Εόρτιο γεύμα για τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως παρέθεσε ο Σεβασμιώτατος, (ΦΩΤΟ).

Το Σάββατο 4 Ιανουαρίου το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων παρέθεσε εόρτιο γεύμα για όλους τους κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως μας με την ευκαιρία της λήξης του Αργυρού Ιωβηλαίου των Παυλείων. 

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος δώρισε σε όλους τους κληρικούς το νέο βιβλίο του με τίτλο «Επισκοπικός Λόγος», το οποίο περιέχει κηρύγματα του, καθώς και από ένα αναμνηστικό των Ιωβηλαίων. 

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

Πρίν ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη ὑποδέχθηκε τό νέο ἔτος πού μᾶς χάρισε ἡ ἀγάπη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ στόν ἱερό ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντω­νίου ἀλλά καί σέ ἄλλους ναούς τῆς ἐπαρχίας μας. 

Καί σήμερα σᾶς ὑποδεχόμαστε ὅλους τούς κληρικούς, ἱερεῖς καί δια­κόνους τῆς Ἱερᾶς μας Μητρο­πό­λεως κάτω ἀπό τή φιλόξενη σκέπη τοῦ Οἴκου τῆς Παναγίας Δο­βρᾶ σέ ἕνα ἑόρτιο γεῦμα τῆς πνευ­ματικῆς μας οἰκογενείας. Διότι ὅλοι, καί οἱ νεώτεροι καί οἱ πα­λαιό­τεροι, καί οἱ ἄγαμοι καί οἱ ἔγγαμοι, ἀποτελοῦμε μία οἰκογέ­νεια, μία Ἀδελφότητα, τήν ἐν Χρι­στῷ ἀδελφότητα τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως. 

Τόν χρόνο πού πέρασε συμπλη­ρώ­θηκαν 25 χρόνια ἀπό τότε πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέ κατέστησε Μη­τροπολίτη τῆς Ἱερᾶς καί ἀπο­στολικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως. Με­­ρικοί ἀπό ἐσᾶς ἦταν ἤδη κλη­ρικοί, διάκονοι ἤ πρεσβύτεροι, ἄλλοι, οἱ περισσότεροι, δέχθηκαν τή χάρη τῆς διακονίας καί τῆς ἱερω­σύνης ἀπό τά χέρια μου. Σέ ὅλους ὅμως, νομίζω, ὅτι προ­σπά­θησα νά δείξω τήν ἴδια ἀγάπη καί τήν ἴδια πατρική μέριμνα καί στορ­γή, χωρίς διακρίσεις. Διότι ὅλοι εἶστε ἐξίσου συνεργάτες καί συγκυρηναῖοι τοῦ Ἐπισκόπου σας στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου, στό ἔργο τῆς διακονίας καί τῆς σωτη­ρίας τῶν ἀδελφῶν μας, στό ἔργο στό ὁποῖο μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός νά διακονοῦμε, δανείζοντας τά χέρια μας στή χάρη του καί μεταποιώ­ντας μας σέ ἀγωγούς τῆς εὐλογίας του πρός τούς συνανθρώπους μας. Ἄλλωστε Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, καί ἐμεῖς εἴμεθα μόνο «εἰς τύπον καί τόπον» του ἤ «εἰς τύπον καί τόπον τῶν ἁγίων ἀπο­στό­λων» του. 

Ὁ σκοπός τῆς διακονίας μας εἶ­ναι κοινός καί εἶναι σημαντικός, διότι διά τῆς διακονίας μας δέν ἐργαζόμεθα μόνο τή σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας ἀλλά καί τόν προ­σω­πικό μας ἁγιασμό. Καί εἶναι ἀναγκαῖο νά εἴμεθα καί νά αἰσθα­νόμεθα ἑνωμένοι μεταξύ μας, στηρίζοντας ὁ ἕνας τόν ἄλλον στό ἔργο τοῦ Θεοῦ, διότι «ἀδελφός ὑπ᾽ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά καί τετειχισμένη», ἰδιαιτέ­ρως στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία πολλές εἶναι οἱ ἀντιξοό­τη­τες καί οἱ δυσκολίες τίς ὁποῖες καλεῖται νά ἀντιμετωπίσει ὁ κάθε κληρικός στό ἔργο καί τή διακονία του.

Τό ἔργο τό ὁποῖο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιτελέσθηκε τά εἰκοσιπέντε αὐτά χρόνια δέν θά ἦταν δυνατόν νά γίνει χωρίς τή ἁρμονική συνερ­γασία ὅλων σας, καί μεταξύ σας καί μέ τόν Ἐπίσκοπό σας. Διότι, ὅπως ἐπαναλαμβάνω συχνά, δέν εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά τά κάνει ὅλα. Ἡ συνεργασία, ἡ σύμ­πνοια, ἡ διάθεση, ἡ προθυμία, ἡ ταπείνωση εἶναι στοιχεῖα πού κά­νουν τό ἐκκλησιαστικό ἔργο νά προχωρεῖ καί νά προοδεύει πρός δόξαν Θεοῦ καί σωτηρία τῶν ἀδελ­φῶν μας. Διαφορετικά, ἐάν ὁ καθένας ἀσχολεῖται μέ τίς ὑποθέ­σεις του, μέ τήν ἐνορία του, μέ τό ἔργο του, ὅσο καλός καί ἐάν εἶναι, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχει ὅσα θά ἐπιτύχει μέ τή συνεργασία ἀλλά καί μέ τήν εὐγενῆ ἅμιλλα μέ τούς ἀδελφούς του. 

Καί δοξάζω τόν Θεό, γιατί στά εἰκοσιπέντε χρόνια πού πέρασαν θά μποροῦσα νά πῶ ὅτι καί καλή συνεργασία ὑπῆρξε καί ζῆλο καί διάθεση νά κάνουμε ὅλοι κάτι κα­λύτερο, κάτι περισσότερο, ὄχι γιά νά ξεχωρίσουμε ἀπό τούς ἀδελ­φούς μας κληρικούς ἀλλά γιά νά προσ­φέρουμε ὅλοι μαζί κάτι πε­ρισ­σότερο στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους.

Γι᾽ αὐτό καί καθώς ὁλοκληρώ­θη­καν ἤδη οἱ ἐκδηλώσεις γιά τό ἀρ­γυρό Ἰωβηλαῖο τῆς ταπεινῆς μου ἀρχιερατείας, θά ἤθελα νά ἐκφρά­σω πρός ὅλους σας καί ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου τίς εὐχαρι­στί­ες μου γιά τήν προσφορά σας, γιά τήν ἀγάπη σας, γιά τόν σεβα­σμό σας, γιά τή συνεργασία σας, γιά τήν προθυμία σας. Πρός ἄλ­λους γιά περισσότερα χρόνια καί πρός ἄλλους γιά λιγότερα. Αὐτό ὅμως δέν ἔχει καί τόση σημασία, γιατί πάνω ἀπό ὅλα ὁ καθένας σας γνωρίζει πόσο συνέβαλε σέ αὐτή τήν κοινή προσπάθεια τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀλλά καλύτερα ἀπό ὅλους τό γνωρίζει ὁ Κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, στόν ὁποῖο καί ὅλοι θά δώσουμε λόγο κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως. 

Ὅλοι ὅμως, στό μέτρο τῆς εὐθύ­νης πού εἶχε ἀναλάβει ὁ καθένας, προσφέρατε ὅ,τι μπορούσατε γιά νά ἀνταποκριθεῖτε στή διακονία σας, γιά νά ἀνταποκριθεῖτε στίς προσδοκίες τοῦ Ἐπισκόπου σας, ὁ ὁποῖος βεβαίως δέν ζητοῦσε ὅ,τι ζητοῦσε γιά τόν ἑαυτό του ἤ γιά τήν προσωπική του προβολή, ἀλ­λά γιά τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, γιά τή διακονία τῶν ἀδελφῶν μας. 

Σᾶς εὐχαριστῶ, λοιπόν, ὅλους γιά ἀκόμη μία φορά γιά τή δια­κο­νία σας, γιά τούς κόπους σας, γιά τή μέριμνά σας γιά τό ἔργο, καί, ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρωτοκο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος Παῦλος, δέν σᾶς εὐχαριστῶ μόνο ἐγώ, ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία. 

Καί αὐτό δέν εἶναι σχῆμα λόγου, εἶναι ἀλήθεια, διότι τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται ἀνά τούς αἰῶνες διά τῶν διακόνων της, διά τῶν κληρικῶν της. Καί ἐάν καί στήν τοπική μας Ἐκκλησία συνε­χί­ζεται καί σέ καιρούς χαλεπούς, σέ καιρούς κατά τούς ὁποίους ἐπλη­θύνθη ἡ ἁμαρτία, καί τά εἰκο­σι­πέντε αὐτά χρόνια τόσοι νέοι ἄνθρωποι ἀποφάσισαν νά διακο­νή­­σουν τόν Θεό ἐνδυόμενοι τό ράσο, πολλοί μάλιστα καί ἄμισθοι, τόσα νέα παιδιά βρέθηκαν κοντά στήν Ἐκκλησία καί θέλη­σαν νά διακονήσουν καί αὐτά τούς ἱερεῖς μας, τόσοι μοναχοί καί μοναχές γέμισαν τά ἀκατοίκητα μοναστή­ρια μας, τόσοι ναοί ἐγκαινιά­σθηκαν εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τιμή τῶν ἁγίων του, ὅλα αὐτά εἶναι εὐλογίες πού ἐπεδαψίλευσε ὁ Θεός καί γιά τούς δικούς σας κόπους.

Ἄς μοῦ ἐπιτρέψετε, σάν ἕνα εἶδος ἀπολογισμοῦ αὐτῆς τῆς εἰκοσιπε­νταε­τίας πού συμπληρώθηκε, νά πῶ μερικούς ἀριθμούς, ὥστε νά συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τό μέγεθος τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἀπό τό 1994, λοιπόν, μέχρι καί τό 2019 χειροτονήθηκαν 103 νέοι εἰσῆλθαν στόν ἱερό κλῆρο καί ἔλαβαν τόν βαθμό τοῦ διάκονου. Ἑκατό χειροτονήθηκαν πρεσβύτε­ροι, συνολικά δηλαδή τελέσθηκαν 116 χειροτονίες στήν Ἱερά Μη­τρό­πολή μας. Ἀκόμη, δόθηκαν 260 ὀφφίκια σέ ἀδελφούς μας κληρι­κούς καί χειροθετήθηκαν 214 συνο­λικά ἀναγνῶστες. 

Στίς Ἱερές Μονές τῆς ἐπαρχίας μας τελέσθηκαν 86 κουρές-ρασο­ευχές καί 14 μοναχοί καί μοναχές ἔγιναν μεγαλόσχημοι. Κατά τό ἴδιο διάστημα ἐγκαινιάσθηκαν 48 ναοί, ἄλλοι νεόδμητοι, οἱ περισσό­τεροι, καί ἄλλοι παλαιοί, οἱ ὁποῖοι ἀπεκατεστάθησαν ἤ συντηρήθη­καν.

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί οἱ πρε­σβεῖες τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστό­λου Παύλου μᾶς ἀξίωσαν νά ζή­σουμε ὅλες αὐτές τίς εὐλογίες στή ζωή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλη­σίας, μαζί μέ ὅλες τίς ἄλλες πού θυμη­θήκαμε πρίν ἀπό μερικές ἑβδομά­δες στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῶν δύο Ἰωβηλαίων.

Ἡ δοξολογία, ἡ τιμή καί ὁ ἔπαι­νος ἀνήκουν στόν Θεό, διότι χωρίς τή δική του χάρη τίποτε δέν εἶναι ἐφικτό. Ἐμεῖς ὅ,τι καί ἐάν ἐπιτύ­χαμε, ὅ,τι καί ἐάν κατορθώσαμε, τό ἐπιτύχαμε μέ τή δική του βοή­θεια καί ἐνίσχυση. Καί ὅπως εἶπα καί σέ κάποια ἄλλη εὐκαιρία, ἔχου­με χρέος νά συνεχίζουμε, μέ περισσότερο ζῆλο καί μεγαλύτερη ζέση, νά ἐργαζόμεθα τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τό ἔργο τῆς διακονίας τῶν ἀδελφῶν μας, τίς ψυχές τῶν ὁποίων μᾶς ἔχει ἐμπι­στευθεῖ ὁ Θεός, χωρίς νά ἐπα­ναπαυόμεθα ἤ νά ἀρκούμεθα ποτέ σέ ὅσα κάναμε, πολύ δέ περισ­σό­τερο νά ὑπερηφανευόμεθα γι᾽ αὐ­τά. 

Καί ἐάν ὁ Πατήρ ἡμῶν, ὅπως λέ­γει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «ἕως ἄρ­τι ἐργάζεται», ἔχουμε καί ἐμεῖς πο­λύ μεγαλύτερο χρέος νά ἐργαζό­μεθα «ἵνα τελειώσωμεν αὐτοῦ τό ἔργο», ὥστε καί ἐδῶ στή γῆ νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία του πάντοτε, ἀλλά καί νά ἀξιω­θοῦμε μελλοντικά νά λάβουμε τόν μισθό τῶν πιστῶν καί φρονίμων οἰκονόμων του. 

Αὐτήν τήν προσπάθεια σᾶς πα­ρακαλῶ νά συνεχίσουμε ὅλοι μας καί τή νέα χρονιά καί εὔχομαι πα­τρικά ἡ χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά μᾶς συνοδεύει καί νά μᾶς ἐνισχύει καί τόν νέο ἔτος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ