«Εντός της Εκκλησίας ο χρόνος είναι αδιάστατος, είναι ένα αιώνιο παρών», σημείωσε ο Σεβασμιώτατος και κάνοντας μία ιστορική αναφορά, είπε πως με αυτό τον τρόπο είμαστε ενωμένοι με τα θεωμένα αδέλφια μας της πρώτης Εκκλησίας. «Η Λειτουργία αυτή μας χαριτώνει, διότι μας καταξιώνει ως τέκνα υιοθεσίας, τέκνα της ερχομένης Βασιλείας, μετόχους των Ακτίστων ενεργειών του Θεού», πρόσθεσε.
Στην συνέχεια μιλώντας για την σημερινή Ευαγγελική περικοπή που αναφέρετε σε δύο από τα άπειρα θαύματα που επετέλεσε ο Θεός, έκανε λόγο για την θεραπεία της γυναίκας η οποία «για 12 χρόνια είχε τεθεί στο κοινωνικό και θρησκευτικό περιθώριο», όπως τόνισε, υπογραμμίζοντας πως η πρώην αιμορροούσα εμπιστεύθηκε τον Χριστό «με έναν τρόπο συγκλονιστικό, βαθιά ενορασιακό και αφοπλιστικό», σκεπτόμενη να ακουμπήσει στο κράσπεδο των ιματίων Του «και αμέσως θεραπεύτηκε από την πληγή των 12 ετών».
Με αυτό τον τρόπο εκείνη «έγινε ένα πρόσωπο τιμής και δόξης στην οικουμενική Εκκλησία ανά τους αιώνες», τόνισε ο Σεβασμιώτατος προσθέτοντας: «Εκείνη απλώς ακούμπησε το κράσπεδο των ιματίων Του και θεραπεύτηκε. Εμείς έχουμε το μεγαλύτερο προνόμιο της ζωής, το μεγαλύτερο αξίωμα του σύμπαντος, την μοναδική τελειότητα που μπορεί να υπάρξει στην ιστορία την παγκόσμια», όχι απλώς να ψαύουμε των ιματίων, αλλά να έχουμε ανάκραση με τον αιώνιο Θεό. Οντολογική, ταυτοτική, μεθεκτική, υπαρξιακή κοινωνία», «γιατί λαμβάνουμε όλο το Θεό εντός μας».
«Αυτό το θαύμα μας κομίζει η Ευχαριστία διαχρονικά, γιατί μας χαρίζει το μοναδικό βασιλικό προνόμιο της αμέσου υιοθεσίας, της ενότητος και κοινωνίας με τον Πανάγιο Θεό», σημείωσε, επισημαίνοντας πως «καθώς κοινωνούμε Σώματος και Αίματος, γινόμαστε κατά Χάριν θεοτόκοι, ενχριστωμένοι. Γεννάται μέσα μας ο Χριστός».
Στην συνέχεια κάνοντας λόγο για την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, ανέφερε πως καθώς ο Κύριος πήγαινε προς σπίτι του αρχισυναγώγου, ακούστηκε η είδηση ότι η άρρωστη κόρη του πέθανε και όλοι θρηνούσαν και έκλαιγαν. «Τα δάκρυα αποτελούν μία πνευματική κολυμβήθρα. Αποτελούν ένα θεσπέσιο δώρο του Θεού στον άνθρωπο εκφράσεως, όχι απλώς των συναισθημάτων του, αλλά καταθέσεως όλης της καρδιάς», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας ότι «τα δάκρυα έχουν μία θεραπευτική δυναμική».
«Τα δάκρυα της μετανοίας, της χάριτος, του θείου έρωτα, είναι δάκρυα δόξας, δάκρυα πνευματικής καταστάσεως και αποθεώσεως», είπε, επισημαίνοντας πως καλούμαστε να καλλιεργήσουμε το προνόμιο των δακρύων που έχουμε «με την αυτομεμψία μας, με την παράκλησή μας να μας δοθεί το χάρισμα των δακρύων, με την ευλογία της κοινωνίας μας με τον Πανάγιο Θεό».
«Αυτά τα δάκρυα δεν μπορούν να πηγάσουν από σαρκοποιημένα όντα, από χοϊκές καρδιές και από χωματοποιημένες ψυχές, γιατί προϋποθέτουν ευαισθησία», ανέφερε εμφατικά στην συνέχεια και τόνισε πως ο Κύριος επανέφερε την ψυχή του παιδιού στο σώμα του, καταδεικνύοντας με αυτό το θαύμα «το θρίαμβο απέναντι στο θάνατο, στο μεγαλύτερο εχθρό μας».
«Ο Θάνατος που μπήκε μέσα στο ανθρώπινο γένος ως μία επείσακτη παράχρηση της ελευθερίας μας, είναι το απότοκο, το αποτέλεσμα της αρνήσεώς μας να κατανοήσουμε ότι είμαστε εικόνες και απεικάσματα δόξης του Παναγίου Θεού», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος να νικηθεί ο θάνατος «παρά ο ίδιος ο Θεός να τον νικήσει με τον δικό Του θάνατο». Πλέον ξέρουμε ότι ο θάνατος «αποτελεί ένα στάδιο να εισέλθουμε στην πληρότητα της θείας ζωής και στην πνευματική διάσταση της υπάρξεως», πρόσθεσε.
«Καλούμαστε όλοι να ενστερνιστούμε αυτά τα μηνύματα ζωής της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής στις καρδιές μας και στην πρακτική ζωή μας. Να γίνουν καθημερινότητά μας και ελπίδα μας ακατάλυτη «σε αυτή την πολύ σκληρή και δύσκολη εποχή που κορυβαντιά το κακό και η αμαρτία», είπε καταλήγοντας.
Δείτε σχετικό φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ.
Αναρτήσεις
