ΧΑΙΡΕΤΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΤΑΝ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ.

  

ΗΤΑΝ ΘΕΡΟΣ και ρωτήσαμε ἕνα πρωινό του Δεκαπενταυγούστου κάποιον Ἁγιονορείτη Κρητικό Μοναχό καθώς έπλεκε ήσυχος ένα κομποσχοίνι .

-Γέροντα ,γιατί τόση αὐστηρότητα στόν θεσμό τῆς νηστείας;Μήπως πρέπει νά τήν μετριάσει λίγο ἡ Ἐκκλησία;
-Κοπέλι,ξάνοιξε τοῦ λόγου σου τή μαθιά σου καί γροίκα.Ἀκόμη καί αὐτή ἡ ἴδια ἡ Παναγία δέν ἐπιθυμά νά τήν καταργήσει.Γιαυτό καί στίς πανίερες ἑορτές της,ἀκόμη καί τόν δεκαπενταύγουστο, ὄντε συμπέφτουν Τετάρτη ἤ Παρασκευή συνεχίζουμε εἰσέτι νά ἀποκριγιώνουμε καί ἀποτυρώνουμε καί ἐτσά δέν τρῶμε οὔτε τυρί,οὔτε αὐγά,οὔτε κρέας παρά μονάχα ψάρι.

Ἄν λοιπόν κάποτες καταφέρουμε, ἐμεῖς οἱ μπουνταλάδες, νά γίνουμε ἀνώτεροι καί αὐτῆς τῆς ἴδιας της Παναγίας τότε ἴσως ν’ἀνεζητήξουμε τήν κατάλυσή της ἁγίας νηστείας

Ἄς διακρίνουμε τό λοιπόν ἐμεῖς οἱ σημερινοί Χριστιανοί, γιάντα μέ αὐτό τό μυαλό που’χοῦμε πού κοιτᾶ μόνο τό συφέρο του,θέ ‘νά καταλήξουμε ἀπόϊ περίγελως καί αὐτῶν τῶν Ἀγγέλων.