Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου στα Άνω Τρίκαλα Κορινθίας της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους.

Σε μια καταπράσινη πλαγιά της Ζήρειας, λίγα χιλιόμετρα από την Άνω συνοικία των Τρικάλων, είναι χτισμένη η σεβάσμια μονή του Αγίου Βλασίου. Στα νότια της μονής υψώνεται ένας πελώριος βράχος και στα σωθικά του υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά. Εκεί κοντά βρέθηκε, κατά την παράδοση, η εικόνα του Αγίου Βλασίου. Η εικόνα αυτή από σκληρό ξύλο έχει διαστάσεις 30 x 25 cm και δείχνει άριστα τη μορφή του Αγίου. Ο Άγιος στο αριστερό του χέρι κρατάει ευαγγέλιο και με το δεξί ευλογεί.

Σήμερα η εικόνα φέρει αργυρή επένδυση. Υπάρχει κι άλλη παλαιά εικόνα του Αγίου διαστάσεων 1 μέτρο x 60 cm. Ο Άγιος ευλογεί ένθρονος και στο αριστερό του χέρι κρατάει περγαμηνή. Το καθολικό της μονής είναι μικρό, μονόχωρο, καμαροσκέπαστο και φέρει δύο τυφλά τόξα δεξιά. Το 1918 προστέθηκε στο πίσω μέρος του ναού ένας γυναικωνίτης. Τις λίγες αγιογραφίες του ναού φιλοτέχνησε ο Ν. Σαντοριναίος. Εκείνο που μπορεί να θαυμάσει κανείς είναι το μεγάλης αξίας ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο του Σκορδίλη, ο οποίος έκανε και τις εικόνες (αρχές του 17ου). Το τέμπλο συμπληρώθηκε τον 18ο αι. Γραπτά μνημεία δεν υπάρχουν για να μας διαφωτίσουν για την ιστορική ζωή της μονής. Πάντως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με τη μεγάλη οικονομική της δύναμη και τους πολλούς μοναχούς (70 περίπου) έπαιξε σπουδαίο πνευματικό ρόλο στην περιοχή. Το 1716 ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Ιερεμίας ο Γ΄ με πατριαρχικό σιγίλλιο επιβεβαίωσε τη σταυροπηγιακή αυτονομία της μονής. Την εποχή του Όθωνα η μονή καταργήθηκε. Μόνο ένας μοναχός, ο Νικόδημος, αφιέρωσε τη ζωή του στην εξυπηρέτηση της μονής. Αργότερα το 1928 η μονή αναγνωρίστηκε ξανά και σήμερα λειτουργεί ως γυναικεία μονή.