Η εορτή του Αγίου Λαζάρου στο Διαβατό Ημαθίας, (ΦΩΤΟ).

Το Σάββατο του Λαζάρου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Διαβατού.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στον εορτάζοντα εφημέριο της Ενορίας π. Λάζαρο Μουρατίδη.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

«Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή».

Κατά τή διάρκεια τῶν τριῶν ἐ­τῶν τῆς δημόσιας ζωῆς τοῦ Χρι­στοῦ λίγες εἶναι οἱ φορές κατά ὁποῖες ὁ Χριστός ἀναφέρεται στόν ἑαυτό του σέ πρῶτο πρόσωπο καί προσδιο­ρίζει τίς ἰδιότητες καί τά χαρακτη­ριστικά του. Καί μία ἀπό αὐτές εἶναι ἡ ἀναφορά του στό ση­μερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα.

Ὁ Χριστός συνομιλεῖ μέ τή Μάρ­θα, τήν ἀδελφή τοῦ φίλου του Λα­ζάρου, γιά τή ζωή καί τόν θάνατο. Ἡ Μάρθα παραπονεῖται γιά τή ζωή πού στερήθηκε ὁ Λάζα­ρος, γιατί ὁ Χρι­στός δέν ἦρ­θε ἐγκαί­ρως στή Βηθανία, καί τόν θάνατο πού τόν στέ­ρησε ἀπό τίς ἀδελφές του.

Ὁ Χριστός ὅμως ἀντί γιά ἄλλη ἀπάντηση, τήν καθησυχάζει λέγο­ντας ὅτι αὐτός εἶναι ἡ ζωή καί ἡ ἀνάσταση, γι᾽ αὐτό καί δέν χρει­ά­ζεται νά περιμένει τή μελλο­ντι­κή ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, προ­κειμέ­νου νά ἀναστηθεῖ ὁ ἀδελφός της.

Ἡ Μάρθα ἀδυνατεῖ νά κατα­νοή­σει τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Ἰη­σοῦ, ἀδυνατεῖ νά κατα­νοήσει πῶς μπορεῖ νά μήν ἐπηρεάζεται ἡ ζωή ἀπό τόν θάνατο, καί πῶς μπορεῖ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν νά συμβεῖ πρίν ἀπό τήν «ἐσχά­τη ἡμέρα». Ἀλλά ὁ Χριστός δέν περιμένει νά κα­τανοήσει τά λόγια του ἡ Μάρθα, γι᾽ αὐτό καί τῆς δείχνει μέ τίς πρά­ξεις του τί ἐννοεῖ, καλώντας την συγχρόνως νά πιστεύσει ὅτι αὐτός εἶναι ὄντως «ἡ ζωή καί ἡ ἀνά­στ­α­σις». Ἡ πίστη, ἄλλωστε, στήν ἀλή­θεια αὐτή, τήν ὁποία προνο­μι­α­­κά ἀπο­καλύπτει ὁ Ἰησοῦς στίς ἀδελ­φές τοῦ Λαζάρου, εἶναι προτι­μό­τε­ρη ἀπό τή λογική κατανόησή της.

«Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάσταση καί ἡ ζωή».

Ὁ Χριστός δέν ἀναφέρεται μόνο στή μελλοντική ἀνάσταση ἀλλά καί σέ αὐτή πού χαρίζει σέ κάθε ἄν­­θρωπο πού ζεῖ στόν κόσμο ἀλλά εἶναι νεκρός ἤ κινδυνεύει νά νε­κρω­­θεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία.

Ὁ σωμα­τικός θάνατος εἶναι ἡ συ­νέπεια τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πα­ρακοῆς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἡ προειδοποίηση τοῦ Θεοῦ πρός τούς πρωτοπλάστους εἶναι ὅτι τήν ἡμέ­ρα πού θά δοκιμάσουν τόν καρ­πό τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, τόν ὁποῖο τούς εἶχε ἀπαγορεύσει, θά πεθάνουν. «Οἵαν ἡμέραν φά­γητε, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε», τούς εἶχε πεῖ.

Καί ὁ θάνατος στήν περί­πτω­ση αὐτή δέν ἦταν μία τιμωρία πού ἐπέβαλε ὁ Θεός, ἀλλά ἦταν ἡ συ­νέ­πεια τῆς παρακοῆς, ἦταν ἡ θε­ληματική τους ἀπομά­κρυν­ση ἀπό τόν Θεό, τήν πηγή τῆς ζωῆς, ἡ ὁ­ποία ταυτίζεται μέ τόν ψυχικό καί πνευματικό θάνατο.

Καί αὐτόν τόν θάνατο πού διευ­ρύν­θηκε καί μέ τόν σωματικό, γιά νά μήν παραμείνει τό κακό ἀθά­να­το, κληροδότησαν οἱ πρωτό­πλα­­στοι στό ἀνθρώπινο γένος· καί ἀπό αὐτόν τόν θάνατο μᾶς ἀνιστᾶ πρω­τίστως ὁ Χριστός καί μᾶς χα­ρίζει τή ζωή.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ ψυχική καί πνευ­μα­­τική ἀνάσταση πού μᾶς χαρίζει δέν συνδέεται μέ τόν φυσικό καί σωματικό θά­νατο, τόν ἀναιρεῖ ὅ­μως, γιατί αἴρει τίς συνέπειες πού τόν προκαλοῦν, δηλαδή τήν ἁμαρ­τία.

Καί μπορεῖ στή συνέχεια ὁ φυ­σι­κός θάνατος νά ἐπέρχεται, για­τί ἀποτελεῖ χαρακτηρι­στι­κό τῆς ἀν­θρω­­πίνης φύσεως, ἀλλά δέν εἶναι ὁριστικός, δέν εἶναι μόνιμος, κα­θώς δέν συνοδεύεται ἀπό τόν πνευ­­ματικό καί ψυχικό θάνατο πού ἐπιφέρει ἡ ἁμαρτία.

«Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή».

Οἱ λόγοι τοῦ Χριστοῦ πρός τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, οἱ ὁποῖοι ἐπι­βεβαιώνονται μέ τήν ἀνά­σταση τοῦ τετραη­μέ­ρου νεκροῦ, ἀποτε­λοῦν, ἀδελφοί μου, μία ἰσχυρή δια­­­­βεβαίωση καί γιά μᾶς. Μία δια­βε­βαίωση ὅτι ὁ «θάνατος οὐκέτι κυριεύει», ὅπως λέει καί ὁ ἀπό­στο­­λος Παῦλος, ὅτι δηλαδή δέν ἔχει καμία ἐξουσία καί καμία κυ­ρι­αρ­χία ἐπάνω μας, ἐφόσον ἐμεῖς εἴμεθα συνδεδεμένοι μέ τόν Χρι­στό ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀνάσταση καί ἡ ζωή. Ἐφόσον ἐμεῖς μέ τήν ἐν Χρι­στῷ ζωή μας καί τή μετοχή στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας βιώσουμε τήν ἀνάσταση πού μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός.

«Νεκρούς ὄντας τοῖς παραπτώ­μα­σι συνεζῳο­ποίησε τῷ Χριστῷ», μᾶς λέγει καί πάλι ὁ πρωτο­κο­ρυ­φαῖος ἀπό­στο­λος.

Ἄς φροντίσουμε, λοιπόν, νά μήν ἀφήσουμε τά ἐλαττώματα, τίς ἀδυ­­ναμίες μας καί τά πάθη μας νά νεκρώσουν τήν ψυχή μας, ἀλλά ἄς προσπαθήσουμε νά τά νεκρώ­σου­με ἐμεῖς μέσα στήν ψυχή μας μέ τόν πνευματικό ἀγώνα, τή μετά­νοια καί τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς προσφέρει διά τῆς Ἐκκλη­σίας καί τῶν μυστηρίων του, ὥστε ζώντας ἀπό αὐτή τή ζωή τήν ἀλη­θινή ζωή πού μᾶς χαρίζει μέ τήν ἀνάσταση ὁ Χρι­στός, νά ἀξιωθοῦ­με καί τῆς αἰω­νίου ζωῆς, τήν ὁ­ποία ἀπο­λαμ­βά­νει τώρα καί ὁ ἐκ νεκρῶν ἀνα­στάς τετραήμερος Λά­ζα­ρος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ