Στο κήρυγμά του ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι στην
παράδοση της πίστεώς μας υπάρχουν δύο μαρτύρια: το ένα είναι το
σωματικό, στο οποίο οι μάρτυρες προτιμούσαν την οδό της βασάνου και του
σωματικού θανάτου, παρά να απαρνηθούν την πίστη στον Σωτήρα Χριστό. Το
δεύτερο είναι το μαρτύριο της συνειδήσεως. Οι χριστιανοί επιλέγουν την
οδό της ελευθερίας από τις ψυχικές πιέσεις στις οποίες υποβάλλονται από
το πνεύμα του κόσμου τούτου, αρνούνται να υποκύψουν στα θέλγητρα αυτής
της πραγματικότητας, στις ηδονές του βίου, στην δύναμη της εξουσίας,
στον πλούτο, στην υποταγή σε καθεστώτα που καταπιέζουν την πνευματική
τους ελευθερία, για να πετύχουν την εγκόσμια δόξα. Αρνούνται ακόμη να
θεοποιήσουν και το δικό τους θέλημα και επιλέγουν την οδό της υπακοής
στο θέλημα του Θεού, ακόμη κι αν αυτή προϋποθέτει την απάρνηση των
εγκοσμίων, τον αγώνα της ασκήσεως και της αρετής, χάριν της αγάπης προς
τον Θεό.
Ο Άγιος Δημήτριος έζησε και τους δύο τρόπους. Έμεινε
πιστός στον Χριστό άχρι θανάτου και έλαβε τον στέφανο της ζωής, καθότι
δεν λογάριασε τον πόνο και τα σωματικά μαρτύρια και δέχτηκε τη λόγχευση
από τους στρατιώτες ενός καθεστώτος, το οποίο επέλεγε να λατρεύει την
εξουσία και τον αυτοκράτορα ως θεό. Το μαρτύριό του όμως τον καταξίωσε
στην αιωνιότητα και έγινε ομολογητής του ίδιου του Χριστού. Ο άγιος
Δημήτριος όμως έζησε και το μαρτύριο της συνειδήσεως. Δεν φοβήθηκε να
αφήσει πίσω τη νεότητα, το σωματικό κάλλος, την επίζηλη θέση του στον
ρωμαϊκό στρατό, την αναγνώριση των χαρισμάτων του, την εγκόσμια δόξα.
Διάλεξε την οδό της πίστεως. Την οδό της διδασκαλίας της αλήθειας του
Χριστού στους άλλους ανθρώπους. Την οδό της φυλακίσεως για τον Χριστό.
Την οδό της απορρίψεως και της ταπεινώσεως.. Παρέμεινε όμως όντως
ελεύθερος και λάτρεψε τον αληθινό Θεό, καθιστάμενος και με αυτόν τον
τρόπο ομολογητής του Χριστού μας.
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας τόνισε ότι στους καιρούς μας
καλούμαστε να ζήσουμε αυτό το μαρτύριο της συνειδήσεως. Επικαλούμενοι
τις πρεσβείες των αγίων μας, όμως, ας μη διστάσουμε να ομολογούμε τον
Χριστό με την πίστη, τον αγώνα της αρετής και της ασκήσεως, την
προσπάθειά μας να μείνουμε ανέγγιχτοι από το κοσμικό φρόνημα, καθώς και
να κρατήσουμε την ελευθερία μας αδιαλώβητη από την κοσμική νοοτροπία,
από την αίσθηση ότι υπάρχουμε για να ζούμε μόνο στον παρόντα καιρό. Αυτό
το μαρτύριο της συνειδήσεως ακολουθούν και οι μοναχοί και οι μοναχές
της πίστεώς μας και γι’ αυτό ο άγιος Δημήτριος προστατεύει και το
μοναστήρι του και όλους όσους αθλούνται πνευματικά.
Αναρτήσεις
