Ο Άγιος Βησσαρίων Αρχιεπίσκοπος Λαρίσης κ' κτίτωρ της Ι.Μ. Δουσίκου
Ο
Άγιος Βησσαρίων γεννήθηκε στην Πόρτα Παναγιά Τρικάλων το 1490, ήτοι
λίγα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους. Αν
και οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, γαλουχήθηκε και ανατράφηκε από τους
ευλαβείς γονείς του με τα ιερά νάματα της αγίας πίστεως μας και τα
ιδεώδη του Γένους μας σ' ένα γεμάτο θεοσέβεια οικογενειακό περιβάλλον.
Από την νεανική του ηλικία διακρινόταν για την ευφυΐα και τη σύνεση του
αλλά και για την ευθύτητα του χαρακτήρα του, την αγνότητα και σωφροσύνη
του, την ταπεινοφροσύνη και τη βαθειά πίστη του, την απέραντη αγάπη
του. Νεότατος γίνεται μοναχός και χειροτονείται διαδοχικά διάκονος και
πρεσβύτερος. Το 1517 εκλέγεται επίσκοπος Ελασσόνας και το 1521
αναλαμβάνει την διοίκηση της επισκοπής Σταγών. Το 1527 αναβιβάζεται στο
θρόνο της Μητροπόλεως Λαρίσης και ακτινοβολεί με την αγιότητα της ζωής
του και την καταπληκτική αγαθοεργό δράση του, ενώ συγχρόνως υπομένει με
θαυμαστή ανεξικακία συκοφαντίες και σκληρές δοκιμασίες στις οποίες
έλαμψε «ως χρυσός εν χωνευτηρίω». Το περίφημο μοναστήρι του Δουσίκου, οι
γέφυρες του Κοράκου στον Αχελώο, του Πορταϊκού και της Σαρακίνας στον
Πηνειό και πλήθος άλλων κοινωφελών έργων, που έγιναν με αφάνταστες
δυσκολίες στα ζοφερά χρόνια της τουρκοκρατίας, αποδεικνύουν την πολύ του
αγάπη προς τον Θεό και την ανύστακτο μέριμνα του για τον πονεμένο λαό
του. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1540 παρέδωσε την
αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού, υμνούμενος από τότε ως Άγιος και
θαυματουργός. Η ευωδιάζουσα Τιμία Κάρα Του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή
Του.
Αστείρευτη πηγή Θαυμάτων
α) Η λιτάνευση της αγίας κάρας του:
- Σώζει από πανώλη (πανούκλα) άλλα και από την μάστιγα της ακρίδας την Ούγγροβλαχία (Ρουμανία).
- Από τη φοβερή πανώλη σώζει και την Φιλιππιάδα το Ν. Πρεβέζης. Από τότε τιμάται ως πολιούχος άγιος τής Φιλιππιάδας.
- Γλιτώνει από τη θανατηφόρα δυσεντερία τούς Καλαρήτες. Αλλά και πολλούς άλλους από πολλές αρρώστιες θεραπεύει.
-
Σταματάει μακροχρόνια ανομβρία και αφορία της γης - Διασώζει, δυό
φορές, το μοναστήρι του, από την καταστροφική μανία των Γερμανών
κατακτητών.
Επίσης θαυματουργεί:
β)Η
αγία ράβδος του, την βουτούν στο νερό και όσοι πίνουν απ' αυτό το
αγιασμένο νερό Θεραπεύονται από διάφορες ασθένειες από τις οποίες
πάσχουν.
γ)Η
αγία σιαγόνα του. Ένας πνευματικός ο Χρύσανθος, πού τη μετέφερε με
πλοίο από την Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια φοβερής τρικυμίας, για
να γλιτώσει από βέβαιο πνιγμό, επικαλείται τη βοήθεια τού αγίου,
βουτάει την αγία σιαγόνα του στα τρικυμισμένα νερά της Θάλασσας κι
αμέσως γίνεται γαλήνη.
δ) Τα άγια άμφιά του.
Έτσι δοξάζει ο Θεός εκείνους πού τον δοξάζουν επί της γης. «Τούς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α' Βασιλ. Β'32).
Πιστοί
στη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, τα νησιά τού Ιονίου, αλλά
και την Ουγγροβλαχία (Ρουμανία), είδαν ζωντανή την δύναμη τού αγίου
Βησσαρίωνα να τούς λυτρώνει «εκ παντοίων δεινών» κι έχουν πολλά να λένε
για τι χάρη του. «Άγιε τού Θεού πρέσβευε στον Κύριο και Θεό μας και
υπέρ ημών των αμαρτωλών».
Θαυμάτων συνέχεια
Επίσης ο άγιος:
-γλιτώνει
από βέβαιο πνιγμό ένα μικρό παιδί πού παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά
του ποταμού καθώς τον περνούσε για να πάει φαγητό στο τσοπάνο πατέρα
του. Παρουσιάζεται ο άγιος κατά την ώρα του κινδύνου στον μικρό, του
δίνει την πατερίτσα του να πιαστεί και τον τραβάει έξω -Έπειτα του λέει:
«Πήγαινε στο σπίτι σου κι εκεί θα με βρεις». Το παιδί πήγε στο σπίτι
του και ανεγνώρισε το σωτήρα του στην εικόνα του αγίου Βησσαρίωνα.
-Ακόμα
και οι Τούρκοι τιμούσαν τον άγιο Βησσαρίωνα, καθώς πολλούς πιστούς
αγαρηνούς, πού με ασέβεια βλασφήμησαν κατά του αγίου, παραδειγματικά
φοβέρησε και τιμώρησε.
-Φανερώνεται επίσης σε θλιμμένους λαϊκούς και μοναχούς, σε ασθενείς, σε φυλακισμένους και τούς ενισχύει ποικιλοτρόπως.
Αναρτήσεις
