Ο ομιλητής αρχικά ανέλυσε τους στίχους του Ιερού Χρυσοστόμου, «καθάπερ γαρ το λυχνιαίον φως ελαίω κατέχεται και αναλωθέντος τούτου, κακείνο σβέννυται, ούτω δη και η του Πνεύματος χάρις, παρόντων μεν ημίν έργων αγαθών, και ελεημοσύνης πολλής επιχεομένης τη ψυχή, μένει καθάπερ ελαίω κατεχομένη η φλοξ ταύτης δε ουκ ούσης, άπεισι και αναχωρεί», λέγοντας: “Στον καιρό του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου συνήθιζαν οι άνθρωποι να ονομάζουν σκοτεινούς τους άσπλαχνους και ανελεήμονες. Ο Άγιος δίνει έμφαση στην ελεημοσύνη, επισημαίνοντας ότι και να έχει κάποιος παρθενία και πολλές άλλες αρετές, αν δεν έχει την χάρη της ελεημοσύνης σβήνει το φως αυτών των αρετών και παραμένει στο σκοτάδι. Σε άλλο σημείο πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος λέει ότι η παρθενία χωρίς ελεημοσύνη δεν ισχύει και ο άνθρωπος δεν φτάνει στο κατώφλι του παραδείσου. Αντίθετα, ο ελεήμων άνθρωπος και χωρίς παρθενία μπορεί να δει Θεού πρόσωπο. «Παρθενία μεν χωρίς ελεημοσύνης ούκ ίσχυσεν ουδέ μέχρι των προθύρων του νυμφώνος αγάγειν• ελεημοσύνη δε χωρίς παρθενίας τους εαυτής τροφίμους μετά πολλών εγκωμίων εις την προ καταβολής κόσμου βασιλείαν ητοιμασμένην εχειραγώγησε, και μάλα εικότως»”.
Στη συνέχεια τόνισε: “Η ελεημοσύνη είναι και υλική και πνευματική. Υλική, όταν προσφέρεις τα αναγκαία στον πάσχοντα και στερημένο άνθρωπο. Πνευματική, όταν η προσφορά αναφέρεται στην ψυχική ενίσχυση και πνευματική αναγέννηση. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χαρακτηρίζει την ελεημοσύνη ως βασίλισσα πάσης φύσεως αρετών. Μεγάλο πράγμα, λέγει, και ασύλληπτο είναι ο άνθρωπος ως δημιούργημα του Θεού και ως πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Πολυτιμότερος όμως είναι ο ελεήμων χριστιανός, και μάλιστα αυτός που ελεεί με όλη του την καρδιά και κρυφά, αλλά και ιδιαιτέρως εκείνος που ελεεί δια πονεμένης προσευχής εν τω ταμείω αυτού. Έχει μεγάλα φτερά η ελεημοσύνη, συνεχίζει ο Άγιος, διότι είναι αυτή που διασχίζει όχι μόνον τους ουρανούς, αλλά προσπερνά και όλους τους χορούς των αγγέλων και αρχαγγέλων, και ίσταται μετά παρρησίας μπροστά στο Θρόνο του Θεού. Εκείνο με το οποίο μπορούμε να μοιάσουμε με τον Θεό είναι η ελεημοσύνη και η ευσπλαχνία προς τον πάσχοντα, είτε αυτός είναι φίλος, είτε εχθρός, είτε συγγενής, είτε ξένος άγνωστος, είτε είναι καλός, είτε ακόμα και κακός. Όταν στερούμεθα αυτού του είδους την αρετή, είμεθα γυμνοί και από τις άλλες αρετές”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο π. Νίκων είπε: “Δεν είπε ο Κύριος αν νηστεύετε, αν αγρυπνείτε, αν εγκρατεύεστε, αν παρθενεύετε και αν πολλές δυνάμεις ποιείτε και αν ακόμα και τέρατα και σημεία ποιείτε, ότι θα είσθε όμοιοι με τον ουράνιο Πατέρα. Αλλά τι λέγει;
Να είστε σπλαχνικοί προς τους ανθρώπους χωρίς εξαιρέσεις. Όπως είναι σπλαχνικός ο ουράνιος Πατέρας σας. «Γίνεστε ουν οικτίρμονες και ελεήμονες καθώς και ο Πατήρ ημών ο ουράνιος οικτίρμων εστί». Η ελεημοσύνη κατά τον ίδιο μεγάλο Άγιο είναι η καρδιά της κάθε αρετής.Είναι και κάτι ακόμα περισσότερο. Είναι η μητέρα, είναι η μάνα της αγάπης.
Αν θέλεις να αποδείξεις ότι είσαι άξιος μαθητής του Χριστού, οφείλεις να είσαι ελεήμων ”.
Ακολούθησε το καθιερωμένο “Eνοριακό Αρχονταρίκι” στον κατάμεστο από πλήθος κόσμου ισόγειο χώρο του Ιερού Ναού, στο οποίο ο π. Νίκων απάντησε στα ερωτήματα που του υπέβαλαν οι ακροατές.
Η 18η μέρα των εορταστικών εκδηλώσεων ολοκληρώθηκε με κατανυκτική αγρυπνία στην οποία ιερούργησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Βαρνάβας Θεοχάρης, Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Γκύζη και έψαλε ο βυζαντινός χορός "Ψαλτικής Διάκονοι", υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Ιωάννου Τσούνη.
Αναρτήσεις
