Το πρωί τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου, ενώ έλαβαν μέρος ο Σεβ.Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλος και ο Σεβ.Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ.Ιουστίνος ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβ.Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Ακολούθησε η έναρξη των εργασιών της Μοναχικής Συνάξεως, στην οποία συμμετείχαν Μοναχοί και Μοναχές από 40 Ιερές Μονές της Μακεδονίας και της Θράκης αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδος. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων κήρυξε την έναρξη των εργασιών της Μοναχικής Συνάξεως.
Πρόεδρος της Συνάξεως ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.Αθανάσιος ο οποίος παρουσίασε τους εισηγητές: α) Αρχιμ. Του Οικουμενικού Θρόνου Χρυσόστομο Παπαδάκη,ο οποίος μίλησε για τις εμπειρίες που αποκόμισε αναστρεφόμενος με τις οσιακές μορφές , β) Σεβ.Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.Παύλος ο οποίος κατέθεσε τη δική του μαρτυρία απο τον πνευματικό του σύνδεσμο με τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, γ) Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγούμενο Ιεράς Μ. Μονής Βατοπαιδίου ο οποίος μίλησε για τον Γέροντα Ἰωσήφ τον Ἡσυχαστή, δ) Γερόντισσα Θεολογία, Καθηγουμένη Ιεράς Μονής Παναγίας Μικροκάστρου, η οποία μίλησε για τη σημασία που έχει η ζωή και οι εμπειρίες των συγχρόνων οσίων Γερόντων για τον καθημερινό μας αγώνα.
Οι εργασίες της Μοναχικής Συνάξεως ολοκληρώθηκαν με την ανάγνωση των πορισμάτων και την κήρυξη της λήξεως από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα.
Τις εργασίες της Μοναχικής Συνάξεως παρακολούθησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες:
Λεμεσού κ.Αθανάσιος, Σισανίου κ.Παύλος,Τριπόλεως κ.Θεοφύλακτος,Κίτρους κ. Γεώργιος,Νέας Κρήνης κ.Ιουστίνος,Ιεραπύτνης κ. Κύριλλος, και Βεροίας κ. Παντελεήμων.
Συντονιστής της Συνάξεως ήταν ο Αρχιμ.Ιερεμίας Γεωργαλής.
Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος στην Θεία Λειτουργία:
«Ὥσπερ οὐρανός ἄστροις καταυγάζεται καί ὡραΐζεται τοῦ Προδρό-μου σήμερον ἡ Ἐκκλησία ταῖς θείαις χάρισιν», ψάλλει σήμερα πανηγυρικά ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τιμήν τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου ἐνδόξου τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ὑπερτέρου τῶν προφητῶν καί μείζονος ἐν γεννητοῖς γυναικῶν.Διότι ὄντως οὐρανός ἡ Ἐκκλησία, οὐρανός εἰς τόν ὁποῖο λάμπει ὁ νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὄντως οὐρανός, εἰς τόν ὁποῖο ὅμως λάμπουν καί ὡς ἀστέρες φαεινοί οἱ ἅγιοι της, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κατέστησαν τόν ἑαυτό τους δοχεῖο καθαρό, ὥστε νά ἐνοικήσει μέσα τους τό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀκτινοβολεῖ δι ̓ αὐτῶν· ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν φῶς ἐκ τοῦ φωτός τοῦ Κυρίου καί ἀντανακλοῦν καί αὐτοί τό φῶς τῆς θείας Χάριτος· ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων τά ἔργα τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητος ἦταν τέτοια στή ζωή τους, ὥστε νά λάμπει τό φῶς τους καί νά φωτίζει τούς ἀνθρώπους· ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μέ τήν πολιτεία τους ἔγιναν λύχνοι ἐπί τήν λυχνίαν τῶν ἀνθρώπων γιά νά τούς ὁδηγοῦν πρός τόν Θεό.
Ἕνας τέτοιος παμφαής λύχνος ἦλθε στόν κόσμο σήμερα γιά νά φω- τίσει «τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου» καί νά προετοιμάσει τούς ἀνθρώπους, ὁ τίμιος Πρόδρομος. Ἦλθε «ἵνα μαρτυρήσῃ περί τοῦ φωτός». Ἀλλά ἀκόμη καί ὅταν ἡ ἀποστολή του στόν κόσμο τελείωσε, ὅταν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ «ἔλαμψε τῷ κόσμῳ», ἐκεῖνος δέν ἔσβυσε, ἀλλά μετετέθη ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό, ἔγινε ἀπό παμφαής λύχνος ἀστήρ φαεινός πού συνεχίζει νά καταυγάζει τό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας, νά καταυγάζει τόν κόσμο καί νά ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους πού θέλουν νά τό δοῦν στό ἀληθινό φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Καί δέν καταυγάζει μόνο τό φῶς τῆς θείας Χάριτος διά τοῦ τιμίου Προδρόμου τήν Ἐκκλησία ἀλλά καί τήν ὡραΐζει, τήν κοσμεῖ καί κάνει νά φαίνεται ὡραία, ὅπως στήν πραγματικότητα εἶναι, διότι εἶναι «φῶς ἱλαρόν ἁγίας δόξης», τό φῶς πού ἀκτινοβολεῖ ὁ τίμιος Πρόδρομος. Δέν εἶναι φῶς ψεύτικο πού τυφλώνει τά μάτια, ὥστε νά μήν μποροῦν νά διακρίνουν καθαρά. Δέν εἶναι φῶς πού ἐνοχλεῖ καί εἶναι δυσάρεστο,ἀλλά φῶς πού ἀναζωογονεῖ καί χαροποιεῖ ὅσους τό βλέπουν καί τό αἰσθάνονται.
Ὅμως σήμερα ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καταυγάζεται, ἀδελφοί μου, καί ἀπό τό φῶς ἄλλων ἀστέρων, μικροτέρων σέ λάμψη ἀπό αὐτή τοῦ τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ἀλλά μέ φῶς ἐξίσου ἱλαρό, γιατί καί τό δικό τους φῶς εἶναι φῶς τῆς θείας Χάριτος, τοῦ ὁποίου τίς ἀκτῖνες δέ- χθηκαν κατά τήν ἐπί γῆς ζωή τους καί τό ὁποῖο ἀπολαμβάνουν τώρα στήν πληρότητά του στόν οὐρανό.
Οἱ ἀστέρες αὐτοί οἱ ὁποῖοι καταυγάζουν τό στερέωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί τό φαιδρύνουν ἰδιαιτέρως σήμερα, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου τοῦ τιμίου Προδρόμου, εἶναι οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες, οἱ ἐν τῇ Σκήτει τῆς Βεροίας ἀσκητικῶς διαλάψαντες, τῶν ὁποίων τή Σύναξη ἑορτάζει ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως ἡ Ἱερά Μονή τοῦ τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας.
Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν τά ἴχνη τοῦ τιμίου Προδρόμου, ἑλκύσθησαν ἀπό τή γλυκύτητα τῆς ἐρήμου, διότι «τοῖς ἐρημικοῖς ζωή μακαρία ἐστι, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένη», καί ἐγκαταλείποντας τά τερπνά καί ἡδέα τοῦ κόσμου, ἀφιέρωσαν τή ζωή τους στό μόνο ἐφετόν. Εἶναι αὐτοί πού ζήλωσαν τήν ἀσκητική ζωή τοῦ τιμίου Προδρόμου, πού γοητεύθησαν ἀπό τήν καθαρτική δύναμη τῆς νηστείας, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς προσευχῆς, πού αἰσθάνθηκαν στήν ψυχή τους τή γλυκύτητα τῆς θείας παρηγορίας μέσα στήν ἀπαράκλητη μόνωση τῶν λοχμῶν τοῦ Ἀλιάκμονος, πού ἔνιωσαν νά καταυγάζει τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα τους τό ἄκτιστο φῶς τῆς θείας Χάριτος.
Ἀνάμεσά τους ἀστέρες φαεινοί ὁ πολιοῦχος τῆς Βεροίας ἅγιος Ἀντώ- νιος ὁ νέος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, καί οἱ ἀδελφοί του, ἅγιοι Θεοδόσιος καί Μακάριος, ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μετεωρίτης, ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ, ὁ ἅγιος Νικάνορας τῆς Ζάβορδας, ὁ ὅσιος Θεοφάνης, ὁ πολιοῦχος τῆς Ναούσης, ὁ ὅσιος Θεωνᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, καί τόσοι ἄλλοι γνωστοί καί ἄγνωστοι στούς ἀνθρώπους, πού ἁγίασαν διά τῆς ἀσκήσεως καί ἔλαμψαν διά τῆς θείας Χάριτος, ὥστε νά φωτίζουν καί νά ὡραΐζουν καί αὐτοί τόν οὐρανό τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Καί εἶναι ἀγαθή συγκυρία ὅτι ἡ μοναχική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως πραγματοποιεῖται κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου καί πάντων τῶν ἐν ἀσκήσει διαλαμψάντων καί τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ἐν τῇ Σκήτει Βεροίας.
Εὔχομαι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, τό φῶς τῆς θείας Χάριτος, τό ὁποῖο διά τοῦ τιμίου Προδρόμου καί τῶν ἑορταζομένων ἁγίων καταλάμπει τήν Ἐκκλησία, νά φωτίσει διά τῶν εὐχῶν τους καί τίς ψυχές μας πρός ὠφέλεια πνευματική, ἀλλά καί νά καταυγάζει καί τή ζωή μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε διά τοῦ προσωπικοῦ μας ἀγῶνος νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς μέχρι τέλους τή στενή ἀλλά μακαρία ὁδό τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τήν ὁδό τῆς ταπεινώσεως, τῆς μετανοίας, τῆς προσευχῆς καί τῆς καθάρσεως, γιά νά ἀξιωθοῦμε νά αἰσθανθοῦμε τό φῶς τῆς θείας Χάριτος νά φωτίζει τήν ψυχή μας, ὥστε στό μέτρο τῶν ἀσθενῶν μας δυνάμεων νά γίνουμε καί ἐμεῖς φῶς Χριστοῦ, φῶς πού θά φωτίζει καί τούς ἀνθρώπους, καθώς «φῶς μέν μοναχοῖς ἄγγελοι, φῶς δέ πάντων ἀνθρώπων μοναχική πολιτεία».
Θά ἤθελα ἀπό καρδίας καί ἐν εὐγνωμοσύνῃ πολλῇ νά χαιρετίσω τήν ἔλευση τῶν Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν τά πολλαπλά τους καθήκοντα καί βρίσκονται σήμερα μαζί μας.
Νά εὐχαριστήσω τούς Καθηγουμένους, τίς Γερόντισσες, ὅλους τούς ἀδελφούς καί ὅλες τίς ἀδελφές πού ἦλθαν σήμερα ἀφενός νά συμπανηγυρίσουμε, ἀφετέρου νά συμπνευματισθοῦμε γύρω ἀπό τίς προσωπικότητες ἐκεῖνες τῶν νεωτέρων ὁσίων πατέρων πού καί ἐκεῖνοι λάμπουν στό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καλῶς ἤρθατε, λοιπόν, καί εὔχομαι ἡ θεία Χάρις καί οἱ εὐχές ὅλων τῶν πατέρων νά μᾶς φωτίζουν καί νά μᾶς κατευθύνουν. Ἀμήν.
Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος στην Μοναχική Σύναξη.
«Οὐ πάντες χωροῦσιν τόν λόγον τοῦτον, ἀλλ ̓ οἷς δέδοται ... ὁ δυ- νάμενος χωρεῖν χωρείτω» (Ματθ. 19.11-12).
Ἀπό ἐτῶν ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας εἶχε ἐντάξει στό πρόγραμμα τῶν Παυλείων τή διοργάνωση Μοναχικῶν Συνάξεων μέ τή συμμετοχή μοναχῶν καί μοναζουσῶν ἀπό πολλές Ἱερές Μονές ὡς εὐκαιρία συμπνευματισμοῦ καί ἐπιστηρίξεως στόν κοινό πνευματικό ἀγώνα τόν ὁποῖο διεξάγουμε.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί οἱ πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου ἐνδόξου πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, μᾶς ἀξίωσαν νά συμπεριλάβουμε στό πρόγραμμα τῶν ΚΓ´ Παυλείων τήν ἕβδομη μοναχική Σύναξη, ἡ ὁποία καί πραγματοποιεῖται σήμερα, κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεσίου, τοῦ καθηγητοῦ τῶν μοναζόντων, ἁγίου ἐνδόξου Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, στήν Ἱερά Μο- νή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ καί στόν ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιε- πισκόπου Συμφερουπόλεως, τοῦ ἰατροῦ καί θαυματουργοῦ, στόν ὁποῖο ἦταν ἀφιερωμένη ἡ Στ ́ Μοναχική μας Σύναξη.
Ἀποτελεῖ μεγάλη χαρά καί τιμή γιά τήν Ἱερά Μητρόπολή μας ἡ παρουσία, μέ τήν εὐλογία τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν καί τῶν καθηγουμένων τους, τόσων μοναχῶν καί μοναζουσῶν στή Μοναχική αὐτή Σύναξη, καί ἰδιαιτέρως ἡ παρουσία προσφιλῶν Σεβασμιωτάτων ἀδελφῶν Ἀρχιερέων καί σεβαστῶν Καθηγουμένων, οἱ ὁποῖοι εἴτε ὡς εἰσηγητές εἴτε ὡς συμμετέχοντες στή συζήτηση θά καταθέσουν τήν προσωπική τους μαρτυρία καί ἐμπειρία στή Σύναξή μας.
Τό θέμα τῆς σημερινῆς Μοναχικῆς μας Συνάξεως εἶναι «Σύγχρονα μοναχικά πρότυπα». Ἐπιλέξαμε τό θέμα αὐτό ἀντί ἄλλου, γιατί κατά τό τρέχον ἔτος κυκλοφόρησε ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολή μας μέ τήν εὐγενῆ συνδρομή τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπεδίου, ἕνας τόμος μέ τόν τίτλο «Σύγχρονες ὁσιακές μορφές».
Ὁ τόμος περιλαμβάνει τίς εἰσηγήσεις καί τίς ὁμιλίες ἑνός κύκλου Ἑσπερίδων, τίς ὁποῖες τά προηγούμενα χρόνια διοργάνωσε καί πραγματοποίησε στό πλαίσιο τῶν Παυλείων ἡ Ἱερά Μητρόπολη Βεροίας,Ναούσης καί Καμπανίας ὑπό τόν τίτλο: «Σύγχρονες μορφές τῆς Ἐκκλησίας», καί οἱ ὁποῖες ἦταν ἀφιερωμένες σέ Γέροντες πού ἔζησαν στήν ἐποχή μας, τούς ὁποίους πολλοί ἀπό ἐμᾶς γνωρίσαμε καί συναντήσαμε, καί οἱ ὁποῖοι σφράγισαν μέ ποικίλους τρόπους ὄχι μόνο τή ζωή μας ἀλλά καί τή μοναχική ζωή στόν 20ο αἰώνα.
Μεταξύ αὐτῶν καί οἱ ἱερές μορφές τῶν πρόσφατα ἁγιοκαταταγέντων ἀπό τήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἀλλά καί ἄλλων οἱ ὁποῖοι στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦνται ἤδη ἅγιοι.
Θεωρήσαμε, λοιπόν, ὅτι θά ἦταν ὠφέλιμο γιά ὅλους μας μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐκδόσεως νά ἀναθεωρήσουμε καί ἐμεῖς «τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς» τους, τῆς πνευματικῆς πορείας τους, τῶν ἀσκητικῶν τους παλαισμάτων καί τῶν ἀρετῶν τους καί νά παραδειγματισθοῦμε ἀπό αὐτούς, «τούς καλῶς ἀθλήσαντας καί τελειωθέντας» ὁσίους πατέρες, τῶν ὁποίων ἡ πορεία καί ἡ πολιτεία εἶναι ἐφαρμοσμένο τό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο καί ἐμεῖς ὡς μοναχοί καί ὡς κληρικοί καλούμεθα νά ἀκολου- θήσουμε.
Ὁδηγοί μας στήν προσπάθεια αὐτή θά εἶναι οἱ εἰσηγητές μας, τούς ὁποίους καί θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ἀπό καρδίας γιά τήν ἀγάπη καί τήν προθυμία μέ τήν ὁποία ἀνταποκρίθηκαν στήν πρόσκληση τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως νά μιλήσουν στήν Ζ ́ Μοναχική Σύναξή μας γιά τούς Γέροντες τούς ὁποίους ἐκεῖνοι γνώρισαν καί μέ τούς ὁποίους συνεδέθησαν πνευματικά, μεταφέροντας ἔτσι τό μήνυμα τῆς δικῆς τους ἁγιασμένης βιοτῆς σέ ὅλους ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι «τρέχομεν τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα», ἐπικαλούμενοι καί τή δική τους εὐχή.
Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νά εὐχαριστήσω πρῶτον τόν προεδρεύοντα, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λεμεσοῦ κύριο Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος, ἄν καί δέν εἶναι εἰσηγητής, θά μᾶς κάνει κοινωνούς τῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν ἀπό τή σχέση του μέ τόν ὅσιο Παΐσιο. Νά εὐχαριστήσω στή συνέχεια τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σισανίου καί Σιατίστης κύριο Παῦλο, ὁ ὁποῖος θά καταθέσει τή δική του μαρτυρία ἀπό τόν πνευματικό του σύνδεσμο μέ τόν Γέροντα Ἰάκωβο Τσαλίκη.
Νά ἐκφράσω ἀκόμη τίς εὐχαριστίες μου στόν Πανοσιολογιώτατο Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπεδίου, ἀρχιμανδρίτη πατέρα Ἐφραίμ, τόσο γιά τή συμβολή του στήν ἔκδοση τοῦ Τόμου «Σύγχρονες ὁσιακές μορφές», πού ἀποτελεῖ καί τό ἀντικείμενο τῆς σημερινῆς Ζ ́ Μοναχικῆς Συνάξεως, ὅσο καί γιά ὅσα θά μοιρασθεῖ μαζί μας γιά τήν πνευματική ρίζα, τόν «παπποῦ», ὅπως λέει ὁ ἴδιος, τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς Βατοπε- δίου, τόν Γέροντα Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή, ἀλλά καί στήν Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μικροκάστρου, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σισανίου καί Σιατίστης, ἡ ὁποία θά μᾶς μιλήσει γιά τή σημασία πού ἔχει ἡ ζωή καί οἱ ἐμπειρίες τῶν συγχρόνων αὐτῶν ὁσίων Γερόντων καί γιά τόν καθημερινό ἀγώνα τῶν σημερινῶν μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί τή δική τους πνευματική πορεία.
Ἄφησα τελευταῖο τόν πρῶτο ὁμιλητή μας καί ἐπιμελητή τοῦ τόμου, τόν Πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου π. Χρυσόστομο Παπαδάκη, ὁ ὁποῖος θά μᾶς μιλήσει γιά τίς ἐμπειρίες πού ἀποκόμισε ἀναστρεφόμενος μέ τίς ὁσιακές μορφές, ὅπως παρουσιάζονται μέσα ἀπό τίς εἰσηγήσεις τοῦ τόμου πού ἐπιμελήθηκε.
Γιατί μέσα ἀπό τίς εἰσηγήσεις, μέσα ἀπό τά περιστατικά τῶν ὁσίων Γερόντων, τῶν συγχρόνων αὐτῶν μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπο- καλύπτεται καί σέ μᾶς, πού δέν ἔχουμε τίς δικές τους πνευματικές ἐμπειρίες, τό μεγαλεῖο καί συγχρόνως ἡ ἁπλότητα τῆς ἁγιότητος. Ἀποκαλύπτεται τό βάθος τῆς ταπεινώσεως καί τό ὕψος τῆς ἀρετῆς τους πού μέ τόση ἐπιμέλεια ἔκρυβαν, γιατί «ἀρετή ἀποκαλυπτομένη, μοιχεία παρά τῷ Θεῷ γνωρίζεται», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντάς μου, ὁ Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
Καί ὅταν κάποιες φορές ἐπέτρεπαν καί σέ ἐμᾶς νά διακρίνουμε γιά λίγο, «ὡς ἐν ἐσόπτρῳ καί ἐν αἰνίγματι», κάποιες ἀπό τίς οὐράνιες θεωρίες καί τίς θεῖες ἀποκαλύψεις μέ τίς ὁποῖες ἐκεῖνοι ζοῦσαν καθημερινά, τό ἔκαναν πάντοτε γιά νά μᾶς στηρίξουν καί νά μᾶς ἐνισχύσουν στόν προσωπικό μας ἀγώνα, ὅπως τούς ἐνίσχυαν καί ἐκείνους οἱ ἅγιοι.
῎Ημουν ἀκόμη λαϊκός, ὅταν βρέθηκα στήν πανήγυρη τῶν ὁσίων Πατέρων στή Μικρά Ἁγία Ἄννα. Εἶχα ἀκούσει πολλά γιά τόν ὅσιο Διονύσιο τόν ρήτορα καί τόν ὅσιο Μητροφάνη, γιά τά θαύματά τους καί τήν εὐωδία τους, καί ἤμουν κάπως ἀπογοητευμένος, γιατί δέν εἶχα αἰσθανθεῖ κάτι ἀπό αὐτά.
Τήν ἑπομένη τῆς πανηγύρεως μέ ἔστειλαν νά σκουπίσω τόν ναό στό σπήλαιο τῶν Ὁσίων. Ἀπορροφήθηκα ἐκεῖ καί δέν ἐπέστρεψα στήν Καλύβη γιά τήν τράπεζα, ὥστε ἀναγκάσθηκε ὁ μακαριστός Γέροντας νά ἔλθει μέχρι τό σπήλαιο γιά νά δεῖ τί συμβαίνει. Ὅταν τόν εἶδα καί τοῦ ἐξέφρασα καί πάλι τήν ἀπογοήτευσή μου, στάθηκε στόν μικρό πρόναο καί ἄρχισε νά μοῦ μιλᾶ γιά τούς Ἁγίους, γιά τή μοναχική ζωή, γιά τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς.
Καί καθώς μοῦ μιλοῦσε, αἰσθάνθηκα μιά ἄρρητη εὐωδία νά ἔρχεται ἀπό τόν χῶρο ὅπου βρισκόταν ὁ νιπτήρας τῶν Ὁσίων, μία εὐωδία πού δέν μποροῦσα νά παρομοιάσω μέ καμία ἄλλη. Διέκοψα τόν Γέροντα ἔκπληκτος καί τόν ρώτησα: «Γέροντα, αἰσθάνεσθε καί σεῖς αὐτή τήν εὐωδία;» — «Ἐμεῖς, παιδί μου», μοῦ εἶπε, «ζοῦμε μέσα σ ̓ αὐτή τήν εὐωδία».
Πῶς νά μήν περιγράφει ὕστερα μέ τόσο συγκλονιστική ἐνάργεια ὁ Γέροντας Γεράσιμος στήν Ἱερά Παράκληση τῶν Ὁσίων Πατέρων αὐτή τήν θεία εὐωδία, γράφοντας: «ὀσμήν μυρεψικήν ἀποπνέει τῆς ἀσκήσεως ὑμῶν ἡ παλαίστρα».
Καί δέν αἰσθανόταν ἁπλῶς τήν εὐωδία τους ὁ Γέροντας, τούς ἔβλεπε συχνά στόν ναό τους, ἰδιαιτέρως κατά τήν πανήγυρή τους, ὅπως ἔλεγε μέ πολλή ταπείνωση, σάν νά μήν τούς ἔβλεπε ὁ ἴδιος: «Ἐδῶ ἦταν οἱ Ἅγιοι καί ἦταν χαρούμενοι καί μᾶς εὐλογοῦσαν».
— «Ποῦ ἐδῶ, Γέροντα», ρωτοῦσαν οἱ πατέρες. — «Νά ἐδῶ. Εἶναι μαζί μας, μᾶς συνοδεύουν, μᾶς εὐλογοῦν».
Καί δέν ἦταν οἱ μόνοι Ἅγιοι, οἱ ὅσιοι Διονύσιος ὁ ρήτορας καί Μη- τροφάνης, πού ἔβλεπε ὁ μακαριστός Γέροντας Γεράσιμος. Ζοῦσε μέσα στήν κοινωνία τῶν Ἁγίων. Μέ αὐτούς συνομιλοῦσε, αὐτούς συναναστρεφόταν καθημερινά. Ἐκείνους εἶχε ἐνώπιόν του, ὅταν συνέθετε τίς Ἀκολουθίες τους. Ἐκείνους, στίς ὧρες τῆς προσευχῆς καί τῆς μονώσεως γιά νά τόν συντροφεύουν καί νά τόν ἐνισχύουν ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς μοναχικῆς του ζωῆς, μέ πρῶτο τόν τίμιο Πρόδρομο, πού ὅπως μαρτυροῦσε ὁ γέρο-Ἐφραίμ ὁ Ταλαίπωρος, τόν εἶχε δεῖ ἔξω ἀπό τήν Κα- λύβη τοῦ Γέροντα Γερασίμου, ὅταν νέο ἀκόμη τόν εἶχε ἀφήσει μόνο του ὁ Γέροντάς του καί εἶχε φύγει. Καί ὅταν τόν ρώτησε ὁ γερο-Ἐφραίμ τί θέλει ἐκεῖ, ὁ τίμιος Πρόδρομος τοῦ ἀπάντησε ὅτι «προσέχει τό καλογέρι του πού ἀσκητεύει μόνο του μέσα στό Κελλί», ἀλλά καί τήν Κυρία Θεοτόκο, γιά τήν ὁποία εἶχε πεῖ στήν ἀείμνηστη πλέον Γερόντισσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γοργοεπηκόου στή Μάνδρα Ἀττικῆς, κατά τά θυρανοίξια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου: «Γερόντισσα, ἡ Παναγία ἦταν παροῦσα στήν ἀγρυπνία καί ἦταν πολύ χαρούμενη γιά τόν ναό της. Ἦταν κοντά μας ἡ Παναγία, συμμετεῖχε, ἦταν δίπλα μας». Καί ὅταν ἔκπληκτες οἱ μοναχές τόν ρώτησαν ἄν τήν εἶδε, ὁ Γέροντας ἀπάντησε μέ σεμνότητα: «Ναί, Γε- ρόντισσα, ναί ἀδελφές μου, εἶναι ἀλήθεια. Τήν εἶδα ὑπερλάμπουσα, ἦταν μαζί μας ἡ Παναγία».
Ἔτσι ζοῦσαν ὅλοι αὐτοί οἱ σύγχρονοι Γέροντες γιά τούς ὁποίους θά ἀκούσουμε στή συνέχεια. Συμπορευόταν μέ τήν Παναγία, μέ τούς Ἁγίους, μέ τούς Ἀγγέλους, καί εἶχαν τήν εὐλογία νά τούς βλέπουν καί νά τούς ἀκοῦν νά τούς συμβουλεύουν καί νά τούς στηρίζουν, ὅπως ὁ μακαριστός Γέρων Φιλάρετος ὁ Κωνσταμονίτης, ὁ ὁποῖος ἀποφάσισε νά γίνει μοναχός μέ προσωπική παρέμβαση τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.
Εἶχε μόλις ἐπιστέψει ἀπό τήν Ἀμερική καί πῆγε νά προσκυνήσει τόν τάφο τοῦ ἁγίου Δημητρίου στή Θεσσαλονίκη κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912, ἡμέρα ἀπελευθερώσεως τῆς Θεσσαλονίκης.
Τό βράδυ εἶδε τόν ἅγιο Δημήτριο στόν ὕπνο του καί τοῦ εἶπε. «Μήν πᾶς στό χωριό σου. Φύγε γιά τό Ἅγιο Ὄρος, νά γίνεις μοναχός». Καί ὁ Γέροντας ὑπάκουσε στήν προτροπή τοῦ Ἁγίου καί ἔγινε μοναχός, ἔγινε ἡγούμενος, ἀλλά παρέμεινε πάντοτε πιστός στήν ἐντολή τοῦ Κυρίου «ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν». Γι ̓ αὐτό καί ἀξιώθηκε μεγάλων πνευματικῶν δωρεῶν καί διακρίθηκε ἰδιαιτέρως γιά τό διορατικό του χάρισμα.
Ὅταν κάποτε τόν ἐπισκέφθηκε ὁ π. Πολύκαρπος Μαντζάρογλου, νέος κληρικός, ὁ Γέροντας Φιλάρετος, ἀφοῦ τόν δέχθηκε μέ πολύ καλωσύνη, ὅπως ἔκανε πάντοτε, τόν συμβούλευσε γιά πρόσωπα καί ζητήματα πού θά ἀντιμετώπιζε καί ἔπρεπε νά προσέξει κατά τή διακονία του στόν ἱερό ναό τῆς Παναγίας Φανερωμένης Θεσσαλονίκης.
Μαζί μέ τόν π. Πολύκαρπο εἶχε ἔρθει στό Ἅγιο Ὄρος καί ἕνας ἐπίτροπος τοῦ ναοῦ, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά ἐξομολογηθεῖ γιά πρώτη φορά στόν Γέροντα, καί ὁ Γέροντας τόν δέχθηκε μετά τόν π. Πολύκαρπο.
Ὅταν τελείωσε τήν ἐξομολόγησή του ὁ ἐπίτροπος καί συνήντησε τόν π. Πολύκαρπο, τοῦ εἶπε: «Μά, καλά, π. Πολύκαρπε, ὅλα τά εἴπατε στόν Γέροντα γιά μένα; ὄχι μόνο τό ὄνομά μου γνώριζε ἀλλά καί ὅλη μου τή ζωή μέ κάθε λεπτομέρεια μοῦ εἶπε».
Καί τότε ὁ π. Πολύκαρπος τόν διαβεβαίωσε ὅτι ὄχι μόνο δέν εἶχε πεῖ ὁτιδήποτε γιά τή ζωή του, ἀλλά τό ἴδιο εἶχε συμβεῖ καί σέ ἐκεῖνον,καθώς ὁ Γέροντας γνώριζε λεπτομέρειες γιά τό παρόν καί τό μέλλον, τίς ὁποῖες ὁ π. Πολύκαρπος δέν μποροῦσε οὔτε νά φαντασθεῖ.
Δέν ἦταν ὅμως μόνο τό διορατικό καί τό προορατικό χάρισμα πού διέ- θετε ὁ μακαριστός Γέροντας. Ἦταν καί τό χάρισμα νά λειτουργεῖ καί νά ὑπερίπταται ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί ἀκόμη, κατά τό γῆρας του, ὅταν δυσκολευόταν νά ἀνέβει τά σκαλοπάτια, νά τόν διακονοῦν ἄγγελοι, ὑποβαστάζοντάς τον, καί ἐκεῖνος νά τούς εὐχαριστεῖ.
Καί ἄν ὁ μακαριστός Γέροντας Φιλάρετος εὐχαριστοῦσε τούς ἀγγέλους, ἐμεῖς εἴμαστε εὐγνώμονες σέ ἐκεῖνον καί σέ ὅλη τή χορεία τῶν συγχρόνων Γερόντων, καί ἰδιαίτερως σέ αὐτούς, στούς ὁποίους μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά ἀφιερώσουμε τίς Ἑσπερίδες μας. Γιατί αὐτοί ἀποτελοῦν καί γιά μᾶς στήριγμα, ἀποτελοῦν ἀπλανεῖς ὁδηγούς στήν πορεία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Θά ἤθελα, λοιπόν, νά εὐχαριστήσω γιά ἄλλη μία φορά ὅσους συ- νέβαλαν στήν ἔκδοση τοῦ Τόμου «Σύγχρονες ὁσιακές μορφές», πού μᾶς προσφέρει τήν ἀφορμή αὐτῆς τῆς Μοναχικῆς Συνάξεως, καί ἰδιαιτέρως τόν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη π. Πρόδρομο, ὁ ὁποῖος ἀπομαγνητοφώνησε πολλές ἀπό τίς εἰσηγήσεις πού περιλαμβάνονται στόν Τόμο, καί βεβαίως ὅλους τούς προσφιλεῖς καί ἐκλεκτούς ὁμιλητές μας οἱ ὁποῖοι θά μᾶς παρουσιάσουν στοιχεῖα ἀπό τή ζωή τῶν συγχρόνων αὐτῶν Γερόντων, ἀνανεώνοντας ἔτσι καί τόν δικό μας ζῆλο νά ἀγωνιζόμασθε πνευματικά γιά νά τηρήσουμε τίς ὑποσχέσεις πού δώσαμε κατά τήν ἡμέρα τῆς μοναχικῆς μας κουρᾶς καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς σωτηρίας μας.
Αναρτήσεις
