(Πραξ. ια´ 19-30)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ ᾿Αντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον ᾿Ιουδαίοις. ῏Ησαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς ᾿Αντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς ῾Ελληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Ηκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν ῾Ιεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως ᾿Αντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου καὶ πίστεως· καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ. ᾿Εξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν αὐτὸν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς ᾿Αντιόχειαν. ᾿Εγένετο δὲ αὐτοὺς ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς. ᾿Εν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων προφῆται εἰς ᾿Αντιόχειαν· ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι ῎Αγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος. Τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς ηὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ ἀδελφοῖς· ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου.

Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα
Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, οἱ ἀπόστολοι ποὺ εἶχαν διασκορπιστεῖ ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα, μετὰ τὸν διωγμὸ ποὺ ἀκολούθησε τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Στεφάνου, ἔφτασαν ὣς τὴ Φοινίκη, τὴν Κύπρο καὶ τὴν ᾿Αντιόχεια. Σὲ κανέναν δὲν κήρυτταν γιὰ τὸν Χριστὸ παρὰ μόνο στοὺς ᾿Ιουδαίους.  ᾿Ανάμεσά τους ἦταν καὶ μερικοὶ Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει στὴν ᾿Αντιόχεια καὶ κήρυτταν στοὺς ἑλληνόφωνους ᾿Ιουδαίους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Κύριος. ῾Η δύναμη τοῦ Κυρίου ἦταν μαζί τους, καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ πίστεψαν καὶ δέχτηκαν τὸν ᾿Ιησοῦ γιὰ Κύριό τους.  Οἱ εἰδήσεις γι’ αὐτὰ ἔφτασαν καὶ στὴν ἐκκλησία τῶν ῾Ιεροσολύμων· ἔτσι ἔστειλαν τὸν Βαρνάβα νὰ πάει στὴν ᾿Αντιόχεια. Αὐτός, ὅταν ἔφτασε ἐκεῖ καὶ εἶδε τὸ ἔργο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, χάρηκε, καὶ τοὺς συμβούλευε ὅλους νὰ μένουν ἀφοσιωμένοι στὸν Κύριο μὲ ὅλη τους τὴν καρδιά. ῾Ο Βαρνάβας ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ γεμάτος ῞Αγιο Πνεῦμα καὶ πίστη. ῎Ετσι, πολὺς κόσμος προστέθηκε στοὺς πιστοὺς τοῦ Κυρίου. ῞Υστερα ὁ Βαρνάβας πῆγε στὴν Ταρσὸ γιὰ νὰ ἀναζητήσει τὸν Σαῦλο. ῞Οταν τὸν βρῆκε, τὸν ἔφερε στὴν ᾿Αντιόχεια. ᾿Εκεῖ συμμετεῖχαν στὶς συνάξεις τῆς ἐκκλησίας γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο καὶ δίδαξαν πολὺ κόσμο. ᾿Επίσης στὴν ᾿Αντιόχεια γιὰ πρώτη φορὰ ὀνομάστηκαν οἱ μαθητὲς τοῦ ᾿Ιησοῦ «χριστιανοί». ᾿Εκεῖνες τὶς μέρες κατέβηκαν ἀπὸ τὰ ῾Ιεροσόλυμα προφῆτες στὴν ᾿Αντιόχεια. ῞Ενας ἀπ’ αὐτούς, ποὺ τὸν ἔλεγαν ῎Αγαβο, προανάγγειλε μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ὅτι θὰ πέσει σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη μεγάλη πείνα, πράγμα ποὺ ἔγινε ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Κλαύδιος. Οἱ χριστιανοὶ στὴν ᾿Αντιόχεια ἀποφάσισαν νὰ στείλουν βοήθεια στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν ᾿Ιουδαία, ὅ,τι μποροῦσε ὁ καθένας. Αὐτὸ κι ἔκαναν· ἔστειλαν τὴ βοήθειά τους μὲ τὸν Βαρνάβα καὶ τὸν Σαῦλο στοὺς πρεσβυτέρους τῶν ῾Ιεροσολύμων.