν ελευθερία υπακοής και όχι πρωτοβουλία, ελευθερία αγάπης και λατρείας, ταπεινώσεως και εμπιστοσύνης. Κατά τις ημέρες της δημιουργίας του κόσμου, όταν ο Θεός εξέφερε τον ζωντανό και παντοδύναμο λόγο Του «γεννηθήτω», ο λόγος του Δημιουργού παρήγαγε εντός του κόσμου τα όντα. Αλλά την ημέρα εκείνη, η οποία δεν έχει την όμοιά της από της υπάρξεως του κόσμου, όταν η θεία Μαρία προσέφερε το σεμνό και υπάκουο «Γένοιτο», ο λόγος του δημιουργήματος κατέβασε στον κόσμο τον Δημιουργό. Εδώ ο Θεός και πάλι προσφέρει τον λόγο Του: «Θα συλλάβεις, θα γεννήσεις υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού. Αυτός θα γίνει μέγας και θα ονομαστεί Υιός του Υψίστου. Σε αυτόν θα δώσει ο Κύριος ο Θεός τον θρόνο του Δαυίδ, του προπάτορά Του. Θα βασιλεύσει για πάντα στους απογόνους του Ιακώβ και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος». Η Θεοτόκος αποδέχεται το θέλημα του Θεού και το αποτέλεσμα θα είναι τόσο θαυμαστό. Αυτή η υπακοή είναι η μεγαλειώδης δύναμη, είναι η καθαρή και τέλεια αφοσίωση της Μαρίας στον Θεό, αφοσίωση της θελήσεώς της, της σκέψεώς της, της ψυχής της και της όλης υπάρξεώς της και όλων των δυνάμεών της, όλων των πράξεών της, των ελπίδων της και των προσδοκιών της. Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες. Κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. η Πανυχίδα ετελείτο στο παλάτι.

Σπαγγέτι με γαρίδες

http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_23.html

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Αγνή Παρθένε - Ποίημα του αγίου Νεκταρίου







ΥΜΝΟΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ


Αγνή Παρθένε Δέσποινα Aχραντε Θεοτόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Παρθένε Μήτηρ Aνασσα Πανένδροσε τε πόκε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Υψηλοτέρα ουρανών ακτίνων λαμπροτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαρά Παρθενικών Χορών αγγέλων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Εκλαμπροτέρα ουρανών φωτός καθαρωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
των ουρανίων στρατιών πασών αγιωτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Μαρία Αειπάρθενε Κόσμου παντός Κυρία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Aχραντε Νύμφη πάναγνε Δέσποινα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Μαρία Νύμφη Aνασσα χαράς ημών αιτία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Κορή σεμνή Βασίλισσα Μήτηρ υπεραγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Τιμιώτερα Χερουβείμ υπερενδοξοτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
των ασωμάτων Σεραφείμ των θρόνων υπερτέρα
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε το άσμα Χερουβείμ χαίρε ύμνος Αγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε ωδή των Σεραφείμ χαρά των Αρχαγγέλων
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε ειρήνη και χαρά λιμήν της σωτηρίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Παστάς του Λόγου ιερά άνθος της αφθαρσίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε Παράδεισε τρυφής ζωής τε αιωνίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Χαίρε το ξύλον της ζωής Πηγή αθανασίας
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Σε ικετεύω Δέσποινα Σε νυν επικαλούμαι
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Σε δυσωπώ,Παντάνασσα Σην χάριν εξαιτούμε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Κορή σεμνή και άσπιλε Δεσποίνα Παναγία
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Θερμώς επικαλούμε Σε Ναέ ηγιασμένε
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Αντιλαβού μου, ρύσαι με από τού πολεμίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε,
Και κλήρονομον δείξον με ζωής της αιωνίου
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.

Μελοποίηση, απόδοση απο την χορωδία
της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας του Αγίου Όρους.

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων



Άγνοια…….. Πλάνη…….. Αίρεση



Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περιοδεύοντας στην υπόδουλη Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα διαπίστωνε ποσό μεγάλο κακό προκαλούσε η άγνοια. Γι΄ αυτό παρακαλούσε και πετύχαινε την ίδρυση σχολείων: «καλύτερα να έχεις Ελληνικό σχολειό στη χώρα σου, παρά βρύσες και ποτάμια, διότι οι βρύσες ποτίζουν το σώμα, τα δε σχολεία ποτίζουν την ψυχή…. Χωρίς τι σχολείον περιπατούμε εις το σκότος».
Αυτή η πνευματική διάγνωση του Πατροκοσμά ίσχυε και θα ισχύει. Η άγνοια είναι μια βαρεία ασθένεια του νου και της ψυχής του ανθρώπου της πτώσης. Είναι μια κατάστασης που από μόνη της είναι καταδικαστέα. Αρκεί να αποφασίσουμε και να βαδίσουμε στο δρόμο της φωτισμένης από το Θεό γνώσεως. Έτσι, η ψυχή ξαναξυπνάει και χάριτι Θεού διώχνει το σκοτάδι της άγνοιας.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος δρόμος πέραν της άγνοιας. Είναι ο δρόμος της πλάνης. Πατέρας της πλάνης, της διαστροφής της αλήθειας, είναι ο διάβολος. Πρόσφορο έδαφος γι΄ αυτόν αποτελούν όσοι με εωσφορικό εγωισμό διαφοροποιούνται από τη διδασκαλία και τη ζωή της Εκκλησίας, Η εμμονή μάλιστα των πλανωμένων και η διατύπωση δικής τους διδασκαλίας και πίστης οδηγεί στην αίρεση.
Η Εκκλησία μας προασπιζομένη το ποίμνιο που της εμπιστεύτηκε ο Κύριος, έχει διατυπώσει την ορθή της διδασκαλία στην Αγία Γραφή και στην Ιερά της Παράδοση και δεν παύει να κατηχεί ανά τους αιώνες τους πιστούς της και να δίνει την ορθόδοξη μαρτυρία της σε όλο τον κόσμο.
Δυστυχώς, στην εποχή μας ο κατακλυσμός ποικίλης προέλευσης αιρέσεων, κακοδοξιών, καταστροφικών λατρειών και παραθρησκειών βρίσκεται, μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας και των εντύπων, παντού. Θα ήταν ματαιοπονία να προσπαθήσει κάποιος έστω και να τις απαριθμήσει.
Η Ελπίδα για μας είναι η ζώσα Εκκλησία του Χριστού, οι αγρυπνούντες ποιμένες της και το ενημερωμένο ποίμνιο.
Στην Ιερά μας Μητρόπολη, σε κάθε ενορία υπάρχουν στελέχη της έτοιμα να σπεύσουν σε κάθε κλήση αγωνίας των ανθρώπων. Στο διαδίκτυο πληθαίνουν οι εστίες πνευματικού ανεφοδιασμού και ενημέρωσης (όπως επί παραδείγματι ο διαδικτυακός τόπος της Εκκλησιάς της Ελλάδος : www.ecclesia.gr).

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

΄τα Ψάρια του Ευαγγελισμού και των Βαΐων


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_21.html

Γ΄ Κυριακή Νηστειών-Σταυροπροσκυνήσεως


Σήμερα, αγαπητοί μου, είναι μεγάλη εορτή και πανήγυρης. είναι ή τρίτη (Γ') Κυριακή των νηστειών και εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως. Παντού οι ορθόδοξοι τρέχουν στις εκκλησίες, ασπάζονται τον τίμιο σταυρό, παίρνουν από το χέρι του ιερέως τ' αγιασμένα άνθη, και ψάλλουν «Τον σταυρόν σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την άγίαν σου άνάστασιν δοξάζομε». Άλλα φτάνουν αυτά; Αυτά είναι τύπος —τύπος αναγκαίος βεβαίως—, άλλα ή ουσία είναι άλλου. Ποια είναι ή ουσία, ποιο είναι το περιεχόμενο της σημερινής εορτής;

Σήμερα ό αληθινός Χριστιανός αισθάνεται κάτι ιερό, αισθάνεται το ρίγος του εσταυρωμένου Λυτρωτού. Προσέξατε τα λόγια πού ακούστηκαν στο σημερινό ευαγγέλιο; είναι μία διακήρυξης παγκόσμιος. Ό Χριστός απευθύνεται προς τους ανθρώπους όλων των αιώνων και ορίζει τους όρους υπό τους οποίους μπορεί κανείς να γίνη Χριστιανός και να ενταχθεί στην στρατιά του. Ή ένταξης αύτη δεν γίνεται αναγκαστικής• εθελοντές ζητεί ό Χριστός, όχι ανελεύθερα πλάσματα πού εκτελούν καταναγκαστικά έργα. Τον ακούμε να λέει «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν...»(Μάρκ. 8,34)• όποιος θέλει. Δεν βιάζει κανένα• σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και καλεί ελευθέρως να υποταχθούμε στο άγιο θέλημα του.

Στα λόγια του, πού ακούσαμε, κάνει λόγο για σταυρό• «και άράτω τον σταυρόν αυτού...»(ε. ά.). Δύο είδη σταυρών προβάλλουν σήμερα ενώπιον μας. Ό ένας είναι ό σταυρός πού προσκυνούμε, ό σταυρός πού σήκωσε ό ίδιος ό Χριστός. Ό άλλος είναι ό σταυρός πού πρέπει να σήκωση ό καθένας από μας, αν θέλει να λέγεται παιδί του Εσταυρωμένου. Για τους δύο αυτούς σταυρούς θέλω να πω λίγες λέξεις και παρακαλώ να προσέξετε. Αρχίζω με το σταυρό του Χριστού Ό σταυρός στην παλαιά εποχή, προ Χριστού, στους λαούς της 'Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ή πιο αυστηρά τιμωρία• ήταν το όργανο με το όποιο εκτελούντο οι βαρυποινίτες, όσοι διέπρατταν μεγάλα εγκλήματα, ειδεχθή αποτρόπαια και φρικαλέα. Μετά Χριστόν τα πράγματα άλλαξαν. Λίγα χρόνια μετά τη σταύρωση του Κυρίου όσοι κατεδικάζοντο εις θάνατον εκτελούντο πλέον με άλλους τρόπους• άλλοι με αγχόνη, άλλοι με ξίφος, άλλοι με όπλο, άλλοι με ηλεκτρική καρέκλα. Σήμερα ό σταυρός ως τρόπος εκτελέσεως έχει καταργηθεί.

Σκληρά ποινή ό σταυρός. Αυτός πού καρφωνόταν εκεί σφάδαζε σαν ψάρι έξω άπ' το νερό• είχε σπασμούς, πόνους φρικτούς• το αίμα έτρεχε σταλαγματιά-σταλαγματιά από τις πληγές των χεριών και των ποδιών. Δίψα φοβερή βασάνιζε το σώμα• γι' αυτό ακουγόταν το «διψώ» (Ίωάν. 19,28). Έμεναν δε οι κατάδικοι στο σταυρό όχι λίγες ώρες, αλλά και ήμερες και εβδομάδα ακόμα. Σκληροτράχηλοι άντρες οι ληστές και οι κακούργοι, με σώματα ρωμαλέα, άντεχαν στο μαρτύριο του σταυρού. Κι όταν πλέον ξεψυχούσαν, δεν τους έθαβαν κοράκια και όρνεα έρχονταν κ' έτρωγαν τις σάρκες τους εκεί πάνω στο σταυρό.

Σ' αυτό τον ατιμωτικό θάνατο καταδικάστηκε ό Χριστός μας. Ευαίσθητη ύπαρξης, πονεμένος από τα φραγγελώματα, τα ραπίσματα και τις εξουθενώσεις, δεν άντεξε πολύ• λίγες ώρες έζησε στο σταυρό και παρέδωσε το πνεύμα στον ουράνιο Πατέρα.

Βλέποντας τον Κύριο μας πάνω στο σταυρό διερωτάται κάθε άνθρωπος• Τι κακό έκανε; Σ' αυτό απαντούν οι απόστολοι, απαντά ή Γραφή, απαντά ή Ιστορία, απαντούν οι αιώνες• ό Χριστός, μέσα στα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια των ανθρώπων, είναι ό μόνος επί του φλοιού της γης πού δεν έκανε κανένα κακό, καμιά απολύτως αμαρτία• δεν «ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Ήσ. 53.91 Α' Πέτρ. 2,22). Υπήρξε ό αναμάρτητος με την απόλυτο έννοια. Πέρασε την επίγειο ζωή του σκορπίζοντας τα μύρα της αγάπης του σε όλο τον κόσμο «διήλθε ευεργετών» (Πράξ. 10,38).

Άλλα τότε γιατί σταυρώθηκε; Σάς παρακαλώ στο σημείο αυτό να προσέξετε ιδιαιτέρως, είναι το σημαντικότερο. Γιατί σταυρώθηκε ό Χριστός; Οι Γραφές λένε, ότι σταυρώθηκε ως αντιπρόσωπος ολοκλήρου της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Όπως εμείς σε πολλές περιπτώσεις ορίζουμε αντιπροσώπους - πληρεξουσίους, πού ενεργούν για λογαριασμό μας σε διάφορες αστικές υποθέσεις, κατά παρόμοιο τρόπο ή αγάπη του Θεού ώρισε το Χριστό ως αντιπρόσωπο μας. Ακόμη απλούστερα• εκείνο πού έπρεπε να πάθουμε εμείς ως αμαρτωλοί, το έπαθε εκείνος. Εγώ έπρεπε να σταυρωθώ, εσείς έπρεπε να σταυρωθείτε, ό καθένας από μας έπρεπε να σταυρωθεί επάνω στο ξύλο του σταυρού για τις αμαρτίες πού έχουμε διαπράξει. Άλλ' αντί ημών και υπέρ ημών σταυρώθηκε και έχυσε το τίμιο του αίμα ό Χριστός.

Εάν προσέξετε στον Ακάθιστο ύμνο, στο στοιχείο «Χ», υπάρχει μια ωραία εικόνα της λυτρωτικής δυνάμεως του Κυρίου μας. Λέει εκεί ό ποιητής, ότι καθένας από μας έχει ένα «χειρόγραφο», ένα τεφτέρι, στο οποίο είναι σημειωμένα τα αμαρτήματα του από την ώρα πού γεννήθηκε ως την τελευταία του πνοή. Αυτό λοιπόν το «χαρτί», όπου είναι γραμμένα τα αμαρτήματα μας, ό Χριστός το έσχιζε με τη σταυρική του θυσία (Άκάθ. ύμν. Χ).

Στα παλιά τα χρόνια ένας βασιλιάς πήγε τη νύχτα στους στρατώνες για επιθεωρήσει. Σ ένα θάλαμο κάποιος στρατιώτης είχε αποκοιμηθεί έχοντας δίπλα του ένα χαρτί. Σ' αυτό είχε γράψει τα χρέη του, πού ήταν πολλά - ένα σημαντικό ποσό, και κάτω από το άθροισμα του χρέους είχε σημειώσει• «Αλίμονο μου, ποιος θα εξόφληση το χρέος μου;». Ό βασιλιάς είδε το χαρτί, το διάβασε, άκουσε τον αναστεναγμό του. Κ' εκεί πού ό φτωχός ρωτούσε «Ποιος θα εξόφληση το χρέος μου;», ό βασιλιάς έγραψε από κάτω με το χέρι του• «Εγώ εξοφλώ το χρέος σου». Το πρωί ό στρατιώτης ξύπνησε, πήρε στα χέρια το χαρτί και βλέπει από κάτω• «Εγώ εξοφλώ το χρέος σου». —Ποιος είν' αυτός πού ανέλαβε να εξόφληση το χρέος μου; Του απαντούν οι άλλοι —Ό Ίδιος ό βασιλιάς!... Μπορείτε να φαντασθείτε τη χαρά του; Εάν λοιπόν ό στρατιώτης εκείνος αισθανόταν ευγνωμοσύνη προς το βασιλιά, διότι τον απήλλαξε από τα χρέη, πόσο μάλλον, αγαπητοί μου, πρέπει να αισθάνεται ευγνωμοσύνη ό καθένας από μας προς τον Βασιλέα Χριστό, πού ήλθε από τον ουρανό — δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια— κ' εξόφλησε το χρέος των αμαρτιών μας; Υπέγραψε δε την εξόφληση όχι με μελάνι, αλλά με το αίμα του το τίμιο• όπως λέει ό ευαγγελιστής Ιωάννης, «το αίμα Ιησού Χριστού του υιού (του Θεού) καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α' Ίωάν. 1,7).

Αύτη είναι ή ουσία του σταυρού, το μυστήριο των μυστηρίων. Χωρίς τη θυσία του Χριστού, όχι ένα χρόνο, αλλά και χίλια χρόνια να νηστεύεις, να κάνης κομποσχοίνια, ασκήσεις, ελεημοσύνες, ό,τιδήποτε, δεν μπορείς να εξόφλησης ούτε μια αμαρτία. Πέστε ό καθένας την πιο μικρή του αμαρτία, και θα σας πω, ότι ούτε κι αυτήν θα μπορούσαμε να την εξοφλήσουμε. Εάν ήτο εις θέσιν ό άνθρωπος να το επιτυχή αυτό μόνος του, δεν θα ερχόταν ό Χριστός να σταυρωθεί επί του ξύλου του σταυρού. Οι αμαρτίες συγχωρούνται «εν τω αίματι του Αρνίου» του «εσφαγμένου» (Απ. 7,14' 13,8).

Ιδού λοιπόν το μυστήριο του σταυρού. Εάν με ρωτήσετε, ποια είναι ή πιο μεγάλη απόδειξης ότι ό Θεός αγαπά, θα σας απαντήσω• υπάρχουν πολλές, αμέτρητες αποδείξεις. Άλλα εάν θέλετε να μάθετε, ποια είναι ή πιο τρανή, θα σας δείξω το σταυρό• εκεί επάνω με το αίμα του Χριστού είναι γραμμένο• «Οϋτως ήγαπησεν ό Θεός τον κόσμον, ώστε υ ιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, Ινα πάς ό πιστεύων εις αυτόν μη άπόληται, άλλ' έχη ζωήν αιώνιο» (Ίωάν. 3,16)• κι όπως είπε ό Ησαΐας, «ούτος τάς αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών ωδίνατε, και ημείς ελογισάμεθα αυτόν είναι εν πάνω και εν πληγή υπό Θεού και εν κακώσει» (Ήσ. 53,4).

Αγαπητοί μου! Απέναντι στο σταυρό του Χριστού αίσθανόμεθα κ' εμείς ότι έχουμε μια Ιερά υποχρέωση. Δεν είπαμε, ότι το ευαγγέλιο σήμερα ομιλεί για δύο είδη σταυρών; Έκτος λοιπόν από το σταυρό του Χριστού, με το βάρος των αμαρτιών όλης της ανθρωπότητας, υπάρχει και ό σταυρός του Χριστιανού.
Άλλα για αυτόν θα συνεχίσουμε μια άλλη φορά. Προς το παρόν σταματούμε εδώ τονίζοντας• έχουμε χρέος κ' εμείς, ό καθένας μας, να σήκωση το δικό του σταυρό. Έτσι είπε ό Χριστός• «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, άπαρνησάσθω εαυτόν και άράτω τον σταυρόν αυτού» αμήν.

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων


Αποστολική Εκκλησία

Η αποστολικότητα της Εκκλησίας έγκειται στο ότι έχει προέλευση αποστολική και διατηρεί ακέραια τη διδασκαλεία των Αγίων Αποστόλων. Η Εκκλησία ιδρύθηκε από τον Χριστό και κηρύχτηκε από τους Αποστόλους. Διάδοχοι των Αποστόλων είναι οι Άγιοι Πατέρες που μέχρι και σήμερα κρατούν συνεχώς ανόθευτη τη διδαχή των Αποστόλων και του Χριστού. Αυτή η γνήσια συνέχεια της πίστεως και της ζωής από γενιά σε γενιά είναι η Ιερά Παράδοση που κυριαρχεί μέσα στην Εκκλησία. Στην Εκκλησία υπάρχει μόνιμα η πάσα αλήθεια και η πληρότητα της θειας Χάριτος.

Αγίες Βασίλισσα και Καλλινίκη οι Μάρτυρες (22 Μαρτίου)


Οἱ Ἁγίες Βασίλισσα καὶ Καλλινίκη κατάγονταν ἀπὸ τὴ Γαλατία. Ἐπειδὴ ἡ Ἁγία Μάρτυς Βασίλισσα ἦταν πλούσια, ἔδινε χρήματα στὴν Ἁγία Καλλινίκη γιὰ νὰ πηγαίνει στὶς φυλακὲς καὶ νὰ τὰ παρέχει στοὺς ἐγκλείστους Χριστιανοὺς γιὰ τὴ διατροφή τους, μὲ σκοπὸ νὰ προσεύχονται ὑπὲρ αὐτῆς. Ἐπιθυμοῦσε νὰ τοὺς κάνει πρόθυμους γιὰ τὸ μαρτύριο καὶ νὰ τοὺς παρασταθεῖ, ὥστε νὰ μὴν χάνουν τὸ θάρρος στὶς θλίψεις τους. Κάποια, λοιπόν, μέρα, ἀφοῦ συνελήφθη ἡ Καλλινίκη καὶ ρωτήθηκε τίνος εἶναι τὰ χρήματα, ἐπειδὴ δὲν γνώριζε νὰ λέει ψέματα, ὁμολόγησε. Γι’ αὐτὸ τὴν ἔδεσαν καὶ τὴν παρέδωσαν στὸν ἄρχοντα. Καὶ ἀφοῦ συνελήφθη καὶ ἡ Ἁγία Βασίλισσα, παρουσιάσθηκε ἐνώπιόν του στὸ δικαστήριο. Καὶ οἱ δυὸ ὁμολόγησαν μὲ παρρησία τὸν Χριστὸ καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ διάφορα βασανιστήρια, ἐξαναγκαζόμενες νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν πείσθηκαν, μὲ ξίφος τοὺς ἀπέκοψαν τὶς ἱερὲς κεφαλές. Νίκησαν ἔτσι τὸν διάβολο καὶ ἀπόλαυσαν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Βασιλίσσης καὶ Καλλινίκης ἔγινε τὸ ἔτος 252 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορα Γάλλου (251-253 μ.Χ.)

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων


Καθολική Εκκλησία

Η καθολικότητα της Εκκλησιάς μας έχει δυο σημασίες. Πρώτα γιατί απευθύνεται καθολικά (ολοκληρωτικά) προς όλο τον κόσμο κι επεκτείνεται σε όλη τη γη. Δεύτερο και κυριώτερο γιατί κατέχει την καθολική (ολοκληρωτική) αλήθεια της Χριστιανικής Πίστεως. Αυτό το δεύτερο στοιχείο είναι κυρίως που αναφέρεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία κρατάει γνήσια ανόθευτη την αληθινή χριστιανική διδασκαλία.

Κοφτό μακαρονάκι με χταπόδι


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_20.html

Ἁγίες Ἀλεξανδρία, Εὐφημία, Εὐφρασία, Ἰουλιανή, Θεοδοσία, Κλαυδία καὶ Ματρώνη Μάρτυρες ἐν Ἀμινσῷ (20 μαρτιου)


Οἱ Ἁγίες ἑπτὰ Μάρτυρες ἄθλησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.) στὴν πόλη Ἀμινσό, ὅταν ξεσηκώθηκε μεγάλος διωγμὸς κατὰ τῶν ἀνθρώπων ποὺ ὁμολόγησαν τὸν Χριστό.
Οἱ Ἁγίες συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Ἀμινσοῦ, ποὺ ἦταν εἰδωλολάτρης. Καὶ ὅταν στάθηκαν ἐνώπιόν του, ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι Χριστιανὲς καὶ τὸν ἔλεγξαν μὲ παρρησία, ἀφοῦ τὸν ἀποκάλεσαν σκληρὸ καὶ ἄδικο καὶ ἐχθρὸ τῆς ἀλήθειας. Ὁ ἄρχοντας ἐξοργίσθηκε. Τότε ἔδωσε ἐντολὴ καὶ τὶς τοποθέτησαν σὲ δημόσιο μέρος γιὰ θέαμα, ὅπου ἄρχισαν νὰ τὶς χτυποῦν μὲ ραβδιά. Στὴν συνέχεια ἔκοψαν τοὺς μαστοὺς αὐτῶν μὲ ξίφη καί, ἀφοῦ τὶς κρέμασαν, τὶς ἔγδαραν τόσο πολύ, ὥστε φάνηκαν τὰ ἔντερά τους. Τέλος, τὶς ἔριξαν σὲ μεγάλο καμίνι φωτιᾶς καί, ἐνῷ ἔψαλλαν καὶ προσεύχονταν στὸν Θεό, παρέδωσαν τὶς ψυχές τους.
Τὸ μαρτύριό τους ἔγινε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 303-305 μ.Χ.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

«Tη Υπερμάχω Στρατηγώ»


http://www.youtube.com/watch?v=81quiWSpvv8
Κάνετε κλικ στο πιο πάνω σύνδεσμο για να το ακούσετε.

«Tη Υπερμάχω Στρατηγώ»


Κοντάκιο αυτόμελον. Ήχος πλ. δ'.

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
αναγράφω σοι η πόλις σου, Θεοτόκε.
Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον
ίνα κράζω σοι· χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ


Προς την Παναγία, προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, αποτείνεται το θαυμάσιο βυζαντινό τροπάρι «Tη Υπερμάχω Στρατηγώ», που στην πραγματικότητα είναι ο εθνικός ύμνος του αγωνιστικού Βυζαντίου. Και σαν εθνικό μας ύμνο έπρεπε να το κρατήσει και ή απελευθερωμένη Ελλάδα του 21, αν οι λόγιοι και οι πολιτικοί της εποχής εκείνης είχαν την οξυδέρκεια να καταλάβουν τη σημασία που παίρνει η Παράδοση στη ζωή των εθνών και δεν έβλεπαν την κλασική Ελλάδα να ενώνεται ηθικά και ιστορικά με το απελευθερωμένο Έθνος, δίχως την ένδοξη και μεγαλόπρεπη περίοδο της Βυζαντινής χιλιετίας που μεσολάβησε και σφυρηλάτησε τη νέα μας Ελληνοχριστιανική συνείδηση. Δήτε όμως. Αυτό που δεν έκαμε το μεταεπαναστατικό κράτος το έκαμε μόνος του ο Ελληνικός Λαός. Έτσι κάθε φορά που ένα μεγάλο γεγονός τρικυμίζει τη ψυχή μας, το βυζαντινό τροπάρι αυθόρμητα ανεβαίνει στα χείλη μας και σμίγει με τους στίχους του Σολωμού. Και πάλι αυθόρμητα κάθε φορά που ένα υπόδουλο τμήμα του Ελληνισμού ενώνεται με την ενιαία ελεύθερη πατρίδα, ο Ελληνικός Λαός αλληλοχαιρετάται με τη θρησκευτική φράση «Χριστός Ανέστη».

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων


Αγία Εκκλησία
Αγία είναι η κεφαλή της Εκκλησίας ο Ιησούς Χριστός . Άγιο είναι το Σώμα της, το Σώμα του Ιησού Χριστού. Αγία είναι η ψυχή της, το Ζωοποιό Άγιο Πνεύμα. Άρα άγια είναι και τα μέλη της, δηλαδή εμείς οι πιστοί.
Ξέρουμε όμως καλά πως μέσα στην Εκκλησία υπάρχουν και μέλη αμαρτωλά. Η αγιότητα της Εκκλησίας δε βλάπτεται από την αμαρτωλότητα των πιστών της, διότι κι αυτά τα ασθενή μέλη αγωνίζονται για να γίνουν άγιοι. Μόνο οι αμετανόητοι αμαρτωλοί που αρνούνται να αγνισθούν στο δρόμο της μετανοίας για την αγιότητα αποκόπτονται από την Εκκλησία.

Μπάμιες με πατάτες στο φούρνο


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_19.html

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου



Γ΄ Χαιρετισμοί

Νέαν έδειξε κτίσιν, εμφανίσας ο Κτίστις,
ημίν τοις υπ' αυτού γενομένοις•
εξ απόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτη ώσπερ ην άφθορον,
ίνα το θαύμα βλέποντες, υμνήσωμεν αυτήν βοώντες•
χαίρε το άνθος της αφθαρσίας
χαίρε το στέφος της εγκρατείας
χαίρε αναστάσεως τύπον εκλάμπουσα
χαίρε των αγγέλων τόν βίον εμφαίνουσα
χαίρε κυοφορούσα οδηγόν πλανωμένοις
χαίρε απογεννώσα λυτρωτήν αιχμαλώτοις
χαίρε Κτιστού δικαίου δυσώπησις
χαίρε πολλών πταιόντων συγχώρησις
χαίρε στολή των γυμνών παρρησίας
χαίρε στοργή πάντα πόθον νικώσα
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου,
τόν νουν εις ουρανόν μεταθέντες•
διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επί γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος,
βουλόμενος ελκύσαι πρός το ύψος, τους αυτώ βοώντας•
Αλληλούϊα.

Όλος ην εν τοις κάτω, καί των άνω ουδόλως,
απήν ο απερίραπτος Λόγος•
συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε,
καί τόκος εκ Παρθένου θεολήπτου, ακουούσης ταύτα•
χαίρε Θεού αχωρήτου χώρα
χαίρε σεπτού μυστηρίου θύρα χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα
χαίρε των πιστών αναμφίβολον καύχημα
χαίρε όχημα πανάγιον του επί των Χερουβίμ
χαίρε οίκημα πανάριστον του επί των Σεραφίμ
χαίρε η ταναντία εις ταυτό αγαγούσα
χαίρε η παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνύσα
χαίρε δι ης ελύθη παράβασις
χαίρε δι ης ηνοίχθη Παράδεισος
χαίρε η κλεις της Χριστού Βασιλείας
χαίρε ελπίς αγαθών αιωνίων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Πάσα φύσις Αγγέλων, κατεπλάγη το μέγα,
της σης εναθρωπίσεως έργον•
τόν απρόσιτον γάρ ως Θεόν,
εθεώρει πάσι προσιτόν άνθρωπον,
ημίν μεν συδιάγοντα, ακούοντα δε παρά πάντων ούτως•
Αλληλούϊα.

Ρήτορας πολυφθόγους, ως ιχθύας αφώνους,
ορώμεν επί σοι Θεοτόκε•
απορούσι γαρ λέγειν το πώς καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ίσχυσας•
ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν•
χαίρε σοφίας Θεού δοχείον
χαίρε προνοίας αυτού ταμείον
χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα
χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα
χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί
χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί
χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα
χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα
χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα
χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα
χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι
χάιρε λιμήν των του βίου πλωτήρων
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Σώσαι θέλων τόν κόσμον, ο των όλων κοσμήτωρ,
πρός τούτον αυτεπάγγελτος ήλθε•
καί ποιμήν υπάρχων ως Θεός, δι ημάς εφάνη καθ' ημάς άνθρωπος•
ομοίω γάρ το όμοιον καλέσας, ως Θεός ακούει•
Αλληλούϊα.

Άγιος Ιάκωβος ὁ Ομολογητής (21 Μαρτίου)



Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ὁμολογητὴς ἀκολούθησε τὸν ἀσκητικὸ βίο ἀπὸ πολὺ μικρὴ ἡλικία. Ἔγινε μοναχός, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἤδη προετοιμάσει τὸν ἑαυτό του μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχὴ καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καὶ μετέπειτα ἀξιώθηκε νὰ ἀνέλθει στὸ Ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Στὰ χρόνια τῶν ἀσεβῶν εἰκονομάχων, ἐπειδὴ ἐξαναγκάστηκε ἀπὸ ἐκείνους νὰ ἀρνηθεῖ τὴν προσκύνηση τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων καὶ ἐπειδὴ δὲν πρόδωσε τὴν πατρῴα εὐσέβεια, ὑπέμεινε πολλοὺς πειρασμούς, ἐξορίες καὶ ἄλλες κακουχίες, ποὺ ἐπινόησαν ἐναντίων του οἱ ἀσεβεῖς. Στὴν συνέχεια παράδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἀγωνίσθηκε μέχρι τὸν θάνατο μὲ προθυμία καὶ ἱερὸ ζῆλο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Ὁμολογητής.
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἀναφέρει κάποιον Ὁμολογητὴ Ἰάκωβο, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ ἔτος 818 μ.Χ., ἀλλὰ δὲν ἀναφέρει ὅτι ἦταν Ἐπίσκοπος.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

"Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως" - Επιτροπή επί των αιρέσεων-


Εκκλησία και αίρεση – Αλήθεια και πλάνη

«Πιστεύω.....
Εις Μίαν,Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»

Η Εκκλησία είναι μια και μοναδική, διότι είναι σώμα Του Ενός και Μοναδικού Χριστού. Οι πιστοί διασκορπισμένοι σε διαφόρους τόπους αποτελούν ένα σώμα. Πότε; Όταν ομολογούν την ίδια πίστη, τη μια αλήθεια που ή Ορθοδοξία μας έχει διαφυλάξει ανόθευτη δια της θειας Χάριτος στους αιώνες.
Οι κατά καιρούς αιρετικοί και σχισματικοί δεν είναι μέλη αυτής της μιας Εκκλησίας, αλλά χωρίστηκαν, αποκόπηκαν κι έκαψαν να είναι μέλη του θεανθρώπινου Σώματος της, διότι δέχτηκαν πλανεμένη πίστη και ζωή αλλότρια από τη ζωή του Χριστού.

Νηστίσιμο λαδερό


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_17.html

Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Ιεροσολύμων (18 Μαρτίου)


Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 313 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ’ (333-348 μ.Χ.), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 348 μ.Χ., εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε.
Ὁ Ἅγιος ἀρχικὰ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς δογματικὲς «λεπτολογίες» καὶ ἀπέφευγε ἐπιμελῶς τὸν ὄρο «ὁμοούσιος». Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀρειανὸς Μητροπολίτης Κασαρείας Ἀκάκιος ἐνέκρινε τὴν ἐκλογή του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἀλλὰ συνέβη καὶ ἐδῶ, ὅτι ἀργότερα καὶ στὴν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Μελετίου, Πατριάρχου Ἀντιοχείας (τιμᾶται 12 Φεβρουαρίου). Ὁ Ἅγιος δὲν ἔμεινε ἐκτὸς τοῦ κλίματος τῆς ἐποχῆς, ὡς πρὸς τοὺς δογματικοὺς ἀγῶνες καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους μῆνες τῆς ἀρχιερατείας του ἀποδείχθηκε μὲ τὶς περίφημες Κατηχήσεις του, ὑπερασπιστὴς τῶν Ἀποφάσεων καὶ τῶν Ὅρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τοὺς ἀγῶνες τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ἐξῇρε καὶ ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος τοῦ ἔτους 382 μ.Χ.: «Τῆς δὲ γὲ μητρὸς ἁπασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις, τὸν αἰδεσιμώτατον Κύριλλον ἐπίσκοπον εἶναι γνωρίζομεν. Κανονικῶς τὲ παρὰ τῶν τῆς ἐπαρχίας χειροτονηθέντα πάλαι καὶ πλεῖστα πρὸς τοὺς Ἀρειανοὺς ἐν διαφόροις τόποις ἀθλήσαντα».
Ἡ δογματικὴ τοποθέτηση τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ὑπῆρξε ἡ πρώτη αἰτία ρήξεως μὲ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀκάκιο Καισαρείας, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια ζητοῦσε διάφορες ἀφορμὲς γιὰ νὰ καταστρέψει τὸν Ἅγιο. Δεύτερη αἰτία ἦταν ἡ διαφορὰ σχετικὰ μὲ τὴν δικαιοδοσία τῶν δυὸ ἑδρῶν. Ὡς γνωστό, λόγω καταστροφῆς τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ἡ ἐκεῖ Χριστιανικὴ κοινότητα διασκορπίστηκε, μετὰ δὲ τὴν ἐπανοικοδόμηση αὐτῆς οἱ Χριστιανοὶ ἦταν λίγοι, γι’ αὐτὸ σὲ Μητρόπολη ἀναδείχθηκε ἡ πρωτεύουσα τῆς Παλαιστίνης, Καισάρεια. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὅταν οἱ Χριστιανοὶ τῶν Ἱεροσολύμων αὐξήθηκαν, ἡ Ἐπισκοπὴ Ἱεροσολύμων ζήτησε ἀποκατάσταση τῆς παλαιᾶς αὐτῆς θέσεως. Τὸ 325 μ.Χ. ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, διὰ τοῦ 7ου Κανόνος αὐτῆς, ὅριζε νὰ τιμᾶται ἰδιαίτερα κατὰ τὰ ἀρχαία ἔθιμα ὁ Ἐπίσκοπος Αἰλίας, δηλαδὴ Ἱεροσολύμων, ἡ δὲ Μητρόπολη Καισαρείας νὰ διατηρεῖ τὸ οἰκεῖο ἀξίωμα. Ἡ ἀσάφεια τῆς διατυπώσεως τοῦ Κανόνος προκάλεσε διένεξη μεταξὺ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου καὶ τοῦ Ἀκακίου.
Ὁ τελευταῖος ἦταν σὲ πλεονεκτικὴ θέση λόγω τῆς ὑποστηρίξεως αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Ἀρειανὸ αὐτοκράτορα Κωνστάντιο (337-361 μ.Χ.) καὶ ἀφοῦ βρῆκε πρόφαση κατὰ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, ὅτι σὲ καιρὸ λιμοῦ πούλησε ἱερὰ κειμήλια καὶ ἀναθήματα γιὰ νὰ προσφέρει τροφὴ σὲ ἄπορους, καθαίρεσε τὸν Ἅγιο διὰ Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸ ἔτος 357 μ.Χ. καὶ τὸν ἀπομάκρυνε ἀπὸ ἐκεῖ.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐξορίσθηκε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ ἔγινε δεκτὸς ὑπὸ τοῦ ἐκεῖ Ἐπισκόπου Σιλβανοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπέρριψε τὴν ἀξίωση τοῦ Ἀκακίου νὰ διακόψει τὴν ἐπικοινωνία του μὲ τὸν Ἅγιο. Ὡστόσο ὁ Ἅγιος Κύριλλος ζητοῦσε νὰ διερευνηθεῖ ἡ ὑπόθεσή του ἀπὸ μεγαλύτερη Σύνοδο. Πράγματι, ἡ Σύνοδος ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 359 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα, τὸν ἀποκατέστησε καὶ τὸν ἀθῴωσε, ἀλλὰ ὁ Ἀκάκιος, ἀφοῦ κατέφυγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ματαίωσε τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῶν Ἱεροσολύμων δι’ ἄλλης Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 360 μ.Χ. στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐπικύρωσε τὴν καθαίρεση καὶ ἐξορία τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἐπέστρεψε στὴν ἕδρα του, ὅπως καὶ οἱ λοιποὶ ἐξόριστοι Ἐπίσκοποι, τὸ ἔτος 361 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, ὁ ὁποῖος θέλοντας νὰ ἔχει κοντά του ὅλους τοὺς ἐχθροὺς τοῦ αὐτοκράτορα Κωνστάντιου, ἀνακάλεσε τοὺς ἐξόριστους Ἀρχιερεῖς. Ὁ Ἅγιος αἰσθανόταν τὴν ἀνάγκη νὰ ἐπιδοθεῖ στὴ διαποίμανση τοῦ ποιμνίου του. Ἀλλὰ μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, στὶς 26 Ἰουλίου 363 μ.Χ., ἐξορίσθηκε καὶ πάλι ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη (364-378 μ.Χ.) γιὰ ἕνδεκα χρόνια καὶ ἐπανῆλθε στὰ Ἱεροσόλυμα μετὰ τὸν θάνατο τοῦ αὐτοκράτορα, τὸ ἔτος 378 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Κύριλλος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 387 μ.Χ.
Τὸ κύριο ἔργο του εἶναι οἱ Κατηχήσεις, οἱ ὁποῖες ἐκφωνήθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδας τοῦ ἔτους 348 μ.Χ. στὴ βασιλικὴ τῆς Ἀναστάσεως. Σκοπὸς τῶν Κατηχήσεων ἦταν ἀφ’ ἐνὸς μὲν ἡ εἰσαγωγὴ τῶν Κατηχουμένων στὶς θεμελιώδεις διδασκαλίες τῆς πίστεως καὶ τοῦ ἠθικοῦ βίου τῶν Χριστιανῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ φανέρωση τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας στοὺς Νεοβαπτισθέντες. Ἡ ἀξία τῶν Κατηχήσεων τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου εἶναι ἀνυπολόγιστη. Κανένα ἔργο πρὸ αὐτοῦ δὲν ἐμφανίζει μὲ τόση παραστατικότητα σχεδὸν ὅλο τὸ τελετουργικὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ τὸ μυστηριακὸ καὶ ἁγιαστικὸ σύστημα μὲ τόση καταπληκτικὴ ὁμοιότητα πρὸς τὰ μέχρι σήμερα τελούμενα στὸ ναό, ὥστε δικαιολογημένα νὰ θεωροῦμε ὅτι οἱ Κατηχήσεις τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ἀποτελοῦν ἔκτυπη ἀναπαράσταση καὶ στὴν πράξη διατήρηση αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἀποστολικῆς Τελετουργικῆς Παραδόσεως.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Σαλάτα με διάφορα ωμα λαχανικά


http://geussis-nikolaos.blogspot.com/2009/03/blog-post_15.html

Άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία οι Μάρτυρες (19 Μαρτίου)


Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος καὶ Δαρεία ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ (243-284 μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Χρύσανθος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἦταν υἱὸς ἐπιφανοῦς εἰδωλολάτρη. Ὅμως κατηχήθηκε στὴν Χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ κάποιον Χριστιανὸ καὶ βαπτίσθηκε. Ὅταν ὁ πατέρας του πληροφορήθηκε τὸ γεγονός, τὸν φυλάκισε καί, γιὰ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη, τοῦ ἔδωσε γυναῖκα τὴν ὡραία Δαρεία, ἡ ὁποία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀθῆνα καὶ ἦταν εἰδωλολάτρισσα.
Ἀντὶ ὅμως νὰ προσελκύσει ἡ Δαρεία τὸν σύζυγό της Χρύσανθο στὴν εἰδωλολατρία, συνέβη τὸ ἀντίθετο. Πίστεψε καὶ αὐτὴ στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκε. Τότε τοὺς κατήγγειλαν στὸν ἔπαρχο Κελερίνο, ὁ ὁποῖος τοὺς παρέδωσε στὸν τριβοῦνο Κλαύδιο. Τὸ μαρτύριο ἄρχισε. Ἀλλὰ ἡ καρτερία καὶ ἡ ὑπομονὴ τῶν Μαρτύρων ἐξέπληξε τὸν Κλαύδιο, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του Ἰλαρία, τοὺς υἱούς του Ἰάσονα καὶ Μαῦρο καὶ τοὺς στρατιῶτες του πίστεψε στὸν Χριστό.
Στὴν συνέχεια ἔριξαν τοὺς Ἁγίους Χρύσανθο καὶ Δαρεία μέσα σὲ λάκκο καὶ τοὺς ἐνταφίασαν ζωντανοὺς τὸ ἔτος 283 μ.Χ.

Ιερά Μητρόπολης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Επιτροπή επί των αιρέσεων


“Γνώσεσθε την αλήθειαν
και ή αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιω, 8,32)
Αγαπητοί μου χριστιανοί, παιδιά μου πνευματιστικά,
Ζούμε πολύ δύσκολους καιρούς. Καταστρεπτικοί άνεμοι σαρώνουν όποιες εστίες αντίστασης παραμένουν ακόμη. Ο σύγχρονος άνθρωπος υποφέρει, ακόμη και μέσα στις πλασματικές αφθονίες καταναλωτικών αγαθών. Υποφέρει, διότι σήμερα βάλετε η αξία του ως Προσώπου, ως προσωπικότητος δηλαδή μοναδικής και ανεπανάληπτης στην ιστορία όλου του κόσμου. Ως πνευματικός σας πατέρας αγωνιώ. Και η αγωνία μου εκφράζεται με την προσευχή και συνάμα με την πράξη, «πίστις ενεργουμένη».
Θεωτώ, λοιπόν, ότι η βάση της κάθε κρίσης είναι κατά κύριο λόγο πνευματική. Δηλαδή ο σεισμός στα θεμέλια των αξιών συμπαρασύρει και τα οικοδομήματα στην πτώση. Για το λόγο αυτό για τη θωράκιση του λογικού ποιμνίου της Εκκλησίας, αναλαμβάνουμε μια νέα πρωτοβουλία : την έκδοση σειράς εποικοδομητικών φυλλαδίων.
1. Για να στηριχτούν οι ψυχές και να οπαλισθούν πνευματικά,
2. να δώσουν το «παρών» στην κρίση της εποχής μας,
3. να γίνουν φάροι ελπίδας και για άλλους ναυαγούς αδελφούς μας.
«Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Διαχρονικός ο λόγος του Κυρίου ηχεί και σήμερα επίκαιρος. Μόνο που η Αλήθεια δεν είναι απλή συσσώρευση λέξεων, είναι πρωτίστως Ζωή. Είναι η εν Ζωή Χριστώ Ζωή.
Είναι το ίδιο πρόσωπο του Χριστού.
Μετ΄ ευχών και αγάπης Χριστού
Ο Μητροπολίτης
Ο Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως
Βαρνάβας

Άγιος Μαρίνος (17 Μαρτίου)


Στοὺς Συναξαριστὲς ἀναφέρεται ὅτι ὁ Ἅγιος Μαρίνος ἦταν ζηλωτὴς Χριστιανὸς καί, βλέποντας τοὺς Ἐθνικοὺς νὰ προσφέρουν θυσίες στοὺς ψεύτικους θεούς, κατέστρεψε τὸν βωμὸ καὶ καταπάτησε τὰ εἰδωλόθυτα ὀμολογώντας ὅτι εἶναι Χριστιανός. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν κακοποίησαν μὲ πέτρες καὶ ρόπαλα. Τοῦ συνέτριψαν τὰ δόντια καὶ τὸν ἔσυραν ἀπὸ τὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς. Στὸ τέλος τὸν παρέδωσαν δεμένο στὸν ἄρχοντα τοῦ τόπου, ὁ ὁποῖος, μετὰ ἀπὸ βασάνους ἀπέκοψε τὴν τίμια κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου Μαρίνου.