ΣΕ πρόσφατη
ανάρτηση, παρατήρησα την Ευρωπαϊκή Ένωση που είχε Λεπτομερής υποβάλει
κάποιες ιδέες για το πώς η θρησκευτική ελευθερία πρέπει να ενισχυθεί
εκτός των συνόρων της? και, επίσης, ότι έδωσε ακόμη το δικό πολλά του 28
μέλη της ευχέρεια στο χειρισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας. Αυτό δεν είναι απλά ένα υποθετικό σημείο.
Οι χώρες που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην ΕΕ να βρει τη διακυβέρνησή
τους, τα νομικά συστήματα και τις επιδόσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα
(συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής ελευθερίας) ελέγχονται στενά?
Στιγμή που θα αποσπάσουν μέσα από τις πύλες, τα slackens πίεσης.
Όπως συμβαίνει, υπάρχει ένα-θα είναι μέλη της ΕΕ των οποίων πρόσφατο ρεκόρ για τη θρησκευτική ελευθερία μπορεί να υπολείπονται του προτύπου το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και ένα αγοράκι υποκριτικά, αναμένει από τους επίδοξους γείτονές της. Εάν η χώρα ήταν ήδη στο εσωτερικό της πόρτας, θα μπορούσε να κατεβείτε πιο ελαφρά. Αλλά αυτό δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα. Η εν λόγω χώρα είναι η Μακεδονία, όπου μια διεθνώς αναγνωρισμένη χριστιανού επισκόπου έχει κλειδωθεί για τα τέλη που πολλοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακτιβιστών θεωρούν χαλκευμένες. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών λέει ότι είναι θύμα δίωξης? της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών Ονομάζεται για την απελευθέρωσή του? Διεθνής Αμνηστία αποκάλεσε κάποτε κρατούμενο συνείδησης.
Ποιος είναι αυτός; Στις 2 Ιουλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Jovan Vraniskovski της Οχρίδας (για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο που χρησιμοποιεί, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού κόσμου αναγνωρίζει) δόθηκε μια τριετή φυλάκιση για "υπεξαίρεση"? Δεδομένου ότι η τρέχουσα παραμονή του στη φυλακή (η τελευταία σε μια series) έχει διάρκεια 18 μήνες, φαίνεται ότι πρόκειται να παραμείνει φυλακισμένος μέχρι το τέλος του επόμενου έτους. Για να εξηγήσει παράξενη ιστορία του, βοηθά να πάει πίσω στο 1960, όταν οι σχέσεις μεταξύ των δημοκρατιών κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας ήταν ασταθής και ως επί το πλείστον πραγματοποιούνται από apparatchiks κόμμα πίσω από κλειστές πόρτες. Οι apparatchiks ελέγχονται σχεδόν όλα όσα συνέβησαν στη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της περιορισμένης θρησκευτική ζωή που το κομμουνιστικό σύστημα ανεκτή. Ως ένας τρόπος κοπής της Σερβίας κάτω στο μέγεθος, τα αφεντικά του κόμματος συμφώνησαν το 1967 ότι θα ήταν μια καλή ιδέα, αν η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε τη δική ορθόδοξη εκκλησία του, αντί να αποτελεί μέρος της Σερβίας μία.
Σύμφωνα Ορθόδοξη κανόνες, νέες εκκλησιαστικούς φορείς να αποκτήσουν την ανεξαρτησία συνήθως όχι μέσω κομμουνιστική fiat αλλά με τη συγκατάθεση της Εκκλησίας της μητέρας τους, καθώς και των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών το γύρο του κόσμου. Έτσι, όταν μια Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν δεόντως διακήρυξη, ποτέ δεν κέρδισε την πλήρη αναγνώριση από τα σερβικά μητρική της, ή οποιαδήποτε αναγνώριση από την παγκόσμια Ορθοδοξία. Το 2002, με το μαρξισμό μια μακρινή ανάμνηση, μια συνάντηση της Σερβίας και της πΓΔΜ επίσκοποι προσπάθησε να θεραπεύσει την παράβαση? Συμφωνήθηκε ότι η μακεδονική εκκλησία θα ευθυγραμμιστούν με τη σερβική ένα, και αμέσως να χορηγηθεί ευρεία αυτονομία.
Αλλά οι περισσότεροι από ιεράρχες της Μακεδονίας παραιτηθεί σύντομα αυτή τη συμφωνία. Σε μια χώρα που αγωνίζεται να εδραιώσει την ανεξαρτησία της στο πρόσωπο του μια πικρή διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με την ονομασία της, τίποτα λιγότερο από ένα πλήρως ανεξάρτητο εθνικής εκκλησίας φαινόταν αποδεκτό. Αλλά ένας ιεράρχης, ο Αρχιεπίσκοπος Jovan, κόλλησε από τη συμφωνία του 2002, και ως εκ τούτου θεωρείται από την παγκόσμια Ορθοδοξία ως επικεφαλής της μόνη νόμιμη Ορθόδοξη αρχή στη Μακεδονία, θεωρητικά βασίζεται στην πόλη δίπλα στη λίμνη της Οχρίδας. Οι ηγέτες της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας άποψη Jovan ως σχισματικούς - και αυτό με τη σειρά του είναι το πώς, και τον κόσμο Ορθοδοξία, να τα δείτε.
Τίποτα ασυνήθιστο για όλα αυτά. Ορθόδοξοι επίσκοποι έχουν ένα ρεκόρ διαμάχες για θέματα που φαίνονται απόκρυφες σε τρίτους. Ωστόσο, η θεραπεία του Αρχιεπισκόπου Jovan από τις αρχές των Σκοπίων φαίνεται σκληρή. Πρώτη περίοδό του στη φυλακή ακολούθησε τη σύλληψή του για τα ειδεχθή εγκλήματα, όπως για τον εορτασμό της Ευχαριστίας σε ένα ιδιωτικό σπίτι και τη διεξαγωγή της βάπτισης. Η τελευταία δοκιμή, η οποία οδήγησε επίσης σε ποινές με αναστολή για τη μητέρα και την αδελφή του και μια ντουζίνα εξέχοντα μέλη της οργάνωσης εκκλησία του, πήρε μια περίεργη στροφή την τελευταία ημέρα.
Συζήτησα τη δοκιμή με Voislav Stojanovski, ένας Μακεδόνας δικηγόρος που παρατηρείται τα Πρακτικά της Επιτροπής του Ελσίνκι , μέρος του δικτύου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ομάδες. Μου είπε ότι ακριβώς όπως οι άνθρωποι περίμεναν την ετυμηγορία, ο επικεφαλής δικαστής καλείται απροσδόκητα την τελευταία στιγμή μάρτυρας, ο οποίος υποστήριξε ότι έχει διαπραγματευτεί μια πιθανή πώληση της γης με τον κατηγορούμενο κληρικού. Ο μάρτυρας είπε ότι είχε διαπραγματευτεί τόσο για δικό του λογαριασμό και για λογαριασμό πολλών γειτόνων που τον είχαν εγκριθεί, αν και μια έγγραφη εξουσιοδότηση, να προσφέρουν τη γη τους. Ο αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να έχουν συναντηθεί ποτέ τον μάρτυρα. Συνηγόρου του ζήτησε να δει την έγγραφη εξουσιοδότηση. Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου και δύο συναδέλφους του, οι δικαστές, τότε, έφυγε από το δικαστήριο-room για να εξετάσει το αίτημα αυτό και επέστρεψε μετά από 20 λεπτά, με μια άρνηση. Ο κ. Στογιανόφσκι είπε ότι ήταν ένα ασυνήθιστο παραβίαση της διαδικασίας για τους δικαστές να εγκαταλείψουν το δικαστήριο σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή.
Κανένα από αυτό αποδεικνύει ότι η ετυμηγορία ήταν μια αποβολή της δικαιοσύνης. Αλλά δεν φαίνονται ευδιάκριτα απίθανος. Με δική φώτα τους, βέβαια, οι αρχές της πΓΔΜ είναι απλά πάταξη με διάφορους τρόπους σε παράνομη, unregistered οργάνωση. Στη συνέχεια, όμως, απαιτεί θρησκευτικές οργανώσεις να υποβάλουν την αδειοδότηση από το κράτος, το οποίο μπορεί να αρνηθεί την ιδιοτροπία, είναι ένας περιβόητος τρόπος για την καταστολή της ελευθερίας της συνείδησης. Σε κάποιο σημείο, θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία εξετάζει τη νομιμότητα της άρνησης των αρχών της πΓΔΜ να δηλώνει εκκλησία Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη του.
Όπως συμβαίνει, υπάρχει ένα-θα είναι μέλη της ΕΕ των οποίων πρόσφατο ρεκόρ για τη θρησκευτική ελευθερία μπορεί να υπολείπονται του προτύπου το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και ένα αγοράκι υποκριτικά, αναμένει από τους επίδοξους γείτονές της. Εάν η χώρα ήταν ήδη στο εσωτερικό της πόρτας, θα μπορούσε να κατεβείτε πιο ελαφρά. Αλλά αυτό δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα. Η εν λόγω χώρα είναι η Μακεδονία, όπου μια διεθνώς αναγνωρισμένη χριστιανού επισκόπου έχει κλειδωθεί για τα τέλη που πολλοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακτιβιστών θεωρούν χαλκευμένες. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών λέει ότι είναι θύμα δίωξης? της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών Ονομάζεται για την απελευθέρωσή του? Διεθνής Αμνηστία αποκάλεσε κάποτε κρατούμενο συνείδησης.
Ποιος είναι αυτός; Στις 2 Ιουλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Jovan Vraniskovski της Οχρίδας (για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο που χρησιμοποιεί, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού κόσμου αναγνωρίζει) δόθηκε μια τριετή φυλάκιση για "υπεξαίρεση"? Δεδομένου ότι η τρέχουσα παραμονή του στη φυλακή (η τελευταία σε μια series) έχει διάρκεια 18 μήνες, φαίνεται ότι πρόκειται να παραμείνει φυλακισμένος μέχρι το τέλος του επόμενου έτους. Για να εξηγήσει παράξενη ιστορία του, βοηθά να πάει πίσω στο 1960, όταν οι σχέσεις μεταξύ των δημοκρατιών κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας ήταν ασταθής και ως επί το πλείστον πραγματοποιούνται από apparatchiks κόμμα πίσω από κλειστές πόρτες. Οι apparatchiks ελέγχονται σχεδόν όλα όσα συνέβησαν στη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της περιορισμένης θρησκευτική ζωή που το κομμουνιστικό σύστημα ανεκτή. Ως ένας τρόπος κοπής της Σερβίας κάτω στο μέγεθος, τα αφεντικά του κόμματος συμφώνησαν το 1967 ότι θα ήταν μια καλή ιδέα, αν η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε τη δική ορθόδοξη εκκλησία του, αντί να αποτελεί μέρος της Σερβίας μία.
Σύμφωνα Ορθόδοξη κανόνες, νέες εκκλησιαστικούς φορείς να αποκτήσουν την ανεξαρτησία συνήθως όχι μέσω κομμουνιστική fiat αλλά με τη συγκατάθεση της Εκκλησίας της μητέρας τους, καθώς και των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών το γύρο του κόσμου. Έτσι, όταν μια Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν δεόντως διακήρυξη, ποτέ δεν κέρδισε την πλήρη αναγνώριση από τα σερβικά μητρική της, ή οποιαδήποτε αναγνώριση από την παγκόσμια Ορθοδοξία. Το 2002, με το μαρξισμό μια μακρινή ανάμνηση, μια συνάντηση της Σερβίας και της πΓΔΜ επίσκοποι προσπάθησε να θεραπεύσει την παράβαση? Συμφωνήθηκε ότι η μακεδονική εκκλησία θα ευθυγραμμιστούν με τη σερβική ένα, και αμέσως να χορηγηθεί ευρεία αυτονομία.
Αλλά οι περισσότεροι από ιεράρχες της Μακεδονίας παραιτηθεί σύντομα αυτή τη συμφωνία. Σε μια χώρα που αγωνίζεται να εδραιώσει την ανεξαρτησία της στο πρόσωπο του μια πικρή διαμάχη με την Ελλάδα σχετικά με την ονομασία της, τίποτα λιγότερο από ένα πλήρως ανεξάρτητο εθνικής εκκλησίας φαινόταν αποδεκτό. Αλλά ένας ιεράρχης, ο Αρχιεπίσκοπος Jovan, κόλλησε από τη συμφωνία του 2002, και ως εκ τούτου θεωρείται από την παγκόσμια Ορθοδοξία ως επικεφαλής της μόνη νόμιμη Ορθόδοξη αρχή στη Μακεδονία, θεωρητικά βασίζεται στην πόλη δίπλα στη λίμνη της Οχρίδας. Οι ηγέτες της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας άποψη Jovan ως σχισματικούς - και αυτό με τη σειρά του είναι το πώς, και τον κόσμο Ορθοδοξία, να τα δείτε.
Τίποτα ασυνήθιστο για όλα αυτά. Ορθόδοξοι επίσκοποι έχουν ένα ρεκόρ διαμάχες για θέματα που φαίνονται απόκρυφες σε τρίτους. Ωστόσο, η θεραπεία του Αρχιεπισκόπου Jovan από τις αρχές των Σκοπίων φαίνεται σκληρή. Πρώτη περίοδό του στη φυλακή ακολούθησε τη σύλληψή του για τα ειδεχθή εγκλήματα, όπως για τον εορτασμό της Ευχαριστίας σε ένα ιδιωτικό σπίτι και τη διεξαγωγή της βάπτισης. Η τελευταία δοκιμή, η οποία οδήγησε επίσης σε ποινές με αναστολή για τη μητέρα και την αδελφή του και μια ντουζίνα εξέχοντα μέλη της οργάνωσης εκκλησία του, πήρε μια περίεργη στροφή την τελευταία ημέρα.
Συζήτησα τη δοκιμή με Voislav Stojanovski, ένας Μακεδόνας δικηγόρος που παρατηρείται τα Πρακτικά της Επιτροπής του Ελσίνκι , μέρος του δικτύου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ομάδες. Μου είπε ότι ακριβώς όπως οι άνθρωποι περίμεναν την ετυμηγορία, ο επικεφαλής δικαστής καλείται απροσδόκητα την τελευταία στιγμή μάρτυρας, ο οποίος υποστήριξε ότι έχει διαπραγματευτεί μια πιθανή πώληση της γης με τον κατηγορούμενο κληρικού. Ο μάρτυρας είπε ότι είχε διαπραγματευτεί τόσο για δικό του λογαριασμό και για λογαριασμό πολλών γειτόνων που τον είχαν εγκριθεί, αν και μια έγγραφη εξουσιοδότηση, να προσφέρουν τη γη τους. Ο αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να έχουν συναντηθεί ποτέ τον μάρτυρα. Συνηγόρου του ζήτησε να δει την έγγραφη εξουσιοδότηση. Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου και δύο συναδέλφους του, οι δικαστές, τότε, έφυγε από το δικαστήριο-room για να εξετάσει το αίτημα αυτό και επέστρεψε μετά από 20 λεπτά, με μια άρνηση. Ο κ. Στογιανόφσκι είπε ότι ήταν ένα ασυνήθιστο παραβίαση της διαδικασίας για τους δικαστές να εγκαταλείψουν το δικαστήριο σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή.
Κανένα από αυτό αποδεικνύει ότι η ετυμηγορία ήταν μια αποβολή της δικαιοσύνης. Αλλά δεν φαίνονται ευδιάκριτα απίθανος. Με δική φώτα τους, βέβαια, οι αρχές της πΓΔΜ είναι απλά πάταξη με διάφορους τρόπους σε παράνομη, unregistered οργάνωση. Στη συνέχεια, όμως, απαιτεί θρησκευτικές οργανώσεις να υποβάλουν την αδειοδότηση από το κράτος, το οποίο μπορεί να αρνηθεί την ιδιοτροπία, είναι ένας περιβόητος τρόπος για την καταστολή της ελευθερίας της συνείδησης. Σε κάποιο σημείο, θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία εξετάζει τη νομιμότητα της άρνησης των αρχών της πΓΔΜ να δηλώνει εκκλησία Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη του.
Αναρτήσεις
