Κοίμηση τῆς Ἁγίας Ἄννας Μητέρας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Μήτηρ τελευτᾷ Μητροπαρθένου Κόρης,
Ἡ τῶν κυουσῶν μητέρων σωτηρία.
Πέμπτῃ ἐξεβίωσε μογοστόκος εἰκάδι Ἄννα.

  Ἡ Ἁγία Ἄννα, ἡ μητέρα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Λευί. Ὁ πατέρας της, ποὺ ἦταν ἱερέας, ὀνομαζόταν Ματθᾶν καὶ ἱεράτευε τὴν ἐποχὴ τῆς βασιλείας τῆς Κλεοπάτρας. Τὴ δὲ μητέρα της, τὴν ἔλεγαν Μαρία.
Ἡ Ἄννα εἶχε καὶ δυὸ ἀδελφές, τὴν ὁμώνυμη μὲ τὴ μητέρα τῆς Μαρία καὶ τὴ Σοβήν. Καὶ ἡ μὲν Μαρία, ποὺ παντρεύτηκε στὴν Βηθλεέμ, εἶχε κόρη τὴ Σαλώμη τὴν μαῖα, ἡ δὲ Σοβῆ, ποὺ παντρεύτηκε καὶ αὐτὴ στὴν Βηθλεέμ, τὴν Ἐλισάβετ. Τέλος, ἡ Ἁγία Ἄννα ποὺ παντρεύτηκε στὴν Γαλιλαία τὸν Ἰωακείμ, γέννησε τὴν Παρθένο Μαρία.

Ἡ Ἁγία Ἄννα ἀξιώθηκε νὰ ἔχει τὴ μεγάλη τιμὴ καὶ εὐτυχία νὰ ἀποκτήσει μοναδικὴ κόρη, τὴ μητέρα τοῦ Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἀφοῦ ἡ Ἁγία Ἄννα ἀπογαλάκτισε τὴ Θεοτόκο καὶ τὴν ἀφιέρωσε στὸ Θεό, αὐτὴ πέρασε τὴν ὑπόλοιπη ζωή της μὲ νηστεῖες, προσευχὲς καὶ ἐλεημοσύνες πρὸς τοὺς φτωχούς. Τέλος, εἰρηνικὰ παρέδωσε στὸ Θεὸ τὴ δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τὰ αἰώνια ἀγαθά. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διαβεβαίωσε ὅτι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Περικαλλῆ Ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Ἄννας ἔκτισε στὴν Κωνσταντινούπολη περὶ τὸ 550 μ.Χ. ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός.
Ἱερά Λείψανα: 
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς χειρὸς τῆς Ἁγίας βρίσκεται στὴ Μονὴ Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὅρους.
Μέρος τοῦ ἀδιάφθορου ἀριστεροῦ ποδὸς τῆς Ἁγίας βρίσκεται στὴν ὁμώνυμη Σκήτη Ἁγίου Ὅρους.
Μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου δεξιοῦ ποδὸς τῆς Ἁγίας βρίσκεται στὴ Μονὴ Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὅρους.
Ἀποτμήματα τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τῆς Ἁγίας βρίσκονται στὴν ὁμώνυμη Μονὴ Λυγαριᾶς Λαμίας καὶ στὴ Μονὴ Ἄγ. Ἰωάννου Θεολόγου Σουρωτῆς.
Μέρος ἀδιαφθόρου σαρκὸς τῆς Ἁγίας βρίσκεται στὴ Συλλογὴ τῆς ρωμαιοκαθολικῆς Διεθνοῦς Σταυροφορίας Ἁγίων Λειψάνων.
Ἕνας καρπὸς τῆς Ἁγίας βρίσκεται στὸ ρωμαιοκαθολικὸ Ναὸ τοῦ Ἄγ. Παύλου «ἐκτὸς τῶν Τειχῶν».
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ζωὴν τὴν κυήσασαν, ἐκυοφόρησας, ἁγνὴν Θεομήτορα, θεόφρον Ἄννα,
διὸ πρὸς λῆξιν οὐράνιον,
ἔνθα εὐφραινομένων,
 κατοικία ἐν δόξῃ, χαίρουσα νῦν μετέστης, τοῖς τιμῶσί σε πόθῳ,
πταισμάτων αἰτουμένη,
 ἱλασμὸν ἀειμακάριστε.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Προγόνων Χριστοῦ, τὴν μνήμην ἑορτάζομεν,
τὴν τούτων πιστῶς, αἰτούμενοι βοήθειαν,
τοῦ ῥυσθῆναι ἅπαντας, ἀπὸ πάσης θλίψεως,
τοὺς κραυγάζοντας, ὁ Θεὸς γενοῦ μεθ᾽ ἡμῶν,
ὁ τούτους δοξάσας ὡς ηὐδόκησας.