Εσπερινή Θεία Λειτουργία για νέους και νέες στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, (φωτο).

Την Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου το βράδυ, εορτή της Αγίας Ανυσίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Στη θεία Λειτουργία συμμετείχαν νέοι και νέες από τις κατηχητικές συνάξεις διαφόρων ενοριών. Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας η ενορία παρέθεσε δείπνο σε όλους τους πιστούς.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Ἀγωνίζου τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζω­ῆς, εἰς ἥν ἐκλήθης καί ὡμο­λό­γησας τήν καλήν ὁμολογίαν».

Μέ αὐτά τά λόγια ἀπευθύνεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του, ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο, καί τόν ἐνθαρρύνει γιά τόν ἀγώνα πού εἶχε ἀναλάβει ἀπό τή νεαρή του ἡλικία καί μέσα σέ συνθῆκες δύσκο­λες καί ἀντίξοες γιά ὅσους πί­στευ­αν στόν Χριστό καί εἶχαν ἀπο­φα­σί­σει νά ἀκολουθήσουν τά ἴχνη του.

Καί ἡ προτροπή αὐτή γίνεται πρά­­ξη στή ζωή τοῦ ἁγίου ἀπο­στόλου Τιμοθέου, ὅπως γίνεται πρά­ξη καί στή ζωή τῆς ἑορταζο­μέ­νης ἁγίας μάρτυρος Ἀνυσίας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ. Γιατί καί ἐκείνη ἀγωνίσθηκε τόν «καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως» καί ὁμολόγησε τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, ὅταν κλή­θηκε ἐνώπιον τοῦ βήματος τοῦ Ρωμαίου δικαστοῦ καί προκλή­θη­κε νά τήν ἀρνηθεῖ γιά νά ὑπα­κού­σει στούς νόμους τοῦ αὐτο­κρά­το­ρος. Τήν ὁμολόγησε καί ἔμεινε σταθερή μέχρι τέλους, χωρίς νά ὑπολογίσει τίς συνέπειες τῆς ὁμο­λο­γίας της, χωρίς νά ὑπολο­γίσει τά μαρτύρια πού θά ἀκολουθοῦ­σαν, χωρίς νά λυπηθεῖ ἀκόμη καί τήν ἴδια τή ζωή της πού ἐπρόκειτο νά στερηθεῖ.

Καί ἦταν νέα ἡ ἁγία Ἀνυσία, μία νέα κοπέλα πού εἶχε ὅλες τίς δυ­να­τότητες καί τίς προοπτικές τῆς ζωῆς ἀνοικτές μπροστά της. Καί ὅμως ἀποφάσισε νά τίς στερηθεῖ προκειμένου νά μήν ἀρνηθεῖ ὅ,τι ἀγαποῦσε περισσότερο ἀπό ὅλα, δηλαδή τόν Χριστό. Ἀποφάσισε νά τίς στε­ρη­­θεῖ, γιά νά μείνει σταθερή στίς ἀρχές της. Ἀποφάσισε νά τίς στε­ρη­θεῖ, γιά νά μήν στερηθεῖ τήν αἰ­ώνια μακαριότητα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πού ὑποσχέθηκε ὁ Χρι­στός σέ ὅσους μείνουν πιστοί «ἄ­χρι θανάτου» σέ Ἐκεῖνον, γιά νά μήν προδώσει τήν ἀγάπη ὄχι κά­ποιου ἀνθρώπου, ἀλλά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄν­θρω­πος καί θυσιάσθηκε γιά τή σωτη­ρία τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτή ἦταν ἡ ἁγία Ἀνυσία πού ἑορ­­τάζουμε ἀπόψε. Ποιό εἶναι ὅ­μως τό μήνυμά της γιά ὅλους μας καί ἰδιαιτέρως γιά σᾶς τούς νέους;

Τό μήνυμά της εἶναι ἡ σταθε­ρό­τη­τα στήν πίστη, ἡ σταθερότητα στίς ἀρχές καί τίς ἀξίες τῆς πίστε­ώς μας καί τῆς ζωῆς μας. Οἱ πει­ρασμοί καί οἱ κίνδυνοι τούς ὁποί­ους διατρέχουμε εἶναι πολλοί καί σήμερα γιά ὅλους μας. Δέν ἔχουν βεβαίως τήν ἐμφανῆ καί ἀπάν­θρω­πη μορφή πού εἶχαν στήν ἐπο­χή τῆς ἁγίας Ἀνυσίας, ὁπότε, ὅποι­ος πίστευε στόν Χριστό, ὁδηγεῖτο στό μαρτύριο καί τόν θάνατο, ἀλ­λά ἔχουν μία πιό συγκεκαλυμ­μέ­νη καί πιό ὕπουλη μορφή καί γιά τόν λόγο αὐτό εἶναι συχνά πιό ἐπι­κίν­δυνοι.

Τό ζητούμενο εἶναι πάντως τό ἴδιο: νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τόν Χριστό, ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τά μυστήρια, ἀπό τίς ἠθικές καί πνευ­ματικές ἀρχές πού ἔχουμε καί πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, καί στό τέλος νά ἀρνηθοῦμε τήν πίστη μας στόν Χριστό ὄχι μέ τόν λόγο μας ἀλλά μέ τίς πράξεις μας.

Καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔμμεσα μᾶς ὠθοῦν σέ ὅλα αὐτά δέν εἶναι κά­ποιοι ξένοι ἤ ἐχθροί, μπορεῖ νά εἶ­ναι φίλοι μας καί οἰκεῖοι μας, πού ἐνδεχομένως δέν ἀντιλαμβά­νο­νται καί τί ἀκριβῶς μᾶς ζητοῦν, γιατί πολλές φορές ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό συγ­καλύπτεται μέ πολύ περί­τεχνο τρόπο ἀπό τόν διάβολο, ἔτσι ὥστε νά μήν καταλαβαίνουμε τί ἀκρι­βῶς μᾶς ζητᾶ ἤ τί πρόκειται νά κά­νουμε καί ποιές συνέπειες θά ἔχει αὐτό.

Συνήθως εἶναι μικρές οἱ ὑποχω­ρή­σεις πού μᾶς ζητᾶ, ὑποχωρήσεις πού φαίνεται νά ἔ­χουν μηδαμινές συνέπειες τίς ὁποῖες δέν ὑπολο­γί­ζουμε, γιατί δέν θέλουμε νά χαλά­σουμε τήν παρέα, γιατί δέν θέλου­με νά μείνουμε μόνοι μας, γιατί θέλουμε νά δοκιμάσουμε αὐτό πού κάνουν καί οἱ ἄλλοι, οἱ συνομίλη­κοί μας, οἱ φίλοι μας. Καί μπορεῖ αὐτό πού κάνουμε νά μήν εἶναι ἀντι­κειμε­νικά κακό, μπορεῖ νά εἶναι μία ὥρα διασκεδάσεως ἤ ψυ­χαγωγίας, ὅμως ἀκόμη καί τότε μπορεῖ νά γίνεται ἀφορμή νά πα­ραβοῦμε ἤ νά ἀδιαφορήσουμε γιά κάποια ἀπό τίς ἀρχές μας ἤ κάποια ἀπό τίς κα­λές μας συνήθειες. Μπο­ρεῖ νά μᾶς κάνει νά παραμε­λή­σουμε τόν ἐκ­κλη­σιασμό μας, τήν προσευχή μας, τή νηστεία, καί ἔτσι προοδευτικά νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Χρι­στό καί τήν Ἐκκλησία.

Θά πρέπει, λοιπόν, νά εἴμασθε πο­λύ προσεκτικοί στή ζωή μας καί νά προσπαθοῦμε νά ἀποφεύγουμε τίς προκλήσεις καί τούς πειρα­σμούς, ὅπως ἔκανε καί ἡ ἁγία Ἀνυ­σία. Νά ἀγωνιζόμασθε γιά νά μήν ὑποχωροῦμε καί νά μήν κά­νουμε παραχωρήσεις στήν πίστη μας καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή ἔνα­ντι κανενός ἀνταλλάγ­ματος καί κα­νενός τιμήματος, γιά νά μήν πα­ρασυρθοῦμε καί χάσου­με ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουμε.

Καί ἀκόμη θά πρέπει νά ἔχουμε τό θάρρος νά ὁμολογοῦμε τήν πί­στη μας καί στούς ἀνθρώπους γύ­ρω μας καί νά καλοῦμε, ὅσους βρί­σκο­νται μακριά ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, νά ἔρ­θουν καί αὐτοί καί νά ζήσουν ὅσα ζοῦμε καί ἐμεῖς· νά ἔρθουν κοντά στήν Ἐκ­κλη­σία γιά νά αἰσθανθοῦν τή γλυ­κύτητα καί τήν ἀσφάλεια πού προσ­φέρει ὁ Χριστός στήν ψυχή ὅλων μας, καί τήν ὁποία στε­ροῦ­νται ὅσοι μένουν μακριά του. Καί τό βλέπουμε αὐτό ἰδιαι­τέρως στά νέα παιδιά πού ζοῦν μέσα στήν ἀγωνία καί τήν ἀβε­βαιό­τητα καί δέν ἔχουν ποῦ νά στη­ριχθοῦν στή ζωή τους καί συ­χνά παρα­παίουν.

Ἄς δώσουμε, λοιπόν, σέ αὐτά τά παιδιά καί σέ αὐτούς τούς ἀνθρώπους μέ τή δική μας ὁμολογία μία εὐ­και­ρία νά βροῦν τόν δρόμο τους κοντά στόν Χριστό, ἰδιαιτέρως τή νέα χρο­νιά τήν ὁποία ἡ Ἱερά μας Μη­τρόπολη τήν ἀφιερώνει στή ἱε­ρα­ποστολή καί στόν ἐπανευαγ­γε­λι­σμό τῶν ἀνθρώπων. Ἄς συστρα­τευ­θοῦμε ὅλοι σέ αὐτή τήν προ­σπάθεια μέ τήν ὁμολογία τῆς πί­στεώς μας ἀλλά καί μέ τή συνέ­πεια τῆς ζωῆς μας, ἀκολουθώντας ἔτσι καί τιμώντας καί μέ τόν τρό­πο αὐτό τήν ἑορταζομένη σήμερα ἁγία μεγαλομάρτυρα Ἀνυσία, τῆς ὁποίας ἔχουμε τό χαριτόβρυτο λείψανο καί τήν εἰκόνα της ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν.

Μᾶς καλεῖ, λοιπόν, ἡ ἁγία Ἀνυσία, καί ἰδιαίτερα τούς νέους, μᾶς καλεῖ αὐτή ἡ ὁποία θεώρησε τά πάντα σκουπίδια, σκύβαλα, προκειμένου νά κερδίσει τόν Χριστό, μᾶς καλεῖ νά πετάξουμε μακριά τίς ὁποιεσδήποτε ἀδυναμίες, τά ὁποιαδήποτε λάθη μας, τά ὁποιαδήποτε πάθη, ἀκόμη καί τίς ἁμαρτίες μας νά τίς παραδώσουμε στόν Χριστό, γιά νά μᾶς καθαρίσει καί γιά νά εἴμασθε ἕτοιμοι πάντοτε νά δεχόμασθε μέσα μας τόν ἴδιο τόν Χριστό, γιά νά γίνουμε καί ἐμεῖς σύσσωμοι καί σύναιμοι μέ Αὐτόν, γιά νά ἔχουμε κι ἐμεῖς τό ἴδιο σῶμα καί τό ἴδιο αἷμα μέ τόν Χριστό μας.

Αὐτό ἔκανε ἡ ἁγία Ἀνυσία καί γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας τήν τοποθέτησε ἐκεῖ πού πρέπει, καί ἐμεῖς τήν τοποθετήσαμε ὡς προστάτιδα τῶν νέων παιδιῶν τῆς πνευματικῆς κινήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας καί εὐχόμεθα ἡ χάρη της καί ἡ εὐλογία της νά σκέπει καί νά καθοδηγεῖ τούς νέους ἀνθρώπους στόν δρόμο πού βάδισε καί ἐκείνη, κατορθώνοντας νά ἀντισταθεῖ στούς πειρασμούς, καί κέρδισε τήν αἰώνια ζωή, καί μᾶς περιμένει ὅλους μας νά εἴμασθε κοντά της, νά ζήσουμε κοντά της καί κοντά στόν Χριστό αἰωνίως. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ