Πολυαγαπημένοι Χριστιανοί μου,
«... και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ»
(Ματθ. β’, 11).
Χριστούγεννα!
Γεγονός θαυμαστό! Χαρούμενο! Το θαύμα των θαυμάτων! Ο Χριστός στη Γη! Ο «προ αιώνων Θεός» γίνεται «Παιδίον Νέον»! Και απογράφεται στα βιβλία της ανθρώπινης ιστορίας ο άναρχος Θεός! «Παράδοξον και ξένον μυστήριον», αδυνατεί
να το κατανοήση και να το ερμηνεύση ο ανθρώπινος νους. Πως, αλήθεια, να
συμβιβασθή μέσα μας ο Παντοδύναμος και Παντοκράτωρ Κύριος με το «παιδίον» που
γεννάται στο παγερό σπήλαιο, που ανακλίνεται σε αχυρένια φάτνη, που
έχει για ζεστασιά τα χνώτα των αλόγων ζώων, που σπάργανα φτωχικά
περιτυλίγεται, που διώκεται και σαν μετανάστης δοκιμάζεται, χωρίς να
δίδη εύκολα υποψία για την Θεία Μεγαλειότητά Του;
Ήλθε απλά, αθόρυβα, ταπεινά!
«Εν
τω κόσμω ην, και ο κόσμος δι αυτού εγένετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ
έγνω. Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον» (Ιω. α’,
10-11).
Όλοι
Τον απέρριψαν; Όλοι δεν Τον ανεγνώρισαν; Όχι! Ο διεφθαρμένος κόσμος των
ανθρώπων, που ήταν προσκολλημένος στα γήϊνα δεν Τον ανεγνώρισε ως
Δημιουργό Του. Οι δικοί Του άνθρωποι, οι Ιουδαίοι, δεν Τον παραδέχθηκαν,
αλλά Τον αρνήθηκαν σαν ξένο και εχθρό.
Όμως,
αν η Γη αγνοή το υπερκόσμιο γεγονός της Θείας Ενανθρωπίσεως και μένει
βουβή, βυθισμένη στο πυκνό σκοτάδι της αμαρτίας, ο Ουρανός με τους
Αγίους Αγγέλους του πανηγυρίζει θριαμβευτικά και διαλαλεί το μοναδικό,
το κοσμοσωτήριο γεγονός. Άγγελοι δοξολογούν τον ερχομό του Θείου Βρέφους
στη γη και πληροφορούν τους απλοϊκούς και ταπεινούς βοσκούς της Βηθλεέμ
ότι όλη αυτή η αγγελική χαρά γίνεται προς χάριν τους, γιατί ο Χριστός
γεννήθηκε Σωτήρας των ανθρώπων. Και αποδεικνύονται οι Άγιοι Άγγελοι πρώτοι προσκυνητές του Θείου Βρέφους!
Και από την γη όμως υπήρξαν προσκυνητές του υπερφυσικού Θείου Μυστηρίου των Χριστού-Γεννών. Πρώτη προσκυνήτρια η Πάναγνος Δέσποινα και Άχραντος Μητέρα Του. Αντικρίζει η Υπεραγία Θεοτόκος γεμάτη στοργή, αλλά και απεριόριστο σεβασμό τον Μονογενή Της Υιό στην φάτνη, «και κύψασα δουλικώς η Μήτηρ προσεκύνησε»!
Ο Δίκαιος Ιωσήφ με τα μάτια της ψυχής ανοικτά από το φως της Πίστεως, πληροφορηθείς υπό της Παρθένου με τους λόγους του υμνωδού «...όψει γαρ το τικτόμενον εξ εμού και χαρίση (θα χαρής) και ως Θεόν προσκυνήσεις...» και βεβαιωμένος από τον Άγγελο του Θεού, ότι το Βρέφος της Παρθένου είναι ο Ε μ μ α ν ο υ η λ, γονατίζει
και προσφέρει κι’ αυτός ταπεινά, μαζί με τις φροντίδες του προς την
Αγνή Μητέρα και τον Άχραντον Τόκον Της, την λατρεία του!
Αλλά και οι Ποιμένες καταφθάνουν αθόρυβα, βεβαιωμένοι από όσα ο Άγγελος τους είπε, και πέφτουν και προσκυνούν και αυτοί τον Θείο Λυτρωτή, που κείται «Βρέφος σπαργανούμενον εν φάτνη των αλόγων»!
Και οι σοφοί της Ανατολής οδηγημένοι ασφαλώς από τον υπερφυσικόν αστέρα φθάνουν στην Ιουδαία γη «και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον... και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ» (Ματθ. β’, 11). Του
δείχνουν έμπρακτα σε στάση δουλική ότι οι ίδιοι δεν είναι τίποτα
μπροστά Του, ότι είναι αφοσιωμένοι πιστοί δούλοι Του! Αποθέτουν μπροστά
στο λίκνο Του μαζί με τους πλούσιους θησαυρούς τους τα σκήπτρα της
εξουσίας και τα διαδήματα της σοφίας τους, για να λάβουν δύναμι από την
ακατάλυτη δύναμί Του! Να πάρουν φως από το άδυτο Φως της Αλήθειάς Του!
Δόξα από την ανυπέρβλητη δόξα Του. Θησαυρούς από τον ανεξάντλητο πλούτο
των πνευματικών Του δωρεών!
Τρόπος
προσεγγίσεως του μυστηρίου της Θείας Ενανθρωπήσεως για όλους, όσους
προαναφέραμε σύμφωνα με τις Ευαγγελικές διηγήσεις, αγαπητοί αδελφοί,
υπήρξεν η ταπεινή προσκύνησι! Μόνον έτσι κατενόησαν, στα μέτρα του δυνατού, το μυστήριον του Τόκου της Υπερευλογημένης. Μόνον έτσι εις «ύψος ήρθησαν».
Και
εμείς, σήμερα, σε μια εποχή με κραδασμούς από τρομοκρατικούς θορύβους,
σε μια εποχή πόνου, οδύνης και πτωχείας, στεναγμού και δακρύων, σε μια
εποχή που οι ελπίδες μας συρρικνώνονται και η απαισιοδοξία μαυρίζει τον
ορίζοντα της ζωής και συγχύζει τον νουν, αφού, χρόνια τώρα, ορθώσαμε και
λατρεύσαμε τόσα και τόσα είδωλα (τον «παντοδύναμο» εαυτό μας, την
«παντοδύναμη» επιστήμη, την τεχνολογία, την πολιτική, το χρήμα, την
σάρκα… τα τόσα μας «αγαθά» και τις «δυνάμεις» μας), αδυνατούμε να
κατανοήσουμε η και το χειρότερο αρνούμεθα να προσεγγίσουμε το Θείο
Βρέφος. Γι’ αυτό και υποφέρουμε!
Όμως
ο Ουρανός συνεχίζει να στέλνη τα κοσμοχαρμόσυνα μηνύματά του. Καλεί σε
κάθε εποχή και εν παντί καιρώ και τόπω τους ανθρώπους να σπεύσουν στο
πενιχρό σπήλαιο, στη φτωχική την φάτνη… Ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμα.
Ας τρέξουμε στον αρχηγό της Ειρήνης. Πως; Όπως έπραξαν όσοι τότε Τον
αντικρυσαν: Ως ταπεινοί προσκυνητές!
Διότι μόνον όταν ο άνθρωπος αποθέση τον ορθολογικό σκεπτικισμό του στο «περιθώριο» και θέση σαν βασικό όρο πως «ου φέρει το μυστήριον έρευναν», όταν οπλισθή με την υπέρλογη πίστη, τότε η φανέρωσι και η βίωσι του μυστηρίου της Θείας Ενανθρωπήσεως γίνεται πραγματικότης «τοις προσκυνούσιν εν πίστει το μυστήριον»!
Χριστούγεννα κι’ εφέτος, αδελφοί μου! «…Ο
άναρχος άρχεται, ο Λόγος σαρκούται. Αι δυνάμεις των ουρανών αγάλλονται…
Οι Μάγοι τα δώρα προσφέρουσιν, οι Ποιμένες το θαύμα δοξάζουσι…» και εμείς; Εμείς, «άγωμεν,
σπεύσωμεν, ώσπερ οι Μάγοι και προσκυνήσωμεν» πίστει μόνη Θεόν
ενανθρωπήσαντα, κράζοντες και λέγοντες, Ανερμήνευτε Κύριε, δόξα σοι!
Χρόνια πολλὰ καὶ σωτήρια!
Διάπυρος προς Χριστόν Γεννηθέντα ευχέτης Σας
μετά στοργής και αγάπης πολλής
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
Αναρτήσεις
