Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, 17 Μαρτίου 2024, τελέσθηκε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου ὁ πρῶτος κατανυκτικός Ἑσπερινός, ὁ λεγόμενος Ἑσπερινός τῆς Συγχωρήσεως.
Στόν Ἑσπερινό χοροστάτησε καί ὁμίλησε ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος μετά τήν ἀπόλυση τοῦ Ἑσπερινοῦ καί ἐνῶ οἱ ψάλτες ἔψαλαν κατανυκτικά τροπάρια, ἔδωσε τήν εὐλογία του σέ ὅλους τούς Κληρικούς καί λαϊκούς, πού γέμισαν τόν Ἱερό Ναό καί πέρασαν μέ εὐταξία καί κατά τάξη καί πῆραν τήν εὐχή του γιά τήν εἴσοδο στό στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.Κάθε χρόνο
οἱ κατανυκτικοί Ἑσπερινοί συνδέονται μέ θεῖο κήρυγμα, τό ὁποῖο
ἀναφέρεται σέ κάποια πτυχή ἑνός γενικοῦ θέματος, τό ὁποῖο ἐπιλέγεται ἀπό
τόν Μητροπολίτη μας καί ἔχει σχέση μέ σύγχρονες ἀνάγκες τοῦ λαοῦ τῆς
Ἐκκλησίας.
Ἐφέτος, ὡς
γενικό θέμα τῶν κηρυγμάτων ἐπιλέχθηκε τό ἐπίκαιρο θέμα: «Ἡ Οἰκογένεια
καί ἡ Ἐκκλησία». Πτυχές αὐτοῦ τοῦ θέματος θά ἀναπτύξουν οἱ θεολόγοι
Κληρικοί τῆς Μητροπόλεώς μας, πού θά ὁμιλήσουν στούς κατανυκτικούς
Ἑσπερινούς. Τά θέματα εἶναι: «Ἐκκλησία καί κατ’ οἶκον ἐκκλησία», «Ὁ
ὀρθόδοξος Γάμος καί οἱ προϋποθέσεις ἐπιτυχίας του», «Ἡ κατά Θεόν
οἰκογένεια ὡς ὁ θεμελιώδης λίθος καί τό κύτταρο τῆς Ἑλληνικῆς
κοινωνίας», «Σταυρός καί ἄσκηση στήν οἰκογένεια», «Ἡ ποιμαντική τῆς
Ἐκκλησίας στήν ὀρθόδοξη οἰκογένεια», «Ἀββᾶ, εἰπέ μοι λόγον...».
Ἡ σχέση
τῆς οἰκογένειας μέ τήν Ἐκκλησία εἶναι πάντοτε ἕνα ζωτικό ποιμαντικό
θέμα, ἀλλά στίς μέρες μας ἔγινε ἰδιαίτερα αἰχμηρό καί ἐπίκαιρο, λόγω τῆς
προσπάθειας πού γίνεται νά ἀλλάξη τό πρότυπο τῆς παραδοσιακῆς
οἰκογένειας, μέ τήν νομιμοποίηση νέων μορφῶν οἰκογένειας, μέ τίς ὁποῖες ἡ
Ἐκκλησία, ὅπως συνοδικά ἀποφάνθηκε, εἶναι κάθετα ἀντίθετη.
Στόν πρῶτο Κατανυκτικό Ἑσπερινό, ὅπως ἤδη σημειώσαμε, ὁμιλητής ἦταν ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τό θέμα: «Ἐκκλησία καί κατ΄ οἶκον ἐκκλησία».
Στήν ἀρχή τόνισε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί τήν ὅλη πατερική παράδοση καί οἱ Χριστιανοί εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Συγχρόνως ἡ Ἐκκλησία εἶναι πνευματικό θεραπευτήριο - νοσοκομεῖο καί πνευματική οἰκογένεια. Ἐπέμεινε κυρίως σέ αὐτό τό τελευταῖο, ἀναφέροντας ὅτι ὅλοι ἀποτελοῦν τήν ἐν Χριστῷ οἰκογένεια, μέ τόν Θεό Πατέρα, τό Πανάγιο Πνεῦμα, τούς ἁγίους ἀδελφούς μας, καί ἔχουμε κοινή προσευχή, κοινή λατρεία, κοινό Δεῖπνο. Ἔτσι ζοῦσε ἡ πρώτη Ἐκκλησία στά Ἱεροσόλυμα, ἀφοῦ «τοῦ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καί ἡ ψυχή μία», κατά τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, καί «ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά».
Στήν συνέχεια ἀνέπτυξε τόν ὅρο «κατ’ οἶκον ἐκκλησία», τόν ὁποῖο χρησιμοποιεῖ τέσσερεις φορές ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Αὐτό σημαίνει ὅτι κατά τήν πρώτη περίοδο πού δέν ὑπῆρχαν ναοί, ἡ θεία Λειτουργία γινόταν στίς οἰκίες τῶν Χριστιανῶν. Ἐπίσης, στίς οἰκίες ζοῦσαν μέλη τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι διάβαζαν τήν Γραφή, προσεύχονταν, ζοῦσαν κατά Χριστόν. Ἀνέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα ἀπό τίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων».
Κατέληξε ὅτι στίς ἡμέρες μας ἐκκοσμικεύονται οἱ Χριστιανοί καί βάλλεται ἡ Χριστιανική οἰκογένεια. Γι’ αὐτό καλούμαστε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ζοῦν οἱ οἰκογένειες χριστιανικά, νά ἀντισταθοῦν στό πνεῦμα τίς ἐκκοσμικεύσεως καί οἱ «κατ’ οἶκον ἐκκλησίες» νά συνδέονται στενά μέ τήν Ἐκκλησία - Ναό τῶν Ἐνοριῶν γιά νά ζοῦμε ἐκκλησιαστικά.
Αναρτήσεις
