«Ζοῦμε μόνο μιά φορά /μά ἄν τό κάνουμε σωστά / ἀρκεῖ γιά νά περάσουμε καλά…», λέει ἕνα σύγχρονο νεανικό τραγούδι. Ἀπηχεῖ μιά ἀντίληψη, διάχυτη στήν κοινωνία μας. Οἱ πολλοί θεωροῦν πώς ὁ ἄνθρωπος, εἰδικά ὁ νέος, μπορεῖ ἤ καί πρέπει νά ζήσει τή ζωή του «στά ἄκρα», μέ ὁποιοδήποτε κόστος γιά τήν πνευματική του συγκρότηση καί πορεία· παρά τίς πτώσεις καί τίς ἐκπτώσεις στίς ὁποῖες μοιραῖα θά ὁδηγηθεῖ· χωρίς ὅρια καί φραγμούς, χωρίς νά διακρίνει παγίδες καί κινδύνους.
Εἶναι μιά λογική πού δέν ἀπέχει πολύ ἀπό τίς ἀντιλήψεις τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ μας στόν κόσμο. «Φάγωμεν, πίωμεν· αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν», ἔλεγαν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Κορ. 15, 33) ἐπισημαίνει πώς θά ἔμοιαζε ἑλκυστικός ἕνας τέτοιος τρόπος ζωῆς, ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν· ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ αἰωνιότητα γιά τόν ἄνθρωπο. «Χωρίς Θεό ὅλα επιτρέπονται…» Χωρίς τό σωτήριο χαλινάρι τῆς Πίστης ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ξεπέφτει ὅλο καί πιό χαμηλά…
Ἡ Ἐκκλησία μας, ὅσο κι ἄν οἱ πολλοί κρατοῦν τά αὐτιά τους ἑρμητικά κλειστά, ἐπιμένει νά διασαλπίζει στούς ἀνθρώπους καί σήμερα καί πάντοτε «καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων» τήν ἀλήθεια πού πράγματι σώζει καί ἐλευθερώνει· διαφυλάσσει ἀρύπωτο τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, κρατάει ὄρθια καί ἀλύγιστη τή νεανική ὕπαρξη:
Πράγματι «ζοῦμε μόνο μιά φορά». Μόνο πού ἡ ζωή καί ἡ ὕπαρξή μας ἔχει ἀρχή χρονική, τή στιγμή τῆς σύλληψής μας στόν κόσμο, ἀλλά δέν ἔχει τέλος. Προεκτείνεται πέρα ἀπό τό βιολογικό θάνατο, μέ τήν προοπτική νά ἀπολαμβάνει τήν αἰώνια χαρά στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πράγματι «ζοῦμε μόνο μιά φορά». Γι’ αὐτό «ἄς ἔχει Νόημα» ἡ ζωή μας. Ἄς εἶναι πλημμυρισμένη ἀπό ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν ἄνθρωπο· ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια· ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀγώνα γιά τήν τελείωσή μας· μετάνοια γιά τά λάθη μας καί προσπάθεια νά οἰκοδομοῦμε στή ζωή μας, μέ κάθε μας κίνηση, μέ κάθε λόγο ἤ καί μέ τούς λογισμούς μας.
Αὐτό τό Νόημα Ζωῆς πολλοί νέοι, πολλά παιδιά ἀναζητοῦν μάταια, κολυμπώντας δυστυχῶς στά θολά νερά τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀσυδοσίας, τῶν ἐξαρτήσεων· ἐπιλέγοντας μιά ζωή χωρίς ὅρια, μιά μόνιμη κατάσταση ἀνεμελιᾶς καί ἀποχαύνωσης, χωρίς νά προβληματίζονται μήπως τελικά «πήραμε τή ζωή μας λάθος» καί χρειάζεται ν’ ἀλλάξουμε ζωή, ὅπως θά ‘θελε ὁ ποιητής.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Καλῶς ἤρθατε στήν Ἐνορία σας καί στίς Παιδικές καί Νεανικές της Συντροφιές πού ἀπό σήμερα ξεκινοῦν! Καλῶς ὁρίσατε στό Σπίτι σας μαζί μέ τούς γονεῖς καί τούς φίλους σας!
Νά εἶστε χαρούμενοι καί νά καυχιέσθε ἐν Κυρίῳ, διότι ἀξιωθήκατε ἀπό τά πρώιμα χρόνια τῆς ζωῆς νά γνωρίσετε Ἐκεῖνον πού δίνει Νόημα στή ζωή μας· Ἐκεῖνον πού χορηγεῖ καί τήν ἴδια τή ζωή, τόν Χριστό μας!
Θά διαπιστώσετε –εἶμαι βέβαιος γι’ αὐτό- στή διάρκεια τῆς φετινῆς χρονιᾶς, κυρίως ὅμως στήν πορεία τῆς ζωῆς σας πώς ἄξιζε τόν κόπο αὐτή σας ἡ ἐπιλογή.
Εὔχομαι εἰλικρινά, ὁ Χριστός μας νά σᾶς φανερώσει τό ἀληθινό Νόημα πού ἀναζητᾶτε καί νά κρατάει πάντοτε τά μάτια της ψυχῆς σας ἀνοιχτά, γιά νά τό διακρίνετε ὁλοκάθαρα στή ζωή σας, αἰώνια καί ἀτελεύτητα!
Μέ πατρικές εὐχές καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
† Ο Λευκάδος και Ιθάκης Θ ε ό φ ι λ ο ς
Αναρτήσεις
