Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του, ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε πως τιμώντας τον Άγιο Παντελεήμονα, ο οποίος έζησε «στις αυγές του 4ου αιώνος», «τιμούμε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι διαχρονικός, ο οποίος έχει υπερβεί τα κλειστά όρια του γήινου χρόνου, ο οποίος επί αιώνες τώρα νοηματοδοτεί, αγιάζει, ευλογεί, συναρπάζει και χαριτώνει τη ζωή μας και τη σκέψη μας». «Τιμούμε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι παρών στην καθημερινότητα της ζωής μας, ένα πρόσωπο που ζει και αφθαρτίζει την δική μας προσωπική περιπέτεια».
Ενθυμούμενος, μάλιστα, την προ ολίγων ετών προσκύνηση στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Δραπετσώνας της Τιμίας Κάρας του Αγίου εκ της Ιεράς Μονής Παναχράντου Άνδρου και επικαλούμενος την προσωπική εμπειρία των ενοριτών και προσκυνητών, σημείωσε: «Θα ενθυμίστε τότε ότι αυτό το ξηρόν οστούν των δεκαοκτώ αιώνων σχεδόν ανέβλυζε μύρον και έλαιον και ευωδίαζε και παρουσίαζε ακριβώς την ζώσαν προσωπικότητα του Ιερού Παντελεήμονος, ο οποίος με την βιοτή του και την αναστροφή του επέτυχε των επαγγελιών της Διαθήκης και απέβη διαχρονικό πρόσωπο». «Ο Παντελεήμων, ο ιατρός Παντολέων, όπως ελέγετο, της Νικομηδείας της Μικράς Ασίας, είχε ως έργο ζωής την φιλαλληλία, την ανακούφιση του πόνου και της οδύνης των συνανθρώπων του και ταυτόχρονα την πνευματική αναγωγή, διότι κήρυσσε όχι απλώς την ιατρική τέχνη αλλά, κυρίως την πνευματική αναγέννηση εν Χριστώ», συμπλήρωσε.
Στην συνέχεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, κάνοντας λόγο για τον θαύμα του Αγίου στον εκ γενετής τυφλό υπογράμμισε πως «αποκαλούμε τον Θεό ‘’Πατέρα’’ όχι ασφαλώς γιατί είναι αρσενικού γένους όπως ανοήτως μερικοί εκλαμβάνουν». «Ο Θεός δεν έχει φύλο, δεν είναι κτιστός», είπε, εξηγώντας πως «τον αποκαλούμε ‘’Πατέρα’’ ακριβώς επειδή αναγόμεθα σε αυτόν ως εις Δημιουργόν και επειδή ο Δημιουργός αισθάνεται θαλπωρή, στοργή και αγάπη για το δημιούργημά του, έτσι λοιπόν αυτή η σχέση παραπέμπει στη δική μας αντίληψη στην πατρική σχέση».
«Η απληστία των λίγων ή των πολλών είναι η αιτία αυτής της παγκόσμιας ακαταστασίας». «Δεν είναι παράνοια για να έχουν κάποιοι υπερκέρδη γήινα που θα μείνουν εδώ στον κόσμο της φθοράς που δεν πρόκειται κανείς και τίποτα να πάρει μαζί του, να ποδοπατά τις ανθρώπινες υπάρξεις και να εκμεταλλεύεται με τρόπο χυδαίο και ανερμάτιστο τις φυσικές πηγές ή να αρνείται τη δυνατότητα για να γίνει η ζωή πιο εύρωστη και πιο αληθινή;», διερωτήθηκε σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος και αναφερόμενος στα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην χώρα μας τα τελευταία εικοσιτετράωρα τόνισε: «Ζούμε την τραγωδία στην χώρα μας της κλιματικής κρίσεως για την οποία οι ειδήμονες από πολλά χρόνια έχουν κρούσει τον κώδωνα κινδύνου, αλλά εις ώτα μη ακουόντων». «Αυτό το τραγικό γεγονός της κλιματικής κρίσεως βιώνουμε όλοι μας τώρα με αυτές τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές οι οποίες πολλές φορές δυστυχώς έχουν και ταυτότητα από κάποιους αφελείς και ασταθείς που εκλαμβάνουν το θάνατο ως ζωή, που θεωρούν τον κόσμο της φθοράς ως την μοναδική και ανεπανάληπτη προοπτική του ανθρωπίνου προσώπου». «Υπάρχουν όμως ήρωες», συνέχισε, «όπως αυτά τα δύο παλικάρια της Ελλάδος, τα νέα παιδιά που έδωσαν τη ζωή τους για να αντιμετωπίσουν αυτή την παράνοια, την κακόνοια, τη στρέβλωση της πραγματικότητας». «Είναι μεν τραγική η πτώση του αεροπλάνου, αλλά χαρίζει σε όλους μας μία επανατοποθέτηση και έναν επαναπροσδιορισμό των αξιών του βίου μας», επεσήμανε, προσθέτοντας πως «αυτοί οι μάρτυρες και ήρωες καταδεικνύουν σε όλους μας την αληθινή ανθρώπινη πραγματικότητα».
«Ο Άγιος Παντελεήμων, ο ιατρός, ο αγαπημένος άνθρωπος του Θεού, ο μάρτυς της πίστεως, ο ελεύθερος άνθρωπος που δεν σκλαβώθηκε από την εξουσία των ημερών του, που ύψωσε την προσωπικότητά του απέναντι στην κακόνοια και την δραματική επιβολή του κοσμικού περιγύρου, έμεινε απτόητος και απεκεφαλίσθη και όμως, ιδού, ζει και εμπνέει και οδηγεί», είπε ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος, υπογραμμίζοντας ότι «το μήνυμα αυτό του μεγάλου ανδρός της Εκκλησίας είναι να επανακαθορίσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες του βίου μας, να μην συμπνιγόμαστε στην προσκαιρότητα», «να αναγόμεθα από την κτίση στον Κτίσαντα, να αισθανόμαστε την τρυφερή αγάπη που ξεπερνάει το θάνατο και όλους τους δαιμονικούς περισπασμούς και τα δαιμονικά περιπαίγματα». «Χρειαζόμαστε ψυχοσωματική υγεία και αυτή θα την προσλάβουμε από την αειφόρο Χάρη του Δημιουργού μας, από την κοινωνία με το πρόσωπό Του, από την υπέρβαση της πεζότητος και χοϊκότητος του κόσμου μας», κατέληξε.
Δείτε σχετικό φωτογραφικό υλικό ΕΔΩ.
Αναρτήσεις
