Κάθε τι νέο καί ὄμορφο σάν ἐπιλογή ζωῆς ἑνός νέου ἀνθρώπου προκαλεῖ σέ πολλούς, ἄν ὄχι σέ ὅλους, αἴσθημα χαρᾶς. Τρέφει μέ περισσότερη αἰσιοδοξία τήν διανθρώπινη παρουσία.
Καί γίνεται
τεκμαρτή ἄμεση ἐλπίδα, σέ περιόδους γενικά φορτισμένες ἀπό ἀναζητήσεις
διεξόδων γιά τήν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων (ἔστω κι ἄν δέν ἀγγίζει κἄν
τήν ἄρχουσα συλλογικότητα τήν ἀπασχολημένη μέ ἀναστοχοθεσίες καί
μεταπρογραμματισμούς).
Κι ἄν αὐτό συμβαίνει γιά τά παρεμπίπτοντα στήν πορεία τοῦ κόσμου, πόσο μᾶλλον γιά τά ἱερότερα καί μονιμότερα δωρήματα τοῦ Θεοῦ στή διακονία καί συγκρότηση τῆς Ἐκκλησίας.
η συνέχεια: Εδώ