Σκιρτήσαμε όλοι από χαρά και αγαλλίαση στο άκουσμα της προγραμματισμένης μας εκδρομής: Προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Ένα ταξίδι ξεχωριστό, μια παρέα και μια σχέση αγαπητική για να προσκυνήσουμε τον τόπο που εστάθησαν οι πόδες του Κυρίου… για να πάρουμε μαζί του τον δρόμο προς Εμμαούς, να κουβεντιάσουμε μαζί του… να συνδειπνήσουμε, να βρεθούμε κοντά πολύ κοντά, να ανοιχτούν τα μάτια της καρδιάς μας… και ας τον χάνουμε μετά…
Έτσι λοιπόν με την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Κυδωνίας και Αποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνού και με τους σεβαστούς πατέρες πατέρα Εμμανουήλ εφημέριο Αλικιανού, πατέρα Αντωνίου εφημέριο Τσικαλαριών και πατρός Γεωργίου εφημέριο Αγίας Μαρίνας ξεκινήσαμε για να φτάσουμε τον άφθαστο .. σαν διψασμένα ελάφια που αναζητούν το τρεχούμενο νερό… έτσι και η ψυχή μας… σε αποζητάει Θεέ μου.
Πρώτο μας βράδυ στο χωριό των ποιμένων (Μπέτ Σαχούρ)στα Αραβικά χίλια μέτρα ανατολικά της Βηθλεέμ.
Βηθλεέμ ετοιμάζου… πλησιάζουν Χριστούγεννα, ψιλόβροχο μια παγερή νύκτα και για σένα Χριστέ μου δεν υπάρχει κατάλυμα να σε φιλοξενήσει.. για μας όμως υπάρχει «τόπος εν τω καταλύματι» με την φροντίδα του τουριστικού μας γραφείου ΙΟ Tours του κ. Αλέξη Παπαμιχελάκη.
Μια νύχτα που τα έχει όλα… αστέρια και Μάγους, Ποιμένες και αγγέλους, μια μητέρα λεχώνα να φεύγει στη προσφυγιά, να θηλάζει ως θεογάλακτο τροφούσα τον άρτο της ζωής… Εκεί στην έρημο του Ιορδάνη στον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη… Εκεί που η Ελλάδα-η Ορθοδοξία γίνονται ένα … ένα και εμείς μπροστά στη φάτνη των αλόγων ψέλνουμε… Δεύτε είδομεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός…
Το ταξίδι βέβαια συνεχίζεται. Μπορεί να είναι ένα όνειρο … ακολουθούμε όμως από κοντά … Εκεί στην έρημο του Ιορδάνη «αυτόν που εν τη προλαβούση εορτή νήπιον είδομεν εν τη παρούση τέλειον ορώμεν».
Ο Ιορδάνης ποταμός μπροστά μας θολός στα γήινα μάτια μας… Απέναντι στα είκοσι μέτρα η Ιορδανία, εκατοντάδες προσκυνητές παρακολουθούν την Τελετή του Αγιασμού «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…». Οι προσκυνητές συμβολικά «λούζονται ιορδάνεια ρείθρα…», ο Σήφης, ο Αργύρης, ο Στέλιος, η Άννα, η Μαρία κ.α.. Όλοι μας νοιώθουμε να ανοίγουν οι ουρανοί… οι ουράνιοι που τόσο δύσκολα ανοίγουν…
Ζούμε το θαύμα … τη χαρά, σε τόπους που υπάρχει μίσος, νοιώθουμε μεγάλη αγάπη. Καλεσμένος ο Χριστός στο Γάμο της Κανά καλεσμένοι όμως κι εμείς…στο πρώτο θαύμα του Χριστού μας… τελειώνει το κρασί ο Χριστός όμως γεμίζει τις υδρίες έως άνω… η χαρά συνεχίζεται και στο μεγάλο γκρουπ των ιερέων με τις οικογένειές τους από τη Μολδαβία «σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει».
Σίγουρα πηγαίνοντας στο δρόμο για τα Ιεροσόλυμα δεν μπορείς να μιλήσεις για τουριστικό προορισμό. Το χώρο δεν κατακλύζουν τουρίστες αλλά προσκυνητές από όλο τον κόσμο, όλα τα χρώματα και όλες τις φυλές που θέλουν να πατήσουν «τα άγια χώματα».
Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε την μία ημέρα από την άλλη, ίσως όλα να είναι μία ημέρα.. η όγδοη ημέρα.
Μπροστά μας τα τείχη της Ιερουσαλήμ, η σφραγισμένη Χρυσή Πύλη… από εδώ πέρασε ο Χριστός… εδώ ακούστηκαν τα Ωσαννά… απέναντι ο κήπος της Γεσθημανής, η ελιά που δάκρυσε ο Χριστός, ο τόπος της προδοσίας. Είμαστε και εμείς Χριστέ μου εδώ…
Και λίγο πιο πάνω η πύλη των Λεόντων και στο βάθος του δρόμου το Πραιτώριο… Από μακριά ακούγονται οι φωνές του όχλου προς τον Πιλάτο «Σταυρωθήτω». Η φυλακή του Χριστού και η οδός του μαρτυρίου…Από αυτό το σημείο ο Χριστός σηκώνει το Σταυρό στους ώμους του μαζί με τις δικές μας αμαρτίες και δεν υπάρχει από μας κανένας Σίμων.
Ψηλά ο Γολγοθάς, η σταύρωση, τα Θεία Πάθη, το μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου, η Αποκαθήλωση και … η Ζωή εν Τάφω κατετέθης Χριστέ…
Σάββατο προς Κυριακή όλοι συμμετέχουμε στην αγρυπνία έξω από τον Ναό της Αναστάσεως. Τριάντα ιερείς από όλα τα μέρη του κόσμου γύρω από το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου. Έξι ιερείς μεταξύ αυτών ο π. Εμμανουήλ και η ταπεινότητά μου συλλειτουργούμε μέσα στο κουβούκλιο με τον πατριώτη μας Άγιο Κονσταντίνης και κάνουμε προσκομιδή στο Τάφο του Χριστού…
Οι ευλογίες πέραν από τις προσδοκίες μας…Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός.
Το Χριστός Ανέστη ακούγεται παντού. Είναι το μάννα, η τροφή του κόσμου…η χαρά από το κενό μνημείο.
Αλήθεια … τον συναντήσαμε τον Χριστό και στα ασκητήρια Αγίου Σάββα, Αγίου Θεοδοσίου, Χοζεβά Σαραντάριου, Βηθανία, Θαβώρ και εκεί στη λίμνη της Τιβεριάδος να ψάχνει τους σημερινούς του μαθητές. Βέβαια το πλοίο της καρδιάς μας κλυδωνιζόμενον υπό των κυμάτων: ην γαρ εναντίον ο άνεμος»… και ο γλυκός τούτος Ιησούς να περπατά στα κύματα και να μας λέει «μη φοβείσθε. Θα έρθει του πόνου η άνοιξη… και τα μύρα της χαράς» …μου απλώνει το χέρι… και τότε ξύπνησα. Ήταν η εκδρομή μας στα Ιεροσόλυμα. Ευχαριστούμε Αλέξη και Κυριάκο για όλα. Δεν ήταν όνειρο…
για όλες τις φωτογραφίες Εδώ
Αναρτήσεις
