Στην αρχή εψάλησαν βυζαντινοί ύμνοι από χορό ιεροψαλτών υπό τη διεύθυνση του πρωτοπρεσβύτερου π. Αθανασίου Νίκου και στη συνέχεια ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας Αρχιμ. Δημήτριος Μπακλαγής μετά από μία σύντομη εισαγωγή κάλεσε τον εκπρόσωπο της ΑΘΠ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ.Κύριλλο να διαβάσει το μήνυμα του Πατριάρχου και να χαιρετίσει το Συνέδριο.
Χαιρετισμό απηύθυναν η υφυπουργός Μακεδονίας κ.Μαρία Κόλλια,ο Αντιπεριφεριάρχης Ημαθίας κ. Κωνσταντίνος Καλαϊτσής , ο Δήμαρχος Βεροίας κ. Κωνσταντινος Βοργιαζίδης,ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ κ.Μιλτιάδης Κωνσταντίνου,ενώ εκ μέρους της επιστημονικής επιτροπής μίλησε ο αν Καθηγητής κ. Χαράλαμπος Ατματζίδης
Τέλος στο βήμα ανήλθε ο σεβασμιώτατος Μητροπολιτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων ο οποίος κήρυξε την έναρξη εργασιών του Συνεδρίου.
Κατά την πρώτη συνεδρία προήδρευσε ο κ.Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, ενώ εισήγηση έκανε η κ.Αικατερίνη Τσαλαμπούνη,Ἐπ. Καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. η οποία ανέπτυξε το θέμα: «Πόλεμος καί ειρήνη στόν Ἀπ. Παύλο καί στήν χριστιανική παράδοση».
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η κήρυξη έναρξης των εργασιών του Συνεδρίου από τον Σεβασμιώτατο:
«Χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ πατρός ἡμῶν καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ».Μέ αὐτή τήν εὐχή ἀρχίζει ὅλες σχεδόν τίς ἐπιστολές του, μέ ἐξαίρεση τίς δύο ἐπιστολές πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο καί τήν ἐπιστολή πρός Ἑβραίους, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος. Στή συστηματική καί ἀκριβή ἐπανάληψή της δέν ὑπόκειται ἀδυναμία ἐκφράσεως τοῦ ἀποστόλου, καθώς τόσο εἰς τίς ἐπιστολές του ὅσο καί εἰς τούς λόγους του, τούς ὁποίους παραδίδει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ Ταρσεύς ἀπόστολος ἀποδεικνύεται δεινός χειριστής τῆς Ἑλληνίδος γλώσσης καί χαρισματικός ρήτωρ. Δέν ὑποκρύπτεται ἄλλωστε οὔτε κάποιος καθιερωμένος ἤδη χαιρετισμός, τόν ὁποῖο υἱοθετεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Ἀντιθέτως πρόκειται γιά εὐχή τήν ὁποία εἰσάγει ὁ ἴδιος συνδυάζοντας δύο ἐξαιρετικά προσφιλεῖς του ἔννοιες, τήν ἔννοια τῆς χάριτος καί τήν ἔννοια τῆς εἰρήνης, τίς ὁποῖες χρησιμοποιεῖ περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο ἱερό συγγραφέα βιβλίου τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Ἡ εἰρήνη εἶναι διά τόν ἀπόστολο Παῦλο δωρεά τοῦ Θεοῦ καί καρπός τοῦ Παναγίου Πνεύματος, σημεῖο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον ὁ Θεός εἶναι «Θεός τῆς εἰρήνης» (Ρωμ. 15.33) καί ὁ Χριστός εἶναι ὄχι μόνον αὐτός ὁ ὁποῖος «εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς» (Ἐφεσ. 2.17), ἀλλά εἶναι καί ὁ ἴδιος εἰρήνη. «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τά ἀμφότερα ἕν καί τό μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας» (Ἐφεσ. 2.14).
Ἡ σημασία τήν ὁποία ἀποδίδει ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν εἰρήνη δέν ὀφείλεται μόνο εἰς τό γεγονός ὅτι ἀποτελεῖ ἔννοια συνδεομένη ἀδιαρρήκτως μέ τόν Θεό καί τή σχέση του μέ τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί εἰς τό γεγονός ὅτι ὁ ἀπόστολος ἔχει ἀπόλυτη συνείδηση τῆς ταραχῆς καί τῶν πολέμων πού σοβοῦν εἰς τόν μακράν τοῦ Θεοῦ εὑρισκόμενο κόσμο, καί βεβαίως καί εἰς τόν κόσμο εἰς τόν ὁποῖο ζεῖ καί κινεῖται καί ὁ ἴδιος «εὐαγγελιζόμενος τήν εἰρήνην» (Ρωμ. 10.15).
Τόν πόλεμο αὐτό τόν ἀντιλαμβάνεται μέ τή διττή του φύση, τήν αἰσθητή καί τήν πνευματική, καί τόν ἀντιμετωπίζει καί ὁ ἴδιος προ- σωπικά. Διότι ὁ ζηλωτής ἀπόστολος ἔχει δοκιμάσει καί τά δύο εἴδη πολέμων, καί τόν αἰσθητό καί τόν πνευματικό, καί ἀναφέρεται σέ αὐτούς εἰς τίς ἐπιστολές του πρός τά πνευματικά του τέκνα τῶν κατά τόπους Ἐκκλησιῶν.
Γιατί τί ἄλλο παρά αἰσθητός πόλεμος εἶναι οἱ διωγμοί, οἱ φυλακίσεις καί οἱ τιμωρίες, τά ὁποῖα ὑπομένει χάριν τοῦ Εὐαγγελίου, καί γιά τά ὁποῖα γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου; «ὑπό Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ἔλαβον, τρίς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην ... κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν ... κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις (2 Κορ. 11.24-26).
Τί ἄλλο εἶναι παρά ἕνας αἰσθητός πόλεμος ἐναντίον του καί ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀναταραχή πού δημιούργησαν οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Θεσσαλονίκης «προσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίων ἄνδρας τινάς πονηρούς καί ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τήν πόλιν» (Πραξ. 17.5), ὅπως περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὥστε νά ἀναγκάσουν τούς ἀδελφούς νά φυγαδεύσουν «εὐθέως διά νυκτός» (Πραξ. 17.10) τόν ἀπόστολο Παῦλο εἰς τή Βέροια;
Tί ἄλλο ἦταν οἱ διωγμοί κατά τῶν χριστιανῶν καί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ κατά τή διάρκεια τῶν τριῶν πρώτων μεταχριστιανικῶν αἰώνων, παρά ἕνας ἐμφύλιος, ἕνας θρησκευτικός πόλεμος πού συνετάρασσε τή φαινομενική εἰρήνη τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, τήν περίφημη pax romana, καί πόσο λίγο, ἀλήθεια, διαφέρει αὐτός ὁ πόλεμος ἀπό πολλούς σύγχρονους πολέμους πού ταλανίζουν τήν ἀνθρωπότητα;
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅμως δέν παραμένει ἀπαθής καί ἀδιάφορος ἔναντι τῶν δεινῶν καί τῶν συμφορῶν τούς ὁποίους ἐπιφέρουν οἱ πόλεμοι. Γνωρίζει ὅτι τά βαθύτερα αἴτια δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τήν ἄγνοια τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης ἤ τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό αὐτόν. «Ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα καί ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καί ὁδόν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν» (Ρωμ. 3.17-18), γράφει, δανειζόμενος τούς λόγους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γιά ὅσους γίνονται αἰτία καί ἀφορμή πολέ- μων.
Γι ̓ αὐτό καί δέν παραλείπει νά τονίζει ὅτι «οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός ἀλλά εἰρήνης» (1 Κορ. 14.33) καί ὅτι «ἐν εἰρήνῃ κέκληκε ὑμᾶς ὁ Θεός» (1 Κορ. 7.15).
Παρότι ἀντιλαμβάνεται ὁ μέγας ἀπόστολος καί ἀπό τήν προσωπική του ἐμπειρία τήν ὀδυνηρή δοκιμασία τοῦ πολέμου, ὅπως τήν ἀποκαλύπτει καί πάλι στούς Κορινθίους γράφοντας: «καί γάρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σάρξ ἡμῶν· ἀλλ ̓ ἐν παντί θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι» (2 Κορ. 7.5), δέν πτοεῖται καί δέν ἀπογοητεύεται, διότι γνωρίζει ὅτι καί οἱ πρό αὐτοῦ εὐσεβεῖς θερά- ποντες τοῦ Θεοῦ «ἐγενήθησαν ἰσχυροί ἐν πολέμῳ, παρεμβολάς ἔκλιναν ἀλλοτρίων» (Ἑβρ. 11.34) διά τῆς πίστεως καί τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, καί ἔχει ἀκράδαντη τήν πίστη ὅτι «ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα» (Φιλιπ. 4.7) θά ἐπικρατήσει τελικά.
Δέν παραλείπει ἀσφαλῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά ἀναφερθεῖ καί εἰς τόν πνευματικό πόλεμο, τόν ὁποῖο καλεῖται νά ἀντιμετωπίσει ὁ ἄνθρωπος καί ἰδιαιτέρως ὁ πιστός καί εἰς τόν ὁποῖο ἀποδίδει ὁ ἴδιος βαρύνουσα σημασία. Διότι «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. 6.12).
Εἰς τόν πνευματικό πόλεμο ὁ κοσμοκράτωρ τοῦ σκότους προσπαθεῖ νά ἐπανακτήσει ὅ,τι τοῦ ἐστέρησε ὁ θρίαμβος τοῦ ἀναστάντος Κυρίου, πολεμώντας μέ κάθε μέσο καί κάθε τρόπο τούς πιστούς καί ἐπιχειρώντας νά τούς ἐξαπατήσει καί νά τούς καταστήσει ὑποχείριά του. Δέν ὀρρωδεῖ μάλιστα νά χρησιμοποιήσει καί ἄλλους ἀνθρώπους ὡς ὄργανά του προκειμένου νά ἐπιτύχει τόν σκοπό του.
Γιά τόν λόγο αὐτό εἰς τόν πνευματικό πόλεμο, τοῦ ὁποίου ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαθέτει προφανῶς μεγάλη ἐμπειρία, δέν συνιστᾶ ὑπομονή προκειμένου νά διέλθει καί νά ἐκτονωθεῖ. Γνωρίζει ὅτι αὐτό δέν ἰσχύει, διότι ὁ πονηρός ἀντίδικος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου χρησιμοποιεῖ τήν ἀπραξία ὡς εὐκαιρία γιά νά ἐπιτεθεῖ δριμύτερα καί κατατροπώσει τόν πιστό, ὁ ὁποῖος δέν ἀντιδρᾶ στίς ἐπιθέσεις του. Ἀντίθετα συνιστᾶ εἰς τούς χριστιανούς τή χρήση τόσο τῶν ἀμυντικῶν ὅσο καί τῶν ἐπιθετικῶν πνευματικῶν ὅπλων, τά ὁποῖα περιγράφει λεπτομερῶς εἰς τήν ἐπιστολή του πρός τούς Ἐφεσίους.
Βεβαίως εἰς τόν πνευματικό πόλεμο ἡ νίκη τοῦ πιστοῦ διασφαλίζεται ὄχι μέ τίς ἴδιες δυνάμεις, τίς ὁποῖες καί καλεῖται ἀσφαλῶς νά χρησιμοποιήσει, ἀλλά μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅπως φαίνεται εἰς τήν εὐχή μέ τήν ὁποία κατακλείει τήν ἐπιστολή του πρός τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης: «ὁ δέ Θεός τῆς εἰρήνης συντρίψει τόν σατανᾶν ὑπό τούς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει» (Ρωμ. 16.20).
Ἡ εὐχή γιά συντριβή τοῦ σατανᾶ δέν ἐνέχει σέ καμία περίπτωση χροιά ἐκδικήσεως. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εὔχεται τή συντριβή του προκειμένου νά μήν διαταράσσεται ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές τῶν πιστῶν καί νά μήν ἐμποδίζεται ἡ πραγμάτωσή της μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, τήν ὁποία καί συστήνει ὡς ἐπιδίωξη τῶν χριστιανῶν. «Εἰρήνην διώκετε μετά πάντων», γράφει εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του.
Δέν ἐπιζητᾶ ὅμως ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν εἰρήνη καί ὡς ἀντίδοτο ἁπλῶς τοῦ πολέμου ἀλλά ὡς ἀποκατάσταση τῆς σχέσεως τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό καί τῆς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων σχέσεως διά τῆς ἀποδοχῆς τῆς παρουσίας του ὡς Θεοῦ τῆς εἰρήνης εἰς τήν ψυχή τους καί τόν κόσμο.
«Πόλεμος καί εἰρήνη κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο» εἶναι τό θέμα τῶν φετινῶν ΚΓ ́ Παυλείων, ἕνα θέμα ἐπίκαιρο, νομίζουμε, σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο πόλεμοι καί ἀκοαί πολέμων ταράσσουν τήν εἰρήνη καί προκαλοῦν ἀνυπέρβλητα, πολλές φορές, προβλήματα.
Οἱ εἰσηγήσεις τῶν ἐκλεκτῶν μας ὁμιλητῶν πού θά ἀκουσθοῦν κατά τή διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τοῦ ΚΓ ́ Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας πιστεύω ὅτι θά συμβάλουν οὐσιαστικά στήν κατανόηση τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος ἀντιμετωπίζει τόν πόλεμο καί τήν εἰρηνη.
Μέ ἰδιαίτερη τιμή καί σεβασμό καλωσορίζω εἰς τήν Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας καί τήν πόλη μας τόν ἐκπρόσωπο τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἱεραπύτνης καί Σητείας κύριο Κύριλλο, καί τούς ἐκπροσωποῦντας τούς Μακαριωτάτους Πατριάρχες τῶν πρεσβυγενῶν καί νεωτέρων Πατριαρχείων καί τούς Προκαθημένους τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους ἀδελφούς, καί ἐκφράζω πρός ὅλους τήν εὐγνωμοσύνη μας τόσο πρός τούς Ἁγιωτάτους Προκαθημένους ὅσο καί πρός τούς ἐκπροσώπους των, διότι καί φέτος ἀπεδέχθησαν τήν πρόσκλησή μας καί τιμοῦν μέ τά μηνύματά τους καί τήν παρουσία τους τό ΚΓ ́ Διεθνές Ἐπιστημονικό Συνέδριο πρός ἔπαινο τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν καί ἀποστόλου τῶν Βεροιέων, ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Παύλου, τό ὁποῖο ὀργάνωσε καί φέτος ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας.
Θερμότατες εὐχαριστίες ἐκφράζω καί πρός τίς πολιτικές καί στρατιω- τικές ἀρχές τῆς πόλεώς μας καί τοῦ Νομοῦ Ἠμαθίας, πρός τόν εὐαγῆ κλῆρο, τούς εὐσεβεῖς μοναχούς καί τίς μοναχές, τόν πιστό λαό τῆς Ἠμαθίας καί, ἰδιαιτέρως τῆς Βεροίας, διότι γιά μία ἀκόμη φορά ἐκδηλώνουν καί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ τήν εὐγνωμοσύνη τους πρός τόν εὐαγγελισάμενον ἡμῖν τήν εἰρήνην πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἱδρυτή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Πολλές εὐχαριστίες ὀφείλω καί πρός τά μέλη τῆς Ἐπιστημονικῆς καί τῆς Ὀργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συνεδρίου, τούς διακεκριμένους εἰσηγητές καί ὅσους ἐργάσθηκαν ἀκαταπόνητα γιά τήν προετοιμασία καί τήν ὀργάνωσή του.
Ἀσφαλῶς ἡ βαθύτατη εὐχαριστία καί εὐγνωμοσύνη μας ἀναφέρεται πρός αὐτόν ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν ἀρχή καί τό τέλος τοῦ Συνεδρίου μας, τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο, τίς πρεσβεῖες τοῦ ὁποίου ἐπικαλοῦμαι κηρύσσοντας τήν ἔναρξη του ΚΓ ́ Διεθνοῦς Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας, εὐχόμενος ἐπιτυχία στίς ἐργασίες του.
Αναρτήσεις
