H εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου στην Βραχιά, (ΦΩΤΟ).

Την Κυριακή 25 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου στην Βραχιά Θεσσαλονίκης επί τη εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

 

 Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :

 «Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου».

Μία συνάντηση μᾶς παρουσίασε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνω­σμα. Μία ἀπό τίς πολλές συνα­ντήσεις πού εἶχε ὁ Χριστός κατά τή διάρκεια τοῦ δημοσίου βίου του. Καί αὐτός πού τόν συναντᾶ σήμε­ρα δέν θέλει νά τοῦ ζητήσει μία θε­­ραπεία ἤ ἕνα θαῦμα. Δέν τόν πλη­­σιάζει οὔτε γιά νά τοῦ ζητήσει τό ἔλεος καί τή συγχώρηση. Δέν εἶναι ἁμαρτωλός, δέν εἶναι ἀδιά­φο­ρος γιά τά πνευματικά πράγ­μα­τα. Τόν πλησιάζει μέ ἀγαθή διά­θε­ση, θέλοντας νά μάθει πῶς μπο­ρεῖ νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή.

Καί ὁ Χριστός τοῦ ἀπαντᾶ ὅτι γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια ζωή ἀρκεῖ νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν φαίνεται νά ἱκα­νο­ποιεῖται. Μέ εὐ­κολία μάλιστα ἀπα­­ντᾶ στόν Χριστό «ταῦτα πάντα ἐφυλα­ξάμην ἐκ νεό­τητός μου».

Ὅλα αὐτά, ὅλες αὐτές τίς ἐντο­λές τοῦ νόμου πού μοῦ ὑποδει­κνύ­εις, τίς ἔχω τηρή­σει ἀπό τά μικρά μου χρόνια. Θέλω κάτι πιό δύσκο­λο, κάτι πιό ὑψηλό, κάτι πιό ἀπαι­τη­τι­κό νά κα­τορθώσω τώρα! 

Ὁ Χριστός γνωρίζει τά μύχια τῆς ψυχῆς του, γνωρίζει τίς ἀδυνα­μίες του, καί θέλοντας νά τόν βοη­θήσει νά τίς κατανοήσει καί ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντᾶ: «Τότε ἕνα μόνο σοῦ λεί­πει, ἐάν θέλεις νά εἶσαι τέλειος. Πή­γαινε, πώλησε τά ὑπάρχοντά σου καί μοίρασέ τα στούς πτωχούς, καί τότε θά ἔχεις θησαυρό στόν οὐ­ρανό. Καί ἀφοῦ τό κάνεις αὐτό, ἔλα νά μέ ἀκολου­θή­σεις».

Μόνος του ζήτησε ὁ ἄνθρωπος τήν τελειότητα, ἀλλά τώρα ἀπο­γο­η­τεύεται ἀπό τήν ὑπόδειξη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός πού πίστευε ὅτι εἶχε ἐκπληρώσει ὅλες τίς ἐντολές, δέν μποροῦσε νά ἐκπληρώσει μία, νά ἀπαρνηθεῖ τόν πλοῦτο του, νά χαρίσει τά πάντα στούς πτωχούς, ἐφαρμόζοντας στήν πράξη τήν πρώ­τη καί μεγάλη ἐντολή, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης.

Θά μποροῦσε νά τό κάνει, ἀλλά δέν τολμοῦσε, γιατί δέν εἶχε διά­θε­ση νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τόν πλοῦ­το πού τόν κρατοῦσε δέσμιό του. Δέν μποροῦσε νά ἀκολου­θή­σει τόν Χριστό, γιατί ἦταν δεμέ­νος μέ τά πλούτη του, μέ τά χρή­ματά του, μέ τά ἀγαθά του. Καί ἦταν τόσο με­γά­λη ἡ ἀδυναμία του γι᾽ αὐτά, ὥστε δέν μπόρεσε νά ἀνταποκρι­θεῖ στήν προτροπή τοῦ Χριστοῦ καί «ἀπῆλ­θε λυπούμε­νος». Προτίμησε νά χά­σει τήν αἰώνια ζωή πού ἔλεγε ὅτι ἐπιθυ­μοῦσε, προτίμησε νά θυσιά­σει καί αὐτά πού εἶχε ἐπιτύχει ἀπό τά νεα­νικά του χρόνια, γιά νά μήν στερηθεῖ τά πρόσκαιρα, τά ὑλικά ἀγαθά. 

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου». 

Ἡ διαβεβαίωση τοῦ ἀνθρώπου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περι­κο­­­πῆς πού διαψεύδεται ἀπό τή στά­ση του καί τήν ἐπιλογή του, ἔρ­χεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τή ζωή καί τίς ἐπιλογές τῆς ἑορ­ταζομένης σήμερα ἁγίας μεγαλο­μάρ­­τυ­ρος καί πανσόφου Αἰκατερί­νης. Γιατί ἐκείνη ὄχι μόνο τήρησε μέ ἀκρί­βεια καί πιστότητα ὅλες τίς ἐντο­λές τοῦ Θεοῦ καί δέν δίστασε νά θυσιάσει καί τά χρήματά της καί τήν περιουσία της καί τίς δό­ξες καί τίς τιμές τοῦ κόσμου, ἀλλά θυ­σίασε καί τήν ἴδια τή ζωή της, προ­κειμένου νά ζήσει αἰώνια μαζί μέ τόν Χριστό, στόν ὁποῖο πί­στευ­σε καί τόν ὁποῖο ἀγάπησε, καί γιά νά ἀπολαύσει στόν οὐρανό τά ἀγα­θά πού ὑπο­σχέ­θηκε Ἐκεῖνος σέ ὅσους θά τόν ἀκολουθήσουν θυ­σι­ά­ζοντας τά πάντα γιά χάρη του. 

Τό παράδειγμα τῆς ἁγίας μεγα­λο­μάρ­τυρος καί πανσόφου Αἰκα­τερί­νης μᾶς δεί­χνει, ἀδελφοί μου, τί πραγματικά σημαίνει τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί μᾶς καλεῖ νά προβλημα­τι­σθοῦμε γιά τή στά­ση μας καί τίς ἐπιλογές μας. Γιατί πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε, σάν τόν ἄνθρωπο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγε­λικοῦ ἀναγνώσματος, εὔκο­λη τήν ἴδια ἀπάντηση: «ταῦ­τα πάντα ἐφυ­λαξάμην ἐκ νεό­τη­τός μου». Νομίζουμε καί ἔχουμε πείσει τόν ἑαυτό μας ὅτι τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἀπό τά παιδικά μας χρόνια πη­γαίναμε στήν Ἐκκλησία, στό Κα­τηχητικό, νηστεύαμε, συμ­με­τεί­χα­με στή μυστηριακή ζωή. Ἔχουμε πείσει τόν ἑαυτό μας ὅτι εἴμεθα ἐντάξει ἔναντι τοῦ Θεοῦ, εὐσεβεῖς καί σχεδόν σεσωσμένοι. 

Πόσο ὅμως ἀληθεύει αὐτό; Πόσο βάθος ἔχει αὐτή ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐσέβειά μας; Εἶναι γνήσια ἤ εἶναι ἐπιφα­νει­ακή; 

Τό μέτρο της μᾶς τό δίνει σήμερα μέ τόν λόγο του ὁ Χριστός καί μέ τή ζωή της ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰ­κατερίνη. 

Ἄς ἐξετάσουμε, λοιπόν, τόν ἑαυ­τό μας καί ἄς ἐλέγξουμε τή γνη­σιό­­τητα τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Χριστό. Ἐάν εἴμεθα διατε­θειμένοι νά κάνουμε μιά θυσία γιά χάρη του, ὄχι βέβαια νά θυσιάσουμε τή ζωή μας, γιατί δέν μᾶς ζητᾶ αὐτό ὁ Χριστός, ἀλλά νά θυσιάσουμε κάτι πού μᾶς εὐχαριστεῖ, κάτι πού μᾶς ἱκανοποιεῖ, γιά χάρη του, κάτι πού ἐάν τό στερηθοῦμε ἐμεῖς, θά βοη­θή­σουμε καί θά χαροποιήσουμε τούς ἀδελφούς μας· ἄν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι γιά τόν Χριστό πε­­ρισσότερο ἀπό ὅσα συνηθίζουμε νά κάνουμε καί δέν μᾶς κουρά­ζουν ἰδιαίτερα, τότε, ἀδελφοί μου, ὄντως εἴμεθα στόν σωστό δρόμο. 

Ἐάν ὅμως δέν μποροῦμε, δέν θέ­λουμε, διστάζουμε, τό σκεφτόμεθα, τότε ἡ εὐσέβειά μας εἶναι ἐπιφα­νειακή, τότε ἡ τήρηση τῶν ἐντο­λῶν τοῦ Θεοῦ εἶναι μία συνή­θεια χωρίς ἀντίκρυσμα καί χωρίς βά­θος, πού δέν εἶναι ἀρκετή γιά τόν Χριστό.

Γι᾽ αὐτό ἄς πάρουμε τήν ἀπόφαση νά θυσιάσουμε ὅ,τι δέν μᾶς ἐπι­τρέ­πει καί στέκεται ἐμπόδιo νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό μέ ὅλη μας τήν ψυχή, ἔτσι ὥστε καί νά τιμήσουμε ἐπάξια τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Αἰκατε­ρίνη καί νά μή στερηθοῦμε τῆς αἰωνίου ζωῆς, τήν ὁποία εὔχομαι διά τῶν πρε­σβει­­ῶν της νά χαρίσει ὁ Χριστός καί σέ ὅλους ἐμᾶς πού ἤρθαμε νά τήν τιμήσουμε. Καί ἄν θέλουμε νά τήν τιμήσουμε, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τιμή μάρτυρος, μίμησις τῆς ζωῆς αὐτοῦ». Ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε τήν ἁγία, ἄς μιμηθοῦμε τήν ἀγάπη της γιά τόν Θεό, ἄς μιμηθοῦμε τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν πού ἐκείνη ἐφήρμοσε στή ζωή της ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό. Ἀμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ