Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ομίλησε η Καθηγήτρια Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ κ. Βασιλική Κώστα, η οποία ανέπτυξε το θέμα «ἰητρός ἀνήρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων».
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Φωστῆρες ἐκλάμπουσι δύο, τάς τῶν θαυμάτων λαμπηδόνας, κρήνης ἐκ μιᾶς φωτοφόρου, τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀπαρυόμενοι», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα πρός τιμήν τῶν δύο ἑορταζομένων ἁγίων Ἀναργύρων, τοῦ ἁγίου Κύρου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου.
Καί ψάλλει δικαιολογημένα γιατί καί οἱ δύο ἅγιοι ἀκτινοβολοῦν ὡς φωστῆρες στήν Ἐκκλησία καί στόν κόσμο καί τό φῶς τῶν θαυμάτων τους καί τό φῶς τοῦ μαρτυρίου τους.
Εἶναι δύο φωστῆρες, εἶναι δύο οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Ἀνάργυροι, ὅπως ψάλλει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀλλά τό φῶς πού ἐκπέμπουν, τό φῶς πού ἀκτινοβολοῦν, προέρχεται ἀπό μία πηγή, προέρχεται ἀπό τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ πηγή τοῦ ἀεννάου καί ἀληθινοῦ φωτός.
Ἔλαβαν οἱ ἅγιοι, ὁ ἅγιος Κύρος καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης, τό φῶς τοῦ Χριστοῦ μέ τό ἅγιο βάπτισμα στήν ψυχή τους καί αὔξησαν αὐτό τό φῶς μέ τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά τους· τό αὔξησαν μέ τά καλά τους ἔργα· τό αὔξησαν μέ τίς δωρεάν θεραπεῖες τῶν ἀσθενῶν πού προσέτρεχαν σέ αὐτούς, κάνοντας μέ τόν τρόπο αὐτό πράξη στή ζωή τους τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου: «οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσιν τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς».
Καί πράγματι, ἀδελφοί μου, τά ἔργα τους καί τά θαύματά τους ἦταν φῶς πού φώτιζε τούς ἀνθρώπους. Καί τί σημαίνει φώτιζε τούς ἀνθρώπους; Σημαίνει ὅτι τούς ἔδειχνε τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, «ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον».
Γιατί οἱ δύο ἅγιοι δέν ἔκαναν τά καλά τους ἔργα, δέν θεράπευαν τούς ἀνθρώπους γιά νά ἀποκομίσουν οἱ ἴδιοι τόν ἔπαινο καί τόν θαυμασμό τῶν ἀνθρώπων, γιά νά ἀπολαύσουν τήν εὐγνωμοσύνη καί τή δόξα πού συχνά προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι σέ ὅσους τούς εὐεργετοῦν.
Οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι γνώριζαν ὅτι ὅσα ἔκαναν τά ἔκαναν μέ τή χάρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί σέ αὐτόν ἀπέδιδαν καί ἐκεῖνοι τή δόξα, καί πρός τόν Θεό καθοδηγοῦσαν τούς ἀνθρώπους, ἐκφράζοντας μέ τά ἔργα τους τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή τους σέ Ἐκεῖνον.
Καί ὅσο, ἀδελφοί μου, οἱ ἅγιοι προσέφεραν τήν ἀγάπη τους στούς ἀνθρώπους καί ἀπέδιδαν τή δόξα στόν Θεό, τόσο περισσότερη χάρη λάμβαναν καί τόσο μεγαλύτερα θαύματα ἀξιωνόταν νά ἐπιτελοῦν, διότι ὁ Θεός τούς δόξαζε προσφέροντάς τους ἀφειδῶς τή δύναμή του καί τή χάρη του, σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή του ὅτι «τούς δοξάζοντάς με ἀντιδοξάσω».
Ὅμως οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Ἀνάργυροι δέν φωτίζουν μόνο μέ τά θαύματά τους τόν κόσμο, τόν φωτίζουν καί μέ τό μαρτύριό τους, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ καί τή μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης τους πρός τόν Θεό. Θυσίασαν τή ζωή τους, γιατί δέν μποροῦσαν νά ἀρνηθοῦν αὐτόν πού πίστευαν καί αὐτόν πού ἀγαποῦσαν, καί ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό ὡς δῶρο γιά τή θυσία τους αὐτή νά λάμπουν καί μετά τήν κοίμησή τους, νά λάμπουν μέ τά θαύματα πού ἐπιτελοῦν ἀκόμη καί σήμερα στούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἐπικαλοῦνται τή χάρη τους καί ζητοῦν τή βοήθειά τους.
«Φωστῆρες ἐκλάμπουσι δύο, τάς τῶν θαυμάτων λαμπηδόνας, κρήνης ἐκ μιᾶς φωτοφόρου, τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀπαρυόμενοι».
Τιμώντας σήμερα καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τήν ἑορτή τῶν ἁγίων Ἀναργύρων, ἄς ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦ ὅτι εἶναι καί δικό μας χρέος ὡς πιστῶν, ὡς τέκνων τῆς Ἐκκλησίας μας, νά φωτίζουμε τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους γύρω μας μέ τό φῶς τῶν καλῶν μας ἔργων, μέ τό φῶς τῆς ζωῆς μας πού θά πρέπει νά εἶναι ἐναρμονισμένη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἄς ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦ ὅτι ὅσο περισσότερο φῶς προσπαθοῦμε νά προσφέρουμε μέ τή ζωή μας, τόσο περισσότερο φῶς θά λαμβάνουμε καί ἐμεῖς στήν ψυχή μας, γιατί δέν εἶναι δικό μας οὔτε τό φῶς πού προσφέρουμε οὔτε τό φῶς πού ἔχουμε, ἀλλά εἶναι τό φῶς τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ἐμεῖς ἀντανακλοῦμε μέ τή χάρη του γιά νά φωτίζεται ὁ κόσμος μας.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν οἰκειοποιούμεθα ποτέ τή δόξα αὐτοῦ τοῦ φωτός, ἄς μήν νομίζουμε ὅτι οἱ ἄνθρωποι μᾶς πλησιάζουν γιατί ἐμεῖς εἴμαστε τό φῶς, ἀλλά ἄς ἀπονέμουμε πάντοτε τή δόξα καί τήν τιμή στόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ τήν ἀκένωτη πηγή τοῦ φωτός, τήν φωτοφόρο κρήνη πού φωτίζει καί ἐμᾶς ἀλλά καί ὅλο τόν κόσμο, καί χωρίς τή δική του παρουσία δέν ὑπάρχει φῶς στή ζωή μας καί κατά συνέπεια δέν ὑπάρχει οὔτε ζωή. Γιατί ὁ Θεός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων καί διά τῶν ἁγίων του χαρίζει καί σέ μᾶς τό φῶς καί τή ζωή πού ἔχουμε ἀνάγκη. Καί τιμώντας τούς ἁγίους μας, ὅπως σήμερα τούς ἁγίους Ἀναργύρους, τιμοῦμε καί τόν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ ἐνδοξαζόμενο Θεό, τιμοῦμε ὅμως καί ὅσους διακονοῦν τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα σέ μία δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς τους, τή στιγμή τῆς ἀσθενείας. Τούς τιμοῦμε καί προσευχόμεθα γι᾽αὐτούς, γιά νά ἀκτινοβολοῦν καί αὐτοί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, καί γιατί ὄχι; Καί για νά θαυματουργοῦν, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι καί νά σώζουν τούς ἀνθρώπους μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Mέ τήν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων, προστατῶν τῶν ἰατρῶν καί τῶν ὀδοντιάτρων τοῦ νομοῦ Ἠμαθίας, τήν ὁποία τιμοῦμε κάθε χρόνο πέραν τῆς θείας Λειτουργίας καί μέ μία ἐπίκαιρη ὁμιλία, σήμερα ἔχουμε τή χαρά νά εἶναι ὁμιλήτρια ἡ ὁμότιμη καθηγήτρια τῆς Νευρολογίας, τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καί συνεργάτις τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ἡ κυρία Βασιλική Κώστα, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀναπτύξει τό θέμα «ἰητρός ἀνήρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων», ἀφορμώμενη ἀπό τόν στίχο τῆς Ἰλιάδος τοῦ Ὁμήρου πού ἀναφέρεται στούς δύο υἱούς τοῦ Ἀσκληπιοῦ, οἱ ὁποῖοι μετεῖχαν στήν περίφημη ἐκστρατεία τῶν Ἀχαιῶν στήν Τροία, καί δείχνει τήν τιμή πού ἀπέδιδαν πάντοτε οἱ ἄνθρωποι στό λειτούργημα τῶν ἰατρῶν.
Σήμερα ὅμως δέν τιμοῦμε ἁπλῶς δύο ἰατρούς, ἀλλά δύο ἀναργύρους ἰατρούς, δύο ἁγίους, καί περιμένουμε μέ ἐνδιαφέρον νά ἀκούσουμε ὅσα θά μᾶς πεῖ γι᾽ αὐτούς ἡ κ. Κώστα, τήν ὁποία καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παρουσία της καί τήν ἀνταπόκρισή της.
Αναρτήσεις
