Η εορτή του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου στην Αλεξάνδρεια, (φωτο).

Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας την μνήμη του Οσίου πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου .
Το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε πανηγυρική Θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τέθηκε σε προσκύνηση φιαλίδιο με το αίμα του Οσίου Πορφυρίου, το οποίο δωρίστηκε στην Ιερά Μητρόπολή μας από πνευματικό τέκνο του Οσίου Πορφυρίου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :

«Τῆς Εὐβοίας τόν γόνον … καί Χρι­­στοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύ­ρι­ον τιμήσωμεν πιστοί».

Ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε σήμερα ἕναν ἀπό τούς νεω­τέρους ἁγίους τῆς Ἐκ­­­κλησίας μας, τόν ὅσιο Πορ­φύ­ριο τόν Καυσο­κα­λυ­βίτη. Ἕναν ἄνθρωπο πού γεν­νή­­­θηκε καί ἔζησε ἀνάμεσά μας πρίν ἀπό λίγα χρόνια καί ἀνα­δεί­χθηκε γνήσιος φίλος τοῦ Χριστοῦ, δοχεῖο τῆς θείας χά­ρι­τος, ἔσοπτρο καθαρότατο τοῦ Θεοῦ.

Πῶς ὅμως τό κατόρθωσε αὐτό, ἀ­δελ­φοί μου, ὁ ἑορταζόμενος ἅγι­ος; Πῶς ἕνας ἄνθρωπος χοϊκός μπο­ρεῖ νά γίνει φίλος τοῦ Χρι­στοῦ;

«Ὑμεῖς φίλοι μού ἐστέ, ἐάν ποιῆ­τε ὅσα ἐγώ ἐντέλλομαι ὑμῖν», λέ­γει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Φίλοι του, δη­­­λαδή, εἴμαστε, ὅταν κάνουμε πρά­ξη καί βίωμά μας τίς ἐντολές του. Ὅταν ζοῦμε, ἐφαρμόζοντας στή ζωή μας τό θέλημά του. Ὅταν δείχνουμε μέ τίς ἐπιλογές τῆς ζω­ῆς μας ὅτι θέλουμε νά βρισκό­μα­σθε κοντά του, θέλουμε νά ζοῦμε μέσα σ᾽ αὐτή τή φιλία πού ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς προσφέρει: «ὑμᾶς δέ εἴ­ρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἅ ἤκου­σα παρά τοῦ Πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν». Σᾶς ὀνομάζω φίλους μου, λέγει ὁ Χριστός στούς μαθητές του, γιατί ὅλα ὅσα ἄκουσα ἀπό τόν Πα­τέρα μου σᾶς τά ἔκανα γνωστά.

Στή ζωή τοῦ ἁγίου Πορφυρίου βλέπουμε, ἀδελφοί μου, νά ἐπι­βε­βαιώνονται καί τά δύο αὐτά χαρακτηρι­στι­κά τῆς φιλίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Εἶ­ναι φίλος τοῦ Χρι­στοῦ ὁ ἅγιος, για­τί τό προορατικό καί διο­­ρατικό χάρισμα πού διέθετε εἶναι ἡ ἀπό­δειξη τῆς τιμῆς πού κά­νει ὁ Χρι­στός στούς ἀνθρώπους πού θεωρεῖ ὅτι εἶναι φίλοι του.

Εἶ­ναι φίλος τοῦ Χρι­στοῦ ὁ ἅγιος Πορ­­­φύριος, γιατί ἔζη­σε τή ζωή του τηρώντας τίς ἐντο­λές καί τό θέ­λη­μά του. Εἶναι φίλος τοῦ Χριστοῦ, διότι παρότι ἔζησε τά περισσότερα χρόνια τῆς ζωῆς του μέσα στόν κό­σμο καί μέσα στήν ἁμαρτία τοῦ κό­σμου, ἐκεῖνος τήρησε τόν ἑαυτό του «ἁγνόν ἀπό τοῦ κόσμου». Τή­ρη­σε τήν καθαρότητα καί τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώματός του σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά ἰσχύει καί γι᾽ αὐ­τόν ὁ μακαρισμός τοῦ Κυρίου «μα­κάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται».

Καί αὐτήν τήν καθαρότητα τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώματος συνιστοῦ­σε ὁ ἅγιος καί σέ ὅσους τόν πλη­σία­ζαν, γιατί τήν θεω­ροῦ­σε ἀνα­γκαία γιά κάθε ἄνθρωπο, γιά κάθε πιστό. Γι᾽ αὐτό παρότρυνε καί τούς γονεῖς νά προ­σεύ­χο­νται γιά τά παι­διά τους, ὥστε νά διατηρήσουν τήν ἁγνό­τητα καί τήν καθαρότητά τους σέ ὅλη τους τή ζωή, ἀλλά καί τούς κληρικούς νά τήν συστήνουν ἰδι­αι­τέρως στούς νέους, ἀφοῦ πρῶτα ἐκεῖνοι πρέπει νά ζοῦν αὐτή τή ζωή τῆς ἁγνότητας καί τῆς καθαρότητας.

Ἔλεγε κά­ποτε ὁ ἅγιος στόν Σε­βα­σμιώ­τατο Μη­τροπολίτη Μπά­τσκας κ. Εἰρη­ναῖο: «Κάθισα μία ἡμέρα πά­νω σέ μία γέφυρα καί παρατη­ροῦ­σα τούς ἀνθρώπους πού περ­νοῦ­σαν. Καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τούς ἔβλεπα διάφανους, καί τά σώ­ματα καί τίς ψυχές τους. Εἶδα ψυχές, ἄδειες, μονα­χι­κές, πληγω­μέ­νες, τσακι­σμέ­νες. Ψυχές πού δέν ἔχουν δύναμη νά ἀγαπήσουν ἀλη­θι­νά. Γι᾽ αὐτό», συνέχιζε, «νά μή λέτε στούς νέους θεωρίες, ἀλλά νά τούς προτρέπετε νά ζοῦν σεμνή ζωή. Νά μή ζοῦν μέ χαλαρότητα ἠθῶν. Νά τούς ὁμιλεῖτε σέ βασικά θέματα: ὅτι ὁ Χριστός τά κάνει ὅλα, ἀλλά ἐμεῖς πρέπει νά θέλου­με τόν Χριστό. Νά τόν ἀποδεχό­με­θα. Καί αὐτό ἐπιτυγχά­νεται μέ προ­σπάθεια καί ἐγκράτεια. Τή θέ­λει τήν ἄσκηση ὁ Χριστός. Στούς νέους λοιπόν νά συνιστᾶτε νά ἀγα­­ποῦν τήν ἁγνότητα, γιατί ἡ ἐλευ­θεριάζουσα ζωή δέν εἶναι μό­νο ἀνθυγιεινή καί ἄχαρη, ἀλλά εἶναι καί ἐξαθλιωτική. Ἐξαθλιώ­νει τόν ἄνθρωπο, τόν ἀχρηστεύει, δημιουργεῖ ψυχολογικές καί σω­μα­τικές διαταραχές.

 Στούς νέους νά διδάσκεις», ἔλε­γε ὁ ἅγιος, «νά μελετοῦν τήν ἁγία Γραφή», γιατί ἡ μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς καί τῶν λόγων τῶν Πατέ­ρων εἶναι αὐτή πού καθαίρει τόν ἄνθρωπο.

«Ἔτσι νά ἀγωνίζεσθε στήν πνευ­μα­τική ζωή», συνιστοῦσε ὁ ἅγιος Πορ­φύριος. «Ἡ ψυχή ἁγιάζεται καί καθαίρεται μέ τή μελέτη τῶν λόγων τῶν Πατέρων, μέ τήν ἀπο­στήθιση ψαλμῶν, ἁγιογραφι­κῶν χωρίων, μέ τήν ψαλτική καί μέ τήν εὐχή τοῦ Κυρίου. … Εἶναι δύο δρόμοι πού μᾶς ὁδηγοῦν στόν Θεό, ὁ σκληρός καί κουραστικός, μέ τίς ἄγριες ἐπι­θέ­σεις κατά τοῦ κακοῦ, καί ὁ εὔ­κο­λος, μέ τήν ἀγάπη.

Ἐγώ προτιμῶ τόν εὔκολο δρόμο, δηλαδή αὐτό τόν τρόπο πού τόν πετυχαίνουμε μέ τή μελέτη τῶν κανόνων τῶν ἁγίων … Καλό εἶναι», ἔλεγε, «νά κάνουμε αὐτή τήν ἁγία κλοπή. Νά κάνουμε καί ἐμεῖς ὅ,τι ἔκαναν οἱ ἅγιοι. Αὐτοί ρίχθηκαν στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἔδωσαν ὅλη τήν καρ­διά τους. Νά κλέψουμε τόν τρό­­­πο τους».

Αὐτά ἐπαναλαμβάνει, ἀδελφοί μου, καί σέ μᾶς σήμερα ὁ ὅσιος Πορ­φύριος, ἀποκαλύπτοντάς μας τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διατήρησε καί ἐκεῖνος τήν καθαρότητα τῆς ψυ­χῆς του καί τῆς ζωῆς του καί ἔγινε φίλος τοῦ Χριστοῦ.

Καί ὅπως ἐκεῖ­νος «ἔκλεψε τόν τρόπο» τῶν ἁγί­ων, ἔτσι καί ἐμεῖς, ἄς κλέψουμε τόν δικό του τρόπο μέ τόν ὁποῖο προσήγγισε τόν Θεό. Διότι ἡ μελέτη τῆς ζωῆς τῶν ἁγί­ων, ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τῶν Πατέρων, εἶναι αὐτή πού γε­μίζει τό εἶναι μας, ὥστε νά μήν ὑπάρ­χει χῶρος γιά τίποτε ἄλλο παρά μόνο γιά τή θεία χάρη, ἡ ὁποία καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο φίλο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἔκανε καί μέ τόν ἑορταζόμενο ἅγιο Πορφύριο.

Ἄς κλέψουμε, ἀδελφοί μου, τόν τρόπο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί ἄς τόν παρακαλοῦμε πάντοτε νά μᾶς ἐνισχύει στόν ἀγώνα μας νά δια­τη­ροῦμε τήν καθαρότητα τῆς ψυ­χῆς καί τοῦ σώματός μας καί νά πρεσ­βεύει στόν Θεό γιά μᾶς, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς θείας του χάριτος.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος, πού ἔζησε στίς ἡμέρες μας, εἶναι ἕνα ζωντανό παράδειγμα γιά ἐκείνους πού ἴσως λιποψυχοῦν καί λέγουν ὅτι εἶναι δύσκολο να κερδίσει κανείς τήν αἰώνια ζωή, ὅτι εἶναι δύσκολο νά κερδίσουμε τόν παράδεισο ἤ νά ἀποκτήσουμε τήν ἁγιότητα. Ἕνας ἄνθρωπος σάν καί μᾶς ἦταν, ὁ ὁποῖος ἔζησε μάλιστα τόν περισσότερο χρόνο τῆς ζωῆς του μέσα στή χειρότερη περιοχή τῶν Ἀθηνῶν, στήν Ὁμόνοια, ἐκεῖ πού εἶναι ὅλα τά κακά. Ἐκεῖ διηκόνησε σέ μία κλινική καί βοήθησε τούς ἀνθρώπους καί ψυχικά καί σωματικά, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα ἐκεῖνος θεώθηκε, ἁγίασε, γιατί φρόντισε αὐτή τήν καθαρότητα· ὅπου καί ἄν βρισκόταν, στό χειρότερο μέρος, φύλαξε τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός του.

Ἔτσι καλούμεθα καί ἐμεῖς. Δέν ὑπάρχει δικαιολογία γιά κανένα μας, ὅπου καί ἄν βρισκόμεθα, ὅπου καί ἄν ἐργαζόμεθα, ὅπου καί ἄν διακονοῦμε, εἶναι στό χέρι μας νά κρατήσουμε καθαρή τήν ψυχή μας καί τό σῶμα μας. Σᾶς εἶπα ὅτι ὁ ἅγιος διακονοῦσε στήν Ὁμόνοια. Δίπλα ἐκεῖ εἶναι ὅλα ἐκεῖνα τά καταστήματα ἀπό τά ὁποῖα ἀκούονται ὅλη τήν ἡμέρα κάθε εἴδους τραγούδια, ἐκεῖνος ὅμως ἔπρεπε νά ἔχει τόν νοῦ του σέ αὐτά πού προσευχόταν, σέ αὐτά πού λειτουργοῦσε. Καί τό κατόρθωσε. Ὅλα αὐτά ἦταν κάτι ξένο γι᾽ αὐτόν καί δέν τόν ἐπηρέαζαν οὔτε στήν προσευχή του, οὔτε στή ζωή του, οὔτε στό νά κατορθώσει αὐτό πού εἶναι τό πᾶν γιά ὅλους μας, «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί», νά φθάσει δηλαδή στήν ἁγιότητα. Ἔτσι, λοιπόν, κανείς μας δέν μπορεῖ νά δικαιολογήσει τόν ἑαυτό του, γιατί ἔχουμε ζωντανά παραδείγματα στίς ἡμέρες μας, ὅπως εἶναι ὁ ἅγιος Πορφύριος, ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὅπως πρό ἡμερῶν ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καί τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο κατέταξε στή χορεία τῶν ἁγίων ἕναν ἄλλο γνωστό ἱερομόναχο, τόν π. Ἰάκωβο, ἀπό τή Μονή τοῦ ὁσίου Δαβίδ στή Χαλκίδα. Βλέπετε ἡ Ἐκκλησία μας δίδει ἁγίους. Ἔτσι καλούμεθα καί ἐμεῖς νά ὁμοιάσουμε τούς ἁγίους καί νά φθάσουμε στό μέτρο πού ἔφθασαν ἐκεῖνοι ἀγωνιζόμενοι γιά τήν ψυχή μας, γιά τή σωματική μας καθαρότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ