Αρχιμ. Δανιήλ Ψωίνος: Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, είναι οι καλύτεροι αδελφοί μας.

Η ζωή του Αγίου Παϊσίου, πρέπει να εμπνεύσει όλους μας. Προχώρησε σε αυτήν την ζωή, έτσι όπως ήθελε ο Χριστός. 

 Ομιλία με θέμα: «Μαθητεία στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη: Η αγιασμένη ζωή του»,πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Ψωίνος,στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου. 

Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.

Κατά την διάρκεια του προγράμματος, θα πραγματοποιηθούν δύο ακόμη ομιλίες του π. Δανιήλ, γύρω από το πρόσωπο του Αγίου Παϊσίου.

Στην ομιλία του ο π. Δανιήλ, περιέγραψε με λεπτομέρειες την ζωή του αγίου, από την γέννηση έως την οσιακή του κοίμηση.

Αναφέρθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας , τόπο καταγωγής του αγίου, όπως και τον άγιο Αρσένιο που τον βάπτισε και του έδωσε το όνομα του, τα χρόνια που έμεινε στην Κόνιτσα, τον στρατό, και τους σταθμούς της μοναχικής του ζωής, στο Άγιο Όρος, το Στόμιο Κονίτσης, το Σινά και την επιστροφή του στο Όρος.

Ακόμη, τις χιλιάδες προσκυνητών που πέρασαν από το κελί της Παναγούδας κι έφυγαν αναπαυμένοι και αλλοιωμένοι μετά από κάθε επαφή μαζί του και τέλος τις δοκιμασίες και ασθένειες του, φθάνοντας έτσι στην κοίμηση του.

Ο άγιος, όπως είπε ο π. Δανιήλ στο τέλος της ομιλίας του, προχώρησε σε αυτήν την ζωή, έτσι όπως ήθελε ο Χριστός. Προσπάθησε να είναι μαζί με τον Χριστό.

Η ζωή του, συνέχισε, πρέπει να εμπνεύσει όλους μας. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, είναι οι καλύτεροι αδελφοί μας. Εκείνοι που μας καλούν να τους μιμηθούμε.

Κι εκείνοι που έρχονται να μας υπενθυμίσουν πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό.

Πολλές φορές, τόνισε, διαβάζοντας για τον άγιο Παΐσιο και για άλλους αγίους της Εκκλησίας μας, λέμε «εγώ μπορώ να τα κάνω αυτά;».

Βεβαίως και μπορούμε, απάντησε, αρκεί να το θελήσουμε. Είναι ανάγκη να μιμηθούμε την ζωή των αγίων της Εκκλησίας μας.

«Γιατί  αυτή η ζωή, είναι εκείνος ο μοναδικός δρόμος που θα φέρει κι εμάς κοντά στον Θεό.

Που θα μας οδηγήσει στον παράδεισο της τρυφής και της απόλαυσης. 

Σ’ εκείνο το σημείο που υπάρχει η αγάπη, η χαρά και η κοινωνία των προσώπων. 

Των ανθρώπων μεταξύ τους, αλλά και όλων μαζί με τον Θεό.»

Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου.