Είναι σύνηθες το να σημειώνεται, επ’ ευκαιρία της κοίμησης δημοσίου προσώπου, η εμβέλεια της συνεισφοράς του και το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει∙ ενίοτε με τα στοιχεία υπερβολής που ανευρίσκονται στις δημόσιες νεκρολογίες.
Όμως στην περίπτωση του Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπερβάλει κανείς, τόσο για την εμβέλεια της συνεισφοράς και κληρονομιάς του όσο και για το όντως δυσαναπλήρωτο κενό.
η συνέχεια: Εδώ