Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στον πολιούχο Βεροίας. (φωτό).

Την Κυριακή 28 Ιουνίου το πρωί τελέστηκε στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας πολυαρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλοχίου και με τη συμμετοχή 14 αρχιερέων που λαμβάνουν μέρος στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο των ΚΑ΄Παυλείων είτε ως εκπρόσωποι, είτε ως εισηγητές ή σύνεδροι.

Στον όρθρο χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης κ. Ιουστίνος ενώ  το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων ο οποίος τόνισε:

«Ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερ­ναούμ προ­σ­ῆλ­θεν αὐτῷ ἑ­κατόν­ταρ­χος παρακα­λῶν αὐ­τόν καί λέ­γων· κύριε, ὁ παῖς μου βέ­βληται ἐν τῇ οἰ­κίᾳ πα­ραλυτικός, δει­νῶς βα­σανιζόμε­νος».

Στήν εἴσοδο τῆς Κα­πε­ρναούμ μᾶς μεταφέρει τό σημερινό εὐαγγε­λι­κό ἀνάγνωσμα. Ἐκεῖ πού ἕνας πα­τέρας ἐκθέτει τόν πόνο του στόν Χρι­στό. Ἐκεῖ πού ἕνας ἑκα­τόνταρ­χος, παρα­μερί­ζο­ντας τίς ὅποιες προκα­τα­λήψεις, ἱκετεύει γιά τό παιδί του.

Εἶναι ἄγνωστο πόσον καιρό ἤ πό­σα χρόνια ἦ­ταν παράλυτο τό παιδί τοῦ ἑκατοντάρχου, ὅ­μως ἐκεῖνος τό ἀντι­με­τώπιζε μέ ὑπο­μονή καί καρτερία, ὅπως καί τώ­ρα πού παρακαλεῖ τόν Χριστό νά ἐπέμβη.

Τό αἴτημά του εἶναι συγ­κρατη­μένο· εἶναι δια­­κριτικό. Δέν θέλει νά ἐπιβαρύνει τόν Χρι­στό. Δέν θέ­λει νά τοῦ μεταβάλει τό πρό­γραμ­­μα. Διστάζει νά τόν ὑπο­δεχθεῖ στήν οἰκία του, γιατί δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἱκανό γιά νά τόν φιλοξενήσει ὑπό τήν στέγην του.

Ἡ ψυχραι­μία πού δεί­χνει ὁ ἑκα­τόνταρχος καί ἡ λογική πού κυ­ρι­αρ­χεῖ στήν ἀντίδρασή του στόν διάλογό του μέ τόν Χριστό, ἀπο­δει­κνύει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμε­τω­πί­ζει τήν τραγική κατάσταση τοῦ παιδιοῦ του. Δέν θρη­νεῖ, δέν ὀδύρεται, δέν κραυγάζει, δέν δια­μαρτύρεται, δέν πανι­κο­­βάλεται. Παρακαλεῖ μέ εὐπρέπεια καί ἠρε­μία. Καί δέν εἶναι αὐτό ἀδια­φο­ρία ἤ ψυχρότη­τα ἔναντι τῆς ἀσθενείας τοῦ παι­διοῦ του. Δέν εἶ­ναι πα­ραίτηση ἀπό τήν προ­σπά­θεια γιά θερα­πεία. Εἶναι ὁ τρό­πος μέ τόν ὁποῖο ἀντιμε­τω­πί­ζει ὁ ἑκατόνταρχος τήν ὀδυ­νηρή δοκι­μασία του.

Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλ­λος ἀπό τήν ὑπο­μο­νή καί τήν καρτερία. Για­­τί ὅταν ὑποφέρεις, ὅταν ἀντι­με­τωπίζεις κά­­τι τό­σο σκληρό ὅσο ἡ πα­ρα­λυσία τοῦ παιδιοῦ σου, δύσκολα μπορεῖς νά ἐλέγξεις μέ ἄλλο τρόπο τά συναισθήματά σου. Δύσκολα μπορεῖ νά κυ­ριαρ­χήσει ἡ λο­γι­κή στό θυμικό, ἐάν δέν ὑπάρ­χει κάτι ἄλλο πού νά μπορεῖ νά σέ κάνει νά ἀντέξεις, πού νά μπορεῖ νά σέ στηρίξει γιά νά στα­θεῖς ὄρ­θιος, πού νά μπο­ρεῖ νά σέ κάνεις νά προσ­βλέπεις σέ κάτι κα­λύτερο. Καί αὐτό εἶναι μόνο ἡ ὑπο­μονή καί ἡ καρτερία. Ἡ ὑπομονή πού στη­ρίζε­ται στήν πί­στη καί ἀν­τα­νακλᾶ τήν ἐλπίδα.

Γι᾽αὐτό καί ὁ ἑκατόν­ταρ­χος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικο­πῆς, ὅταν πληροφορεῖται τήν ἄφι­ξη τοῦ Χριστοῦ, σπεύδει νά ζη­τήσει τή βοήθειά του. Γιατί πι­στεύει.

Γι᾽ αὐτό σπεύδει νά τόν ἱκετεύσει νά θε­ρα­πεύσει τόν υἱό του, ἔστω καί ἄν θεωρεῖ ὅτι δέν εἶναι ἄξιος νά τόν δεχθεῖ στήν οἰκία του. Γιατί ἐλπίζει.

Ἔτσι ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία του γίνονται τά μέσα μέ τά ὁποῖα ὁ ἑκατόνταρχος ὑπερ­βαί­νει τή δυ­σκολία καί τήν ὀδύνη τῆς ἀσθε­νείας τοῦ παιδιοῦ του καί ἐπι­­­­τυγ­χάνει ἐν τέλει τή θερα­πεία του.

Αὐτή ἡ ὑπομονή καί ἡ καρτερία πού μᾶς πα­ρου­­σιάζει τό εὐαγ­γελι­κό ἀνάγνωσμα μέ τό πα­ράδειγμα τοῦ ἑκα­το­ν­­τάρχου καί τῆς θε­ρα­πείας τοῦ παραλύτου υἱοῦ του ἀποτελεῖ καί τό θέμα τῶν φετινῶν ΚΑ´ Παυ­λείων καί τῶν ἐκ­δη­λώ­σεων πού πραγ­μα­­το­ποιοῦνται αὐ­τόν τόν μῆνα στήν Ἱερά Μη­τρό­πολή μας, ἀλλά καί τοῦ Διεθνοῦς Ἐπι­στημο­νι­κοῦ Συνεδρίου πού καί φέτος ὀργανώ­σα­με πρός τιμήν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλη­σίας, ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Παύλου.

Καί τό εὐαγγελικό μή­νυμα ἔρ­χεται νά ἐνι­σχύ­σει ὅσα ἀκού­σα­με ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες σχετικά μέ τίς δύο ἀρε­τές, τήν ὑπομονή καί τήν καρτερία. Ἔρχεται νά μᾶς ἐνισχύσει στήν προσπάθειά μας νά οἰκει­ωθοῦμε τήν ἀρετή τῆς ὑπο­μο­νῆς καί τῆς καρτερίας, γιατί ἀποτε­λοῦν τό μόνο μέσο γιά νά ἀντιμετωπίσουμε καί νά ὑπερ­βοῦμε καί ἐμεῖς τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες πού ἀντιμετωπί­­ζουμε καί ὡς ἄτομα καί ὡς κοι­νω­νία καί ὡς ἔθνος. Ἔρχεται νά μᾶς ἐνι­σχύ­σει τήν πίστη καί τήν ἐλ­πίδα μας στόν Θεό, στήν ὁποία στη­ρίχθηκε ὁ τιμώμενος πρωτο­κο­ρυ­φαῖος ἀπόστολος Παῦ­λος, ἀλλά καί ἡ ἁγία βασιλίς Ὑπομονή, τῆς ὁποίας τήν εὐλογία ἀπολαμ­βά­νουμε αὐτές τίς ἡμέρες αὐτές διά τῆς πα­ρουσίας τῆς τι­μίας καί χαρι­τοβρύτου αὐ­τῆς καρᾶς, τήν ὁποία ἐκό­μισε στήν Ἱερά Μη­τρόπολή μας ἡ ἀγάπη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μη­­­­τροπολίτου Κορίν­θου κ.κ. Διονυσίου.

Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας, ὅπως εὐχαρι­στῶ καί ὅλους τούς ἄλ­­λους Σε­βασμιωτάτους καί θεο­φιλεστάτους ἐκ­προ­σώ­πους τῶν πρε­σ­βυ­­γενῶν καί νεω­τέ­ρων Πα­τριαρ­χείων καί τῶν Αὐτο­κε­φάλων Ἐκ­κλη­σιῶν καί τούς Σεβα­σμι­ωτάτους εἰ­­ση­γητές τοῦ Διεθνοῦς Ἐπιστημο­νι­κοῦ Συνε­δρίου μας, πού λαμ­πρύ­νουν μέ τή συμ­μετοχή τους τό σημε­ρινό πολυ­αρχιερα­τι­κό συλλεί­τουρ­­γο καί ὅλες τίς ἐκ­δηλώσεις πρός τι­μήν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλησίας, οὐρα­νο­βάμο­νος ἀπο­στό­λου Παύλου, τοῦ ὁποίου οἱ πρεσβεῖες εὔ­χομαι νά στηρίζουν ὅ­λους μας στόν ἀγῶ­να τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρ­τερίας τῆς καθ᾽ ἡμέ­ραν ζωῆς μας.