Την Δευτέρα 22 Μαΐου ε.έ. έγινε η εξόδιος ακολουθία και η ταφή της Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Ιερουσαλήμ μακαριστής Γερόντισσας Χριστοδούλης.
Το πρωΐ τελέστηκε Θεία Λειτουργία από τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Γεώργιο και άλλους πατέρες υπέρ αναπαύσεως της εκλεκτής ψυχής της μακαριστής Γερόντισσας.
Κατόπιν τελέστηκε η εις μοναχήν εξόδιος ακολουθία στην οποία έψαλε, όπως και στη Θεία Λειτουργία η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Πελαγίας.

Την 3ην μετά μεσημβρίαν τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Αργολίδος κ. Νεκτάριο, Καρπενησίου κ. Γεώργιο, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Τανάγρας κ. Πολύκαρπο και τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Γεώργιο, παρουσία πλήθους κληρικών της Μητροπόλεώς μας και άλλων Μητροπόλεων, των Kαθηγουμένων και μοναχών και των γυναικείων αδελφοτήτων μετά των γεροντισσών της Τοπικής μας Εκκλησίας καθώς και αναρίθμητων πιστών. Στην εξόδιο ακολουθία έψαλε η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Βαγίων.
Στον επικήδειο λόγο του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεώργιος αναφέρθηκε στη ζωή της μακαριστής Γερόντισσας λέγοντας πως αποτελεί πνευματικό κεφάλαιο για τον μοναχισμό της Τοπικής μας Εκκλησίας. Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η Γερόντισσα με το ήθος της, την ακρίβεια της μοναχικής της ζωής, την πίστη της, την αγάπη της προς τους ανθρώπους και την υπομονή της μας δίδασκε και αναφέρθηκε στην υπομονή και καρτερία, με την οποία αντιμετώπισε την ασθένειά της τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν η παλαιοτέρα των μοναζουσών· 66 χρόνια μοναχικής ζωής και πολιτείας με βαθιές ρίζες από τη μοναστική ζωή της Κρήτης τη Μονή Σαββαθιανών, τη Μονή Δαμάστας και 50 χρόνια στη Μονή Ιερουσαλήμ, γι’ αυτό όλη η πορεία της και το ήθος της ήταν εκκλησιαστικό, αληθινό και γνήσιο.
Επίσης, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «όταν την ρωτούσαμε Γερόντισσα τι κάνετε εδώ πάνω, απαντούσε απλά φυλάσσουμε το χώρο κάνοντας το σημείο του Σταυρού». Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την εντολή εργάζεσθαι και φυλάττειν τον παράδεισο· παράδεισός της ήταν η Ιερουσαλήμ και παράδεισο την έκανε και εργαζόταν ακοπίαστα και με πολύ ζήλο για να μπορεί να ξεκουράζει κάθε προσκυνητή και ο χώρος και οι ακολουθίες και η κάθε επικοινωνία μαζί της.
Ο Σεβασμιώτατος κατέθεσε επίσης την ευγνωμοσύνη της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας για την προσφορά της 50 ολόκληρα χρόνια στο Μοναστήρι της Ιερουσαλήμ, για την κοπιώδη ανακαίνισή του και την καθ’ όλη προσφορά της στους προσκυνητές και τους πιστούς της Βοιωτίας κάνοντας αναφορά στην προσφορά της στα παιδιά των Κατασκηνώσεων, που πολλές γενιές πέρασαν και στηρίχτηκαν από την εκεί διαβίωση και την επικοινωνία μαζί της.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος στήριξε κατά πολύ την ανακαίνιση του μοναστηριού και πάντοτε εκτιμούσε το μοναχικό ήθος, την εκκλησιαστική παράδοση και την υπακοή στην Εκκλησία των μοναζουσών της Ιερουσαλήμ.
Τέλος, ο Ποιμενάρχης μας παρομοίασε την Γερόντισσα σαν την γέρικη πνευματική βελανιδιά που ώριμη από το χρόνο, αφού εξετέλεσε την αποστολή της, έγειρε και κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου.  
Μετά την εξόδιο ακολουθία ιερείς της Μητροπόλεως μετέφεραν τη σορό της μακαριστής Γερόντισσας δίπλα από το παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος, όπου και ετάφη δίπλα στην μακαριστή αδελφή της Μονής Θεοκλήτη, μαζί με την οποία είχαν έλθει στη Μονή Ιερουσαλήμ πριν από 50 χρόνια, το 1967.
Πλήθος πιστών με έκδηλη την συγκίνηση από τη Βοιωτία αλλά και από άλλα μέρη, που συνδέονταν με την Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ και την μακαριστή Γερόντισσα, είχαν κατακλύσει κάθε σπιθαμή της Μονής, που η ίδια η Γερόντισσα μαζί με την συνοδεία της είχε κάνει έναν μικρό παράδεισο.
Πολλά παιδιά και στελέχη που πέρασαν από την Κατασκήνωση της Μητροπόλεως στα 47 χρόνια της λειτουργίας της και είχαν νιώσει την στοργή και την αγάπη της μακαριστής Γερόντισσας ήταν εκεί για να πάρουν την ευχή της, τιμώντας την για την στήριξη που τους πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια.
Ευχόμαστε ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να αναπαύει την εκλεκτή ψυχή της στο χώρο της αγάπης Του και να χαρίσει στις μοναχές της και σε όλους εκείνους που συνδέονταν μαζί της και βιώνουν τον πόνο του αποχωρισμού ενίσχυση και παρηγορία.
Η μνήμη της θα είναι αιώνια γιατί πραγματικά η πορεία της ήταν αληθινή.