ʺΠάθει τό πάθος μιμούμενος…ʺ Η εορτή του Αγίου Δημητρίου στην Ιερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου.

Στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας ιδιαίτερα ξεχωριστή θέση κατέχει ο Μεγαλομάρτυς Άγιος Δημήτριος, τον οποίο με ιδιαίτερη ευλάβεια τιμά ο λαός της ακριτικής Βόρειας Ελλάδος. Προσφιλής και λαοφιλής ο Μυροβλύτης Άγιος της Θεσσαλονίκης αναπαύει τις καρδιές των πιστών, που αυτές τις μέρες πλημμυρίζουν τις εκκλησίες, που είναι αφιερωμένες στο όνομά του.

Στη συνοικία της Οινόης, στη πόλη της Ορεστιάδος, ανηγέρθη στα μέσα του περασμένου αιώνα, από τους πρόσφυγες κατοίκους της, όμορφος Ναός προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου, όπου αφ’ εσπέρας της μνήμης του Αγίου χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και ευλόγησε τους άρτους ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός. Τον Θείο λόγο εκήρυξε ο Αρχιμ. Θεόφιλος Βασιλάκος, Ηγούμενος της Μονής Γενεσίου Θεοτόκου Δαδιάς.

Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον ωσαύτως πανηγυρίζοντα μεγαλοπρεπή Ιερό Ενοριακό της άλλοτε ακμαζούσης κωμοπόλεως των Λαβάρων, του τέως Δήμου Ορφέως. Ο Σεβασμιώτατος αφορμώμενος από το υμνογραφικό ʺΠάθει τὸ πάθος μιμούμενος, τὸ ζωηφόρον Χριστοῦ, παρ’ αὐτοῦ τὴν ἐνέργειαν, τῶν θαυμάτων εἲληφας, ἀθλοφόρε Δημήτριε…ʺ τόνισε·

«…Δεν επέτρεψε ο Άγιος Δημήτριος στον εαυτό του να παρασυρθεί από τις προκλήσεις του κόσμου και να αφεθεί στις απολαύσεις και στις διασκεδάσεις, που οι συνομίληκοί του συνήθιζαν, ούτε να καυχάται και να κομπάζει για τα προνόμια του υψηλού αξιώματός του, ούτε να υπερηφανεύεται για τη δόξα που απολάμβανε. Αντίθετα ηγωνίζετο να κρατήσει τον εαυτο του ʺκαθαρόν ἀπό τοῦ κόσμουʺ. Ηγωνίζετο να μεταδώσει την πίστη και την αγάπη του στον Χριστό και σε άλλους νέους. Ηγωνίζετο να τους κάνει γνωστή τη δύναμη του αληθινού Θεού, ώστε να βλέπουν και στη δική τους ζωή να ισχύουν οι λόγοι του αποστόλου Παύλου ʺπάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμούντι με Χριστῷʺ.

»Έτσι, αντί για τις πρόσκαιρες και εφήμερες χαρές του κόσμου τούτου ο άγιος Δημήτριος αξιώθηκε να απολαύσει τη χαρά της επιτυχίας του έργου του. Να δει τον μαθητή του, τον νεαρό Νέστορα, να νικά τον Λυαίο, τον ακατανίκητο μονομάχο του αυτοκράτορος Μαξιμιανού, με την επίκληση της δύναμης του ʺΘεού του Δημητρίουʺ, και στη συνέχεια να δίδει την ομολογία της πίστεως στον Χριστό και να υπομένει το μαρτύριο για την αγάπη Εκείνου«.

»Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου, που ακολούθησε το μαρτύριο του αγίου Νεστορος, δεν ήταν τιμωρία, όπως πίστευε ο Μαξιμιανός. Ήταν δικαίωση. Ήταν επιβράβευση της καθαράς ζωής του και της αγάπης του στον Χριστό, που του έδωσε το προνόμιο· να μαρτυρήσει διά λογχισμού της πλευράς του, μιμούμενος το πάθος του Κυρίου· να έχει τη χάρη των θαυμάτων, διά των οποίων ευεργετεί τους ανθρώπους, όλους εμάς, και να διδάσκει τη δύναμη του Χριστού, προτρεπόμενος όλους μας να πιστεύουμε και να αγωνιζόμεθα μιμούμενοι το μαρτύριο, την γενναιότητα και το φρόνημά του.»

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, την οποία παρηκολούθησαν ο Αντιπεριφερειάρχης Έβρου Βασίλειος Δελησταμάτης, ο Δήμαρχος Σουφλίου Παναγιώτης Καλακίκος, εκπρόσωποι της 50^ής Ταξιαρχίας και αντιπροσωπείες μαθητών του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου Λαβάρων, ακολούθησε η λιτάνευσις της ιεράς εικόνος.