Πορτραίτα Ευβοϊκής Αγιολογικής Πινακοθήκης.

Ελευθερία Α. Κλειδωνιάρη Πορτραίτα Ευβοϊκής Αγιολογικής Πινακοθήκης         Η Εύβοια μου ήταν ανέκαθεν αγαπημένο μου νησί. Εκεί η κτηνοτροφία της αρχαιότητος (όπως δηλώνει και τ΄όνομά της), εκεί ο χαλκός, εκεί η ναυτιλία (τα ονόματα της Χαλκίδας και της Ερέτριας δεν δόθηκαν τυχαία) εκεί (στο Λευκαντί)  το πρώτο ελληνικό αλφάβητο, η δόξα της Ευρώπης όλης!    Με το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τους ανθρώπους του νησιού πήγαμε για πρώτη φορά σε αυτό: μείναμε στη Χαλκίδα και το επόμενο πρωινό ξεκινήσαμε για τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Τι δουλειά έχει εδώ ένας Ρώσος, αναρωτιόμασταν. Όταν όμως πήγαμε στο προσκύνημα και προσκυνήσαμε το λείψανό του, νιώσαμε έντονα την αύρα της ευλογίας του. Και τότε δοξάσαμε την Εύβοια που στέκεται νησί της ευλογίας.      Στην Εύβοια βλέπουμε εκτός από τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο να στέκουν περιμένοντάς μας να προσευχηθούμε ζητώντας τη μεσολάβησή τους για μας, τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη που δεν μπορούμε να τον ξεχάσουμε όσοι είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε. Δίπλα του βλέπουμε τον Άγιο Νεκτάριο και μια ακολουθία σπουδαίων αγίων. Καθένας από αυτούς περιμένει το δικό μας κεράκι, όχι για να του δώσουμε αλλά για να μας δώσει.     Όλοι οι άγιοι έχουν την ίδια πατρίδα: την αγκαλιά του Χριστού. Αλλά η ευλογία των λειψάνων, της εικόνας και της μνήμης τους έχουν πατρίδα και χώρο τους την προσευχή του πιστού.  Η γνώση των αγίων έχει νόημα μόνον εάν και όσο τους χρησιμοποιούμε. Γι αυτό και όσοι είμαστε εκτός της Εύβοιας έχουμε μέγα όφελος εάν  προσκυνούμε τους αγώνες τους,  τα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός στεφανώνοντας τη θυσία τους και την αγάπη τους για Εκείνον και εμάς. Έτσι γινόμαστε συν-τοπίτες των αγίων, γινόμαστε δικοί τους.      Η συγγραφέας του προκείμενου βιβλίου κ. Ελευθερία Κλειδωνιάρη, κατόρθωσε  άθλον: έδωσε με πολύ απλό και βατό τρόπο βαθυστόχαστα νοήματα. Έτσι, διευκολύνει την ανάγνωση του βιβλίου που το εύχομαι από καρδιάς. Π. Δρακόπουλος Περισσότερες πληροφορίες