Πολλά ακόμα θα μπορούσε ο νους να καταγράψει στο χαρτί. Ας πάμε όμως στο παρόν μας. Παρόλη την αγιότητα της εντολής, ο άνθρωπος με σκοτισμένο το νου και αμαυρωμένη την εικόνα του εκ της αμαρτίας, δυστυχώς στις μέρες μας, διαστρέφει και αυτόν τον εκ Θεού γνήσιο λόγο για την Νηστεία.
Έτσι, παύει να νηστεύει. Η μη Νηστεία όπως την ορίζει η Εκκλησία, είναι για τον άνθρωπο μισή αμαρτία. Ναι! Μην σκανδαλίζεστε! Το να μη νηστεύει κάποιος είναι μισή αμαρτία. Το πλήρωμα της μέγιστης αμαρτίας συντελείται στην αιτιολόγηση για το ότι κάποιος δεν νηστεύει:
Ακούμε: «Τα εισερχόμενα δεν βλάπτουν! Τα εξερχόμενα είναι αμαρτία». Ποίος το λέει αυτό πλανεμένε μου άνθρωπε; Ο Θεός δεν μίλησε για Νηστεία εξερχομένων σε εκείνη την πρώτη εντολή στον Αδάμ. Τα εισερχόμενα απαγόρευσε. Γιατί άραγε; Η απάντηση απλή. Γιατί όταν ταυτίσεις το θέλημα σου στο θέλημα του Θεού στα απλά και καθημερινά, δεν σφάλεις στα μεγάλα και πολύπλοκα.
Ακούμε: «Καλύτερα να φας μια μπριζόλα, παρά πέντε πιάτα φακές!» Ποιός το λέει αυτό μπερδεμένε μου άνθρωπε; Νηστεία κάνει αυτός που θα φάει τα πέντε πιάτα φακές και όχι την μπριζόλα. Μπορεί ο τρόπος της Νηστείας του να μην είναι ο ιδανικός, όμως αυτός κάνει υπακοή στην Εκκλησία και στην εντολή του Θεού. Αυτός που τρώει την μπριζόλα, αυτονομείται στην εγωκεντρικότητα της επιλογής του!
Ακούμε: «Καλή η Νηστεία. Καλή ευκαιρία και για δίαιτα!». Ποιός το είπε αυτό παθιασμένε μου άνθρωπε; Η Νηστεία είναι για να μας απαλλάσσει από τα πάθη μας. Αν είναι να την υποτάξουμε στα πάθη μας είναι άχρηστη. Η Νηστεία δεν είναι δίαιτα, είναι άσκηση στην υπακοή μας προς τον Θεό και την Εκκλησία του και όχι συνταγή προσαρμογής στον διαιτολόγο και το ιατρείο του.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΔΩ
Αναρτήσεις
