Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

Πανηγυρίστηκε η μνήμη των Αγίων Αναργύρων στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, (ΦΩΤΟ).

Ag.AnargyroiNoembrios2018-3.jpg
Κατά το διήμερο 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των Αγίων Αναργύρων.

Την παραμονή της εορτής το απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στο Νησί Ημαθίας.
Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον κατάμεστο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Βεροίας.


ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 

Ag.AnargyroiNoembrios2018.jpg

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«τελεύτητος πάρχει τν γί­ων χάρις, ν παρά Χρι­στο κο­μίσαντο».
Μέ μία διπλ διαβεβαίωση ρ­χί­ζει τό δοξαστικό το σπε­ρι­νο τς ορτς τν γίων ναρ­γύρων Κοσμ καί Δαμια­νο, τό ποο κούσαμε πρίν πό λίγο.
πρώτη εναι τι χάρη τν γίων πού τιμομε σήμερα, λ­λά καί λων τν γίων τς ρ­θο­δό­ξου κκλη­σί­ας μας εναι τελε­ύ­τη­­τη, εναι τέρμονη, εναι νε­ξά­ν­­τλητη. Δέν φί­στα­ται μόνο γιά μερικά χρόνια, δέν σχύει μόνο γιά να συγ­κε­κριμένο ριθμό θερα­πει­ν καί θαυμάτων, λλά ε­ναι δι­αρ­­κής καί δέν τελειώνει πο­τέ.
Καί γιατί δέν τελειώνει ποτέ;
Τήν πάντηση στό ρώτημα ατό μς τή δίδει δεύτερη διαβε­βαί­ω­ση το ερο μνο­γρά­φου, πού μς λέγει τι χάρη τν γίων εναι χάρη τήν ποία λαβαν πό τόν Χριστό. φόσον, λοιπόν, δύ­ναμη καί χάρη το Χριστο εναι ­στεί­ρευτη καί τελεύτη­τη, γιατί Χριστός εναι Θεός, εναι στεί­ρευτη καί τελεύτητη καί χάρη πού λαβαν ο γιοι.
Ατό κριβς εναι καί τό πλεο­νέ­­κτημα πού χουμε μες, ο ­ποοι ζομε στήν μετά Χρι­στόν πο­χή, σέ ντίθεση μέ τούς ν­θρώ­πους τς Παλαις Διαθήκης, πως μς τό πεν­θυ­μίζει καί να λλο τροπάριο το σπερινο τν γίων ναρ­γύρων. « πηγή τν α­μάτων να καί μόνον θερά­πευε το τους», λέγει· καί πό κεί­νους πού νέμεναν τόν γγελο γιά νά ταράξει τό δωρ στήν Προ­βατική κολυμβήθρα τν εροσο­λύ­­μων, μόνο πρ­­τος θεραπευ­ό­ταν.
μες μως δέν ποκείμεθα σέ τέτοιους περιορισμούς, γιατί κ­κλησία μας καί πολλούς θαυ­μα­τουργούς γίους χει, μεταξύ τν ποίων ξέχουσα θέση κατέχουν ο τιμώ­μενοι διαι­τέ­ρως πό τήν νορία σας γιοι νάργυροι Κο­σμς καί Δαμια­νός, καί τν ­ποί­ων χάρη το Χριστο διά τς ­ποίας θαυ­μα­τουργον, δέν τε­­λει­ώ­­νει ποτέ.
Καί δέν τελειώνει ποτέ, διότι τήν χάρη ατή τήν προσέφερε Χρι­στός φενός γιά νά παλύνει τούς πόνους καί τίς θλίψεις πού μς καταβάλλουν, νά θεραπεύσει τίς σθένειες καί τίς νόσους πού μς πο­­λε­μον καί μς κατατρύχουν, καί φετέρου γιά νά μς δείξει τήν λήθεια τν λόγων καί τς πο­­­σχέσεώς του: « πιστεύων ες μέ τά ργα γώ ποι κ­κενος ποιήσει καί μείζονα τού­των ποιή­σει».
Καί ο γιοι νάργυροι εχαν πί­στη, καί γι ατό λαβαν τή χά­ρη το Χριστο, προκειμένου μέσα πό τό δικό τους παρά­δειγμα πί­στεως λλά καί χάρι­τος καί δυνά­μεως το Χριστο νά διδασκόμεθα καί νά θερα­πευ­όμεθα καί μες, προσ­τρέ­χοντας πάντοτε στή χάρη τους.
Ζομε, βεβαίως, σέ ναν κό­σμο ποος μφισβητε τά πά­ντα. μ­φισβητε τήν γιό­τητα. μφι­σβη­τε τά θαύματα καί τή χάρη το Χριστο, καί μερικές φορές τά ε­ρωνεύεται καί τά συκοφαντε.
λλά ατό δέν θά πρέπει νά μς ποθαρ­ρύ­νει, δέν θά πρέπει νά μς κά­νει καί μς δύσπιστους καί πιστους. Δέν θά πρέπει νά μς κάνει νά μφισβητομε τή χά­ρη τν γίων, λλά ντίθετα θά μς πρέπει νά μς προτρέπει νά προσ­τρέ­χουμε σέ ατήν μέ πίστη καί νά ζητομε ,τι χουμε νά­γκη· νά ζητομε τή θεραπεία χι μόνο τν σωματι­κν μας σθε­νει­ν λλά καί τν ψυ­χι­κν μας νόσων. Διότι χάρη το Κυρίου θεραπεύει τά πάντα διά τν γίων ναργύρων καί μς καθιστ πο­λύτως γιες πό ­ποια σθένεια μς κατα­τρύ­χει, λλά καί πό τά πάθη καί τίς δυ­ναμίες μας, προ­κει­­μένου νά ζή­σου­με καί μες μία ζωή περισ­σό­τερο φιερωμένη στόν Χριστό, πε­ρισσότερο φο­σιω­μέ­νη στήν γά­πη του καί μέ περισ­σό­τερο ζ­λο νά γω­νιζόμεθα καί ­μες, πως γω­νιζόταν ο ορ­τα­ζόμενοι γιοι, γιά νά ζήσουμε σύμ­φωνα μέ τό θέ­λη­μα καί τίς ντο­λές το Θεο.
Γι ατό καί μες ς κμεταλ­λευ­θομε τήν εκαιρία τς στείρευ­της πηγς τς χάριτος πού προσέ­φερε Χριστός στούς κλεκτούς δούλους του, τούς γίους Κοσμ καί Δα­μια­νό, καί ς σπεύσουμε νά ν­τλή­­σου­με χάρη πό τή χάρη τους καί αση πό ατήν πού παρέχουν δωρεάν ς νάργυροι.
ς σπεύ­σουμε μέ τα­πείνωση καί συναίσθηση τς δυναμίας μας, λλά καί μέ τή βε­βαιότητα καί τήν πίστη τι χάρη το Χριστο, διά τς ποίας νερ­γον ο γιοι ­νάρ­­­γυροι, θά θε­ρα­πεύσει καί μς πό κάθε σθένεια καί πό κάθε δυναμία, φανε­ρή καί φαν, καί ς τούς ζη­τή­σουμε νά μς θερα­πεύ­ουν, γιά νά δοξά­ζουμε καί ­μες τόν «ν τος γίοις ατο ν­δοξαζόμενον» Θεό, λλά καί γιά νά γωνιζόμεθα νά κο­λου­θομε τό παράδειγμα τους.
Ag.AnargyroiNoembrios2018-2.jpg
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην θεία Λειτουργία :
«Καί ν χω πίστιν στε ρη μεθιστάνειν, γάπην δέ μή χω, οδέν εμί».
Στό μεγαλεο τς γάπης να­φέρ­θηκε στό σημερινό ποστολικό νάγνωσμα πρωτοκορυφαος πόστολος Παλος. Στό μεγαλεο ατς τς ρετς, τήν ποία δι­ος χαρακτηρίζει μεζον χάρι­σμα, μεγαλύτερο πό λα τά χα­ρίσματα καί πό λες τίς ρετές, τίς ποες πρέπει νά πιδιώκει μέ ζλο νθρωπος καί διαιτέρως πιστός.
Καί δέν εναι δύσκολο νά κατα­νοήσει κανείς, γιατί εναι τόσο σπου­δαία ρετή γάπη, ποία κατά τούς Πατέρες τς κκλησίας μας εναι «περιεκτική πασν τν ρετν», φόσον γάπη ταυ­τί­ζεται μέ τόν διο τόν Θεό, ποος «γάπη στί», σύμφωνα μέ τόν γιο ωάννη τόν θεολόγο καί ε­αγ­γελιστή, λλά καί φόσον Χρι­στός δίδαξε τι πό τήν ντολή τς γάπης «λος νόμος καί ο προφται κρέμανται», καί ατή θά ποτελέσει τό κριτήριο κενο βά­σει το ποίου θά κρίνει Χριστός τούς νθρώπους κατά τή δευτέρα καί φοβερά του παρουσία.
Γιά νά μήν πάρχει, λοιπόν, κα­μία μφιβολία καί καμία παρεξή­γηση σχετικά μέ τή σημασία καί τό περιεχόμενο τς γάπης, τήν ποία ζητ Χριστός πό σους τόν πιστεύουν, πόστολος Πα­λος τήν περιγράφει ναλυτικά καί μέ γλαφυρό τρόπο στόν πέροχο μνο τς γάπης. Διότι εναι πολ­λοί κενοι καί μεταξύ τν πι­στν, ο ποοι δέν συνειδητο­ποι­ον τήν περοχή τς ρετς τς γάπης ναντι τν λλων ρε­τν, πειδή δέν ντιλαμβάνονται τό νόημά της.
ρετή τς γάπης, τήν ποία θέλει καί ζητ Χριστός δέν εναι να συναίσθημα, λλά εναι λοκληρωτική καί προϋπόθετη προσφορά μας στόν λλο νθρω­πο, στόν πλησίον μας, στόν δελ­φό μας, διακρίτως ποιός εναι ατός. Διότι γάπη γιά νά εναι ληθινή καί πραγματική θά πρέ­πει νά ναφέρεται πρός λους μέ τόν διο τρόπο, θά πρέπει νά δη­γε στήν ταύτιση το αυτο μας μέ τόν λλο νθρωπο, θά πρέπει νά εναι γάπη σάν τήν γάπη πού χουμε γιά τόν διο τόν αυτό μας.
Πολλοί νομίζουν τι γάπη ε­ναι εκολη πόθεση, γιατί τήν πε­ριορίζουν στά οκεα καί προσφιλ τους πρόσωπα καί συχνά σέ συν­θ­κες πού δέν παιτον καί διαί­τερο κόπο γιά νά τήν κφράσουν, καί τσι νομίζουν τι λλες ρετές εναι πιό δύσκολες καί πιό σημα­ντικές. λλά λόγος το πο­στό­λου, δελφοί μου, εναι σαφής καί κατηγορηματικός. Καμία ρετή δέν εναι νώτερη τς γάπης, κα­νένα χάρισμα δέν εναι ψηλό­τε­ρο πό ατήν. Οτε τό χάρισμα τς προφητείας, οτε τό χάρισμα τν θαυμάτων οτε καί ατό κό­μη τό μαρτύριο, άν δέν χει ς κί­νητρο τήν γάπη, δέν ξίζει. Μπορε νά σκεσαι, νά νηστεύεις, νά γρυπνες, νά γκρατεύεσαι, νά  προσεύχεσαι, λλά άν δέν χεις γάπη, άν λα ατά δέν κινο­νται πό τήν γάπη καί δέν σέ δη­γον στήν γάπη, τότε δέν πάρ­χει φέλεια πνευματική, τό­τε δέν κάνεις οσιαστικά τίποτε, λέγει πόστολος Παλος. «Καί ν χω πίστιν στε ρη με­θι­στά­νειν, γάπην δέ μή χω, ο­δέν ε­μί».
Στά πρτα χρόνια τς κκλησίας, στά χρόνια κενα πού πρχαν διωγμοί καί συνελαμβάνοντο ο πιστοί καί δηγοντο στό μαρτύριο, τυχε δύο κληρικοί, νας ερέας καί νας διάκονος νά διαφωνήσουν, νά παρεξηγηθον. Καί ερεύς ταν πολύ αστηρός πέναντι στόν διάκονο, ποος πγε καί το ζητοσε συγγνώμη, καί λλος, ερεύς, δέν το δειχνε τήν γάπη πού πρεπε να το δείξει καί νά τόν συγχωρήσει. Στή συνέχεια συνελήφθη ερεύς, πειδή ταν χριστιανός, καί δηγετο στό μαρτύριο. Καί πάλι πεσε στά πόδια του διάκονος καί το ζητοσε συγγνώμη, καί κενος τόν πέπεμπε. Τό ποτέλεσμα; Νά τόν γκαταλείψει χάρη το Θεο τήν ρα πού πήγαινε στό μαρτύριο, καί δέν μαρτύρησε καί γύρισε πίσω καί πγε διάκονος καί μαρτύρησε ντ ατο. Βλέπετε, λοιπόν, ν λείπει γάπη, κόμη καί τό μαρτυρικό αμα δέν εναι τίποτε μπροστά στήν κφραση τς γάπης.
Ατό βεβαίως δέν σημαίνει τι λα τά πόλοιπα καταργονται, άν πάρχει γάπη. Δέν καταρ­γο­νται, διότι λα τά λλα, ,τι κάνουμε καί ,τι μέ τόν γώνα καί τήν χάρη το Θεο πιτυγχά­νου­με, ποτελε προϋπόθεση γιά νά φθάσουμε στήν κατά Θεόν γάπη, σέ ατήν τήν γάπη, τήν ποία ε­χαν σέ μέγιστο βαθμό καί ο τι­μώμενοι σήμερα γιοι καί θαυ­μα­τουργοί νάργυροι, ο γιοι Κο­σμς καί Δαμιανός, καί χι μόνον ατοί λλά καί μητέρα τους καί ορταζόμενος σήμερα σιος Δαβίδ ν Εβοί.
Εχαν πολλά χαρίσματα καί πολ­λές ρετές ο γιοι νάργυροι. Εχαν γνώση καί σοφία κατά κό­σμον καί κατά Θεόν. Εχαν πίστη καί δύναμη λόγου, λλά πρό πά­ντων εχαν ληθινή γάπη πρός τόν πλησίον τους καί κυρίως πρός τόν πάσχοντα συνάνθρωπό τους, τόν ποο ντιμετώπιζαν ς δελ­φό τους, ς τόν διο τόν αυτό τους. Γι ατό καί θεσαν λα τους τά χαρίσματα, λες τους τίς γνώ­σεις, λες τους τίς δυνάμεις στή διακονία τν δελφν τους. Δέν τούς βοηθοσαν μόνο σέ ρι­σμέ­νες περιπτώσεις, δέν σχολοντο μέ ατούς μερικές μόνο φορές, λλά εχαν θέσει τόν αυτό τους καί τήν πιστήμη τους ποκλει­στι­κά καί μόνο στή θεραπεία τν νθρώπων. ζωή τους καί πο­ρεία τους ταν να λοκληρωτικό δόσιμο στούς λαχίστους δελ­φούς το Κυρίου, στόν ποο πί­στευ­αν χι μόνο στά λόγια, λλά μετατρέποντας τήν πίστη σέ ργα γάπης, σέ μπρακτη φαρμογή τς ντολς τς γάπης, σέ βίω­μα ζως.
Γι ατό καί Θεός τούς δωσε καί τή χάρη τν θαυμάτων καί τν άσεων, ποία συνεχίζει νά νεργε μέσω τν ερν τους λει­ψάνων καί εκόνων, λλά καί μέ­σω τς πικλήσεως το γίου νό­ματός τους, καί μετά τήν κοίμησή τους ς πόδειξη τι γάπη τήν ποία πράγματι εχαν καί προσέ­φε­ραν στούς δελφούς τους εναι γάπη πού ζητ πό μς Χρι­στός καί ποία οδέποτε κπί­πτει.
Ατή τήν γάπη ς προσπα­θή­σουμε καί μες, δελφοί μου, πού τιμομε σήμερα τή μνήμη τν γίων καί θαυματουργν ναρ­γύ­ρων, Κοσμ καί Δαμιανο, νά ποκτήσουμε καί νά τήν προσφέ­ρουμε σέ λους τούς νθρώπους νεξαιρέτως, μέ ποιον τρόπο μπο­ρε καθένας μας καί πό ποια θέση χει σέ ατή τή ζωή. Γιατί γιά τόν Χριστό ξία χει διάθεση τς προσφορς· ξία χει πέρβαση το αυτο μας χάριν το δελφο μας· καί ατήν ντα­ποδίδει Χριστός μέ τή δική του γάπη καί μέ τή βασιλεία του.
Εχομαι, λοιπόν, διά πρεσβειν τν γίων ναργύρων νά πο­κτ­ήσουμε καί μες τό μέγα ατό χάρισμα τς γάπης στε νά ξιω­θομε καί τς ορανίου βασιλείας του, στήν ποία εφραίνονται ο ορταζόμενοι γιοι Κοσμς καί Δα­μιανός, ο θαυματουργοί.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Ag.AnargyroiNoembrios2018-4.jpg