«Χριστός Ανέστη» όλη η ζωή μας σε δυο λέξεις. Και θα είναι πάντα έτσι.

 

Ένας περιοδεύων λυγμός είναι η Ανάσταση, ένας λυγμός που στις δώδεκα παρά κάτι -εκεί στο σκότος, πριν το «δεύτε λάβετε φώς»- ελευθερώνεται σε κλάμα βαθύ, σεβαστικό (γι’ αυτό και σιωπηλό) και ουσιαστικό.

Συνέχεια →