λαού.
Στην ομιλία του αναφέρθηκε σε δύο σημεία, που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή, εξ αφορμής του έργου των Αγίων: «Η εορτή των Αγίων Αναργύρων μάς δίδει την ευκαιρία να σταθούμε πάνω σε βασικές αλήθειες της πίστεώς μας σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη υπόστασή μας. Η πρώτη και μεγάλη αλήθεια είναι ότι είμαστε ψυχοσωματικές οντότητες, όχι μόνο ύλη. Γι' αυτό και η σοβαρή ιατρική επιστήμη σήμερα παραδέχεται ότι η θεραπεία πολλών σωματικών ασθενειών εξαρτάται, εν πολλοίς, από την υγεία της ψυχής. Αυτό έπρατταν οι Άγιοι Ανάργυροι. Δε θεράπευαν μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή. Κοινωνούσαν Χριστό στους ανθρώπους.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ο απόλυτος σεβασμός στη ζωή του ανθρώπου από τη στιγμή της συλλήψεώς του. Σήμερα μεγάλη συζήτηση γίνεται για την έναρξη της ζωής και δεν είναι απλώς ιδεολογική, καθώς έχει μεγάλες και τραγικές, ενίοτε, συνέπειες. Η άρνηση ταύτισης της σύλληψης με την ολοκληρωμένη ανθρώπινη ύπαρξη δίδει τη δυνατότητα να σταματήσει μια κύηση και να στερηθεί ο νέος άνθρωπος το δικαίωμα να δει το φως του ήλιου. Η Εκκλησία υπερασπίζεται την ζωή του ανθρώπου από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι την τελευταία πνοή. Η ζωή είναι δώρο του Θεού δεν ανήκει σε μας, για να μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις για το ποιος θα ζήσει και ποιος όχι. Δυστυχώς, στην εποχής μας, η λεγόμενη οικονομία της ιατρικής περιφρονεί αυτές τις αλήθειες, αλλά, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και σήμερα Γιατροί που συνεχίζουν το παράδειγμα των Αναργύρων και η Εκκλησία μας αναδεικνύει Ιατρούς Αναργύρους, όπως ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός...».
Για την Εκκλησία μας ο άνθρωπος είναι ένα θαύμα, μια ζωντανή εικόνα του Θεού και αυτή καλούμαστε να διακονήσουμε, να σεβαστούμε, χωρίς διακρίσεις και διχαστικές λογικές, που δεν συνάδουν με την πίστη και την Ορθόδοξη Παράδοσή μας. Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς τον Χριστό ή τους Αγίους Αναργύρους να χωρίζουν τους ανθρώπους; Πρώτα τους θεράπευαν και μετά καλούσαν στον Χριστό. Αυτή είναι η παράδοσή μας, την οποία καλούμαστε να κάνουμε πράξη κυρίως στην εποχή μας, όπου θα μετρηθεί η πίστη μας, στο μέτρο της συμμετοχής μας στον πόνο των άλλων.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος εξήρε την συνεργασία των φορέων υγείας της πόλης μας με την Τοπική Εκκλησία, ενώ εξέφρασε την αγωνία του για το παρόν και το μέλλον του Νοσοκομείου Βόλου: «Περνάμε μεγάλη κρίση και καλούμαστε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπισή της με ενότητα και συνοχή. Και θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που συμβάλλουν στην προσπάθειά μας να σταθούμε επαρκώς στις ανάγκες των αδελφών. Πρώτα με το Κοινωνικό Φαρμακείο, με την συμβολή των φαρμακοποιών της πόλης, με το Κοινωνικό Ιατρείο, που λειτουργεί υπό την επίβλεψη του Ιατρικού Συλλόγου. Στο Νοσοκομείο μας, όμως, συντελείται ένας τεράστιος αγώνας. Οι ελλείψεις τεράστιες. Όσοι, όμως, έχουν μείνει δίνουν καθημερινά την μάχη ν' ανταποκριθούν στο έργο τους και να μην αφεθεί κανείς ασθενής στην τύχη του. Δε μπορεί, όμως, αυτό να συνεχιστεί επ' άπειρον. Πρέπει το Νοσοκομείο μας να ξαναβρεί την ζωντάνια του και τα στελέχη που χρειάζεται, για ν' ανταποκριθεί στις ανάγκες των ανθρώπων που προστρέχουν σ' αυτό. Από την πλευρά μου θα κάνω κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή· να ομιλώ, να εξηγώ, να αιτούμαι. Ελπίζω κάποιοι να ακούσουν. Ευχαριστώ, όμως, όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για το τιτάνιο έργο που επιτελούν».
Αναρτήσεις
