"Μέτοχος της Αθανασίας, αμέτοχος του θανάτου ο Μέγας Αθανάσιος".

Tου Σπύρου Παπαγεωργίου

Τον προστάτη και έφορό του Μέγα Αθανάσιο πανηγύρισε απόψε το Πολύδροσο Χαλανδρίου, επί τη εορτή της Ανακομιδής των ιερών λειψάνων Του.
Στον ομώνυμο Ιερό Ναό τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θερμοπυλών Ιωάννου. Τον πλαισίωσαν ιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, μεταξύ των οποίων ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Συμεών Βολιώτης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος Άνθης, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων.

"Μέτοχος της Αθανασίας, αμέτοχος του θανάτου ο Μέγας Αθανάσιος". Σε αυτή φράση συμπύκνωσε ο π. Συμεών Βολιώτης, το θείο κήρυγμά του. "Θα μπορούσαμε να μιλούμε μια ζωή ολόκληρη για τη βιωτή, την διδαχή και το σημαντικό ρόλο που έπαιξε ο Μέγας Αθανάσιος για τη διαμόρφωση των δογμάτων της Εκκλησίας μας. Η σημερινή, όμως, εορτή της Ανακομιδής των ιερών λειψάνων Του, έρχεται να φανερώσει ότι δεν είναι αθάνατη η ψυχή του ανθρώπου, αλλά το σώμα το ίδιο είναι Αθάνατο. Αυτό που κατάφερε ο Άγιος Αθανάσιος και ουσιαστικά αυτό που καλούμαστε να επιτύχουμε όλοι εμείς, είναι να μετάσχει στην Αθανασία. Και όταν ο άνθρωπος μετέχει στην αθανασία, τότε γίνεται ολοκληρωτικά Αθάνατος και Αθανάσιος. Όπως εδώ έχουμε μπροστά μας και προσκυνούμε το λείψανό του είναι μια χειροπιαστή απόδειξη Αθανασίας. Όταν η κτιστή φύση μας δεχθεί τις άκτιστες δωρεές του Θεού τότε αγιάζει, αφθαρτίζει, ξεπερνά τους νόμους της φύσεως και γίνονται χαριτόβρυτα και θαυματουργά λείψανα."

Επίσης ο π. Συμεών σχολίασε έναν στίχο από το συναξάρι του Αγίου "ούτος διήγε αγγελικόν βίον". Τη φθαρτή φύση του και ύπαρξη την προσέφερε στη λατρεία του Θεού. Ξεπέρασε τον εαυτό του και έγινε κατά χάριν άσαρκος στον κόσμο. Επίγειος Άγγελος και Ουράνιος Άνθρωπος. Γι αυτό και Αθανάσιος. Σε μια εποχή που απαξιώνεται το ανθρώπινο σώμα και η φύση γίνεται χρήση και κατάχρηση, έρχεται ο Μέγας Αθανάσιος και δίνει μια άλλη προοπτική ζωής. Το "είναι" μας μπορεί να γίνει λατρεία και δοξολογία στο Θεό. Μπορεί να γίνει Αιώνια παρουσία και Βασιλεία στην Ιστορία. Μέτοχοι της αφθαρσίας και της Αθανασίας. Και αυτό δεν κατορθώνεται με τις κτιστές μας δυνατότητες αλλά με την χάρη του Θεού και Αγίου Πνεύματος. Και δωρίζεται σε αυτούς που παραιτούνται από το προσωπικό είδωλο και χαρίζονται στο Θεό. Και το "Αληθώς Ανέστη" είναι το μεγάλο '"Ναι" στην πρόταση του Θεού να μας κάνει κοινωνούς της Αθανασίας.