Το Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018, ο Μητροπολίτης
Λέρου-Καλύμνου-Αστυπαλαίας κ.Παΐσιος, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του
«Ευαγγελισμού της Θεοτόκου» Λέρου, τέλεσε το Ιερό Μυστήριο της
χειροτονίας πρεσβυτέρου, του π. Νικολάου Ταχλιαμπούρη, μέχρι σήμερα
ιεροδιακόνου της Ι. Μητροπόλεως.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παΐσιος, χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας, συμπαραστατούμενος υπό του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ.Στεφάνου, σύμπαντος του ιερού κλήρου της Λέρου, του π. Ιωάννου Ταχλιαμπούρη (αδελφού του χειροτονηθέντος) και του π. Νικολάου Σαββόπουλου (πεθερού του χειροτονηθέντος).
Την χειροτονία παρηκολούθησαν οι Αρχές του νησιού, πολιτικές και στρατιωτικές, οι γονείς, τα αδέλφια, οι συγγενείς και φίλοι του νέου πρεσβυτέρου, και πλήθος πιστών που γέμισαν ασφυκτικά τον Μητροπολιτικό Ναό.
Ο νεοχειροτονηθείς πρεσβύτερος π.Νικόλαος, στον χειροτονητήριο λόγο του, φανερά συγκινημένος, είπε τα εξής:
«Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Θεοφιλέστατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί αδελφοί,
Αυτή την αγία και φοβερά ώρα της προσωπικής μου πεντηκοστής, δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος παραβλέποντας τις αμαρτίες και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου, με αξιώνει να λάβω τον δεύτερο βαθμό της αγίας Ιεροσύνης.
Από πολύ μικρός, από τότε που θυμάμαι, οι γονείς μου μας έμαθαν να αγαπάμε την Εκκλησία και να ζούμε σύμφωνα με τις παραδόσεις της. Η ιερά παράδοση της Εκκλησίας έγινε για μας, όχι απλά ένας τρόπος ζωής, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Θυμάμαι τον πατέρα μου να έρχεται να μας ξυπνάει πρωί πρωί για να πάμε στην Εκκλησία, να ακούσουμε εκείνους τους φοβερούς ψαλμούς ανήμερα των Χριστουγέννων. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί», το «Επεσκέψατο ημάς», το «Χριστός Γεννάται δοξάσατε»… τι φοβερά λόγια Θεέ μου! Την Μεγάλη Εβδομάδα «Ερχόμενος ο Κύριος», «Τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε», «Ανάστα ο Θεός», και την Ανάσταση το «Χριστός Ανέστη»!
Με αυτό τον τρόπο συνδέθηκε η ζωή μου σιγά σιγά με την διακονία μου στον Ναό, στην αρχή στο Ιερό και μετά στο Ψαλτήρι. Ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας, αναμφισβήτητα, πλέον, είχε γίνει για μένα το δεύτερο σπίτι μου!
Εδώ σ’ αυτό το σημείο, μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω τον πατέρα Σωφρόνιο, έναν άξιο κληρικό και πνευματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος με καθοδήγησε σε αυτόν το δρόμο. Πατέρα μου… με τι λόγια εγώ μπορώ να σε ευχαριστήσω; Πως μπορώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου απέναντι σε όλα αυτά που μου έδωσες τόσο απλόχερα με την μεγάλη σου καρδιά και αγάπη; Με δέχθηκες κοντά σου και μου έμαθες την συμπεριφορά του ιερέα την ώρα της Θείας Λειτουργίας και με την γλυκιά φωνή σου, μου δίδαξες την βυζαντινή μουσική, έτσι ώστε η κατάνυξη να πλημυρίζει τις καρδιές των πιστών. Πατέρα Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα βιώματα που μου έδωσες γνωρίζοντας ότι κατά το παρελθόν σε στενοχώρησα με τις αμαρτίες μου, που σου τις εναπόθετα κάτω από το πετραχήλι σου. Ζητώ υιικός την ευχή σου και να εύχεσαι για μένα να φανώ αντάξιος αυτού του υψίστου λειτουργήματος.
Ακόμα ένα άνθρωπο θέλω να ευχαριστήσω, ο όποιος αθόρυβα με βοήθησε πολύ! Με έπαιρνε μαζί με τον αδελφό μου τον Παπαγιάννη και τα παιδιά του, το πρωί να πάμε στην Εκκλησία να ψάλουμε. Πηγαίναμε στο κατηχητικό που έκανε και μάζευε τα παιδιά με πολλή αγάπη. Ήταν πραγματικός δάσκαλος για εμάς. Κύριε Τάσο σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Πως μπορώ να ξεχάσω τους καλούς δασκάλους και καθηγητές μου, που είχα στα γράμματα και στη μουσική, όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν όλοι παράδειγμα για μένα και τους ευχαριστώ πολύ για την αγάπη τους προς στο πρόσωπο μου.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω προς στον Μητροπολίτη Γλυφάδας κ.Παύλο, ο οποίος με πολλή αγάπη με χειροτόνησε στον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης και τον Μητροπολίτη Παροναξίας κ.Καλλίνικο, που με δέχθηκε με πολύ αγάπη στην Μητρόπολή του, το μικρό χρονικό διάστημα το οποίο διακόνησα εκεί. Γνωρίζοντας ότι και τους δύο τους στενοχώρησα πολύ, τους ζητώ συγγνώμη.
Η Παναγιά, που βλέπει αυτή την ώρα από το Κάστρο, όμως βλέπετε, είχε άλλο σχέδιο για μένα! Θέλησε να με φέρει πίσω στην πατρίδα μου την όμορφη Λέρο! Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έφυγα για σπουδές μου έλλειπε πολύ το νησί μου. Σιγοτραγουδούσα το «ποτέ θα ανοίξωμε πανιά, να κάτσω στο τιμόνι, να δω της Λέρου τα βουνά, να μου διαβούν οι πόνοι», και η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Να όμως τώρα που ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γύρισα πίσω. Έφυγα μόνος με όλες αυτές τις ωραίες αναμνήσεις, αλλά τώρα πλέον, γύρισα με μια όμορφη οικογένεια! Την σύζυγο μου Αδαμαντία και τα τέσσερα πλέον παιδιά, που μας τα εμπιστεύτηκε ο Θεός να τα καθοδηγήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Αδαμαντία μου σε ευχαριστώ που με ακολούθησες σε αυτό τον δύσκολο μονοπάτι που κλήθηκα να ακολουθήσω. Είσαι ένα πραγματικό Διαμάντι! Από την ώρα που σε έφερε ο Θεός κοντά μου, με συμβουλεύεις και μου στέκεσαι πραγματικά στο πλάι μου. Ξέρω ότι σε στεναχωρώ πολλές φορές, αλλά εσύ πάντα με κατανοείς. Πράγματι είσαι ένα πραγματικό Διαμάντι!
Οι γονείς ξεκάθαρα παίζουν το πιο σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση χαρακτήρα του παιδιού, καθώς και την παιδεία την οποία αποκομίζει από αυτούς. Έτσι και εγώ δεν μπορώ να παραλείψω τις ευχαριστίες μου στους γονείς τις γυναίκας μου π. Νικόλαο Σαββόπουλο και την πρεσβυτέρα Αικατερίνη, οι οποίοι με δέχτηκαν με πολύ αγάπη ως δικό τους παιδί στην οικογένειά τους, και με βοήθησαν σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ο Θεός ας τους χαρίζει μακροζωία και μακροημέρευση.
Πολλές ευχαριστίες οφείλω επίσης στον πνευματικό μου πατέρα, τον πατέρα Ιωάννη Σαρρή, που με πολλή αγάπη με πήρε κάτω από το πετραχήλι του και μαζί με την σύζυγο μου βρήκαμε ηρεμία και γαλήνη.
Θεοφιλέστατε, θέλω να μου δώσετε την ευχή σας, για να φανώ αντάξιος συνεχιστής αυτού του μεγάλου σας έργου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και γενικότερα στην Ιερά Μητρόπολη.
Τέλος απευθύνομαι σε εσάς Σεβασμιώτατε.
Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω, που με δεχθήκατε στην αγκαλιά αυτής της Ιεράς Μητροπόλεως. Θέλω να τονίσω ότι ποτέ δεν έπαψε το ενδιαφέρον σας για μένα προσωπικά και την οικογένειά μου, και αυτό σας τιμά ιδιαιτέρως!
Όμως δεν θα ήταν σωστό Σεβασμιότατε να μην αναφερθώ σε δυο πρόσωπα και με αυτά θα κλείσω. Γνωρίζετε και εσείς πολύ καλά δεν είναι άλλοι από τους αγαπημένους μου γονείς, τον Νικήτα και την Μαρία. Γονείς με φόβο και αγάπη Θεού. Ότι και να πω δεν μπορώ να περιγράψω αυτούς τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Με πολλές δυσκολίες κατάφεραν να μεγαλώσουν 14 παιδιά! Και όχι απλώς τα μεγάλωσαν, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τους αποτύπωσαν τον Χριστό μέσα στην καρδιά τους! Είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που μας δώσατε και γι αυτό σας ευχαριστώ πολύ!
Στρέφω την σκέψη μου στον πανάγαθο Θεό, Αυτός που τα πάντα εν σοφία εποίησε. Το φως το αληθινόν το φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις το κόσμον ο εκχέων την χάριν επι τους ιερείς αυτού! Ο Αίρων την αμαρτίαν του κόσμου και λέω ότι ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν σοι!
Θεέ μου αξίωσέ με και εμένα τον αμαρτωλό να διαφυλάξω την παρακαταθήκη σου και να μεταλάβω των επουρανίων μυστηρίων σου εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν!».
Ο Μητροπολίτης κ.Παΐσιος, εν συνεχεία, εκφράστηκε με πατρικούς λόγους προς τον νέο πρεσβύτερο, λέγοντας τα εξής:
Αγαπητέ μοι πάτερ Νικόλαε, «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»,
Ηκολούθησαν Αυτόν πού έκλεινε ουρανούς και αυτεπάγγελτος ήλθεν εις την γή, ο Μονογενής, Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός και ο εκ Παρθένου τεχθείς, Χριστός Κύριος, μορφήν, δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος, δια να σώσει από την αμαρτία τον πεπτωκότα άνθρωπο.
Ήρθε και δίδαξε την νέα διδασκαλία Του, που είναι φως και δύναμη, πρώτα στους ψαράδες της Γεννησαρέτ, και πρώτοι αυτοί την άκουσαν, και που φώτισε τις ψυχές τους, «ως δρόσος αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη σιών» και δι’ αυτών φωτίστηκε ο κόσμος.
Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο, και δια του Πέτρου στον κύκλο των λοιπών μαθητών Του, «μη φόβου από του νύν ανθρώπους έση ζωγρών»- μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ψυχές ανθρώπων.
Και «οι καθήμενοι εν σκότει και σκιά θανάτου» και εγνώρισαν την αλήθεια, εγνώρισαν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, την μόνη αλήθεια «και η αλήθεια σώσει υμάς».
Αυτή η πίστη στην αλήθεια της διδαχής του Χριστού, και η πεποίθηση στον άνθρωπο ότι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος σωτηρίας της ψυχής του, είναι το θεμέλιο της κατά Χριστό ζωής, και σωτηρίας του ανθρώπου κάθε εποχής.
Ο Απόστολος Παύλος, μέσα στην οδύνη του, δια την αμαρτωλότητά του, είχε βαθιά ικανοποίηση με την σκέψη ότι, «Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι». Αυτή η πεποίθηση τον ανακούφιζε και γι’ αυτό αγαπούσε τον Χριστό και αγωνιζόταν να ζήσει σύμφωνα με το θέλημά Του.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, λέγει: «τίποτε δεν λάμπει πιο πολύ από την αλήθεια, και αυτής της αληθείας ουδέν ισχυρότερον». Η δύναμη της αλήθειας δεν έχει ανάγκη καμιάς βοήθειας. Κι αν ακόμα μυριάδες ανθρώπων προσπαθούν να την σβήσουν, δεν εξαφανίζεται, και τούτο γιατί η αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού. Ο Κύριος λέγει προς τον Πατέρα Του για τους μαθητές Του «αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου, ο λόγος ο σός αλήθεια εστίν».
Ο λόγος του Θεού είναι σωτήριος για τον άνθρωπο της κάθε εποχής, που ζητά να βρεί την σωτηρία της ψυχής του μέσα από τον λόγο του Κυρίου, από το άγιο Ευαγγέλιο «μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν». Δυστυχώς ο άνθρωπος της σημερινής εποχής, είναι βιαστικός. Τρέχει να προλάβει, να ανταποκριθεί στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Έχει να ανταποδώσει επισκέψεις, να παραστεί σε εκδηλώσεις, να κουτσομπολέψει, να ασχοληθεί με αλλότρια πράγματα, πού καιρός γι αυτούς που πονούν και υποφέρουν! Ας μείνουν στο περιθώριο. Μια από τις έννοιες που κακοποιήθηκαν βάναυσα στις ημέρες μας είναι εκείνη της αγάπης που κατά τον απόστολο Παύλο «ψυγήσεται η αγάπη των πολλών».
Όμως, εμείς οι κληρικοί, οφείλουμε να τιμήσουμε την Ιερωσύνη, αυτήν την εξουσία που λάβαμε, χάριτι θεία, και να οδηγήσουν τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού Πατρός, στην μόνη πηγή της σωτηρίας ,την μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την οποία ίδρυσε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο. Και όπως ορθά μας λέγει ο Άγιος Κυπριανός, Επίσκοπος Λουγδούνων «εκτός της εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία».
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Πόσοι πόλεμοι κατά της εκκλησίας ξεσηκώθηκαν; Και όμως τίποτε από όλα αυτά δεν κατόρθωσε να καταστρέψει την Εκκλησία. Τίποτε δεν την έκανε πιο αδύνατη. Αλλά ιδού η Εκκλησία μας, σε εμάς τους κληρικούς της, μας παρέχει ως πρότυπο τον θείο Ιδρυτή της, τον Καλό Σαμαρείτη. Αυτός πρώτος λειτούργησε την αγάπη στον κόσμο, πού τολμά και λέγει στον καθένα μας «πορεύου και σύ ποίει ομοίως».
Η αποστολή του κληρικού είναι δύσκολη. Ο ιερεύς είναι πατέρας κοινός όλης της οικουμένης, και πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως ο Θεός, και συνεχίζει να λέγει ο χρυσούς την γλώττα, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, « το της Ιερωσύνης αξίωμα μέγα εστί και θαυμαστόν και όντως της του Θεού δεόμενον ψήφου, ώστε τον άξιον εις μέσον παραγαγείν». (Το αξίωμα της ιερωσύνης είναι μεγάλο και θαυμαστό. Πραγματικά χρειάζεται την έγκριση του Θεού, ώστε να υποδεικνύεται ο άξιος γι’ αυτό).
Και εσύ, αγαπητέ Ιεροδιάκονε Νικόλαε, καλείσαι σήμερα να λάβεις, υπό της ταπεινότητός μου, τον δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης, «την τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών» κατά τον Μέγα Γρηγόριο το Θεολόγο.
Έρχεσαι ταπεινός και πράος, ως εδιδάχθεις παιδιόθεν, εκ της ευσεβούς και πολυτέκνου κατ’ οίκον εκκλησίας σου, πρό του Αγίου Θυσιαστηρίου, κλείνοντας και τα δύο γόνατα, να δεχθείς το «Σεμνόν το της Ιερωσύνης ήν αξίωμα».
Και εσύ, παιδί μου ιεροδιάκονε Νικόλαε, καλείσαι, δια της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου, να ακολουθήσεις τα βήματα εκείνων των απλών ανθρώπων της λίμνης Γεννησαρέτ, και να μεταλαμπαδεύσεις και εσύ το Φως, την Ζωή και την Αλήθεια και την προς τον πλησίον αγάπη, πού είναι ο υπέρ ημών Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος στις ψυχές των χριστιανών μας.
Στο Ευαγγέλιο η έννοια της αγάπης είναι τόσο ψηλά, που ταυτίζεται με τον Θεό. Ο Θεός αγάπη εστίν. Όλες οι κινήσεις και οι ενέργειες του Θεού εκφράζουν αυτό που περικλείει η έννοια της αγάπης. Πιο συγκεκριμένα και ανάγλυφα δίνεται το μήνυμα αυτό με την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Εκεί ο Χριστός δίνει όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν την γνησιότητα της αγάπης.
Σήμερα κακοπαθεί η ανθρωπότητα, γιατί στις καρδιές των πολλών, ψύγηκε η αγάπη. Όμως, το πρότυπο υπάρχει. Ο Καλός Σαμαρείτης, ο Χριστός, που πρώτος εφάρμοσε την αγάπη σε όλη της την έκταση, έχει την δυνατότητα να υποδείξει και σε σένα, από του νυν και έως του αιώνος, και ως άλλος καλός Σαμαρείτης και λειτουργός των Θείων Μυστηρίων, να την διακονήσει προς δόξα Θεού και ωφέλεια τοις πιστοίς πάσιν.
Αυτήν, λοιπόν, την αγάπη, που κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, Απόστολο « πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Πάντα «την πάντα νούν υπερέχουσαν» θα διακονήσεις με την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος.
Αγαπητέ Διάκονε Νικόλαε - ανάβηθι και σύ πρό του Ιερού Θυσιαστηρίου και ποίει ομοίως».
Αμέσως μετά ο Μητροπολίτης τον ευλόγησε στην Ωραία Πύλη, και στη
συνέχεια εισήλθε στο Ιερό. Στην Αγία Τράπεζα ο Σεβασμιώτατος του διάβασε
τις ευχές, ενώ ο π. Νικόλαος ήταν γονατιστός. Μετά, στην Ωραία Πύλη, ο
π. Νικόλαος ενεδύθη τα ιερατικά άμφια που του έδινε ο Μητροπολίτης. Σε
κάθε ένα από αυτά ο Σεβασμιώτατος αναφωνούσε «άξιος», και όλο το
εκκλησίασμα επαναλάμβανε μεγαλοφώνως «άξιος».
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και το Ιερό Μυστήριο της
Χειροτονίας, ο π. Νικόλαος μοίρασε το αντίδωρο στους πιστούς, και
δέχθηκε τις ευχές των Αρχών και ολοκλήρου του εκκλησιάσματος.
Ο π. Νικόλαος, τυγχάνει γόνος πολύτεκνης και ευσεβούς οικογενείας,
και πτυχιούχος του Ε.Μ.Πολυτεχνείου. Ο νέος πρεσβύτερος διακρίνεται για
το θυσιαστικό πνεύμα και την αγάπη για το Χριστό και το συνάνθρωπο.
Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.Παϊσίου, ο π.
Νικόλαος, θα διακονήσει ως εφημέριος στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό
«Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» Λέρου.
Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο: Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως
Ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παΐσιος, χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας, συμπαραστατούμενος υπό του Θεοφ. Επισκόπου Στρατονικείας κ.Στεφάνου, σύμπαντος του ιερού κλήρου της Λέρου, του π. Ιωάννου Ταχλιαμπούρη (αδελφού του χειροτονηθέντος) και του π. Νικολάου Σαββόπουλου (πεθερού του χειροτονηθέντος).
Την χειροτονία παρηκολούθησαν οι Αρχές του νησιού, πολιτικές και στρατιωτικές, οι γονείς, τα αδέλφια, οι συγγενείς και φίλοι του νέου πρεσβυτέρου, και πλήθος πιστών που γέμισαν ασφυκτικά τον Μητροπολιτικό Ναό.
«Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Θεοφιλέστατε, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί αδελφοί,
Αυτή την αγία και φοβερά ώρα της προσωπικής μου πεντηκοστής, δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος παραβλέποντας τις αμαρτίες και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου, με αξιώνει να λάβω τον δεύτερο βαθμό της αγίας Ιεροσύνης.
Από πολύ μικρός, από τότε που θυμάμαι, οι γονείς μου μας έμαθαν να αγαπάμε την Εκκλησία και να ζούμε σύμφωνα με τις παραδόσεις της. Η ιερά παράδοση της Εκκλησίας έγινε για μας, όχι απλά ένας τρόπος ζωής, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Θυμάμαι τον πατέρα μου να έρχεται να μας ξυπνάει πρωί πρωί για να πάμε στην Εκκλησία, να ακούσουμε εκείνους τους φοβερούς ψαλμούς ανήμερα των Χριστουγέννων. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί», το «Επεσκέψατο ημάς», το «Χριστός Γεννάται δοξάσατε»… τι φοβερά λόγια Θεέ μου! Την Μεγάλη Εβδομάδα «Ερχόμενος ο Κύριος», «Τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε», «Ανάστα ο Θεός», και την Ανάσταση το «Χριστός Ανέστη»!
Με αυτό τον τρόπο συνδέθηκε η ζωή μου σιγά σιγά με την διακονία μου στον Ναό, στην αρχή στο Ιερό και μετά στο Ψαλτήρι. Ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαρίνας, αναμφισβήτητα, πλέον, είχε γίνει για μένα το δεύτερο σπίτι μου!
Εδώ σ’ αυτό το σημείο, μου δίνεται η ευκαιρία να ευχαριστήσω τον πατέρα Σωφρόνιο, έναν άξιο κληρικό και πνευματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος με καθοδήγησε σε αυτόν το δρόμο. Πατέρα μου… με τι λόγια εγώ μπορώ να σε ευχαριστήσω; Πως μπορώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου απέναντι σε όλα αυτά που μου έδωσες τόσο απλόχερα με την μεγάλη σου καρδιά και αγάπη; Με δέχθηκες κοντά σου και μου έμαθες την συμπεριφορά του ιερέα την ώρα της Θείας Λειτουργίας και με την γλυκιά φωνή σου, μου δίδαξες την βυζαντινή μουσική, έτσι ώστε η κατάνυξη να πλημυρίζει τις καρδιές των πιστών. Πατέρα Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα βιώματα που μου έδωσες γνωρίζοντας ότι κατά το παρελθόν σε στενοχώρησα με τις αμαρτίες μου, που σου τις εναπόθετα κάτω από το πετραχήλι σου. Ζητώ υιικός την ευχή σου και να εύχεσαι για μένα να φανώ αντάξιος αυτού του υψίστου λειτουργήματος.
Ακόμα ένα άνθρωπο θέλω να ευχαριστήσω, ο όποιος αθόρυβα με βοήθησε πολύ! Με έπαιρνε μαζί με τον αδελφό μου τον Παπαγιάννη και τα παιδιά του, το πρωί να πάμε στην Εκκλησία να ψάλουμε. Πηγαίναμε στο κατηχητικό που έκανε και μάζευε τα παιδιά με πολλή αγάπη. Ήταν πραγματικός δάσκαλος για εμάς. Κύριε Τάσο σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Πως μπορώ να ξεχάσω τους καλούς δασκάλους και καθηγητές μου, που είχα στα γράμματα και στη μουσική, όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν όλοι παράδειγμα για μένα και τους ευχαριστώ πολύ για την αγάπη τους προς στο πρόσωπο μου.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω προς στον Μητροπολίτη Γλυφάδας κ.Παύλο, ο οποίος με πολλή αγάπη με χειροτόνησε στον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης και τον Μητροπολίτη Παροναξίας κ.Καλλίνικο, που με δέχθηκε με πολύ αγάπη στην Μητρόπολή του, το μικρό χρονικό διάστημα το οποίο διακόνησα εκεί. Γνωρίζοντας ότι και τους δύο τους στενοχώρησα πολύ, τους ζητώ συγγνώμη.
Η Παναγιά, που βλέπει αυτή την ώρα από το Κάστρο, όμως βλέπετε, είχε άλλο σχέδιο για μένα! Θέλησε να με φέρει πίσω στην πατρίδα μου την όμορφη Λέρο! Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έφυγα για σπουδές μου έλλειπε πολύ το νησί μου. Σιγοτραγουδούσα το «ποτέ θα ανοίξωμε πανιά, να κάτσω στο τιμόνι, να δω της Λέρου τα βουνά, να μου διαβούν οι πόνοι», και η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Να όμως τώρα που ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και γύρισα πίσω. Έφυγα μόνος με όλες αυτές τις ωραίες αναμνήσεις, αλλά τώρα πλέον, γύρισα με μια όμορφη οικογένεια! Την σύζυγο μου Αδαμαντία και τα τέσσερα πλέον παιδιά, που μας τα εμπιστεύτηκε ο Θεός να τα καθοδηγήσουμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Αδαμαντία μου σε ευχαριστώ που με ακολούθησες σε αυτό τον δύσκολο μονοπάτι που κλήθηκα να ακολουθήσω. Είσαι ένα πραγματικό Διαμάντι! Από την ώρα που σε έφερε ο Θεός κοντά μου, με συμβουλεύεις και μου στέκεσαι πραγματικά στο πλάι μου. Ξέρω ότι σε στεναχωρώ πολλές φορές, αλλά εσύ πάντα με κατανοείς. Πράγματι είσαι ένα πραγματικό Διαμάντι!
Οι γονείς ξεκάθαρα παίζουν το πιο σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση χαρακτήρα του παιδιού, καθώς και την παιδεία την οποία αποκομίζει από αυτούς. Έτσι και εγώ δεν μπορώ να παραλείψω τις ευχαριστίες μου στους γονείς τις γυναίκας μου π. Νικόλαο Σαββόπουλο και την πρεσβυτέρα Αικατερίνη, οι οποίοι με δέχτηκαν με πολύ αγάπη ως δικό τους παιδί στην οικογένειά τους, και με βοήθησαν σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ο Θεός ας τους χαρίζει μακροζωία και μακροημέρευση.
Πολλές ευχαριστίες οφείλω επίσης στον πνευματικό μου πατέρα, τον πατέρα Ιωάννη Σαρρή, που με πολλή αγάπη με πήρε κάτω από το πετραχήλι του και μαζί με την σύζυγο μου βρήκαμε ηρεμία και γαλήνη.
Θεοφιλέστατε, θέλω να μου δώσετε την ευχή σας, για να φανώ αντάξιος συνεχιστής αυτού του μεγάλου σας έργου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και γενικότερα στην Ιερά Μητρόπολη.
Τέλος απευθύνομαι σε εσάς Σεβασμιώτατε.
Δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω, που με δεχθήκατε στην αγκαλιά αυτής της Ιεράς Μητροπόλεως. Θέλω να τονίσω ότι ποτέ δεν έπαψε το ενδιαφέρον σας για μένα προσωπικά και την οικογένειά μου, και αυτό σας τιμά ιδιαιτέρως!
Όμως δεν θα ήταν σωστό Σεβασμιότατε να μην αναφερθώ σε δυο πρόσωπα και με αυτά θα κλείσω. Γνωρίζετε και εσείς πολύ καλά δεν είναι άλλοι από τους αγαπημένους μου γονείς, τον Νικήτα και την Μαρία. Γονείς με φόβο και αγάπη Θεού. Ότι και να πω δεν μπορώ να περιγράψω αυτούς τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Με πολλές δυσκολίες κατάφεραν να μεγαλώσουν 14 παιδιά! Και όχι απλώς τα μεγάλωσαν, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι τους αποτύπωσαν τον Χριστό μέσα στην καρδιά τους! Είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που μας δώσατε και γι αυτό σας ευχαριστώ πολύ!
Στρέφω την σκέψη μου στον πανάγαθο Θεό, Αυτός που τα πάντα εν σοφία εποίησε. Το φως το αληθινόν το φωτίζων και αγιάζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις το κόσμον ο εκχέων την χάριν επι τους ιερείς αυτού! Ο Αίρων την αμαρτίαν του κόσμου και λέω ότι ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν σοι!
Θεέ μου αξίωσέ με και εμένα τον αμαρτωλό να διαφυλάξω την παρακαταθήκη σου και να μεταλάβω των επουρανίων μυστηρίων σου εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον. Αμήν!».
Ο Μητροπολίτης κ.Παΐσιος, εν συνεχεία, εκφράστηκε με πατρικούς λόγους προς τον νέο πρεσβύτερο, λέγοντας τα εξής:
Αγαπητέ μοι πάτερ Νικόλαε, «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»,
Ηκολούθησαν Αυτόν πού έκλεινε ουρανούς και αυτεπάγγελτος ήλθεν εις την γή, ο Μονογενής, Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός και ο εκ Παρθένου τεχθείς, Χριστός Κύριος, μορφήν, δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος, δια να σώσει από την αμαρτία τον πεπτωκότα άνθρωπο.
Ήρθε και δίδαξε την νέα διδασκαλία Του, που είναι φως και δύναμη, πρώτα στους ψαράδες της Γεννησαρέτ, και πρώτοι αυτοί την άκουσαν, και που φώτισε τις ψυχές τους, «ως δρόσος αερμών η καταβαίνουσα επί τα όρη σιών» και δι’ αυτών φωτίστηκε ο κόσμος.
Ο Ιησούς είπε στον Πέτρο, και δια του Πέτρου στον κύκλο των λοιπών μαθητών Του, «μη φόβου από του νύν ανθρώπους έση ζωγρών»- μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ψυχές ανθρώπων.
Και «οι καθήμενοι εν σκότει και σκιά θανάτου» και εγνώρισαν την αλήθεια, εγνώρισαν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, την μόνη αλήθεια «και η αλήθεια σώσει υμάς».
Αυτή η πίστη στην αλήθεια της διδαχής του Χριστού, και η πεποίθηση στον άνθρωπο ότι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος σωτηρίας της ψυχής του, είναι το θεμέλιο της κατά Χριστό ζωής, και σωτηρίας του ανθρώπου κάθε εποχής.
Ο Απόστολος Παύλος, μέσα στην οδύνη του, δια την αμαρτωλότητά του, είχε βαθιά ικανοποίηση με την σκέψη ότι, «Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι». Αυτή η πεποίθηση τον ανακούφιζε και γι’ αυτό αγαπούσε τον Χριστό και αγωνιζόταν να ζήσει σύμφωνα με το θέλημά Του.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, λέγει: «τίποτε δεν λάμπει πιο πολύ από την αλήθεια, και αυτής της αληθείας ουδέν ισχυρότερον». Η δύναμη της αλήθειας δεν έχει ανάγκη καμιάς βοήθειας. Κι αν ακόμα μυριάδες ανθρώπων προσπαθούν να την σβήσουν, δεν εξαφανίζεται, και τούτο γιατί η αλήθεια είναι ο λόγος του Θεού. Ο Κύριος λέγει προς τον Πατέρα Του για τους μαθητές Του «αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου, ο λόγος ο σός αλήθεια εστίν».
Ο λόγος του Θεού είναι σωτήριος για τον άνθρωπο της κάθε εποχής, που ζητά να βρεί την σωτηρία της ψυχής του μέσα από τον λόγο του Κυρίου, από το άγιο Ευαγγέλιο «μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν». Δυστυχώς ο άνθρωπος της σημερινής εποχής, είναι βιαστικός. Τρέχει να προλάβει, να ανταποκριθεί στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Έχει να ανταποδώσει επισκέψεις, να παραστεί σε εκδηλώσεις, να κουτσομπολέψει, να ασχοληθεί με αλλότρια πράγματα, πού καιρός γι αυτούς που πονούν και υποφέρουν! Ας μείνουν στο περιθώριο. Μια από τις έννοιες που κακοποιήθηκαν βάναυσα στις ημέρες μας είναι εκείνη της αγάπης που κατά τον απόστολο Παύλο «ψυγήσεται η αγάπη των πολλών».
Όμως, εμείς οι κληρικοί, οφείλουμε να τιμήσουμε την Ιερωσύνη, αυτήν την εξουσία που λάβαμε, χάριτι θεία, και να οδηγήσουν τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού Πατρός, στην μόνη πηγή της σωτηρίας ,την μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, την οποία ίδρυσε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο. Και όπως ορθά μας λέγει ο Άγιος Κυπριανός, Επίσκοπος Λουγδούνων «εκτός της εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία».
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: «Πόσοι πόλεμοι κατά της εκκλησίας ξεσηκώθηκαν; Και όμως τίποτε από όλα αυτά δεν κατόρθωσε να καταστρέψει την Εκκλησία. Τίποτε δεν την έκανε πιο αδύνατη. Αλλά ιδού η Εκκλησία μας, σε εμάς τους κληρικούς της, μας παρέχει ως πρότυπο τον θείο Ιδρυτή της, τον Καλό Σαμαρείτη. Αυτός πρώτος λειτούργησε την αγάπη στον κόσμο, πού τολμά και λέγει στον καθένα μας «πορεύου και σύ ποίει ομοίως».
Η αποστολή του κληρικού είναι δύσκολη. Ο ιερεύς είναι πατέρας κοινός όλης της οικουμένης, και πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως ο Θεός, και συνεχίζει να λέγει ο χρυσούς την γλώττα, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, « το της Ιερωσύνης αξίωμα μέγα εστί και θαυμαστόν και όντως της του Θεού δεόμενον ψήφου, ώστε τον άξιον εις μέσον παραγαγείν». (Το αξίωμα της ιερωσύνης είναι μεγάλο και θαυμαστό. Πραγματικά χρειάζεται την έγκριση του Θεού, ώστε να υποδεικνύεται ο άξιος γι’ αυτό).
Και εσύ, αγαπητέ Ιεροδιάκονε Νικόλαε, καλείσαι σήμερα να λάβεις, υπό της ταπεινότητός μου, τον δεύτερο βαθμό της Ιερωσύνης, «την τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών» κατά τον Μέγα Γρηγόριο το Θεολόγο.
Έρχεσαι ταπεινός και πράος, ως εδιδάχθεις παιδιόθεν, εκ της ευσεβούς και πολυτέκνου κατ’ οίκον εκκλησίας σου, πρό του Αγίου Θυσιαστηρίου, κλείνοντας και τα δύο γόνατα, να δεχθείς το «Σεμνόν το της Ιερωσύνης ήν αξίωμα».
Και εσύ, παιδί μου ιεροδιάκονε Νικόλαε, καλείσαι, δια της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου, να ακολουθήσεις τα βήματα εκείνων των απλών ανθρώπων της λίμνης Γεννησαρέτ, και να μεταλαμπαδεύσεις και εσύ το Φως, την Ζωή και την Αλήθεια και την προς τον πλησίον αγάπη, πού είναι ο υπέρ ημών Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος στις ψυχές των χριστιανών μας.
Στο Ευαγγέλιο η έννοια της αγάπης είναι τόσο ψηλά, που ταυτίζεται με τον Θεό. Ο Θεός αγάπη εστίν. Όλες οι κινήσεις και οι ενέργειες του Θεού εκφράζουν αυτό που περικλείει η έννοια της αγάπης. Πιο συγκεκριμένα και ανάγλυφα δίνεται το μήνυμα αυτό με την παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Εκεί ο Χριστός δίνει όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν την γνησιότητα της αγάπης.
Σήμερα κακοπαθεί η ανθρωπότητα, γιατί στις καρδιές των πολλών, ψύγηκε η αγάπη. Όμως, το πρότυπο υπάρχει. Ο Καλός Σαμαρείτης, ο Χριστός, που πρώτος εφάρμοσε την αγάπη σε όλη της την έκταση, έχει την δυνατότητα να υποδείξει και σε σένα, από του νυν και έως του αιώνος, και ως άλλος καλός Σαμαρείτης και λειτουργός των Θείων Μυστηρίων, να την διακονήσει προς δόξα Θεού και ωφέλεια τοις πιστοίς πάσιν.
Αυτήν, λοιπόν, την αγάπη, που κατά τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, Απόστολο « πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Πάντα «την πάντα νούν υπερέχουσαν» θα διακονήσεις με την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος.
Αγαπητέ Διάκονε Νικόλαε - ανάβηθι και σύ πρό του Ιερού Θυσιαστηρίου και ποίει ομοίως».
Επιμέλεια-Φωτογραφίες-Βίντεο: Γεώργιος Ι.Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως
Αναρτήσεις
