Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

Η Βασίλισσα στον Θρόνο Της

.

.
Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Μέσα απ΄αυτές τις σελίδες που ακoλουθούν θέλω να μάθει όλος ο κόσμος για Τους Αγίους, τις Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

Μπορείτε να μου στείλετε την Ιστορία του Ναού σας ή του Μοναστηρίου σας όπως και κάποιου τοπικού Αγίου/ας της περιοχής σας nikolaos921@yahoo.gr

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης

Ιερός Ναός Αγίων Πάντων Θεσσαλονίκης
κάνετε κλικ στην φωτογραφία

Κυριακή 28 Ιουνίου 2020

Κυριακή Γ΄ Ματθαίου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Χειροτονία Πρεσβυτέρου, (ΦΩΤΟ).

Xeirotoniap.AggelouAlexandreia2020
Την Κυριακή 28 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

 Στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου π. Αγγέλου Γεροντόπουλου, εγγάμου κληρικού. 

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν».
Παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ πρω­τοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλησίας, καί στό ἀποστολικό ἀνά­γνω­σμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπενθυμίζει στούς χριστιανούς τῆς Ρώμης ὅτι αἰτία τῆς σωτηρίας μας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἔκανε γιά μᾶς, τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους, αὐτό πού κανείς ἄλ­λος δέν κάνει οὔτε ἀκόμη καί γιά δικαίους. Ἀπέθανε δηλαδή γιά τή σωτηρία μας, ἀπέθανε γιά νά μᾶς ἀποκαταστήσει στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ-Πατρός. 
Αὐτό τό γεγονός, αὐτή ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ, συνεχίζει ὁ ἀπόστο­λος, δίδει τή δυνατότητα σέ ὅσους τόν πιστεύουν νά ἀντιμετωπίζουν τά πάντα στή ζωή τους μέ ὑπο­μονή, ἀκόμη καί τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες. Διότι ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις εἶναι αὐτή πού αὐ­ξάνει στήν ψυχή τήν ἐλπίδα καί ἡ ἐλπίδα δέν εἶναι κενή, δέν εἶναι μάταιη, γιατί στηρίζεται στόν Θεό καί τήν ἀγάπη του, ἡ ὁποία πλημμυρίζει τήν καρδιά τῶν πιστῶν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Γιά τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι κάτι πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρω­πο σέ ἕναν κόσμο διαφορετικό, σέ ἕναν κόσμο ἀπαλλαγμένο ἀπό θλίψεις καί δοκιμασίες, ἀλλά τοῦ δίδει τή δύναμη νά ἀντιμετωπίσει ὅλα ὅσα συναντᾶ μέ ἕναν δια­φο­ρετικό τρόπο ἀπό αὐτόν μέ τόν ὁποῖο τίς ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, νά τίς ἀντιμετωπίζει ὡς εὐκαιρία νά αὐξήσει τήν πίστη του καί τήν ἐλπίδα του στόν Θεό, ὁ ὁποῖος δίδει σέ ὅσους ὑπομένουν τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀποδεικνύοντας δι᾽ αὐτῆς τήν ἀπέ­ρα­ντη ἀγάπη του.
Ἡ θεώρηση αὐτή τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ μία διαφορετική ἔκφραση τῶν λόγων τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του, ὅτι στόν κόσμο θά ἀντιμετωπίσουν θλί­ψεις, ἀλλά θά πρέπει νά τίς ἀντι­μετωπίσουν μέ θάρρος, διότι ὁ ἴδιος ἔχει νικήσει τόν κόσμο. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε, ἀλλά θαρ­σεῖτε», λέγει ὁ Χριστός, «ἐγώ νενί­κηκα τόν κόσμο». 
Δέν τούς βεβαιώνει γιά μία μελ­λοντική νίκη, ἀλλά γιά μία ἤδη συντετελεσμένη, ἀπό τήν ὁποία μποροῦν καί οἱ ἴδιοι νά ἀντλοῦν αἰσιοδοξία καί βεβαιότητα γιά τή δική τους νίκη ἔναντι τῶν θλί­ψεων καί τῶν δοκιμασιῶν τοῦ κό­σμου. 
Αὐτός εἶναι, ἄλλωστε, ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός στήν ἀρχι­ε­ρατική του προσευχή δέν ζητᾶ ἀπό τόν Θεό-Πατέρα του νά «ἄρῃ τούς μαθητές» του «ἀπό τοῦ κό­σμου», ἀλλά νά τούς τηρήσει «ἐν τῇ ἀληθείᾳ» του.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει ἐμπει­ρία καί τῶν θλίψεων ἀλλά καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διά τῆς χάριτός του παρηγορεῖ καί ἐνι­σχύει τούς πιστούς. Γι᾽ αὐτό καί δέν διστάζει νά διακηρύξει καί πρός χριστιανούς τῆς Ρώμης τήν πίστη του στή δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού ἐκφράζεται διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
 «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά πνεύ­ματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν».
Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά ἐκ­χυθεῖ σέ λίγο καί στή δική σου καρδιά διά τοῦ Παναγίου Πνεύμα­τος, τό ὁποῖο θά κατέλθει γιά νά σέ καταστήσει λειτουργό τοῦ Θεοῦ καί οἰκονόμο τῶν ἱερῶν μυστη­ρίων του. Διότι ἡ χάρη τῆς ἱερω­σύνης εἶναι μεγάλη καί ὑψηλή καί εἶναι ἀπροσπέλαστη γιά τόν χοϊκό ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος παρά τή φυσι­κή ἀδυναμία καί ἁμαρτωλότητά του ἀξιώνεται νά τελεσιουργεῖ τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ στή γῆ, στά ὁποῖα οἱ ἅγιοι ἄγγελοι φόβῳ καί τρόμῳ παρακύπτουν. 
Εἶναι μεγάλη καί ὑψηλή ἡ χάρη τῆς ἱερωσύνης, διότι ὁ ἄνθρωπος ἀξιώνεται νά δανείζει τά χέρια του στόν Θεό καί νά γίνεται ἀγω­γός τῆς χάριτός του πρός τούς ἀνθρώπους.
Καί αὐτή τή μεγάλη καί ὑψηλή τιμή καί χάρη τῆς ἱερωσύνης δέν τήν λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Θεό ὡς ἐπιβράβευση τῆς ἀρετῆς ἤ τῆς ἁγιότητός του, ἀλλά ἐπειδή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θέλει δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά ἐργασθεῖ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτῆς τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γίνεσαι καί σύ σήμερα κοι­νωνός καί μέτοχος, ὄχι γιά νά τήν οἰκειοποιηθεῖς, ἀλλά γιά νά τήν προσφέρεις μέσω τῆς διακονίας σου στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους θά σοῦ ἐμπιστευθεῖ διά τοῦ Ἐπισκόπου σου ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία. Αὐτήν τήν ἀγάπη ἀναμένει ὁ Χριστός νά τήν ἀντα­πο­δώσεις μέ τή συνεπῆ καί συνετή διακονία τῶν ἀδελφῶν σου, ἀλλά καί μέ τή συνεπῆ καί συνετή ζωή σου, μέ τόν ἀγώνα σου νά εὐα­ρε­στεῖς τόν Θεό μέ τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωσή σου, μέ τήν ἀφο­σίω­σή σου στόν Χριστό καί στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν καθα­ρό­τητα τῆς ζωῆς του καί τήν προ­σπάθειά σου νά προάγεσαι στήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα. 
Γνωρίζεις ὅτι ἡ πορεία τοῦ κλη­ρι­κοῦ δέν εἶναι εὔκολη, ἔχει θλί­ψεις καί δοκιμασίες, ὅπως εἶχε καί ἡ ζωή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀπο­στόλου Παύλου, στό γεώργιο τό ὁποῖο Ἐκεῖνος ἐφύτευσε καλεῖσαι ἀπό σήμερα νά διακονήσεις. Ὅμως μήν ἀγνοεῖς ὅτι, ἐάν ὑπομένεις ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ἱερατικῆς ζωῆς, ὅπως μᾶς συστήνει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, θά σέ στηρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί μέ τή συμπαράσταση καί τοῦ Ἐπι­σκόπου σου, τοῦ πνευματικοῦ σου πατρός καί τῶν πατέρων τῆς Ἱε­ρᾶς μας Μητροπόλεως ἀλλά καί τῆς εὐλαβοῦς συζύγου σου καί ὅσων συμπροσεύχονται σήμερα στή χειροτονία σου θά μπορέσεις νά ἀνταπεξέλθεις σέ αὐτές καί νά εὐαρεστήσεις μέ τή διακονία σου τόν Θεό, ὥστε νά ἀξιωθεῖς καί σύ νά ἀκούσεις τό «εὖ δοῦλε, ἀγαθέ καί πιστέ» τοῦ Κυρίου μας, καί νά εἰσέλθεις στή χαρά τῆς βασιλείας του, τῆς ὁποίας προτύπωση ἀπο­τελεῖ ἡ χαρά στήν ὁποία σέ καλῶ αὐτή τήν ὥρα νά εἰσέλθεις ,γιά νά λάβεις τόν δεύτερο βαθμό τῆς ἱερω­σύνης.