Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου, επί τη μνήμη του αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Θεοδωρόπουλος, από την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει...».
Η αγρυπνία σημαίνει πόθο για τον Θεό, είπε ο π. Γεώργιος. Είναι η αγάπη που τείνει ο άνθρωπος να κερδίσει, για να ενώνεται συνεχώς με τον Πανάγαθο Θεό.
Είναι ο κόπος που καταβάλλουμε να μείνουμε λίγο ξάγρυπνοι, πάνω στην φύση μας, στην κούραση μας.
Μιλώντας για τον Απόστολο Ιάκωβο και τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, επεσήμανε πως πρώτα απ’ όλα, είναι άγιος του Θεού.
«Οι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό γίνονται άγιοι, γιατί ο Θεός τα μοιράζεται όλα, τα δίνει όλα στους ανθρώπους που τον επιζητούν.
Είναι άγιος, δηλαδή στρέφει την καρδιά του, την ύπαρξη του και την ζωή του, εξ’ ολοκλήρου στο Θεό. Αυτό καθορίζει τον άγιο.»
Άγιος σημαίνει άνθρωπος, που γεννήθηκε με όλες τις αδυναμίες και το προπατορικό αμάρτημα που γεννηθήκαμε κι εμείς.
Όμως πάνω απ’ όλα, ζήτησε στην καρδιά του να βάλει τον Ιησού Χριστό, να τον ακολουθήσει με οποιοδήποτε κόστος.
Ήταν απόστολος, προχώρησε ο π. Γεώργιος, που σημαίνει ότι είχε μία αποστολή. Ήταν κλητός, δεν έγινε από μόνος του απόστολος. Αποστέλλεται στον κόσμο να κηρύξει.
«Κι εμείς έχουμε χρέος να κηρύξουμε. Έχουμε την δυνατότητα να μιλήσουμε στους άλλους ανθρώπους με το παράδειγμά μας.
Να μαρτυρήσουμε μέσα στον κόσμο, την αληθινή πίστη μας. Να μπορέσουμε μέσα από την καρδιά μας και την αλλαγή της, να εκπέμπουμε το φως του Χριστού.»
Τρίτο χαρακτηριστικό του αποστόλου, ότι ήταν ιεράρχης. Που σημαίνει μιμητής της ιεροσύνης του Κυρίου μας.
Είδε την θέση του μέσα στην Εκκλησία, ως διακονία, σαν δυνατότητα να θυσιαστεί ο ίδιος, να γίνει ο πρώτος για να γίνουν ακόλουθοι πάρα πολλοί.
Να μπορούμε να θυσιαζόμαστε για τον άλλον, τόνισε. Να γευόμαστε εμείς τον θάνατο, για να μπορεί να ζήσει ο άλλος, την αληθινή ζωή του Κυρίου μας.
Ένα τέταρτο χαρακτηριστικό είναι ότι μαρτύρησε για την πίστη του. Κι εμείς καλούμαστε να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας. Να μαρτυρήσουμε με το μαρτύριο της συνειδήσεως μας.
Τέλος, ήταν αδελφός του Κυρίου μας, παιδί του Ιωσήφ από τον πρώτο του γάμο.
«Πόσο μεγάλη ευλογία έχουμε κι εμείς οι χριστιανοί, αφού μπορούμε κι εμείς να είμαστε αδέρφια του Κυρίου μας.
Η πίστη πρέπει να συνοδεύεται από έργα. Το πρώτο και μεγαλύτερο έργο είναι η μετάνοια μας, να εργαστούμε μέσα μας την σωτηρία μας. Και τότε ο Κύριος γίνεται αδερφός μας, πατέρας μας, φίλος μας.»
Γινόμαστε συγκληρονόμοι του, γιατί μπορούμε πραγματικά να γευόμαστε την παρουσία του Θεού.
Να γευόμαστε τον Χριστό μας σε όλη Του την άκτιστη δόξα, εμείς οι κτιστοί και φθαρτοί.
Αυτή είναι η ζωή του χριστιανού, να μπορεί πραγματικά να γεύεται τον Θεό στην ζωή του μέσα.
Και ολοκλήρωσε υπογραμμίζοντας:
«Η μετάνοια δεν έχει να κάνει με μια ηθική διάσταση, αλλά έχει να κάνει με την καρδιά μας.
Να μάθουμε να συγχωρούμε, να κάνουμε τόπο στην καρδιά μας για να χωράει ο άλλος.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου.
Αναρτήσεις
