Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ι.Ν.Αγίου Στεφάνου Εξοχής Θεσσαλονίκης.

Δελτίο τύπου
Λόγων στεφάνοις, οἷα τιμίοις λίθοις,
Στέφω Στέφανον, ὃν προέστεψαν λίθοι.
Εἰκάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος ἑβδόμῃ εἷλεν.
Την Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016, ημέρα που η  Εκκλησία μας τιμά τον Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονο  Άγιο Στέφανο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ .Βαρνάβας ιερούργησε στον ομώνυμο Ιερό Ναό στην Εξοχή .
Ο Σεβασμιώτατος κ. Βαρνάβας, στο πολυεπίπεδο και πολυσήμαντο κήρυγμά του, αναφέρθηκε εκτενώς στους διακόνους και στις διακόνισσες, οι οποίοι με ιερό ζήλο καταθέτουν την προσωπική τους μαρτυρία της αγάπης στο Θεό και στο συνάνθρωπο μέσα από τη θυσιαστική και αφανή διακονία τους.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε  αρτοκλασία, ευγνωμοσύνης όφλημα, από τον κ. Κωνσταντίνο Στογιούδη, μηχανικό της Πολεμικής Αεροπορίας ο οποίος στις 27 Δεκεμβρίου του  1991 έζησε ένα μεγάλο θαύμα του Αγίου Στεφάνου. Ο κ. Στογιούδης μαζί με  άλλους 5  συναδέλφους του -2 χειριστές, 2 αεροναυτίλους και έναν ακόμη τεχνικό, επέβαιναν στο αεροσκάφος C-47 171 και πραγματοποιούσαν υπηρεσιακή πτήση από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα . Κατά την επιστροφή και ενώ βρίσκονταν στο 113 Πεδίο μάχης και σε ύψος 1.000 μέτρων το αεροσκάφος έπεσε και προσέκρουσε στο έδαφος . Ο Κ. Στογιούδης διατηρώντας στη μνήμη του τη θαυμαστή σωτηρία έδωσε στον πρώτο του γιο το όνομα του Αγίου Στεφάνου, τον οποίο είχε επικαλεστεί την ώρα του θανάσιμου κινδύνου και τελεί επί εικοσιπέντε χρόνια αρτοκλασία ευχαριστίας ένεκεν.

Ο Συναξαριστής για τον Άγιο Στέφανο

Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ». (Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και είχε χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος. Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους. Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια – κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Εκ του Γραφείου Τύπου.