Η εορτή της Πεντηκοστής στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, (φωτο).

Την Κυριακή της Πεντηκοστής 4 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο και στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό της γονυκλισίας στην Παλαιά Μητρόπολη Βεροίας.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑ

«Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ ἀκούεται  κατά τήν ἡμέρα τῆς Ἰου­δαϊκῆς Πε­ντηκοστῆς, τήν ἐσχάτη ἡμέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ὅπως σημειώ­νει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ἰωάννης, καί προσκαλεῖ ὅλους ἐκείνους πού τόν ἀκοῦν καί διψοῦν νά τόν πλησιά­σουν καί νά πιοῦν ἀπό τό νερό πού προσφέρει. 

Δέν προσέ­φερε βεβαίως ὁ Χρι­στός φυσικό νερό, ἀπό αὐ­τό τό ὁ­ποῖο πίνει κανείς καί στή συνέχεια διψᾶ καί πάλι, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος στή Σαμαρείτιδα πού συνά­ντησε στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Προσ­φέρει τό νερό πού, ὅποι­ος τό πιεῖ. δέν διψᾶ εἰς τόν αἰώνα. 

Αὐτό τό νερό, πoύ προσέφερε τότε ὁ Κύριος στούς Ἰουδαίους, ἦ­ταν ὁ λόγος του, πού εἶναι «ὕδωρ ζῶν», τό ὁποῖο ξεδιψᾶ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, τούς ἑλκύει κο­ντά του καί τούς κάνει νά ξεχνοῦν τίς φυσικές τους ἀνάγκες, γιατί πληροῖ καί ἀναπαύει τήν ψυχή τους.

Ὅμως ὁ Χριστός ἐπαναλαμβάνει τήν πρόσκλησή του καί σέ μᾶς σή­μερα, κατά τή μεγάλη ἡμέρα τῆς δικῆς μας Πεντηκοστῆς, τῆς ἐπι­φοι­­τήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύμα­τος ἐπί τούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους του. Ἡ φωνή του ἀκού­εται καί πάλι καί μᾶς καλεῖ λέ­­γοντας: «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω». Ἄν κάποιος διψᾶ, ἄς ἔρθει κοντά μου καί ἄς πιεῖ. 

Καί ποιός μπορεῖ, ἀδελφοί μου, νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν διψᾶ; Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τό νερό πού ἀναζωογονεῖ τήν ὕπαρξή του, πού τόν δροσίζει καί τόν ἀναπαύει; Ποιός μπορεῖ νά πεῖ ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τή θεία δω­ρεά τοῦ νεροῦ, ὅταν εἶναι γνω­στό ὅτι ὅλοι ζοῦμε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», σέ μία γῆ ἔρημη ἀπό τήν ἀπουσία τῆς ἀγά­πης, ἄβατη ἀπό τά ἀγκάθια τῆς κα­κίας καί τῶν πειρασμῶν καί ἄνυ­δρη ἐξαι­τίας τῆς ἐλλείψεως τοῦ πο­λύτιμου αὐτοῦ στοι­χείου;

Ὅμως τό νερό πού προσφέρει σέ μᾶς ὁ Χριστός καλώντας μας σή­με­ρα πλησίον του δέν εἶναι μόνο τό ζωογόνο ὕδωρ τοῦ λόγου του, τό ὁποῖο προσέφερε στούς Ἰου­δαί­ους τῆς ἐποχῆς του. Μαζί μέ αὐτό τό νερό ὁ Χριστός μᾶς προσφέρει καί τό ζωη­φόρο ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Πανα­γίου Πνεύματος, καθώς μέσα στήν Ἐκκλησία του μᾶς κα­λεῖ νά λά­βουμε «πνεῦμα», μᾶς κα­λεῖ νά λάβουμε «πνεῦμα σο­φίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Μᾶς καλεῖ, δηλαδή, νά με­τά­σχουμε στά ζωήρρυτα νάματα πού προσ­φέ­ρει σήμερα διά τῆς ἐπι­φοι­τή­σεώς του τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Καί μπορεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα νά κατῆλθε στούς μα­θητές τοῦ Κυ­ρίου ὡς πῦρ, κατῆλθε ὅμως ὄχι ὡς «πῦρ κα­ταναλίσκον», ἀλλά ὡς πῦρ κα­θαῖρον καί ζωογονοῦν τήν κτί­ση. Διότι ἡ ἰδιότητα τοῦ πυρός δέν εἶναι γιά τό Πανάγιο Πνεῦμα ἀντί­θετη πρός αὐτή τοῦ ὕδατος, ἀλλά ἀπολύτως συμβατή, διότι τό ὕδωρ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο «ἀρ­δεύει ἅπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν», δέν εἶναι ὕδωρ φυσι­κό ἀλλά ὕδωρ πνευματικό, εἶ­ναι νερό ἀπό τό ὁποῖο ὅσοι πιοῦν δέν διψοῦν πλέον, ὅπως βεβαιώ­νει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός· εἶναι νερό τό ὁ­ποῖο ξεδιψᾶ τίς ψυχές περισσό­τε­ρο ἀπό ὅ,τι τό φυσικό νερό ξεδιψᾶ τά σώματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι νε­ρό τό ὁποῖο ποτίζει τό γεώργιο τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων καί κά­νει τόν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νά βλαστάνει «καρπόν ἑκατοντα­πλα­­σίονα». Εἶναι νερό τό ὁποῖο δρο­σίζει καί ἀναπαύει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού εἶναι κατά­κοπες ἀπό τήν προσπάθεια καί τήν ὁδοι­πορία στούς δρόμους τοῦ κό­σμου καί τίς ἀναζωογονεῖ ἀπό τήν ταλαιπωρία τῶν πειρασμῶν καί τῶν δοκιμασιῶν. Εἶναι τό νερό, πού, ὅταν τό δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν ψυχή του, τήν αἰσθάνεται νά μαλακώνει, νά γαληνεύει, ἀλλά καί τό αἰσθάνεται νά πολλαπλα­σι­ά­­­ζεται καί νά αὐξάνεται μέσα του. Διότι ἔτσι λειτουργεῖ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώ­που. Γιά ὅποιον τήν λάβει καί τήν δεχθεῖ στήν ψυχή του, ἡ θεία Χάρις δέν παραμένει ἀδρα­νής, ἀλ­λά αὐξάνεται, ἐφόσον ὁ ἄν­θρωπος ἐναρμονίζει τήν ὕπαρ­ξή του πρός τήν παρουσία της. Αὐξάνεται καί πλημμυρίζει τήν ψυχή καί τήν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώ­που, ὅπως ἀκρι­βῶς τό περιγράφει ὁ Χριστός γιά ὅσους πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν, λέγο­ντας: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ποταμοί ἐκ τῆς κοικίας αὐτοῦ ρεύσουσι ὕδατος ζῶντος».

Ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός μᾶς ἀπευ­­θύνει καί πάλι τήν πρόσ­κλη­σή του καί μᾶς καλεῖ νά λά­βουμε τό ὕδωρ τό ζῶν τοῦ λόγου του καί τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἄς μήν ἀμελήσουμε. Ἄς μήν ἀφή­σουμε τήν ψυχή μας νά διψᾶ καί νά στερεῖται τήν πνευματική τρο­φο­δοσία πού τῆς προσφέρει ὁ Χρι­στός διά τῆς Ἐκκλησίας του. Ἄς σπεύσουμε ὅλοι νά λάβουμε τό ὕδωρ τό ζῶν. Ἄς ἀνοίξουμε μέ τα­πείνωση τήν ψυχή μας γιά νά δε­χθοῦμε τή χάρη τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος. Ἄς τό παρακαλέσουμε νά ἔρθει καί νά σκηνώσει στίς ψυ­χές μας καί νά μᾶς πλημμυρίσει μέ τά νάματα τῆς χάριτός του, ὥστε νά γίνουμε καί ἐμεῖς σάν τούς μα­θητές του, κήρυκες καί ἀπόστολοι τῆς ἀλη­θεί­ας καί τῆς πίστεώς του στόν κόσμο, πού ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπό τόν Χριστό καί τό πνευ­ματικό ὕδωρ πού Ἐκεῖνος προσ­φέρει.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ