Δύο μεγάλες παραδόσεις μᾶς καλοῦν συνεχῶς νά ἐπιλέξουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ζήσουμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας.
Ἡ μία εἶναι «κατά τήν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, κατά τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου» καί ἡ ἄλλη «κατά Χριστόν» (Κολ. 2,8).
Οἱ ἀνθρώπινες παραδόσεις εἶναι προσανατολισμένες στό «ἐδῶ καί τώρα». Στήν ἀνάγκη μας νά ἐπιβιώσουμε. Στήν ἐκπλήρωση τῶν ἐπιθυμιῶν οἱ ὁποῖες συχνά εἶναι ἀπατηλές, διότι μᾶς δίδουν τήν αἴσθηση ὅτι ἡ εὐχαρίστηση ἀπό αὐτές θά κρατήσει γιά πάντα. Ἀκόμη καί ἐπιλογές θεσμικές, ὅπως εἶναι ἡ οἰκογένεια καί ἡ μόρφωση, ὅταν στηρίζονται μόνο στό στοιχεῖο τοῦ παρόντος αἰῶνος, δέν μποροῦν νά ἀπαντήσουν στό μεγάλο ζητούμενο τοῦ καθενός μας, τό ὁποῖο εἶναι τό πῶς θά βροῦμε τόν δρόμο καί τόν τρόπο τῆς γνήσιας εὐτυχίας.
Δέν ἀπορρίπτουμε ἄκριτα κάθε ἀνθρώπινη παράδοση, κάθε ἰδέα, κάθε φιλοσοφία. Ὅταν ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ «κατά Χριστόν ζῆν», τότε, ἀφοῦ κρατήσουμε ὅ,τι δέν ἀντίκειται στήν ὁδό τῆς πίστεως, προχωροῦμε μέ χαρά πρός Αὐτόν. Διότι μόνο μέ τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὁ χρόνος μας λαμβάνει νόημα αἰωνιότητος.
Μέ τόν Χριστό ἀπαλλασσόμαστε ἀπό τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία μᾶς χωρίζει καί ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τόν πλησίον μας. Μέ τόν Χριστό συντρίβονται οἱ δαιμονικές ἀρχές καί ἐξουσίες οἱ ὀποῖες τυραννοῦν τόν ἄνθρωπο κάνοντάς τον νά πιστεύει μέ ὑπερηφάνεια στό ἐγώ του, στά ἀγαθά του, στίς γνώσεις του, στίς ἱκανότητές του, χωρίς ἐπίγνωση ὅμως τῶν ὁρίων του. Μέ τόν Χριστό ἀποκτοῦμε τήν παρρησία νά συνομιλοῦμε μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο στήν γλῶσσα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθείας, στήν γλῶσσα τῆς ἐλπίδος ὅτι ὁ χρόνος δέν εἶναι ἐχθρός μας, ἀλλά ἡ ὁδός πρός τόν οὐρανό.
Μόνο στήν Ἐκκλησία μποροῦμε νά ζήσουμε τήν παράδοση «κατά Χριστόν»! Νά γίνει ὁ χρόνος χαρά! Ὁ πλησίον μας ἀδελφός μας! Οἱ σταυροί τῆς ζωῆς ἀφετηρία ἀναστάσεως! Ἡ ὀδύνη κάθε ἥττας μάθημα ἐμπιστοσύνης στόν Θεό, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τί εἶναι πραγματικά καλό γιά τόν καθένα μας. Ἡ ἀρετή στόχος ζωῆς. Ἡ ἄσκηση καί ἡ ὀλιγάρκεια ὄχι ἀφορμή εἰρωνείας, ἀλλά τρόπος ἁγιότητος!
Καί οἱ κοσμικές μέριμνες νά μένουν στήν ἄκρη ἐντός τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς δοξολογίας στόν Θεό, τῆς ἐναποθέσεως κάθε ἐλπίδος στήν ἀγάπη Του ἡ ὁποία ἔφερε τόν Υἱό Του στόν κόσμο γιά νά ἔχει ἡ ζωή μας νόημα καί πληρότητα!
Μέ τόν Χριστό ἄς παλέψουμε τήν νέα χρονιά! Μέ τήν βεβαιότητα ὅτι δέν εἴμαστε μόνοι μας! Μέ ἐπίγνωση ὅτι στόν κόσμο ζοῦμε, ἀλλά ὁ κόσμος δέν μπορεῖ νά μᾶς σώσει! Καί ὁ δρόμος τῆς Ἐκκλησίας νά εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος θά μᾶς κάνει νά ἀντέχουμε!
Καλή κι εὐλογημένη νά εἶναι ἡ νέα χρονιά, ἀδελφοί! Ὁ Θεός νά δίνει τό φῶς Του σέ ἐσᾶς καί στούς οἰκείους σας!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
†Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Αναρτήσεις
