Μ ή ν υ μ α του Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου Ι γ ν α τ ί ο υ, για την Εορτή των Τριών Ιεραρχών.

μ η ν υ μ α

τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου

 ι γ ν α τ ι ο υ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Πρός τούς Ἐκπαιδευτικούς καί τούς Μαθητές τῶν Σχολείων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου

      

Μέ ἀφορμή τήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν καί μεγάλων Διδασκάλων τῆς Παιδείας μας, παιδιά μου, σᾶς ἀπευθύνω μέ ἀγάπη λίγες σκέψεις γύρω ἀπό τούς δύο ἰσχυρούς πόλους στούς ὁποίους στηρίζεται τό Ἔθνος μας, γιά τούς ὁποίους ἔγραψαν οἱ μεγάλοι Πατέρες καί γιά τούς ὁποίους ἐργάστηκαν μέ θεῖο ζῆλο καί ἱερά αὐταπάρνησι. Ὁ Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, οἱ μεγάλοι μας Πατέρες, πού κοσμοῦν μέ τά ἔργα τους τόν σπουδαιότερο μετά τήν Ἁγία Γραφή γραπτό θησαυρό, τήν μοναδική Πατρολογία μας, γιά τήν ὁποία ἀξίζει νά καυχώμεθα, ἀφοῦ μόνο μέ τήν ὕπαρξί της δικαιώνει τήν Πίστι μας τήν Ἁγία καί διατρανώνει τήν ἀθάνατη ἁγία γλῶσσα μας, γι’  αὐτό σᾶς καλῶ σήμερα ν’ ἀκούσετε τούς μεγάλους Πατέρες καί σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τους νά πάρετε τίς μεγάλες ἀποφάσεις σας.

Δέν μποροῦμε νά ἑορτάζουμε τούς μεγάλους φωστῆρες τῆς Οἰκουμένης, τά πυξία τοῦ πνεύματος, τά πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, καί νά μήν υἱοθετοῦμε τίς ἀρχές τους καί νά μή βαδίζουμε στά ἴχνη τους. Σήμερα λοιπόν, παιδιά μου, εἶναι ἡ ὥρα πού καλούμαστε ἐν ὀνόματι αὐτῆς τῆς ἁγίας ἑορτῆς νά δώσουμε ἱερές ὑποσχέσεις καί νά τίς τηρήσουμε. Ὑποσχέσεις γιά τή Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑποσχέσεις γιά τήν Πίστι μας. Ὅρκους ἱερούς καλούμαστε νά δώσουμε, ὅτι θά μείνουμε πιστοί στήν Ὀρθόδοξη Πίστι μας καί στή Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά ὑποσχεθοῦμε ὅτι δέν θά προδώσουμε τήν Πίστι τῶν Πατέρων μας, ὅτι δέν θά ἀρνηθοῦμε τήν φίλη Ὀρθοδοξία κι ὅτι δέν θά ἀλλοιώσουμε τή Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί δέν θά τό ἔλεγε κανείς αὐτό ἄν δέν κινδύνευαν αὐτοί οἱ δύο θησαυροί μας, οἱ δύο ἄξονες στούς ὁποίους ἡ ἴδια ἡ ζωή μας στηρίζεται. Ἡ Θεία Λειτουργία πρῶτα. Ἡ θεία λατρεία μας. Ὁ ἐκκλησιασμός μας, μέ τούς γλυκεῖς χυμούς τῆς Θείας Χάριτος. Ἡ Θεία Λειτουργία  πού μᾶς συγκεντρώνει στίς ἐκκλησίες. Στούς Ἱερούς Ναούς. Ἡ Θεία Λειτουργία ἡ πάντα ἴδια ἀλλά καί τόσο διαφορετική κάθε φορά. Ἡ Θεία Λειτουργία μέ τό μεγαλεῖο καί τόν πλοῦτο της. Μέ τό τυπικό της, τίς ψαλμωδίες της, τά θυμιάματά της. Ἐκεῖ πού προσερχόμαστε, πονεμένοι, κουρασμένοι, θλιμμένοι, καί ἀπ’ ὅπου φεύγουμε ἐνθαρρυμένοι, γαλήνιοι, εἰρηνοφόροι, φωτεινοί. Νά ὑποσχεθοῦμε ὅτι δέν θά ἀρνηθοῦμε ποτέ αὐτό τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς. Αὐτό πού γεμίζει τήν ψυχή μας μέ δύναμι, πίστι, ἐλπίδα. Νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο τῆς Δόξης, μέ τίς πρεσβεῖες τῶν Τριῶν μεγάλων Πατέρων καί Λειτουργῶν τοῦ Ὑψίστου νά μήν ἐπιτρέψῃ νά χάσουμε ποτέ αὐτό τό μοναδικό βίωμα. Τή Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ, ὅπου προσερχόμαστε μέ ψηλά τό κεφάλι, κι ὅπου, ὅταν μπαίνουμε, τό σκύβουμε εὐλαβικά. Ἐκεῖ, ὅπου γινόμαστε ἕνα μέ τούς ἄλλους πιστούς, καί προσευχόμαστε, εὐχαριστοῦμε τό Θεό, ζοῦμε τό θαῦμα. Ἐκεῖ, ὅπου ἡ πλημμύρα τῆς Θείας Χάριτος, τό Φῶς τό ἀληθινό. Ἐκεῖ, ἀπ’  ὅπου βγαίνουμε ἀλλαγμένοι. Νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο, τόν Τριαδικό Θεό, νά μή μᾶς στερήσει ποτέ αὐτό τό ἐπαναλαμβανόμενο γιά χάρι μας θαῦμα. Νά μᾶς ἀξιώνῃ νά τό βιώνουμε καί νά τό παραδώσουμε καί στούς νεωτέρους. Ἀλλά, ἐπειδή ζοῦμε καί σέ μία ἐποχή ὑψηλοῦ πνευματικοῦ κινδύνου, τήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησεως, τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν ἰδιαιτέρων ἐθνικῶν μας χαρακτηριστικῶν καί παραδόσεων, τῆς ἀπαξιώσεως τοῦ πολιτισμοῦ μας, νά ὑποσχεθοῦμε ὅτι δέν θά προδώσουμε τήν κιβωτό καί τροφό τοῦ ἔθνους μας, τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τήν Πίστι μας τήν ἁγία, τήν ὁποία οἱ τρεῖς μεγάλοι καί θαυμαστοί Πατέρες περιφρούρησαν μέ λόγο, μέ ἔργο, μέ κανόνες ἱερούς. Δυστυχῶς, φθάσαμε στήν ἐποχή πού, ὅταν πρίν ἀπό λίγα χρόνια τήν προδιαγράφαμε, οἱ πολλοί μᾶς ἔλεγαν κινδυνολόγους. Καί νά, ὁ κίνδυνος ἐμπρός μας. Ποὖναι ἡ ὁμοιογένεια τοῦ πληθυσμοῦ μας; Ἡ ἀνάμειξις καί ἡ συγχώνευσις τῶν λαῶν καί τῶν πολιτισμῶν ἔλαβε ἤδη ἐπικίνδυνες διαστάσεις. Στήν ἴδια μοῖρα καί ἴσως σέ χειρότερη, ὑπό τό κάλυμμα μιᾶς κακῶς νοουμένης ἀνεξιθρησκείας, οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι, μέ τούς πάσης φύσεως ἀλλοθρήσκους καί ἑτεροδόξους, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ἐμφανίζονται θρασεῖς καί ἐπιθετικοί. Τζαμιά, εὐκτήριοι οἴκοι καί στέκια αἱρετικῶν φυτρώνουν  παντοῦ ἐπικίνδυνα. Σέ λίγο, Σεῖς οἱ ἴδιοι παιδιά μου,  θἄχετε τούς πειρασμούς νά σπουδάσετε σέ παπικά σχολεῖα, σέ προτεσταντικά κολλέγια, νά εὑρεθῆτε σέ παγανιστικά ἑστιατόρια καί σέ γυμναστήρια γιόγκα. Θἄχετε τόν πειρασμό νά συμπροσευχηθῆτε μέ αἱρετικούς καί νά συμμετάσχετε σέ «μυστήρια» πλανεμένων. Ἐν ὀνόματι τῆς κακῶς ἐννοουμένης ἀγάπης καί τοῦ δόγματος ὅτι «ὅλοι εἴμαστε ἴδιοι», κινδυνεύουμε, παιδιά μου, νά ἀποστατήσουμε ἀπό τήν ἀκρίβεια τῆς Πίστεώς μας καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ γιορτή λοιπόν αὐτή πού μᾶς καλεῖ νά δώσουμε τόν  ὅρκο τῆς παραμονῆς μας στόν βράχο τῆς ἀληθοῦς Πίστεως καί Ὁμολογίας. Νά ὑποσχεθοῦμε ὅτι θά μείνουμε πιστοί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μέχρι θανάτου. Ἡ ἱστορία τῶν δύο χιλιετηρίδων ἐπιβεβαιώνει τό ἀήττητό της. Νά μή ζηλέψουμε τά πλούτη καί τήν αἴγλη τῶν αἱρετικῶν καί τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἔχουμε θαυμαστή πεῖρα ὥστε νά μποροῦμε νά ξεχωρίζουμε τήν ἀλήθεια ἀπ’  τό ψέμα. Ἐδῶ ὑπάρχουν οἱ θαυμαστές ἀποδείξεις τῆς θείας εὐδοκίας καί οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐδῶ ἡ ἁγιάζουσα Ἐκκλησία. Ἐδῶ τό θαῦμα. Ὅπου ἀλλοῦ, ἡ πλάνη, ἡ ἐκτροπή, ἡ αἵρεσις, τό ψέμα, ἡ ἀπώλεια. Πιστοί λοιπόν στήν Ἐκκλησία μας, στά δόγματα τῆς Πίστεώς μας καί στή θεία λατρεία μας, εἶναι ἡ διακήρυξις τῆς ἡμέρας. Αὐτό εἶναι ἡ τιμή στούς μεγάλους Πατέρες. Αὐτό εἶναι ἀληθινή γιορτή γι’ Αὐτούς. Ἄς τήν ζήσουμε ἔτσι, ἐκζητῶντας τίς εὐχές καί τήν μεσιτεία τῶν Τριῶν μεγάλων καί θαυμαστῶν Ἁγίων Πατέρων μας, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Μέ ἄπειρες Εὐχές καί πολλή ἐν Χριστῷ Ἀγάπη

ο μητροπολιτησ σασ

ο λαρισησ και τυρναβου  ιγνατιος