Απαρχή Δεκαπενταύγουστου στον Όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό.

Την πρώτη Θεία Λειτουργία της περιόδου του αγίου Δεκαπενταύγουστου τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος (ως Ιερεύς) εις τον Ι. Προσκυνηματικό Ναό του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού εις την γενέτειρα Του, το Συρικάρι Κισάμου, ο οποίος έχει ανεγερθεί λίγες δεκάδες μέτρα από την πατρική οικία του Οσίου Νικηφόρου που έχει ανακαινιστεί και διαμορφωθεί σε προσκύνημα. Κατά την ώρα της ιεράς προσκομιδής μνημονεύτηκαν χιλιάδες ονόματα (ζώντων και κεκοιμημένων) που έχουν σταλεί και έχουν καταγραφεί εις την παρρησία του Ναού.

Εις την σύντομη ομιλία του προς το πυκνό εκκλησίασμα, μεταξύ των οποίων και ικανός όμιλος προσκυνητών εκτός Κρήτης που, εκπληρώνοντας τάμα τους προς τον Όσιο Νικηφόρο προσήλθαν σε αυθημερόν προσκύνημα, σημείωσε ο λειτουργών Ιεράρχης: «Νιώσαμε, αδελφοί, την ανάγκη μαζί με την αγάπη όλων σας όπως την πρώτη ημέρα της όμορφης και ευλογημένης αυτής περιόδου του αγίου Δεκαπενταύγουστου, περίοδος όπου η Εκκλησία μας προβάλει το πάναγνο και πανάγιο πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας μας ως πρότυπο ζωής, ελπίδας και χαράς, νιώσαμε την ανάγκη όπως προσέλθουμε, ταπεινοί προσκυνητές, σε τούτου τον ιερό και άγιο τόπο, το Συρικάρι Κισάμου, την γενέθλιο γη του Οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Νικηφόρου του Λεπρού.

Όχι μόνον δια να προσκυνήσουμε την γη που γέννησε το μεγάλο και οικουμενικό αυτό Άγιο μας, αλλά και δια να παρακαλέσουμε, ταπεινά να ικετεύσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Όσιο Νικηφόρο, μέσα στον λειτουργικό χώρο και χρόνο, όπως σκεπάσουν τον τόπο και τους ανθρώπους του, την οικουμένη όλη από τις πάσης φύσεως λοιμικές ασθένειες και πειρασμικές θλίψεις και περιπέτειες της ζωής. Σε εποχές όπου η δήθεν παντοδυναμία του ανθρώπου ταπεινώνεται και ευτελίζεται από ένα οργανισμό τόσο μικρό, σχεδόν αόρατο, που ούτε τα μικροσκόπια των τελειότερων ιατρικών εργαστηρίων του κόσμου δεν μπορούν να εγκλωβίσουν και ερευνήσουν στο βάθος και την ουσία του, ας μεταμορφώσουμε την πρόσκληση αυτή ως ευκαιρία πνευματικής περισυλλογής και αυτοκριτικής.

Η προσευχή και η ευχή ας γίνουν το όπλο και η δύναμη που θα θωρακίσουν την ψυχή και την καρδιά μας για την υπέρβαση αυτής της κρίσης ως και όποιας άλλης θλίψης και δοκιμασίας της ζωής. Η Θεοτόκος Μαρία και ο Όσιος Νικηφόρος που, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, φανερώνεται και αποκαλύπτεται σε πλήθος δοκιμαζομένων αδελφών ενισχύοντας και ανακουφίζοντας τους, ας γίνουν και ο τόπος της δικής μας παρηγοριάς και αναπαύσεως. Στήριγμα και βακτηρία μας.», κατέληξε ο Επίσκοπος μας, αναπέμποντας στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ειδική δέηση-προσευχή της Ι. Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, δια τους δοκιμαζομένους και εν ασθενεία ευρισκομένους αδελφούς μας, ευχόμενος καλό άγιο Δεκαπενταύγουστου και καλή Παναγιά.