Ο
σεπτός μας Ποιμενάρχης, στο κήρυγμα του, ανέλυσε το Αποστολικό
ανάγνωσμα, τονίζοντας ότι η πίστη μας, χωρίς να μας διαγράφει από τη ζωή
του κόσμου και του χρόνου, μας ανανοηματοδοτεί στην πορεία της ελπίδας.
Δεν χρειαζόμαστε επαίνους. Δεν καυχιόμαστε για ό,τι πετύχουμε, αλλά γι’
Αυτόν που μας αγαπά. Και την ίδια στιγμή, αφήνουμε να ανατραπεί το
ζητούμενο περί ευτυχίας, διότι δεν είναι η ικανοποίηση του θελήματός μας
που μας σώζει, αλλά του θελήματος του Θεού, της αγάπης, της υπομονής
και της θυσίας.