Ε´ Κυριακή των Νηστειών στη Βέροια. Χειροθεσία αναγνώστου και ομιλία του Σεβασμιωτάτου στη ΓΕΧΑ (φωτο).

Την Κυριακή 2 Απριλίου (Ε´ των Νηστειών) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον ιερό ναό Αγίου Στεφάνου της ενορίας Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος Βεροίας.
Στο τέλος της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος προχείρισε σε Αναγνώστη τον ιερόπαιδα Παναγιώτη Παμπούκα, ο οποίος επί σειρά ετών διακονεί το ιερό Βήμα της ενορίας.
Μετά τη θεία λειτουργία ο Σεβασμιώτατος μετέβη στην αίθουσα της ΓΕΧΑ Βεροίας όπου ομίλησε επίκαιρα.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
«Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε».
Βρισκόμαστε λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τό πάθος τοῦ Κυ­ρίου μας, ἀ­δελ­­φοί μου, καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει μέ τίς ἱερές ἀκο­λουθίες, μέ τούς ὕμνους καί μέ τά ἀναγνώσματά της γιά τό μεγάλο γεγονός τῶν πανσε­πτῶν Παθῶν καί τῆς λαμπρο­φό­ρου Ἀναστά­σε­ως πού θά ζήσουμε καί θά ἑορ­τά­σουμε. Μᾶς προετοιμάζει μέ τόν τρόπο ἀνάλογο μέ αὐτόν πού ἀκού­­σαμε στό σημερινό εὐαγ­γε­λι­κό ἀνάγνωσμα νά προετοιμάζει ὁ Ἰησοῦς τούς μαθητές του γιά τό Πά­θος του.
Καί παρότι ὁ Ἰησοῦς περι­γράφει τί πρόκειται νά συμβεῖ καί τούς λέγει ὅτι θά τόν συλλάβουν οἱ ἀρ­χιερεῖς καί θά τόν μαστιγώ­σουν καί θά τόν καταδι­κά­σουν σέ θάνα­το, ἀλλά αὐτός θά ἀναστηθεῖ σέ τρεῖς ἡμέρες, οἱ μα­θη­τές του δέν ἀν­τιλαμβάνονται τήν κρισιμό­τη­τα τῆς καταστάσεως καί τή σο­βαρό­τητα τῶν λόγων του. Κάποιοι μά­λιστα ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ ὅσα θά συμβοῦν στόν διδάσκαλό τους, ἐνδιαφέρονται γιά τό δικό τους μέλ­λον. Καί αὐτοί, δυστυχῶς, δέν εἶναι ἄλλοι, ἀλλά δύο ἀπό τούς πιό στενούς καί ἐμπίστους μα­θη­τές του, οἱ υἱοί τοῦ Ζεβε­δαίου, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης.
Γι᾽ αὐτό καί ἀντί νά ἐκφράσουν τή λύπη τους ἤ τή συμπαράστασή τους ἤ ἔστω νά τόν ρωτήσουν τί πρέπει νά κάνουν αὐτοί, ὅταν ὁ ἴδιος θά πάσχει καί θά σταυρώ­νε­ται, αὐτοί τοῦ ζητοῦν νά τούς ὑπο­σχεθεῖ ὅτι, ὅταν θά δοξασθεῖ, θά τούς ἐξασφαλίσει ἀπό μία θέση στά δεξιά του καί στά ἀριστερά του.
Τό ἐρώτημα τῶν δύο μαθητῶν τοῦ Κυρίου ἀποκαλύπτει, ἀδελφοί μου, μέχρι ποιοῦ σημείου μπορεῖ νά φθάσει ἡ ἀνθρώπινη φιλοδο­ξία, μέχρι ποιοῦ σημείου μπορεῖ νά τυφλώσει τόν ἄνθρωπο ἡ φι­λαυ­τία, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά δια­­κρίνει τίποτε ἄλλο ἀπό αὐτό πού νομίζει ὅτι εἶναι τό συμφέρον του, ἀδιαφορώντας γιά τά πραγ­μα­­τικά σημαντικά.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως ἐπιτιμᾶ τούς δύο μα­θητές του λέγοντας: «οὐκ οἴ­δα­τε τί αἰτεῖσθε». Δέν ξέρετε τί ζη­τᾶ­τε.
Ἄν μελετήσουμε τά ἱερά Εὐαγ­γέ­λια, θά διαπιστώσουμε, ἀδελφοί μου, ὅτι πολλοί εἶναι αὐτοί πού πλησιάζουν τόν Ἰησοῦ καί τοῦ ὑπο­βάλλουν διάφορες ἐρωτήσεις καί παρακλήσεις. Ὅσο παράξενες καί ἄν εἶναι αὐτές, ὅσο κακο­προ­αίρετες καί ἄν εἶναι μερικές φο­ρές, ὁ Χριστός ποτέ δέν ἀπαντᾶ μέ αὐτόν τόν ἐπιτιμητικό τρόπο πού ἀπαντᾶ στούς μαθητές του. «Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε». Καί τό κάνει στήν περίπτωσή τους, γιατί θέλει νά τούς διδάξει καί δι᾽ αὐτῶν καί ὅλους ἐμᾶς, τούς ἀνά τούς αἰῶνες μαθητές του, ὅτι μποροῦμε νά ζη­τοῦμε ἀπό τόν Θεό, ὅπως μᾶς δίδαξε, ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλά πρέπει συγχρόνως νά ἀξιολογοῦμε τά αἰτήματα καί νά ἱεραρχοῦμε τίς προτεραιό­τη­τές μας.
Ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος μᾶς δίδαξε πῶς πρέπει νά προσευχόμαστε καί τί πρέπει νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό. Μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ πρώτη μας προ­τε­ραιότητα δέν πρέπει νά εἶναι τά ὑλικά καί τά ἐπίγεια πράγματα, δέν πρέπει νά εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τῆς αὐταρεσκείας καί τῆς φιλο­δο­ξίας μας, ἀλλά πρέπει ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐπικράτηση τοῦ θελή­μα­τός του καί τῆς βασιλείας τοῦ Θε­οῦ, ὄχι οἱ θέσεις καί τά ἀξιώματα πού θά πάρουμε ἐμεῖς μέ τή βοή­θεια τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μᾶς δίδα­ξε μέ τήν Κυριακή προσευχή: «ἁ­για­σθή­τω τό ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βα­σι­λεία σου», λέμε πρῶτα, καί στή συνέχεια «τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπι­ούσιον».
Αὐτό μᾶς δίδασκε καί ὅταν ἔλεγε στούς μαθητές του: «ζητεῖτε πρῶ­τον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ … καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑ­μῖν».
Αὐτό λέγει καί σήμερα στούς δύο μαθητές του. Δικό τους καθῆκον ὡς μαθητῶν του εἶναι νά ἀκο­λου­θοῦν τά βήματά του, νά κά­νουν ὅ,τι ἔκανε καί Ἐκεῖνος, καί τά ὑπό­λοιπα νά τά ἀφήνουν στά χέ­ρια τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό λέγει καί σέ μᾶς σήμερα, ἀδελφοί μου. Σέ μᾶς πού πολλές φορές, σάν τούς μαθητές του, προ­σευχόμαστε καί τοῦ ζητᾶμε διά­φο­ρα πράγματα πού ἔχουμε ἀνάγκη, διάφορα πράγματα πού γιά τά ἀν­θρώπινά μας κριτήρια εἶναι σημα­ντικά, ἀλλά ξεχνοῦμε νά ζητή­σουμε τά πραγματικά σπου­­δαῖα καί σημαντικά. Ξε­χνοῦ­με νά τοῦ ζητήσουμε ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ἡ ψυχή μας. Ξεχνοῦμε νά τόν παρα­καλέσουμε γιά τή σωτηρία της.
Τό ἴδιο συμβαίνει, ἀδελφοί μου, καί στίς προτεραιότητες πού θέ­του­με στή ζωή μας, στήν καθημε­ρι­­νότητά μας.
Μᾶς ἔχει ἐπηρεάσει ὁ κόσμος, καί νομίζουμε ὅτι οἱ ση­μαντικότερες ἀνάγκες μας εἶναι οἱ ὑλικές. Προε­τοι­μαζόμαστε γιά τό Πάσχα καί ἡ σκέψη μας εἶναι τίς πε­ρισσότερες φορές στίς ὑλικές προ­ετοιμασίες. Ξεχνοῦμε ὅτι τό Πά­σχα εἶναι ἡ κατ᾽ ἐξοχήν πνευ­μα­τική ἑορτή, τήν ὁποία ἐάν δέν τήν ζήσουμε προ­ετοιμάζοντας κα­τάλ­ληλα τήν ψυχή μας, μέ τή νηστεία, μέ τή με­τάνοια, μέ τήν ἐξομολόγηση, τότε ὅλες οἱ ἄλλες προετοιμασίες δέν ἔχουν κανένα νόημα καί καμιά προ­ετοιμασία. Τότε ἰσχύει καί γιά μᾶς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του: «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖ­σθε». Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε. Δέν ξέρεσθε τί χρειάζεσθε.
Ἀδελφοί μου, ἐάν μέχρι σήμερα δέν ἔχουμε ἱεραρχήσει σωστά τίς προτεραιότητές μας, ἐάν δέν ἔχου­με ἱεραρχήσει σωστά τίς ἀνάγκες μας καί τίς προετοιμασίες μας γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ἄς ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ καί ἄς σπεύ­σου­με νά προετοιμασθοῦμε κατάλ­ληλα. Καί ἄς τοῦ ζητήσουμε ἀντί γιά ὁτιδήποτε ἄλλο νά νεκρώσει μέσα μας τόν παλαιό ἄν­θρωπο καί νά ἀναστήσει «τόν νέον, τόν κατά Θεόν κτισθέντα», γιά νά ἑορτά­σου­με πνευματικά τή λαμπροφόρο Ἀνάστασή του.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ