ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ: ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΩΔΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Σ.Τ.Ε. ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Τήν Κυριακή Α΄ Λουκᾶ, 22α Σεπτεμβρίου τ.ἒ., ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ἀκολουθούμενος ἀπό τόν Διάκονό του π. Κωνσταντίνο Ἰσαακίδη, ἐπεσκέφθη τήν Ἐνορία Ἁγίας Κυριακῆς Ὀλυμπιάδος, καθότι τήν ἡμέρα τῆς Πανηγύρεως τῆς Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς δέν μπόρεσε νά εἶναι παρών στή χαρά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Μαζί του βέβαια καί ὁ καλός Ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, Αἰδ. Πρωτ. π. Χαράλαμπος Δουλγκέρης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐνημερώσει τό ποίμνιό του γιά τήν παρουσία τοῦ Ἐπισκόπου. Ὂντως οἱ Ἐνορίτες προσῆλθαν στό κάλεσμα τῆς γλυκόλαλης καμπάνας, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Δημήτριο Κοντογιώργη.    Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τήν Εὐαγγελική Περικοπή ἀπό τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, τήν ἀναφερομένη στήν ἀδυναμία τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου ὃλη τή νύκτα νά συλλέξουν ἒστω καί ἓνα ψάρι στά δίχτυα τους καί μετέπειτα στή θαυμαστή ἁλιεία πλήθους ἰχθύων μέ τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου, ἒκανε λόγο γιά τό πῶς ἡ πορεία τοῦ σημερινοῦ καραβιοῦ τῆς ζωῆς μας θά χαραχτῆ: Μέ Θεό ἢ δίχως Θεό;
   Ἀποκαμωμένος, κατά τόν Λουκᾶ, ὁ Πέτρος κοίταζε παραπονεμένα τά δίχτυα του μέ μηδενική ψαριά νά στοιβάζωνται στό καράβι του. Καί μετά ἀπό λίγο, ἀφοῦ ὑπάκουσε στήν ἐντολή τοῦ Διδασκάλου του νά ξαναρίξη τά δίχτυα του καί πάλι γιά ψάρεμα, ἒμεινε κεραυνοβολημένος ἀπό τήν “ἂγραν τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον”... Ἂραγε νά ̓χη τή βούληση ἡ σημερινή κοινωνία νά πράξη τό ἲδιο;
   Πάντως ζοῦμε σέ μιά ἐποχή, ἐπεσήμανε ὁ ὁμιλητής πού ἀληθινά δέν ἒχει τό ταίρι της! Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμά της ἡ παραδοξότητά της, τό “μεγαλεῖο” της ἡ ἀντιφατικότητά της. Ἰδεολογίες, πρακτικές, μοντέλα ζωῆς πού κυοφοροῦνται στά σπλάγχνα της ἀναδεικνύουν προκλητιικά τούς διαφορετικούς “κόσμους” πού συνθέτουν τήν ὓπαρξή της! Δείχνει ἀγεφύρωτο τό χάσμα ἀναμεταξύ τους, λές καί δέν ὑπάρχουν κοινοί τόποι συνεννοήσεως. Κι ὃμως, κάτω ἀπό τά φαινόμενα μιά σκοτεινή σήραγγα φαίνεται νά ἑνώνη τά πάντα: Θεωρητικά ἢ πρακτικά, φανερά ἢ κρυφά, ἀπροκάλυπτα ἢ συγκεκαλυμμένα ἡ παγκόσμια φιλοσοφία, τό θέαμα στό μεγάλο του εὖρος, οἱ ἰσχυροἰ κάλαμοι, ἡ πνευματική καί πολιτική ἡγεσία στήν πλειοψηφία τους σπεύδει νά διακηρύξη τό νέο στίς μάζες: «Καταργεῖται ὁ Θεός!», ἢ κραυγάζει μαζί μέ τόν Νίτσε ἀκόμα: «Πέθανε ὁ Θεός!»
   Ἒκανε τό σφάλμα ἡ ἐποχή μας καί ὀργάνωσε καί κήρυξε τήν «κηδεία τοῦ Θεοῦ» καί νομίζοντας ὃτι ὁ Θεός πιά δέν ζῆ, ἀφοῦ ἡ «κηδεία» Του ἒγινε παγκοίνως ἒριξε τά δίχτυα της ἀλλαζονικά γιά τήν «ψαριά» τῆς γλυκιᾶς ζωῆς, μέ σύνθημα τό συμφέρον, μέ ὃπλο τή δύναμη τοῦ ἰσχυρότερου καί βοηθητικό φυσικά ἂνεμο τόν ἀμοραλισμό τοῦ ὀρθολογισμοῦ, «τή θρησκεία τοῦ ὀρθοῦ λόγου»! Καπετάνιο στό «καΐκι», πού δίχως Θεό ὃλα ἐπιτρέπονται, διώρισε τόν ἂθεο ἀνθρωπισμό τοῦ Διαφωτισμοῦ, τόν χωρίς Θεό οὐμανισμό. Καί γέμισε ὀ κόσμος ἀπό Διδασκάλους τοῦ πρακτικοῦ ἢ θεωρητικοῦ ὑλισμοῦ, πού ξέχασε (...) πώς ὃσα καλά διδάσκει τά ̓κλεψε ἀπό τή διδασκαλία καί τόν Σταυρό Ἐκείνου πού ξεδιάντροπα ἀρνήθηκε. Κι ἒβγαλε ἡ νεόκοπη αὐτή θεωρία τό θεμέλιο τό μοναδικό ἀπό τά σύμπαντα καί στήριξε τό κοσμικό οἰκοδόμημα στό μηδέν, στό κενό... Μά δέν τό ἐπιχείρησε πρώτη φορά. Ὁ σοφός Σολομών (950 π.Χ.) μᾶς περιγράφει πώς καί τότε οἰ ἂνθρωποι «ἐν ἑαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς» ὀργάνωσαν καί παρακολούθησαν τήν «κηδεία» τοῦ Θεοῦ! Καί ἒγραψε ὁ Σολομών στό περίφημο βιβλίο του τῆς Π.Δ. ( Σοφίας Σολομῶντος ) καί διεξετραγώδησε μέ λεπτομέρειες τό φαινόμενο στό β΄ κεφάλαιο μέ καταπληκτικές πινελιές ἀληθείας...
   Καί κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος: «Τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς καί τοῦ καταντήματος τοῦ δίχως Θεό ἀνθρώπου περιγράφει μέ ἀπαράμιλλο ρεαλισμό καί ὠμή παραστατικότητα ὁ οὐρανοβάμων Παύλος στήν πρός Ρωμαίους του Ἐπιστολή, πού καταληκτικά συμπεραίνει: “... μέσα στή μωρία τους οἰ ἂνθρωποι ἂλλαξαν τήν ὀρθή περί Θεοῦ ἀντίληψη... Γι’ αὐτό τούς ἐγκατέλειψε ὁ Θεός καί τούς παρέδωσε νά γίνουν δοῦλοι στίς ἀχαλίνωτες ἐπιθυμίες τῶν καρδιῶν τους...” (Ρωμ. ά 18-32). Τί λέτε; Μιά δίχως Θεό ζωή, ἢ δίχως Θεό “ψαριά”, μᾶς τραβάει ἢ δέν μᾶς τραβάει στόν θάνατο; Πάντως ὁ Πέτρος μέσα ἀπό τό κείμενο τοῦ Λουκᾶ μᾶς συμβουλεύει ἀπευθυνόμενος πρός τόν Κύριο: “Διδάσκαλε, ὃλη νύκτα κοπιάσαμε ρίχνοντας τά δίχτυα καί δέν πιάσαμε τίποτα! Ἀφοῦ ὃμως μᾶς πρόσταξες θά ξαναρίξω πάλι τά δίχτυα μου!”»
   Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐνημέρωσε τό ποίμνιό του ὃτι τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, μέ μιά μνημειώδη καί ἱστορική πρόσφατη ἀπόφασή του, ἒκρινε ὡς ἀντισυνταγματικές τίς ἀντορθόδοξες καί ἀντιχριστιανικές παρεμβάσεις Φίλη καί Γαβρόγλου στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πού διδάσκονται τά παιδιά μας στό Δημοτικό, Γυμνάσιο καί Λύκειο, ἀναγνωρίζοντας ὃτι τό Ἑλληνικό Σύνταγμα ἐπιτάσσει τά παιδιά μας νά ἀποκτοῦν στό Σχολεῖο, πού χρηματοδοτοῦν οἱ τσέπες τῶν γονέων τους, Ὀρθόδοξο φρόνημα καί συνείδηση. «Τοῦτο σημαίνει δυὀ πράγματα, εἶπε ὁ Δεσπότης :α) Οἱ ἰδεοληψίες δέν δικαιοῦνται νά χρωματίζουν τήν Ἑλληνική Παιδεία! Καί β) Ἐπιτέλους ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει καί δικαιοῦται τό πολύτιμο αὐτό ἐργαλεῖο, τήν ἱστορική ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς Χώρας μας, νά τό κεφαλαιοποιήση. Δηλαδή νά ἀπαιτήση ἀπό τήν Πολιτεία τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά τά Ἑλληνόπουλα νά εἶναι Ὀρθόδοξο· τά μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενα ἣ μή ἀνεκδιήγητα “φυλλάδια” νά ἀποσυρθοῦν πάραυτα, καί ἐπιτέλους οἱ Θεολόγοι μας νά ὁμιλοῦν καί νά διδάσκουν γιά τόν Χριστό, ὃπως ἒμαθαν καί ἐμαθήτευσαν στίς Σχολές τους καί στή Ἐκκλησία τους! Ἲδωμεν...»