Η πρώτη παρουσίαση έγινε στην πόλη των Γιαννιτσών και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν από τον Μητροπολίτη Ιωήλ.
Η έκθεση ήδη έχει προγραμματιστεί για τις Μητροπόλεις, Αργολίδος και Ιλίου ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες πόλεις ανά την Ελλάδα πριν η έκθεση φύγει για το εξωτερικό.
Το μοναδικό αυτό έργο, όπως μας ενημερώνει ο ένας από τους επιμελητές τη έκθεσης ο κύριος Παύλος Τροχόπουλος είναι η ομολογία πίστεως του μεγάλου έλληνα ζωγράφου.
Ο Βαρλάμης με το έργο του αυτό καταφέρνει να συγκινήσει τους επισκέπτες και να τους μεταφέρει την δύναμη της πίστης του Αγίου Λουκά.
Άνθρωποι ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου μπορούν να νοιώσουν τον καινοφανή αυτό Άγιο μέσα από το έργο του Βαρλάμη.
Η συλλογή που περιοδεύει περιλαμβάνει 14 πίνακες ζωγραφικής μεσαίων και μεγάλων διαστάσεων και το Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας αναλαμβάνει όλη την οργάνωση της παρουσίασης.
Σκοπός της έκθεσης είναι να κάνει γνωστό τον Άγιο Λουκά στην Ελλάδα μέσα από την τέχνη και να τονώσει το θρησκευτικό συναίσθημα των συνανθρώπων μας.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης λέει για το έργο του αυτό:
Οι παραστάσεις που παρουσιάζω στην συλλογή μου αυτή είναι αφιερωμένες σ’ έναν άνθρωπο που έζησε στα δύσκολα χρόνια της Ρωσίας με πολέμους, κακουχίες, εξορίες, βασανιστήρια και εξευτελισμούς.
Ένας μεγάλος γιατρός, Καθηγητής, που δε λύγισε, ούτε λιγοψύχησε, αλλά βρήκε το δρόμο της σωτηρίας στην ορθόδοξη εκκλησία και από απλός ιερωμένος έφτασε στο αξίωμα τού αρχιεπισκόπου και στη μεγαλύτερη δικαίωση του ανθρώπου να πλησιάσει το Χριστό, τον Κύριό μας και σαν θεοφόρος στην αγιοσύνη να χαρίσει με το χάρισμα της θαυματουργίας του σε χιλιάδες ανθρώπους παρηγοριά και λύτρωση.
Πρόκειται λοιπόν για τον Άγιο Λουκά το θαυματουργό από τη Ρωσία.
Με τα έργα μου αυτά, θέλω να μεταφέρω σε όλους τους ανθρώπους το βαθύτερο νόημα της τέχνης και ιδιαίτερα της ιερής τέχνης και να φανερώσω τη μυστική σύνδεση του ανθρώπου με το Θεό, τον Πατέρα μας, τον Πατέρα της αγάπης και της ευσπλαχνίας.
Πιστεύω ότι η θέαση και το ζωντανό βίωμα κάθε έργου μπορεί να βοηθήσει στην άμεση επιστροφή κάθε ανθρώπου που απομακρύνθηκε από το θρησκευτικό βίωμα. Η πιο έντονη αναγκαιότητα της αναγνώρισης της αγάπης, της πραότητας, της ταπεινότητας, της χριστιανικής πίστης.