Δύο σκέψεις και μια ακόμα.

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Καθηγουμένου Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

---

Πρώτη. Γιά σκέψου να σταματήσει κάποιος μπροστά σου. Τότε που οι δρόμοι είχαν ακόμα χώμα. Να σκύψει, να πάρει λίγο χώμα, να το φτύσει.

Να το κάνει λάσπη με τα δάχτυλα και να το ζυμώσει. Εσύ, τυφλός από γεννησιμιού σου. Και την λάσπη να την αλείψει στις άδεις κόγχες των ματιών σου. Να σε πει να πας να πλυθείς. Και να αποκτήσεις και μάτια και φως.  
η συνέχεια: Εδώ