Το Σάββατο 16 Μαρτίου το πρωί, εορτή του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στην Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Γερόντισσα Χριστοδούλη καθώς και στον πατέρα Χριστόδουλο για την ονομαστική τους εορτή.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Σάββατο
τῆς πρώτης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ ἕναν
μάρτυρά της, τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Τήρωνα, μνημονεύοντας τό διά κολλύβων
θαῦμα, τό ὁποῖο ἐπετέλεσε γιά νά προφυλάξει τούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι
κινδύνευαν ἀπό τήν κακία τοῦ εἰδωλολάτρου αὐτοκράτορος Ἰουλιανοῦ.
Ὅμως
σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει καί τή μνήμη τοῦ ὁσίου καί
θεοφόρου πατρός ἡμῶν Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ὁσίου
καί κτίτορος τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τόν ὁποῖο
ὑπερβαλλόντως τιμᾶ καί εὐλαβεῖται ἡ Ἱερά αὐτή Ἀδελφότης τῶν Ἁγίων
Πάντων, καθώς εἶναι ὁ ἰδιαίτερος προστάτης τόσον τῆς Ἁγίας καί
ὁσιωτάτης Καθηγουμένης ὅσον καί τοῦ π. Χριστοδούλου, τοῦ ἀδελφοῦ της,
πού φέρουν τό ὄνομα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ὁσίου.
Ἔτσι
ἡ παροῦσα ἡμέρα προβάλλει ἐνώπιόν μας δύο φαινομενικά διαφορετικούς
ἁγίους, ἕνα μάρτυρα καί ἕναν ὅσιο. Ὅμως στήν πραγματικότητα οἱ
ἑορταζόμενοι ἅγιοι δέν διαφέρουν. Εἶναι καί οἱ δύο, θά ἔλεγα, μάρτυρες. Ὁ
ἕνας, ὁ ἅγιος Θεόδωρος, μάρτυς δι᾽ αἵματος, καί ὁ ἄλλος, ὁ ὅσιος
Χριστόδουλος, μάρτυς «κατά τήν προαίρεσιν». Καί οἱ δύο «ἔδωσαν αἷμα καί
ἔλαβαν πνεῦμα». Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὑφιστάμενος τά βασανιστήρια τῶν
ἀσεβῶν διωκτῶν του καί τέλος τόν θάνατο μέσα σέ πυρακτωμένη κάμινο. Ὁ
ὅσιος Χριστόδουλος ὑφιστάμενος τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως καί τόν
καύσωνα τῶν πειρασμῶν, τήν ἀγρυπνία, τή νηστεία, τήν κακοπάθεια τοῦ
σώματος. Ἀγωνίσθηκαν γενναῖα, ὑπέμειναν εἰς τέλος ὅσα ἡ κακία τῶν
ἀνθρώπων καί τοῦ πονηροῦ σοφίσθηκε. Ἔδωσαν τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ἁγιάσθηκαν καί ἔλαβαν καί οἱ δύο τήν χάρη τῶν θαυμάτων.
Καί
πῶς συνέβη ὅλα αὐτά νά εἶναι κοινά σέ δύο ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν
διαφορετική ἀφετηρία, διαφορετική πορεία καί διαφορετικό τέλος;
Συνέβη,
διότι ἡ χάρη πού ἁγιάζει τούς ἀνθρώπους εἶναι κοινή γιά ὅλους. Εἶναι ἡ
χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ χάρη, τήν ὁποία ὁ Θεός προσφέρει σέ ὅσους
ἀγωνίζονται ἐνσυνείδητα, ἀγωνίζονται μέ πίστη καί κυρίως μέ εἰλικρινῆ
διάθεση νά ζήσουν τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Εἶναι ἡ χάρη στήν ὁποία
ἀναφέρεται καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας στόν μαθητή του Τιμόθεο
«ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Καί
αὐτή ἡ χάρη εἶναι διαθέσιμη καί γιά μᾶς. Ὁ Χριστός τήν προσφέρει σέ
ὅλους τούς πιστούς πού τήν ζητοῦν καί εἶναι προετοιμασμένοι νά τήν
δεχθοῦν. Τήν προσφέρει σέ ὅσους δέν τήν ἀρνοῦνται καί δέν τήν
ἀπορρίπτουν μέ τήν ἀπρόσεκτη καί ἀμελῆ ζωή τους. Τήν προσφέρει σέ ὅσους
καθιστοῦν μέ τόν ἀγώνα, μέ τήν ἄσκηση, μέ τή μελέτη, μέ τή μετοχή στά
ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας τόν ἑαυτό τους καί τήν ψυχή τους σκεῦος
καθαρό καί κατάλληλο νά τήν δεχθεῖ.
Ἡ
χάρη τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὅμως μόνο ἐπιβράβευση τῆς ἁγιότητος. Ἀσφαλῶς οἱ
ἅγιοι ἔχουν ἰδιαίτερη χάρη, ἔχουν πολλή χάρη, γιατί εἶναι πιό δεκτικοί
ἀπό ἐμᾶς, γιατί ἄδειασαν ὁλοκληρωτικά τήν ψυχή τους ἀπό τόν κόσμο, τήν
ἄδειασαν ἀπό τά ἐπίγεια καί τά κοσμικά, καί τήν προσέφεραν στόν Θεό
χωρίς κρατούμενα καί χωρίς προϋποθέσεις.
Ἔχουν
πολλή χάρη, διότι ὁ Θεός προσφέρει τή χάρη του ἀνάλογα μέ αὐτό πού τοῦ
προσφέρουμε ἐμεῖς. Τήν δίδει καί στόν ἀρχάριο ἀλλά καί στόν τέλειο,
γιατί χωρίς τή χάρη του δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε, ὅπως μᾶς
βεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Δέν
μπορεῖτε νά κάνετε τίποτε χωρίς ἐμένα. Οὔτε τό ὄνομα τοῦ Κυρίου δέν
μποροῦμε νά ποῦμε χωρίς τή χάρη τοῦ Θεοῦ. «Οὐδείς δύναται εἰπεῖν Κύριον
Ἰησοῦν εἰ μή ἐν Πνεύματι ἁγίῳ». Καί πολύ περισσότερο δέν μποροῦμε νά
ἀγωνιζόμαστε «ἐναντίον τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος
τούτου», δέν μποροῦμε νά ἀντιπαλαίουμε «τά πνευματικά τῆς πονηρίας», δέν
μποροῦμε νά ἀντιστεκόμαστε στούς πειρασμούς καί νά ὑπομένουμε τίς
δοκιμασίες, δέν μποροῦμε νά προαγόμεθα στήν ἐν Χριστῷ ζωή, πού εἶναι ὁ
σκοπός καί τό ζητούμενο τῆς ζωῆς μας, χωρίς τή χάρη τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή
εἶναι ἡ δύναμη, αὐτήη εἶναι ἡ ἐλπίδα στόν ἀγώνα μας.
Γι᾽
αὐτό ὅποιες δυσκολίες καί ἄν συναντοῦμε στόν πνευματικό μας ἀγώνα,
ὅποιους πειρασμούς καί δοκιμασίες, ὅποιες ἀπογοητεύσεις ἀπό πρόσωπα
προσφιλῆ καί ἀγαπημένα καί ἄν ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας, ἄς μήν
λυγίζουμε, ἄς μήν ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθεια. Ἄς ἀντλοῦμε δύναμη ἀπό
τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία κατά τήν ὑπόσχεσή του «ἐν ἀσθενείᾳ
τελειοῦται». Ἄς ἀνοίγουμε τήν ψυχή μας γιά νά παίρνουμε τή χάρη πού
μᾶς προσφέρει πρός ἐνίσχυσή μας καί ἄς τοῦ ζητοῦμε μέ ταπείνωση
περισσότερη χάρη, γιατί «ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει».
Καί
αὐτή τή χάρη ταπεινά καί πατρικά εὔχομαι καί μέ πολλή ἀγάπη νά τή
χαρίζει ὁ Θεός, διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Χριστοδούλου καί τοῦ ἁγίου
Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, πλούσια καί στόν π. Χριστόδουλο καί στή
Γερόντισσα, γιά νά καθοδηγεῖ καί νά στηρίζει καί τίς ἄλλες ἀδελφές, ὥστε
νά ἀκολουθεῖτε ὅλες μαζί τό θαυμαστό παράδειγμα τῆς μοναχικῆς ζωῆς
πού ἔζησε καί μᾶς κληροδότησε ὁ ὅσιος Χριστόδουλος πρός σωτηρία τῶν
ψυχῶν σας καί χαρά ὅλων ὅσων παρακολουθοῦμε μέ ἀγάπη τήν πορεία σας.